Czy duchy nieczyste mogą znać ludzkie myśli? Dokąd sięga władza złych duchów nad myślami? - Jan Kasjan

[hagonbc]

„Duchy nieczyste nie mogą znać ludzkich myśli. Mogą się tylko domyślać na podstawie widzialnych oznak lub badając nasze skłonności, nasze słowa albo rzeczy, ku którym zwraca się nasza uwaga. Natomiast to, czego nie wyraziliśmy zewnętrznie, co pozostaje w głębi naszych dusz, jest dla nich zupełnie niedostępne”.

„Nawet owe myśli, które one same nam podsuwają, nasze przyzwolenie na nie, reakcja, którą w nas wywołują, z powodu samej istoty naszej duszy nie mogą być im znane (…), poznają je jedynie poprzez nasze ruchy i zewnętrzne przejawy.”

“Nikt nie wątpi, że duchy nieczyste znają jakość naszych myśli, wnioskują o niej jednak na podstawie zewnętrznych i uchwytnych zmysłami przejawów, tzn. na podstawie usposobienia, słów, uczynków i skłonności. Z całą pewnością jednak nie mogą poznać myśli, które nie opuściły jeszcze wnętrza naszej duszy. Podobnie ma się rzecz z pokusami: złe duchy nie widzą naszej duszy, nie mogą więc poznać, czy i w jaki sposób zostały one przyjęte, innymi słowy, nie mogą zauważyć naszego wewnętrznego poruszenia, tego, co dokonuje się we wnętrzu duszy, podpatrują zatem to, co zdradzają zewnętrzne czynności człowieka. Jeżeli wiec, na przykład, podsunęły mnichowi myśl o jedzeniu i widzą, że uważniej przygląda się słońcu za oknem, sprawdzając dokładniej godzinę, wiedzą, że pokusa łakomstwa została przez niego przyjęta. Podobnie z pokusa nieczystości: gdy mnich nie usiłuje zasłonić się przed strzałą pożądliwości, a później, gdy żądza ogarnia jego ciało, nie broni się jak powinien przeciw nieczystym podszeptom, doskonale wiedzą, że pocisk pożądliwości utkwił już we wnętrzu jego duszy.

Także wtedy, gdy pobudzają człowieka do smutku, gniewu i złości, jego gestykulacja i emocje zdradzają im, czy grzeszne podszepty dotarły do jego serca. Gdy widzą na przykład, ze zawrzał po cichu, niecierpliwie westchnął, poczerwieniał lub zbladł na twarzy, łatwo domyślają się, ku jakiemu grzechowi będzie się skłaniał. Wiedzą bowiem doskonale, że najbardziej pociąga nas ta wada, która ledwie podpowiedziana, wywołuje natychmiast jakiś potwierdzający czy zezwalający ruch czy gest ciała.

Nic więc dziwnego, że w ten sposób potęgi duchowe dowiadują się o stanie duszy, skoro każdy rozsądny człowiek potrafi to samo odczytać z postawy, wyrazu twarzy i innych znaków zewnętrznych. O ile więc trudniej pomylą się w tym względzie istoty, które, duchowe z natury, są bardziej przenikliwe i bystre od ludzi?

Przykład, jak duchy nieczyste poznają ludzkie myśli.

Zauważcie, że podobnie czynią złodzieje, którzy podczas głębokiej i ciemnej nocy pragną dowiedzieć się, co znajduję się w domach, do których się zakradli. Otóż, biorą oni drobne ziarenka piasku i rzucają nimi ostrożnie, aby z tych odgłosów poznać wartościowe przedmioty, których nie mogą dojrzeć wzrokiem. Wiadomo bowiem, że każdy metal odpowiada innym tonem na uderzenie spadającego piasku. W ten właśnie sposób, złodzieje doskonale wszystko poznają po wydawanym głosie. Również złe duchy, chcąc wybadać skarbiec naszego serca, rzucają weń, niby ziarenkami piasku, rożnymi szkodliwymi podszeptami, a skoro tylko zauważą jakieś poruszenie ciała, od razu wiedzą, niczym po dźwięku wydobywającym się z ciemnych zakamarków mieszkania, co kryje się we wnętrzu człowieka.”