ateizm nie istnieje

[the end]

Ludzie czasem twierdzą, że nic nie ma po śmierci. Że to zbieg okoliczności, to życie takie.

Jakoś im nie wierzę, że tacy są.
A jest tak, bo zachowują się inaczej.
Po prostu czemuś przeczą z definicji.
Nie siedzę w ich głowach, jednak śmiem twierdzić, że skoro starają się być często prawymi obywatelami to rozumieją przynajmniej przyczynę i skutek. Być może dla nich to chwilowe prawo, tak może by mówią, ale jak dla mnie byłoby inaczej.

[cezary123]

Ludzie czasem twierdzą, że nic nie ma po śmierci.

Jest. Są inne osoby. Jest możliwość bycia kimś innym i przejęcia dalszego ciągu istnienia.
Problem polega na tym, że ludzie nie chcą uwierzyć, że to coś im da.
Problem jest równoważny z twierdzeniem, że nie ma nic dla nas z tego, że ktoś inny obok istnieje teraz równolegle bez śmierci.
Co z tego, że ktoś cieszy się życiem, bogactwem i zdrowiem skoro to nie my?
Przejście międzyosobowe zawiera już śmierć bez śmierci i to symetrycznie odczuwalną w obie strony. Przerwę w istnieniu, za którą nic nie wiadomo, czy jest istnienie czy już nie ma a tylko się tak komuś innemu wydaje.
Nikt nie ma nic z nas a my nic z niego.
Tajemnicą jest czy rzeczywiście nie można być równoległym istnieniem teraz przed śmiercią albo po tym, jak w tym punkcie znikniemy.

[cezary123]

Ale to wszystko drobiazg w porównaniu do teoretycznego istnienia/nieistnienia Istoty Najwyższej. Wszystko inne to tylko tajemnicze zakamarki stworzenia i zjawiska na drodze naszego życia i śmierci.

[the end]

Jest. Są inne osoby. Jest możliwość bycia kimś innym i przejęcia dalszego ciągu istnienia.

Jeśli tu chodzi o inkarnację to jest cały czas ta sama dusza, a wg mnie ta sama kontynuacja umysłu.

Problem polega na tym, że ludzie nie chcą uwierzyć, że to coś im da.

Nic im nie da, i o to chodzi. Jedynie wyzwolenie z samsary coś pomoże, czyli inaczej oświecenie, czyli inaczej rozpoznanie, urzeczywistnienie swojej własnej natury.

Przerwę w istnieniu, za którą nic nie wiadomo, czy jest istnienie czy już nie ma a tylko się tak komuś innemu wydaje.

Przerwa w istnieniu? Jeśli ma być takowa to nic już tam nie ma, nawet Bóg by musiał wszystko od nowa kleić.

Nic tam nie ma, ale coś jest.... Choć może inaczej, pustka to wszystkie zjawiska, są wszystkie współzależne, pojawiają się i znikają.

Tajemnicą jest czy rzeczywiście nie można być równoległym istnieniem teraz przed śmiercią albo po tym, jak w tym punkcie znikniemy.

Hmm, no jesteśmy tu i teraz i tylko to.

[cezary123]

Przerwa w istnieniu? Jeśli ma być takowa to nic już tam nie ma, nawet Bóg by musiał wszystko od nowa kleić.

Tak i to jest ten problem wierzących, bo jeżeli chodzi tylko o ludzi, to jest to przerwa w istnieniu tego poziomu bytu, którym jedynie być można.
Człowiek nie sklei sobie z dwóch osób podwójnej długości życia.
A jeżeli to przerasta możliwości samego Stwórcy i jednorazowe dusze są z poza rzeczywistości i dlatego świat ich nie rozpoznaje i nie utrzymuje a jest w stanie zagwarantować tylko biologiczne życie materii?

[cezary123]

Jedynie wyzwolenie z samsary coś pomoże, czyli inaczej oświecenie, czyli inaczej rozpoznanie, urzeczywistnienie swojej własnej natury

Tylko świata by zabrakło na realizację siebie wiecznego

[cezary123]

Jeśli tu chodzi o inkarnację to jest cały czas ta sama dusza, a wg mnie ta sama kontynuacja umysłu.

Chodziło mi o to, że mamy mnóstwo zapasowych żyć po śmierci, bo istnienie jest odbieranie nadmiarowo i równolegle przez więcej niż jeden podmiot. Już teraz.
Ktoś umrze, zniknie mu świat a ktoś drugi ciągnie istnienie niezależną ścieżką.
Jeżeli to ta sama dusza, to tak jakby powiedzieć, że teraz nasi sąsiedzi są jedną i tą samą duszą z nami a jak jeden z nas umrze i zniknie to nic się nie stanie, bo przecież istnienie przeskoczy do tego pozostałego przy życiu.
Z reinkarnacją nie zgodzę się, ze względu na ten problem.
To musi być jakoś inaczej, bardziej jak równoległe, niezależne dublowanie istnienia, ale bez możliwości wcieleń po zniknięciu jednego z podmiotów, ze względu na ową tajemniczą przerwę w istnieniu pośmiertną czy międzyosobową, wszystko jedno.

[cezary123]

I wtedy zaczynamy dopiero doceniać zmarłych, nie traktując je jako tylko puste powłoki na duszę (czy umysł), która gdzieś w innym żywym teraz hula, oraz żywych naszych bliźnich, ze względu na to, że nie możemy im zapewnić kontynuacji istnienia swoją duszą (umysłem) ani oni nam. Wszyscy stają się tajemniczo i dramatycznie równi, nieskończeni, niepowtarzalni i wielcy.

[cezary123]

Ale to wszystko drobiazg w porównaniu do teoretycznego istnienia/nieistnienia Istoty Najwyższej.

Bo jeżeli Stwórca istnieje i tak wszystko zaplanował, to nie ma co się przejmować, a jeżeli nie istnieje i dlatego tak dziwnie wszystko się układa, to tym bardziej nie ma co się przejmować - lepiej już niestety nie będzie
Martwić się trzeba o istnienie Istoty Absolutnej a nie śmiertelników, jako jego stworzeń albo niestworzeń przypadkowych i koniecznych.

[Słonecznik1]

Sołżenicyn napisał taką książkę ,,Oddział chorych na raka,, dokument .Jak to ludzie magicznie zmieniają swoje przekonania .

[Słonecznik1]

partyjni komuniści z ZSRR nagle zmieniali zdanie jak im guz na gardle wyrastał i źle się czuli

[cezary123]

Rak czyli statystyczne odchylenie podziału komórek organizmu jest argumentem za tym, że rzeczywistość nie sięga poziomu Absolutu. I tak trzeba martwić się najpierw o Boga, bo my przynajmniej trochę istnieliśmy a On powinien ożyć nad światem.

[Słonecznik1]

rak pada na wszystkich a ludzie nie wiedza jak reagowac , zresztą nawet opracowany schemat myslowy niewiele da ale religia nic nie pomoże i nie omówi w takich przypadkach

[Słonecznik1]

religia daje jaki schemat?

[Słonecznik1]

horyzont myslowy...polecam

[Słonecznik1]

kiedys sporo o tym pisałem
po co ciagle powtarzac moze napisze znowu na religia

[cezary123]

rak pada na wszystkich a ludzie nie wiedza jak reagowac

Współczuciem do Stwórcy i leczeniem siebie.