Forum - Schizofrenia

cezary123 pisze:Piszę, że zdrowy mąż może popatrzeć obiektywnie, czy są to lęki, czy realne przeszkody.

Mąż potencjalny ojciec i osoba w przyszłości obarczony opieką nad dzieckiem, chorującą żoną, jedyny być może żywiciel rodziny miałby być obiektywnie patrzącą osobą? Do tego fakt życia z kimś nie czyni go jasnowidzem i nie wie, jak będzie w przyszłości. Co z tego, że dzisiaj, "obiektywnie" patrząc jest znośnie, kiedy potem nie będzie?

A co do zaistnienia dziecka, to raczej niewinna nowa istota chciałaby zobaczyć piękny nasz świat niż nie zobaczyć.

Mowa o dziecku poczętym? Chyba nie. Czy to rozważanie - zaszłam w ciążę, jestem chora - może usunąć? Z tego co wiem - nie. To o jakiej istocie piszesz? Jeśli o tej czy o tych, które mogłyby się pojawiać każdego choćby roku z połączenia jej i jego, to pomyśl ilu dzieciom nie dajesz szansy zaistnieć, nie zapładniając kobiet wokoło!

Wspaniale pisze:Mąż potencjalny ojciec i osoba w przyszłości obarczony opieką nad dzieckiem, chorującą żoną, jedyny być może żywiciel rodziny miałby być obiektywnie patrzącą osobą?

Nie widzę powodu, dla którego miałby nie być. Jeżeli zdecydował się na życie z tą a nie inną kobietą, to już chyba nie będzie zmieniał.
Decyzja o jego dziecku, życiu i rodzinie w połowie należy do niego.
Inne decyzje też, ale to już naprawdę delikatne sprawy.

(jakby co nie jestem w ciąży - piszę to wszystko w sytuacji hipotetycznej - jakbym kiedyś była...)
'Wspaniale' rozumie, że boję się po prostu tego, że choroba mogłaby powrócić w trakcie życia "przyszłego dziecka".
Że mogłoby ono przeżywać koszmar patrząc na to... Do tego wszystkiego w innym poście pisałam że mam problem z domowymi czynnościami - pacuję, uczę się i nie mam na nie sił... Wszystko to spada na męża. Muszę włożyć dużo pracy nad sobą żeby to zmienić. Póki co mój mąż nie wyobraża sobie, żeby do tej pracy domowej doszło jeszcze dziecko... Inną kwestią jest to, że w naszych rodzinach z obu stron występowała lub występuje choroba schizofrenii... Boimy się o dziedziczenie genu podatności na nią. No i mąż jak już wcześniej pisałam boji się że w trakcie ciąży się rozchoruję... Musiałabym odstawić leki...

Mrai pisze:Musiałabym odstawić leki...

W czasie ciąży można przyjmować niektóre leki pod kontrolą lekarza. Na forum sa kobiety, które nei przerwały leczenia podczas ciąży i urodziły zdrowe dzieci.
Straszenie się schizofrenią nie ma sensu. Równie dobrze mogłabyś bać się, że dziecko zachoruje an raka. Choroba ta dotyczy znacznie większej części populacji, niż schizofrenia.

Pozdrawiam.m.

moi pisze:

Mrai pisze:Musiałabym odstawić leki...

W czasie ciąży można przyjmować niektóre leki pod kontrolą lekarza.

Tylko, że to jest zawsze ryzykowanie zdrowiem dziecka.

Myślę, że lekarz jest w stanie ocenić takie ryzyko i zrobić bilans zysków i strat.
Jasne, że najlepiej nic nie brać, jednak sa dzieci z takich ciąż i sa zdrowe. Na forum nie mamy ani jednego przypadku uszkodzenia płodu w czasie ciąży ze względu na przyjmowane neuroleptyki.

Pozdrawiam.m.

A ile mamy tych forumowych dzieci przy mamach na lekach?

Przecież autorka pisze wyraźnie, co jest przyczyną tej a nie innej decyzji, o odstawieniu leków wspomina na koniec, najważniejsze jest wcześniej napisane:

Mrai pisze: Do tego wszystkiego w innym poście pisałam że mam problem z domowymi czynnościami - pacuję, uczę się i nie mam na nie sił... Wszystko to spada na męża. Muszę włożyć dużo pracy nad sobą żeby to zmienić. Póki co mój mąż nie wyobraża sobie, żeby do tej pracy domowej doszło jeszcze dziecko...

mei pisze:A ile mamy tych forumowych dzieci przy mamach na lekach?

Wiem o pięciu. Możesz zrobić sondaż, może więcej matek się ujawni.

Pozdrawiam.m.

Ale był ostatnio przypadek, że osoba w 9. miesiącu powiedziała "Nie dam rady".

Wspaniale pisze:Przecież autorka pisze wyraźnie, co jest przyczyną tej a nie innej decyzji, o odstawieniu leków wspomina na koniec, najważniejsze jest wcześniej napisane:

Mrai pisze: Do tego wszystkiego w innym poście pisałam że mam problem z domowymi czynnościami - pacuję, uczę się i nie mam na nie sił... Wszystko to spada na męża. Muszę włożyć dużo pracy nad sobą żeby to zmienić. Póki co mój mąż nie wyobraża sobie, żeby do tej pracy domowej doszło jeszcze dziecko...

Czyli przyczyną jest zły stan zdrowia. I to trzeba zmienić i o to przede wszystkim zadbać.

Mrai pisze: Że mogłoby ono przeżywać koszmar patrząc na to... .

Lęki.
Czyli błędne koło: boimy się chorując, że będziemy chorować.
I o to też trzeba zadbać, żeby się z tego wyleczyć i popatrzeć zdrowo.

Hej to znowu ja. Wiecie poczyniłam postępy z byciu lepszą żoną. Gotuje, zmywam, sprzątam. Póki co nie mam pracy, ale i tak się cieszę. Mąż też to zauważa. Dziś jednak płakałam... Mąż nadal się boi. Boi, bo ja mam znowu myśli żeby spróbować mieć kiedyś dziecko. To moje wielkie marzenie. I nie umiem tak po prostu przestać o nim myśleć... Psychoterapeuta mówił mi że, żaden lekarz psychiatra nie może mi tego zabronić - to moje obywatelskie prawo. Ale, że branie leków w czasie ciąży może spowodować wady u dziecka. Można też ciążę spędzić w szpitalu. Jeśli są wśród Was matki które urodziły chorując na schizofrenię to: Proszę!!! Powiedzcie jak to było...

Nie ma odzewu na moje pytanie... Szkoda, bo bardzo się męczę... Nie wiem co robić? Z jednej strony mąż, który się o mnie boi i czy sobie poradzę z wychowaniem kiedyś dziecka i Ci wszyscy ludzie którzy odradzają mi jako chorej na schizofrenię urodzenie i posiadanie kiedyś dziecka... Z drugiej strony ja... Marząca o dziecku... Czy oni wszyscy nie rozumieją jakie to dla mnie ważne? Jak bardzo o tym marzę? Studia, praca i po co to wszystko? Jak i tak moje marzenie pewnie nigdy się nie spełni Jest mi tak bardzo żal... Łzy napływają do oczu kiedy o tym myślę... Czy nigdy nie będę mogła przelać miłości na małą istotkę...
Czego ja oczekuję? Chyba tego, że ktoś w końcu powie: Walcz o swoje marzenie!Nie bój się! Będzie dobrze! Pan Bóg czuwa!
Tymczasem cały czas dostaje policzki... Nie! Nie rób tego! Nie miej dziecka! To za trudne! Wróci Ci choroba! Dziecko będzie chore!
Jestem rozdarta... Tak naprawdę Ci ludzie, może tego nawet nie chcąc, bardzo mnie ranią...
A może mają rację? Może nie doceniam tego co mam?
Ale ja po prostu tak bardzo chciałbym być mamą... :'(

Ciąża w szpitalu to zły pomysł, mogą po prostu odebrać dziecko po porodzie.

Nie warto słuchać świata.
Dzieci są najważniejsze.
Nic innego się nie liczy, tylko wówczas jesteśmy spełnieni,
ostateczny bilans będzie dodatni.

dziękuję za odpowiedź...

Dziękuję Ci Arom, trochę lepiej się czuję...

ja na pewno zdecyduje sie na dziecko ale tylko z odpowiednia kobieta bo byle czego nie chce.

Witaj kochana. czy zdecydowac sie na dziecko? Moja odpowiedz brzmi: jak najbardziej! To najpiekniejsze co moze spotkac kazdego rodzica. Ja jestem chora od 12 lat. Moje dziecko ma teraz 4 i pol roczku. Lekarz mi doradzil ze najlepiej jesli odstawie leki planujac dziecko. wiec tak zrobilam. odrazu zaszlam w ciaze,po 3 tygodniach od odstawienia. pierwszy trymestr kobieta w ciazy musi byc zupelnie czysta z lekow. dla zdrowia dziecka. ja po 4 miesiacach wyladowalam w szpitalu, ale dostalam leki jaknajmniej szkodzace dziecku. bralam olanzapine czyli zyprexe,dalej biore 20 mg. dziecko urodzilo sie zdrowe.nie mozna karmic piersia. macierzynstwo to cos pieknego. jesli masz kochajacego meza to ci na pewno pomoze. ja mialam problemy z nocnym wstawaniem do karmienia,ale dla mojego meza to nie byl problem,dlatego karmienie butelka jest zbawienne. czekaja cie piekne chwile. wiec do dziela!