Personel szpitalny.

[Petruccio]

Wg mnie w szpitalach psychiatrycznych powinna być większa rotacja pracowników takich jak pielęgniarki, pielęgniarze. Powinni oni zmieniać placówkę na innego charakteru góra po 5 latach pracy w psychiatryku. Byłoby to z korzyścią obupólną. Nie odbijałoby się to z aż takim skutkiem na zdrowiu psychicznym samych pielęgniarek. Takie wypalenie może być także szkodliwe dla samych pacjentów, gdyż wydaje mi się, że z narastającą "depresją" personelu maleje także empatia do samych chorych, a w szpitalu to właśnie pielęgniarka jest pierwszą osobą, do której pacjent zwraca się o pomoc.
Niestety spotkałem się z niezrozumieniem i lekceważeniem przez personel pielęgniarski problemu chorego, np. kiedy pacjent ma lęki, to naturalnym by było, żeby jak najszybciej podać mu leki i ten czas jak najbardziej ukrócić. Ewentualnie podtrzymać na duchu, że wszystko będzie dobrze. Spotkałem się niestety w takim przypadku z odpowiedzią, że za 20 minut jest zmiana pielęgniarska. Kiedy cierpliwie czekam na zmianę okazuje się jeszcze, że muszę poczekać kolejne 20 minut, gdyż pielęgniarki muszą zdać raport następnej zmianie - i oczywiście nie ma tu nigdzie mojej potrzeby i problemu. Dopiero po tym zostaje mój problem "rozpatrzony". Lek działa oczywiście dopiero po 45-60 minutach. A w międzyczasie pielęgniarki wysyłają mnie na salę telewizyjną, gdzie jest tłum ludzi, których się boję Mało która pielęgniarka z dwudziestoletnim stażem w tej samej placówce jest czuła na krzywdę podopiecznych. Szkoda mi to pisać, ale taka niestety jest prawda.

[Commodore 64]

Rotacja musi być większa! Mi w pamięć zapadli dobrzy jak i źli członkowie personelu!

[Gucio]

Zaburzenia lękowe mają podobno swoje podłoże w psychice i nie wyleczy się ich lekami przeciwlękowymi - te jedynie tłumią lęki.
Również spotkałem się z taką strategią postępowania, gdzie personel medyczny nie był skory do ordynowania leków.
Szpital jest jedynym miejscem, przynajmniej z założenia, gdzie chorzy powinni czuć się bezpiecznie, więc tam jest możliwość obserwacji chorego w chwilach dla niego trudnych, sposobów radzenia sobie w sytuacjach lękowych.
Łatwiej zmierzyć się z lękami w trakcie psychoterapii, która może być prowadzona w szpitalu, pozwala na dotarcie do ich przyczyn.
Również zażywam leki przeciwlękowe, które początkowo niechętnie mi je zapisywano, stąd takie informacje.
A personel medyczny - gdyby pielęgniarki oddziałów psychiatrycznych były tak miłe jak dotąd miałem okazję poznać i jeszcze piękniejsze - świat chorego byłby idealny. Czułe, mądre, wspierające pacjenta - może po prostu miałem szczęście ;-)