Stan cywilny

[Pamal]

Jesteś pogodzony ze swoim stanem cywilnym?
Doszłam do wniosku, że w moim wieku ciężko wyrwać kogoś sensownego nawet zdrowej osobie.
Trzeba skupić się na innych rzeczach i porzucić jałowe marzenia o swiązku.

[gratis]

Nie wiem, czy jestem pogodzony. Na razie mam z kim pisać i jest ok. Nadrabiam rysowaniem w razie czego może kogoś poznam, ale może być też tak jak piszesz. Nadziei dodają osoby samotne z wyboru np. księża, to tak jakby chcieli być w tej samotności ze mną.

[hvp2]

Ja nie jestem w stanie sobie nawet wyobrazić że jestem z kimś w związku! Taki mój los - skrajnie samotniczy!!!

[gratis]

Ja zawsze chciałem być z kimś w związku, a ostatnio dotarło do mnie, żeby ta osoba była fajna, to by było już coś. Najpierw musiałem jednak otrząsnąć się z narkotyków, żeby móc normalnie porozmawiać z kimś kto mógłby mnie zainteresować. Teraz dochodzi do tego domniemana choroba, trzeba nauczyć się o tym nie mówić przynajmniej z początku. Te wyzwania zajęły mi pół życia. A czy jestem gotowy na związek? Myślę, że jeszcze przydałoby się mieć pracę by nie wyglądać jak żebrak na rynku matrymonialnym, choć to nie musi mnie definiować, ale gdybym miał założyć rodzinę to trzeba chyba myśleć poważniej i być już wdrożonym nieco bardziej w rutynę.

[Pamal]

Ja wolę zadbać o siebie bez myśli o związku.

[Dobro]

Nic na siłę.

[amigo]

Jestem wolny. Nie przeszkadza mi to, dobrze sie czuje bez partenerki.

[Ripajo5342]

Ja też jestem sam i jestem z tym pogodzony. Uważam że mając tę chorobę nie odnalazłbym się w związku. Jest mi lepiej będąc wolnym. I zgadzam się z przedmówcami tzn. żeby być w związku to trzeba mieć jakąś normalną pracę oraz jak jest się w pewnym wieku to nie ma już zbyt wielu osób wolnych, którymi można się zainteresować nawet na stopie koleżeńskiej.

[Pamal]

Tylko w przypadku braku partnera jesteś zdany na siebie i rodzinę.

[Ripajo5342]

Czasami lepiej być zdanym na rodzinę, a czasami lepiej na obcych ludzi (na partnera/partnerkę). Wszystko zależy od tego na kim dana osoba może polegać.

[Piotrek007]

Dla mnie i dla innych będzie lepiej jak do końca swoich dni zostanę sam.Boje się bliskości i jestem zbyt rozchwiany emocjonalnie żeby uzależniać od siebie drugą osobę.

[gratis]

Ale i tak się tęskni do miłości.

[Piotrek007]

Tęskni się i czasami łza zakręci się w oku na widok matki z dziećmi ale zdaje sobie sprawę że to nie są pragnienia moje lecz osoby którą chciałbym być.Dawno przestałem patrzeć na siebie przez pryzmat ludzi zdrowych i ich celów życiowych.Miałem takie a nie inne życie i doświadczenia.Nie zamierzam karać siebie za to że jestem chory.Wystarczająco się w życiu nacierpiałem.

[Ratel]

Czasem trzeba znaleźć siłę by żyć w związku, ja chyba znalazłem, bo się oświadczyłem. Zobaczymy jak dalej się potoczy...

[Pamal]

Prymitywne widzenie ludzi mnie charakteryzowało a przede wszystkim płci przeciwnej.
Szukałam zdemonizowanego obrazu ojca chyba. Nawet on nie był tak zły jak te dupki.
Sama sobie przez to traumy na łeb zwaliłam z których nie wyjdę.
Plus traumy z dzieciństwa.
Wszyscy inni mężczyźni wyglądali dla mnie tak samo jak Chińce dla Białasów.
Teraz jak hormony i choroba przeminęły widzę cechy charakteru, pochodzenie, choć też mniej niż normalny patrzący na świat od dzieciństwa człowiek.
Ale uczucia bardzo słabo czuję, a to ważne.