Aż 70% schizofreników w Polsce ma zalecenia lekarzy za nic

[Necro]

Niestosowanie się do zaleceń lekarza to jeden z głównych problemów leczenia schizofrenii. Regularne zażywanie leków neuroleptycznych pozwala normalnie funkcjonować w społeczeństwie, ale większość pacjentów przestaje brać leki, kiedy odczuwa złagodzenie lub ustąpienie objawów.Jak radzić sobie ze schizofrenią?Schizofrenia – usłyszenie takiej diagnozy jest szokiem dla pacjenta i jego rodziny, głównie dlatego że chorobę postrzega się jako bardzo poważną (dowiedz się więcej o schizofrenii przewlekłej: http://portal.abczdrowie.pl/schizofrenia-przewlekla). Jednak zdaniem lekarzy za pomocą nowoczesnych leków można właściwie kontrolować stan pacjenta, co umożliwia mu powrót do pracy, nauki i normalnego funkcjonowania. Problemem jest to, że 70 proc. pacjentów nie stosuje się do zaleceń lekarzy, część wcale nie wykupuje leków, część już po kilku tygodniach rezygnuje z ich zażywania, co niestety skutkuje kolejną wizytą u lekarza lub w szpitalu.

Światowa Organizacja Zdrowia szacuje, że ponad 21 milionów ludzi na świecie cierpi na schizofrenię. Do jej objawów należy zmiana zachowania – społeczne wycofanie, depersonalizacja, utrata apetytu, brak higieny osobistej, urojenia, halucynacje (osoba chora widzi i słyszy coś, czego w rzeczywistości nie ma), uczucie kontroli przez siły zewnętrzne czy nieskładna mowa. Nieleczona przypadłość wpływa na życie zawodowe i rodzinne, dlatego tak ważna jest terapia farmakologiczna.

Zdaniem specjalistów regularny brak stosowania się do zaleceń lekarza może pogorszyć stan pacjenta i sprawić, że będzie on w przyszłości gorzej reagował na leki. Problemem może być też fakt, że nie zawsze można od razu rozpoznać, czy pacjent przyjmuje leki, często zauważamy to dopiero, kiedy zaczyna on reagować na swoje halucynacje.

Rozwiązaniem problemu mogą być nowoczesne leki w formie zastrzyku, które charakteryzują się długim czasem działania. Takie zastrzyki podawane są co 2-4 tygodnie i pomagają kontrolować leczenie. Niestety w polskich realiach wiele osób wciąż nie ma do nich dostępu. Lekarze obwiniają NFZ, który nie refunduje leków długo działających i dokonuje oszczędności nieefektywnych dla pacjenta.

Poza stosowaniem terapii farmakologicznej schizofrenicy czerpią korzyści z psychoterapii i terapii zajęciowej. Specjaliści zalecają pacjentom również zmianę stylu życia, a zwłaszcza odpowiednią dietę, aktywność fizyczną i dostateczną ilość snu (więcej informacji o diecie zapobiegającej schizofrenii znajdziesz na stronie: http://portal.abczdrowie.pl/fakty-o-zdr ... hizofrenii). Jest to szczególnie ważne ze względu na statystyki, które pokazują, że śmiertelność w grupie osób chorych na schizofrenię jest 2-2,5 razy wyższa w porównaniu z osobami na nią niechorującymi. U pacjentów często obserwuje się otyłość, cukrzycę, choroby serca lub problemy stomatologiczne.

Co można zrobić, jeśli schizofrenik nie chce brać leków?

1. Nie obwiniaj bliskiej osoby za zaprzestanie leczenia. Rodzina schizofrenika musi zrozumieć, że narkoleptyki powodują poważne skutki uboczne, np. dystonię, czyli występowanie ruchów mimowolnych powodujących skręcanie i wyginanie różnych części ciała. Ważne jest, aby zwrócić uwagę na występujące skutki uboczne, zamiast je ignorować, przez co pacjent może czuć się zaniedbany.

2. Ukaranie nie jest dobrym rozwiązaniem. Kara, obwinianie czy besztanie bliskiej osoby za niezażywanie leków sprawi tylko, że więcej możesz nie usłyszeć szczerej odpowiedzi na ten temat. Spróbuj zrozumieć bliską osobę i wysłuchać jej powodów nieprzyjmowania leku – może chodzić o realne skutki uboczne lub nieracjonalne obawy, ale tak czy inaczej ważne jest przyjęcie do wiadomości stanowiska bez kłótni.

3. Podczas rozmowy należy wziąć pod uwagę, że nie wszyscy członkowie rodziny mają taki sam wpływ na schizofrenika. Najczęściej mąż lub żona mają największą siłę perswazji, później przyjaciele, rodzeństwo i na końcu rodzice. Najlepiej, aby z osobą chorą rozmawiała osoba, która ma na nią największy wpływ.

4. Uważaj na wczesne oznaki zaprzestania terapii farmakologicznej. Oznaki mają zwykle charakterystyczny przebieg. Powrót ostrych objawów choroby może sprawić, że wszelkie prośby zostaną zignorowane przez pacjenta i konieczna będzie interwencja medyczna.