Szukam ośrodka dla 8letniego syna, pomóżcie

[Wredka]

Witam
Nie będę opisywać naszej gehenny, dojrzałam czy jak to mówi lekarz do decyzji aby oddać Jasia do ośrodka w którym będa dzieci takie jak on.
Jaś ma osiem lat i intelektualnie mieści się w szablonach, ale życie na co dzień zamienił na w piekło.
Zaczełam szukać ośrodka ale to chyba nie realne. Jeśli jest ośrodek to tylko dla dzieci z orzeczeniem o upośledzeniu intelektu reszta się nie liczy. Do szpitala Jasiu się nie kwalifikuje. Pomóżcie mi proszę, chcę mu stworzyć najlepsze warunki ale nawet nie wiem od czego zacząć
Pozdrawiam serdecznie

[Mariii]

Nie bardzo rozumiem, co to ma do naszego forum...
O takie sprawy musisz pytać w MOPSie.

[lawenda]

Zapytaj w MOPS-ie zgodnym ze swoim miejscem zamieszkania.

[Gehenna]

Witam

aby oddać Jasia do ośrodka w którym będa dzieci takie jak on.

czyli jakie?

ale życie na co dzień zamienił na w piekło.

8 letni syn zmienił Ci życie w piekło??? może to wyjaśnisz
(!)

Do szpitala Jasiu się nie kwalifikuje.

a Ty sądzisz, że tak? Z czego chcesz syna wyleczyć? Z bycia dzieckiem?

Pomóżcie mi proszę, chcę mu stworzyć najlepsze warunki ale nawet nie wiem od czego zacząć
Pozdrawiam serdecznie

serio? a może chcesz pozbyć się problemu?

chcesz się pozbyć dziecka na stałe, czy może na kilka miesięcy na czas wyjazdu na Jamajkę?

ja nie pozdrawiam

[moi]

Wredka, nie wiem, dlaczego podjęłaś taką decyzję i na co choruje Twój syn, ale myślę, że potrzebujesz wsparcia. Gdybyś nam powiedziała coś więcej, razem moglibyśmy poszukać stowarzyszenia albo fundacji, pomagających osobom z takimi problemami jak Ty. Nic jednak nie wiemy, nie wiemy też więc jak Ci pomóc. Myślę, że pomysł oddania dziecka do jakiegoś ośrodka powstał w wyniku wielkiej desperacji, coś musiało Cię przerosnąć. Ale na pewno wielu ludzi mierzyło się z takimi problemami, co Ty. Chętnie CI pomogą, musisz tylko konkretnie powiedzieć, co właściwie się dzieje.

Pozdrawiam.m.

[redaktor]

Wredko... aby chodzi o małego autystyka bądź dziecko z Zespołem Aspergera ?. Popytaj raczej tu: http://www.aspi.net.pl

[Wredka]

Witam Was wszystkich
czytam te posty o pozbyciu się się kłopotu , o udawaniu kochającej matki..nie napisałam wszystkiego i nie mam żalu ale i tak te słowa bolą..
Jasiowi najpierw stwierdzili autyzm , chyba z wygodnictwa , potem dołożyli zaburzenia psychiczne, pozbyli się go ze szkoły.
Przez dwa miesiące diagnozowali w szpitalu , dali leki i dalej nie było lepiej. Przez życzliwych ludzi trafiłam do lekarza neurologa-psychiatry. To był przełom , dał Jasiowi takie leki że wszyscy ze szczęścia po tygodniu chcieliśmy zapomnieć o tym co było.
Lekarz stwierdził u Jasia schizofrenie paranoidalną, tylko nie wiemy co jest powodem nieprzewidywalnej agresji. Boją się go rówieśnicy. Ja już nauczyłam się nad większością zachowań panować , leki które ostatnio dostał tak działają ,że dla mnie Jaś w porównaniu z tym co było jest już zdrowy. Niestety , pomimo leków jego zwidy pozostały,ostatnio wstał w nocy ,podszedł do brata i chciał go dusić , pytam, Jasiu co robisz , przecież Paweł śpi, popatrzał i powoli normalnie powiedział,że czarne kruki nie wpuszczą go a Paweł ich nie lubi. To,że w szale demoluje mieszkanie, szafki powyrywane, kabina rozwalona, czy uciekanie na oślep boso na osiedle to już nie jest problem, to są dla nas takie już normalne dni..Na co dzień kładąc się spać myślę co będzie jak Jasiu wstanie i coś zrobi a ja nie usłyszę. Od roku wszyscy sugerują ośrodek ale ja nawet o tym nie chciałam słyszeć , byłam pewna i nadaj jestem ,że nikt tak jak ja mu nie pomoże, nie zaopiekuje się w tych złych chwilach. Teraz Jasiu dostaje wieczorem 2xdepakine 300 +rispolept 0,5+tomapax 25. rano depakina 300 + hydroxyzyne 10mg i w południe hydroxyzyna10. Przeraża mnie ,że takie spektrum do jeszcze nie chroni a ma dopiero osiem lat. Dni kiedy nic się nie dzieje są cudowne i wszystko co było wczoraj staje się nieważne , nauczyłam się cieszyć każdym dniem, razem rysujemy słoneczka..kiedy Jasiu w te dni pyta , dlaczego jestem inny , dlaczego dzieci mnie nie lubią , dlaczego się mnie boją zawsze tłumaczę ,że jest wyjątkowy i na pewno będzie tak,że będą tylko słoneczka w naszym kalendarzu. Teraz nazwijcie mnie potworem , który chce się pozbyć dziecka. Znalazłam to forum bo szukam rozwiązania, bo pomimo,że od dwóch lat słyszę ośrodek to walczę i jeśli tylko sił mi starczy nie oddam go.
Życzę Wam tylko słoneczek na co dzień i mniej jadu bo to nie pomaga

[moi]

Myślę, że dźwigasz bardzo ciężki ciężar na co dzień. Powinnaś skontaktować się z jakąś fundacją, stowarzyszeniem, gdzie sa ludzie z podobnymi, co Ty problemami. Doradziliby Ci najlepiej, jak sobie poradzić ze wszystkim.
Ośrodek to nie jest moim zdaniem rozwiązanie. Stracisz dziecko w ten sposób.

Tu jest wykaz stowarzyszeń dla osób z chorobą psychiczną - może któreś z nich zajmuje się także dziećmi i tworzy grupy samopomocowe dla rodzin dzieci z chorobą psychiczną? Musisz się dowiedzieć.

http://www.poradnikzdrowie.pl/niezbedni ... 34669.html

Większość stowarzyszęń na tej stronie nie ma podanej strony internetowej, ale jeśli wpiszesz w wyszukiwarkę nazwę stowarzyszenia, taka strona się pojawia.

Są jeszcze inne stowarzyszenia, nieujęte w tym zestawie - np.:

http://www.pomost-lodz.org/

Wystarczyło wpisać w wyszukiwarkę "stowarzyszenia dla rodziców dzieci z chorobą psychiczną". To samo możesz powtórzyć z fundacjami.

Czy Jaś uczy sie w domu? Ma indywidualny tok nauki? Konieczne jest, by organizować mu życie w miarę normalnie: szkolne obowiązki, domowe obowiązki, zabawa, hobby. Macie jakieś zwierzęta w domu? Może w ten sposób Jaś nauczy się empatii i panowania nad swoimi zachowaniami?

Pozdrawiam.m.

[mei]

Jeszcze jedno stowarzyszenie dla dzieci i młodzieży: http://www.aslan.org.pl/index.php

[Bright Angel]

Jeżeli jest to autyzm to jedynie dieta bezglutenowo-bezkazeinowa. W schizofrenii też często pomaga. Rodzice dzieci autystycznych piszą, że dzieci na tej diecie rozwijają się normalnie. Dobrze też cukier zastąpić naturalnym miodem.

[redaktor]

No i przejść się z nim do porządnego neuropsychologa...

A co do możliwości pomocy: http://www.synapsis.waw.pl , http://www.forumautyzmu.pl/instytucje .

Ja sam mam zachowania ze spektrum autyzmu i miewałem jak najbardziej urojenia i omamy... dość rzadko, ale jednak... spokojnie może autyzm łączyć się z zaburzeniami psychicznymi.

A Twój synek przypadkiem nie ma porażenia mózgowego ?. A ile osiągnął w skali Apgar ?. Ile trwał poród ?.

[Gehenna]

Wredka powinnam Cię przeprosić. Zareagowałam w swoim pierwszym poście dość emocjonalnie i niepotrzebnie Cię opieprzyłam.
Ale i Twój post początkowy był dość lakoniczny.
Jesteś w bardzo trudnej sytuacji.Czy przychodnia gdzie chodzisz z synem nie udziela informacji o grupach wsparcia, pomocy?
Jak to wygląda? przepisują dziecku prochy i do domu?

rozumiem, że chcesz dla Jasia jak najlepiej, ale musisz pomyśleć też o sobie, aby mieć siłę być oparciem.

przepraszam za poczatkowy brak zrozumienia

[Unknown]

"Schizofrenia paranoidalna" u kilkulatka ...i efekty "leczenia": https://www.youtube.com/results?search_ ... ia%20child

[Unknown]

Autyzm a zespół Aspergera, różnice: http://www.atcenter.h2.pl/naszautyzm/in ... icle&id=64

Według Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych opracowanej przez Światową Organizację Zdrowia - ICD-10 (pozycja F84) wyróżniono następujące rodzaje całościowych zaburzeń:
- autyzm dziecięcy obejmujący: autyzm, autyzm wieku dziecięcego, psychozę dziecięcą, zespół Kannera (F84.0)
- autyzm atypowy: atypowa psychoza dziecięca, upośledzenie umysłowe z cechami autystycznymi (F84.1)
- zespół Retta (F84.2)
- inne dziecięce zaburzenia dezintegracyjne (F84.3)
- zaburzenia hiperkinetyczne z towarzyszącym upośledzeniem umysłowym i ruchami stereotypowymi (F84.4)
- zespół Aspergera obejmujący: psychopatię autystyczną, schizoidalne zaburzenie dziecięce (F84.5)
- inne całościowe zaburzenia rozwojowe (F84.8 )
- całościowe zaburzenia rozwojowe, nie określone (F84.9)


IMO stawianie diagnoz 'schizofrenii' u małych dzieci jest niedorzeczne.

[oiselle]

Poczytaj o ZESPOLE WIELU ZŁOŻONYCH ZABURZEŃ ROZWOJOWYCH.
Może syn cierpi na takie coś?

Uważam, iż etykietowanie - a zwłaszcza dziecka - nie do końca ma sens, ważniejsze są działania - szerokie, uważne i empatyczne działania korekcyjne.