Czy choroba nas zmienia,ze jesteśmy trudniejszymi ludzmi?

[Walet Pikowy]

Witam
Jak jest u Was?Mówią,że zmieniliście się na trudniejszych ludzi.Fakt,że człowiek ma różne stany i chyba problem się pojawia gdy członek rodziny jest uparty,nerwowy.

Obecnie fakt,że mam stany gorsze,co rodzina nie dokońca rozumie,że powinienem unikać stresu,że gorzej znoszę krytykę,mam obniżony często nastrój,bo dopiero wyszedłem z szpitala,mam od niedawna zmianę też leków.Ciężko mi się dogadać z bliskimi jak postawią na swoim.

Mam też obecnie dużą nerwowość przy stresie i wybuchowość na nowych lekach.

[Catastrophique]

Trudniejszy nie, wrecz przeciwnie. Jestem tez znacznie silniejszy.

[Dobro]

To przejściowe pewnie, Tup. Dbaj o siebie, walka sie nie skończyła.

pozdro
k

[klucz żurawi]

Też miewałem starcia z rodziną. Głównie z mamą, która chciała pilnować zażywanie przeze mnie leków. Te ciągłe pytania, "a leki wziełeś" gdy jakieś moje zachowanie się nie podobało. Choć ostatnio jest lepiej. Uznałem że korona z głowy mi nie spadnie gdy będę informował mamę o wzięciu leku. No bo w końcu mama chce jakoś pomóc mi radzić sobie z chorobą. A że jedyne co potrafiła wymyślić, to pytania o dawkowanie tabletek. No cóż...

[unreal]

Im więcej biorę leków, tym łatwiej ze mną żyć. (podobno)
Ja byłam i jestem zdania, że ze mną zawsze żyje się łatwo i przyjemnie.

[Trickster]

Ja od zawsze miałem trudny charakter i z rodziną często wchodzę w konflikty:(, ja po wyjściu ze szpitala też niepotrzebnie zaostrzałem sytuacje, ale to jest przejściowe- po 2 miechach przestałem, z tobą powinno być podobnie:)
trzymam kciuki:)

[ptk]

Kiedyś miałem żal do rodziny,że nie mogę im powiedzieć jak coś mnie bolało - choćby jak miałem lęk przed wyjściem z domu co zawsze było odbierane jako wymówka i lenistwo.Jaka kolwiek próba rozmowy o mojej chorobie była szybko ucinana zmianą tematu - to mnie bardzo bolało i czułem się osamotniony w objawach choroby,powodowało we mnie złość.Poza tym mam bardzo dobre relacje z rodziną i traktowany jestem jak "zdrowy" co mi pasuje obecnie.

[redaktor]

Mnie choroba zmieniła o tyle, że moje urojenia zaciemniają moje relacje z rodziną ( wypominam mojej matce uprzedzenia klasowe wobec mojego śp. ojca itp. ).

[Schibi]

A mnie choroba zmienila na plus kiedys bylem zamkniety w sobie i bylem troche antyspoleczny a teraz jak przyjmuje leki czuje sie lepiej tylko jakby nie 2 psychozy to bylo by wspaniale, mam zamiar normalnie i nie przejmowac sie tym ze musze lykac codziennie tabletki.

[Digital]

Choroba może być takim przystankiem, momentem refleksji, zastanowienia, przeanalizowania, wyciągnięcia wniosków, a nawet kontemplacji świata zewnętrznego. Bardzo często prowadzi do odnowy duchowej. Gorzej jak jednak jest wyłącznie destrukcją i człowiek ma tak pogmatwane, że nie jest w stanie dojść do ładu. Zapada się w siebie, odcina od świata i ludzi, ogranicza kontakty, to jest chyba najgorsze.

[Walet Pikowy]

Choroba może być takim przystankiem, momentem refleksji, zastanowienia, przeanalizowania, wyciągnięcia wniosków, a nawet kontemplacji świata zewnętrznego. Bardzo często prowadzi do odnowy duchowej. Gorzej jak jednak jest wyłącznie destrukcją i człowiek ma tak pogmatwane, że nie jest w stanie dojść do ładu. Zapada się w siebie, odcina od świata i ludzi, ogranicza kontakty, to jest chyba najgorsze.

Co ciekawe to jest wbrew Twoim poglądom aspołecznym?

[Digital]

Wbrew, to racja, ale cały jestem jakiś taki wbrefowy.

[wowo]

Teraz jak zażywam leki i jestem w stanie remisji to spokojny ze mnie człowiek, ale tylko gdy odstawie leki to tak jakby diabeł we mnie wlazł, nerwowy, pobudzony i agresywny.

[redaktor]

Po lekach jestem skrajnie uspokojony, wyciszony i wytłumiony... z kolei bez nich bywam agresywny i niespokojny...

Tak źle i tak niedobrze.

[Digital]

Ja to samo.

[Trickster]

Po lekach jestem skrajnie uspokojony, wyciszony i wytłumiony... z kolei bez nich bywam agresywny i niespokojny...

Tak źle i tak niedobrze.

Ale lepiej bierz te leki, bo bez nich nie będziesz u miał funkcjonować.

[redaktor]

Po lekach jestem skrajnie uspokojony, wyciszony i wytłumiony... z kolei bez nich bywam agresywny i niespokojny...

Tak źle i tak niedobrze.

Ale lepiej bierz te leki, bo bez nich nie będziesz u miał funkcjonować.

Chcę wreszcie nauczyć się przekonywać lekarzy, żeby ci modyfikowali mi leki pod kątem objawów ubocznych.

Tak, żebym nie miał urojeń ( ksobnych i prześladowczych ), powodujących u mnie zachowania irracjonalne, nielogiczne, absurdalne i agresywne, a także, żeby mój intelekt się tak szybko nie męczył...

a jednocześnie, żebym mógł jeszcze wykonywać odpowiedzialniejszą, wymagającą pewnego wysiłku intelektualnego i kreatywności pracę i żebym mógł jeszcze pokochać kobietę i drugi raz się ożenić, tym razem szczęśliwie.

[Schibi]

Kolego leki to sam najlepiej musisz na sobie przetestowac jak widzisz ze cos jest nie tak za duzo skutków ubocznych, albo z mysleniem jest nie tak, to prosisz o zmiane leku, ja zarzywalem olzapine ciagle spalem - stracilem prace, pozniej abilify nie moglem spac, perazyne po ktorej czuje sie fatalnie, dopiero Solian dobrze zaczal na mnie dzialac i teraz na nim jestem i czuje sie ok. Tylko raz doprowadzilem sie do psychozy bo zazywalem za mala dawke, teraz mam nadzieje jak bede bral wieksza to bedzie wszystko ok i psychoza juz nie wystapi, mam minimalne skutki uboczne akceptowalne, ucze sie niemieckiego, chodze na koreperycje, spie normalnie, jestem optymista, a 5 miesiecy temu mialem psychoze.

[Digital]

Lekarze to nie czarodzieje, nie wiem czy sprostają tak wysokim wymaganiom. Choroba to choroba, są ograniczenia z tego wynikające i trzeba to zaakceptować wyjścia nie ma.

[guile]

Ja raczej na konflikty z ludźmi jestem obojętny. Np jest taka sklepowa tu u mnie na wsi która lubi mnie się czepiać, wydrzeć się na mnie, i ogólnie traktować o wiele gorzej, niż reszty klientów. Może w domu w czterech ścianach narzekam, ale poza tym nie daję jej nic poznać że coś mnie to rusza.