Czytanie książek w ostrej psychozie

[Vera Lynn]

Pamiętam, że w czasie psychozy utożsamiałam się całkowicie z jakimkolwiek tekstem, który mi wpadł w ręce. Też mieliście takie doświadczenia? I jakie to były książki? Nie ukrywam, że ten stan był w pewnym sensie fantastyczny - taki wyższy poziom rozumienia.

[______X]

.,

[mei]

.

[miś wesołek]

Nie ukrywam, że ten stan był w pewnym sensie fantastyczny - taki wyższy poziom rozumienia.

Doskonale rozumiem, o co Ci chodzi. W moim przypadku nie były to książki, bo byłem tak rozkojarzony, że żadnej bym nie przeczytał, ale różne krótsze teksty odnosiłem do siebie, filmy, w okresie, gdy je jeszcze oglądałem; później już niczego nawet nie musiałem czytać i oglądać - wszystko było o mnie. I też bym określił to tak, jak Ty - "wyższy poziom rozumienia". Chociaż ze względu na to, że nie warto w sobie pielęgnować tych doświadczeń i dostrzegać ich pozytywnej strony (no bo przecież one bardzo strasznym doświadczeniem są) nazwałbym je "zupełnie innym poziomem rozumienia" niekoniecznie "wyższym". Te moje stany, określane przez moich specjalistów jako psychotyczne tudzież quasi psychotyczne, dawały tak jakby spory wgląd w samego siebie, trochę zbyt spory nawet, bo niektóre skojarzenia były kompletnie niedorzeczne i zbędne. No i szkoda, że czułem, że nie tylko ja mam taki wgląd w siebie. Straszne uczucie w sumie. W pewnym momencie nie było rzeczy przypadkowych. To prawda, mózg działał jakby na zwiększonych obrotach, ale niestety, zazwyczaj były to bardzo straszne myśli.

[moi]

Ja czytałam "Świat Zofii" i to tez było o mnie. Ale to było w momencie, gdy już mogłam czytać, bo w początkowej fazie pierwszej psychozy czytanie było poza moim zasięgiem- zdania traciły sens, rozsypywały się, zapomniałam momentalnie, co przeczytałam.

Pozdrawiam.m.

[boris]

Już gdzieś o tym wspominałem, ale w stanie psychozy czytałem o objawach schizofreni paranoidalnej i zdiagnozowałem u siebie, że ją mam. Ale w tej kiążce pisało, że jednym z objawów paranoi jest to, że chory neguje to, że jest chory. Więc sobie pomyslałem, że skoro sam sobie to zdiagnozowałem to chyba jednak nie mam paranoi, ale jak tylko to stwierdziłem, to zanegowałem, że jestem chory na paranoię i zacząłem spełniać wszelkie warunki żeby sobie zdiagnozować tą chorobę, więc uznałem, że jestem chory. Ale jak tylko to uznałem, przestałem spełniać wszystkie warunki bycia chorym na paranoię ... i tak w kółko, nawet wtedy mi się to wydawało zabawne To była jakaś książka "Encyklopedia umysłu" czy coś takiego wydana przez uniwersytet w Oxfordzie, która zastępowała mi lekarza

[miś wesołek]

Taki paradoks

[lostsoul]

Ja wtedy czytałem gazety, i każdy artykuł jaki czytałem myślałem, że jest pisany o mnie. Chyba każdy doświadczył coś takiego.

[moi]

Ja nie byłam w stanie czytać w ostrej psychozie. A jak już mi się udawało, to głosy powtarzały to, co czytam.

Pozdrawiam.m.

[lostsoul]

Ja głosów nie słyszałem, tylko np w gazecie było coś o ślubie jak z bajki, i myślałem że mnie to dotyczy i mnie ktoś uwolni i będę miał taki ślub... ale się nie doczekałem...

[MAdzialena]

ja, podobnie jak moi, nie byłam w stanie czytać

[lea]

Ja nie byłam w stanie czytać w ostrej psychozie. A jak już mi się udawało, to głosy powtarzały to, co czytam.

Pozdrawiam.m.

Miałam dokładnie tak samo. Poza tym mieszały mi się literki i każdy przeczytane przez głosy tekst odnosiłam do siebie.

[marek-sportowiec]

Dla oczytanych zapewne książka też jest dobra! Ale już np. kinoman czy gracz albo meloman będzie zajmował się na psychozie tym co lubi!

[Lappi]

A ja namiętnie podkreślałam różne wyrazy, które wydawało mi się, że stanowią całość. Pamiętam, że czytałam "On the road" J.Kerouacka.
Trudno przyznać, czy takie szybkie rozumowanie jest fantastyczne/ wyższe czy po prostu inne.
Myślicie, że do dobra strona psychozy?

[dan]

Ja czytałam "Świat Zofii" i to tez było o mnie.

Ciekawy zbieg okoliczności. Też czytałem "Świat Zofii" J. Gaardera, gdy zaczynało być ze mną źle i miałem podobne odczucia. Byłem wtedy na emigracji w Szwecji, co jeszcze bardziej je nasiliło.

[marcelinka]

Ja czytalam w psychozie wlasnie bardzo duzo ksiazek i teraz robie tak samo, tylko ze teraz to sie nasililo jak czytam Pamietniki Wampirow - wszedzie podejrzewam ludzi o bycie wampirami Takie troche to dziwne I boje sie tych postaci z ksiazki, bo sobie za duzo wyobrazam - a mimo to czytam. Gdy bylam w ostatniej psychozie 2,5 roku temu czytalam Anioly i Demony i tez uwazalam sie za najgrosze zlo jakie tam bylo... Ale ogolnie lubialam czytac ksiazki gdy bylam w szpitalu - czas szybciej lecial.

[Galene]

...

[danielek]

W sumie to mnie ciekawi fakt jak w psychozie da się czytać?

[Galene]

...

[Pamal]

Ja też czytałam o schizofrenii na początku psychozy więc nie wiedziałam czy jestem chora czy sobie wmawiam.