Eurowizja 2015

[cezary123]

A co to znaczy "znać się na sztuce"? Ja zawsze myślałem, że każdy ma swój gust i na nim opiera swoje oceny. Przecież w sztuce liczą się subiektywne odczucia: albo coś mi się podoba, albo nie; i nie liczy się to, co mówi jakiś tam znany artysta bądź inne gremium opiniotwórcze.

Niestety nie.
Komuś może podobać się tekst utworu i rozfalować ocean jego wzruszeń, a specjaliści ocenią, że to kicz, a odbiorca jest nie wyrobiony.
Są pewne reguły, według których bada się w pewien sposób samą jakość artystycznego wyrazu, podobnie jak jakość innej działalności człowieka. Niestety nie znam się na tym.

[cezary123]

(to o gatunku pogodnych ułomnych

A to inny gatunek ludzi?

Gatunek w społeczeństwie określony na podstawie jego praw i przywilejów. Powstaje podobnie jak stereotyp. Pisałem, że człowiek dotknięty nieszczęściem ma prawo odrzucić taką łaskę i mieć zupełnie inne nadzieje i drogę życiową .

[cezary123]

niedługo okaże się, że to Ci pełnosprawni są prześladowani przez niepełnosprawnych

Zdrowa postawa polega właśnie na dążeniu do pełnosprawności bez wojowniczego zarzucania komuś dyskryminacji. Ja nikogo nie dyskryminuję.
Niestety i tak wszędzie trwa ta sama walka o byt, więc to są sprawy niezależne od naszych najlepszych intencji. Niestety trzeba rozstrzygać to za pomocą przepisów.

[Kamil Kończak]

To po co wypowiadasz się za wszystkich? Dyskryminacja istnieje i jest faktem.

[cezary123]

To po co wypowiadasz się za wszystkich? Dyskryminacja istnieje i jest faktem.

Akurat wypowiadałem się bardzo subiektywnie i od początku wątku twierdzę, że niepełnosprawnym tak w głębi duszy nie jest potrzebne uznanie ich niepełnosprawności, tylko uwolnienie się od niej i wystrzelenie w górę radością pełni ideału.

[Kamil Kończak]

To Ty cały czas piszesz o uznaniu ich niepełnosprawności - ja z Moi pisałem o ludziach, którzy wykrzesali z siebie maksimum i ideał, których nie potrafisz pojąć. Chociaż pewnie takie osoby mogłby Cię sporo nauczyć. Ale do tego potrzeba pokory a nie pewnej arogancji.

[cezary123]

którzy wykrzesali z siebie maksimum i ideał, których nie potrafisz pojąć

Potrafię, tylko nie sądzę, żeby to ich naprawdę w głębi duszy uszczęśliwiło. Po prostu taka zgoda na swój los.
Kto jak kto, ale artyści powinni sięgać nieba i wydzierać dla siebie coś niezwykłego. Ja przyznaję im prawo do odrzucenia swojej niepełnosprawności bez żadnej pokory

Co do osiągania maksimum - znasz może jakichś niepełnosprawnych lekarzy, inżynierów, naukowców? (oprócz S. Hawkinga)
To by mi bardziej przemówiło do wyobraźni i zainspirowało.

[Kamil Kończak]

Twoje poglądy są czysto teoretyczne a moje praktyczne - widziałem ich autentyczną radość i szczęście, wielki entuzjazm. Obejrzyj jeszce raz nagrania z yt - np. radość klawiszowca. Radość niepełnosprawnych po prostu wpędza w kompleksy ludzi - którzy mają o wiele więcej a są nieszczęśliwi i niezadowoleni, ciagle sfrustrowani - co można skwitować słowa Stonesów "I can't get no satisfaction". Bo ich ego wysuwa się na pierwszy plan.

Np. taki Jacek z Downem który co prawda nie gra w zespole ale zawsze jak jestem w dpsie to widzę go przepełnionego radością, chodzi i przytula ludzi a jego twarz się promieni albo Grzesia także z Downem którego wystarczy wziąć za ręce tak jakby się tańczyło - takiej radości nie zobaczysz u tzw. pełnosprawnych.

[moi]

Co do osiągania maksimum - znasz może jakichś niepełnosprawnych lekarzy, inżynierów, naukowców? (oprócz S. Hawkinga)
To by mi bardziej przemówiło do wyobraźni i zainspirowało.

Javier Botet Lopez hiszpański aktor i reżyser - zespół Marfana – choroba genetyczną tkanki łącznej;
Sierra Sandison – miss, chorująca na cukrzycę
Bethany Towsend - modelka ze stomią
Jacek Gaworski – florecista - jego choroby chyba nie muszę przedstawiać, bo mówiła o niej cała Polska
Tom Staniford – kolarz, cierpi na syndrom MDP, nie wytwarza tkanki tłuszczowej
Chris Burke – „Corky” Thacher - aktor z zespołem Downa
Frieda Kahlo - malarka, niepełnosprawna ruchowo
Temple Grandin – profesor z autyzmem
Natalia Partyka - pingpongistka, niepełnosprawna ruchowo...

Sławnych osób niepełnosprawnych google naliczyło mi 19 stron. Wśród nich są -wspomniani przez Ciebie- lekarze, inżynierzy, naukowcy.
To, że ich nei widzisz na co dzień jest uzależnione od polskiej siermiężniej rzeczywistości, gdzie niepełnosprawni mogą funkcjonować nie w otoczeniu pełnosprawnych, ale w specjalnych szkołach, zakładach pracy, itd. Getto zaczyna się już od przedszkola.

Pozdrawiam.m.

[cezary123]

Getto zaczyna się już od przedszkola.

Albo od wpojenia im samym przekonania, że mają być gatunkiem pogodnych ułomnych na przywilejach. I o tym mówię - że mają odrzucić tę drogę. Nawet za cenę niewyobrażalnych cierpień z powodu wyższych pragnień.
Pragnąć i cierpieć jest lepiej, niż nie cierpieć ale nie kochać.

[moi]

Jakie Partyka ma przywileje? Albo Howking? Pogodni niepełnosprawni? Czy Ty w ogóle wiesz o czym mówisz, czy znowu tkwisz w świecie fantazji?
Ci ludzie muszą pokonać często dwukrotnie trzykrotnie dłuższy dystans, by być w tym samym miejscu, co osoby pełnosprawne.
Nie wiem, czy to można nazwać "światem pogodnych niepełnosprawnych"?

Pozdrawiam.m.

[cezary123]

Pogodni niepełnosprawni?

Mówię właśnie o wgadywaniu im od dziecka tej drogi przez poprawne społeczeństwo.
Ci, co się nie zastosowali - mogą działać i osiągać sukcesy.

[moi]

Chodzi ci o getta dla niepełnosprawnych, jakie my, pełnosprawni im tworzymy?

Pozdrawiam.m.

[Kamil Kończak]

Getto zaczyna się już od przedszkola.

Albo od wpojenia im samym przekonania, że mają być gatunkiem pogodnych ułomnych na przywilejach. I o tym mówię - że mają odrzucić tę drogę. Nawet za cenę niewyobrażalnych cierpień z powodu wyższych pragnień.
Pragnąć i cierpieć jest lepiej, niż nie cierpieć ale nie kochać.

No nie mogę - za przeproszeniem pieprzysz jak jakiś potłuczony - w jakim Ty świecie żyjesz? Wielu niepełnosprawnych nie chce żadnych przywilejów ale godnego trakowania czyli pewnego minimum, aby mogli się poruszać w przestrzeni publicznej, aby nie utrudniano im wielu spraw tak jakby nie istnieli. W Twoich słowach pojawiają się sformułowania "mają to, mają tamto" - kto Ci powiedział, że oni nie kochają - a Ty potrafisz kochać??? Twoja arogancja mnie poraża, wnerwia i smuci zarazem.

Wielu ludzi pomimo trudności stara się być pogodnymi - zapominasz, że także z racji swoich dawnych czy obecnych problemów mentalnych, zaliczany jesteś do kategorii niepełnosprawnych - albo jeszcze gorzej bo wariatów, nie na ciele ale na umyśle. Fakt, że nie wyrobiło to w Tobie empatii świadczy, że sam próbujesz się do czegoś dostosować czyli pełen konformizm.


Tworzysz jakiś fikcyjny świat gdzie głównym powodem braku aktywności niepełsnosprawnych jest fakt, że ktoś im coś wmówił a nie to, że państwo utrudnia im wiele spraw, zamiast tworzyć społeczeństwo przyjazne takim ludziom. To jest jakaś smutna demagogia człowieka pozbawionego empatii.

[Kamil Kończak]

Żyjesz w jakimś świecie czystej teorii i dziwnych rojeń, to że coś Ci się wydaje nie znaczy, że tak jest.


Adwocatus diaboli - to najlepiej opisuje Twoje zachowanie w wielu tematach. Nie wiem - może w poprzednich wcieleniach często broniłeś jako adwokat niesłusznych spraw - wyuczyłeś się demagogii na pewnym poziomie i tak Ci już zostało - może to jakaś lekcja do przerobienia bo taki człowiek musi mieć jak dla mnie pewną podwójną osobowość, skoro takie rzeczy mówi z wielkim sobie przekonaniem - adwokaci też mogą się pogubić w swojej demagogii

[cezary123]

Chodzi ci o getta dla niepełnosprawnych, jakie my, pełnosprawni im tworzymy?

Pozdrawiam.m.

Nie do końca.
Mówię o tym, że jednocześnie i oni łatwo wpasowują się w te stereotypy.
Spotkałem kiedyś bezdomnego i pogadaliśmy. Mówił mi, że łatwiej żyje się na ulicy tym, którzy przyjęli "znaki rozpoznawcze" - są brudni, ubrani w charakterystyczny sposób i tak sobie łażą. Jeszcze w lecie warto założyć czapkę. Tym, którzy wewnętrznie nie chcieli się tak dopasować i nie zrozumieli tego, miotają się, jest najtrudniej. Ani w tę ani wewtę.

[cezary123]

Wielu ludzi pomimo trudności stara się być pogodnymi - zapominasz, że także z racji swoich dawnych czy obecnych problemów mentalnych, zaliczany jesteś do kategorii niepełnosprawnych - albo jeszcze gorzej bo wariatów, nie na ciele ale na umyśle. Fakt, że nie wyrobiło to w Tobie empatii świadczy, że sam próbujesz się do czegoś dostosować czyli pełen konformizm.

To znaczy, że jeszcze nie zrozumiałeś tego, o czym piszę.

[moi]

Spotkałem kiedyś bezdomnego i pogadaliśmy. Mówił mi, że łatwiej żyje się na ulicy tym, którzy przyjęli "znaki rozpoznawcze" - są brudni, ubrani w charakterystyczny sposób i tak sobie łażą. Jeszcze w lecie warto założyć czapkę. Tym, którzy wewnętrznie nie chcieli się tak dopasować i nie zrozumieli tego, miotają się, jest najtrudniej. Ani w tę ani wewtę.

Ale to był tylko jego punkt widzenia! Czy to znaczy, że trzeba generalizować i przypisać ten punkt widzenia wszystkim bezdomnym?

Pozdrawiam.m.

[Kamil Kończak]

To znaczy, że jeszcze nie zrozumiałeś tego, o czym piszę.

Myślę, że sam nie wiesz co dokładnie przekazujesz innym i co sam myślisz- często wypowiadasz się mało konkretnie i chaotycznie, zawile że niewiele można zrozumieć. Ale pewne Twoje sformułowania są jasne - podważanie tego, że niepełnosprawni są szcześliwi i potrafią osiągnąć swoje maksimum, czerpią radość i satysfakcję z tego co robią. Społeczeństwo bardziej ich rozumie niż ludzi z problemami mentalnymi bo Ci drudzy tworzą wyimaginowane problemy a problemy tych pierwszych są bardziej realne. Ci pierwsi potrafią się cieszyć z tego co mają a Ci drudzy niekoniecznie - bo są wiecznie sfrustrowani.

[cezary123]

Ale pewne Twoje sformułowania są jasne - podważanie tego, że niepełnosprawni są szcześliwi i potrafią osiągnąć swoje maksimum, czerpią radość i satysfakcję z tego co robią. Społeczeństwo bardziej ich rozumie niż ludzi z problemami mentalnymi bo Ci drudzy tworzą wyimaginowane problemy a problemy tych pierwszych są bardziej realne.

Niepełnosprawni mogą być szczęśliwi, dopiero jak wstaną z wózka, otworzą im się oczy, uszy i przeistoczą się w doskonałych ludzi. A przynajmniej otrząsną się z wad.
Nie oszukujmy się i nie uśmiechajmy do nich obłudnie, tak jak nie chcemy, żeby ktoś uśmiechał się w ten sposób do nas.
Amen.