forum dla osób dotkniętych schizofrenią, ich rodzin oraz zainteresowanych ''Dla człowieka nie tylko świat otaczający jest zagadką, jest on nią sam dla siebie. I z obu tajemnic bardziej dręczącą wydaje się ta druga.'' Antoni Kępiński
Zaburzenia afektywne dwubiegunowe wiążą się z częstszym występowaniem cukrzycy, upośledzonego stężenia glukozy na czczo oraz otyłości ogólnej i brzusznej. W tej grupie pacjentów konieczna jest prewencja, badania przesiewowe i leczenie, aby zmniejszyć zwiększoną zachorowalność i śmiertelność z powodu chorób układu sercowo-naczyniowego.
No i?
W tekście przed tłumaczeniem są przypisy do badan, poza tym w tych badaniach kontekst oznacza skutki uboczne leczenia - przede wszystkim dosc ostro cukrzycogennymi neuroleptykami. Zwykle po latach rozwija się minimum insulinoopornosc. A w epizodach depresji nie ma się siły, raz, zdiagnozowac insulinoopornosc (zwłaszcza że w PL full lekarzy kpi z tej diagnozy i zlewa, jeżeli u pacjenta cukrzyca t.2 się jeszcze nie rozwinęła) dwa ogarnąć i trzymac odpowiednią dietę + ćwiczenia fizyczne.
Poza tym niektórzy w nadwagę/otyłość wchodzą już od pierwszego epizodu (jesli mają pecha i jedzą np slodycze/fastfood/posilki wysokoweglowodanowe bez opamiętania), więc nie potrzeba nawet lat.
Schizofrenię też leczy się m.in olanzapiną i kwetiapiną (w Polsce z refundacjami w Chad jest śmiech na sali i nie ma za bardzo w czym wybrac z neuroleptykow poza ww, ew Abilify).
A wyzej wymienione dolegliwości (cukrzyca, zagrożenie otyłością i chorobami serca) naprawdę nawet w ulotce podają na liście dość częstych skutków ubocznych. Zresztą jeśli nawet kogoś ominie problem z nadwagą i/lub gospodarką glukozy i insuliny, to np z arytmią serca już też niekoniecznie. Te problemy to oczywiście po latach brania leków, i wcale nie wiadomo, czy bez farmakoterapii ktoś by przeżył te iles lat (przy przebiegu choroby z koniecznością włączenia neuroleptykow).
