Jakie są generacje neuroleptyków ?
Sporo wiedzy jest tu: http://alkor.evot.org/viewtopic.php?f=17&t=5357
Co to są neuroleptyki ?
Moderator: moderatorzy
Re: Co to są neuroleptyki ?
Działanie leków przeciwpsychotycznych
Leki przeciwpsychotyczne mają dwojakie działanie. Z jednej strony redukują symptomy chorobowe, z drugiej przeciwdziałają nawrotom choroby.
Redukcja symptomów
Leki antypsychotyczne efektywnie łagodzą najostrzejsze symptomy schizofrenii. Redukują objawy pozytywne choroby: urojenia i omamy. Neuroleptyki wpływają również korzystnie na negatywne objawy schizofrenii, takie jak apatia i ubogość wypowiedzi. Gdy symptomy chorobowe nasilają się lub gdy mamy do czynienia z nawrotem choroby zwykle czasowo podwyższa się dawkę leku. Najczęściej efekty działania leku widoczne są po kilku dniach, a optymalny rezultat osiąga się po kilku tygodniach lub miesiącach ich zażywania. Z reguły niektóre z symptomów nie cofają się całkowicie, nawet gdy stosuje się optymalną dawkę leku. Trwałe symptomy schizofrenii (rezydualne, resztkowe) mogą przyczyniać się do utrudniania codziennego funkcjonowania. Jest to jeden z czynników, które wpływają na fakt, iż leki przeciwpsychotyczne nie stanowią wystarczającej terapii schizofrenii i powinny być uzupełnione o zajęcia terapeutyczne oraz psychoedukacyjne.
Zapobieganie nawrotom
Poza redukcją symptomów, neuroleptyki wpływają znacząco na obniżenie podatności chorego na nawrót choroby i powtórną hospitalizację. Wśród pacjentów nie przyjmujących leków około 70% doświadcza nawrotu w rok po opuszczeniu szpitala. U osób regularnie zażywających leki nawroty są dużo rzadsze a ich liczba sięga 30%. Nawet jeśli u chorego przyjmującego leki dochodzi do nawrotów, to są one rzadsze i dużo łagodniejsze.
Jak zażywa się neuroleptyki?
Leki przeciwpsychotyczne dzielimy na dwie kategorie: tradycyjne neuroleptyki i neuroleptyki atypowe. Najpopularniejszą metodą przyjmowania neuroleptyków jest zażywanie doustne od jednego do trzech razy dziennie. Niektóre leki podawane są również w formie zastrzyków - raz na dwa do czterech tygodni. Przez ten czas poziom leku jest mniej więcej stały, po czym zaczyna powoli opadać.
Jak działają leki przeciwpsychotyczne?
Badania nie potrafią jeszcze wyczerpująco określić mechanizmu działania neuroleptyków. Istnieją jednak dowody na wpływ leków przeciwpsychotycznych na obniżenie poziomu dopaminy (jeden z neuroprzekaźników). Rola dopaminy w regulacji nastroju, zachowania i myślenia jest złożona. Dodatkowo pełni ona różne funkcje w różnych obszarach mózgu. Według niektórych teorii osoby cierpiące na schizofrenię mają za mało dopaminy w części mózgu odpowiedzialnej za uwagę i operowanie informacjami.
Inne leki i metody leczenia
W terapii schizofrenii stosuje się także różne leki wspomagające. Zazwyczaj są to: leki przeciwlękowe i uspokajające, leki przeciwdepresyjne, leki stabilizujące nastrój. Niekiedy w leczeniu schizofrenii stosuje się również elektrowstrząsy.
- Leki przeciwlękowe i uspokajające – lęk to jeden z najczęściej występujących i dokuczliwych symptomów schizofrenii; często wynika z omamów towarzyszących chorobie. Aby polepszyć funkcjonowanie chorego w przypadku odczuwania silnego lęku podaje się leki uspokajające i przeciwlękowe, najczęściej benzodiazepiny. Środki te powinny być stosowane z rozwagą, ponieważ mogą uzależniać.
- Leki przeciwdepresyjne – pomimo braku przekonujących dowodów na pozytywne działanie leków przeciwdepresyjnych w przebiegu schizofrenii, są one niekiedy przepisywane, a niektórzy pacjenci reagują na nie dobrze.
- Leki stabilizujące nastrój – środki te redukują zarówno stany maniakalne, jak i symptomy depresji; leki te stosuje się okazjonalnie w schizofrenii, ponieważ pomagają części pacjentów.
- Terapia elektrowstrząsowa – polega na poddawaniu mózgu pacjenta łagodnym wstrząsom elektrycznym; początkowo stosowana była w leczeniu depresji lekoopornej. W leczeniu schizofrenii terapię elektrowstrząsową stosuje się rzadziej m.in. w przypadku katatonii.
Brak zdyscyplinowania w przyjmowaniu leków
Osoby chorujące na schizofrenię mogą nie przestrzegać rygorów leczenia z kilku powodów. Należą do nich:
- przykre efekty uboczne,
- zaprzeczanie lub brak świadomości choroby,
- poczucie, że przyjmowane leki nie są skuteczne,
- fakt, że przyjmowanie leków przypomina o chorobie,
- zapominanie o przyjmowaniu leków,
- podejrzliwość, wrogość, symptomy psychotyczne,
- negatywne nastawienie do leczenia.
Oznaki nieprzestrzegania zażywania leków
O tym czy chory zażywa lekarstwa świadczą występujące u niego symptomy chorobowe. Zazwyczaj jeśli pacjent zażywa leki to jego stan utrzymuje się na względnie stałym poziomie. Jeśli więc zauważysz pogorszenie stanu chorego, które nie ma uzasadnienia w nagromadzeniu się stresujących sytuacji, to wysoce prawdopodobne jest, że nie przestrzega on wymogów terapii. Ważne jest, by jak najwcześniej rozpoznać zaostrzenie symptomów chorobowych. Dzięki rozpoznaniu subtelnych zmian zachowania i powiązaniu ich z zaniedbaniami w farmakoterapii można zapobiec rozwojowi choroby i konieczności hospitalizacji. Proste sposoby weryfikujące zażywanie leków to: przeliczenie tabletek, zapytanie chorego, bezpośrednia obserwacja chorego podczas zażywania leku.
Artykuł na podstawie: Kim T.Mueser, Susan Gingerich „Życie ze schizofrenią – poradnik dla rodzin”.
Leki przeciwpsychotyczne mają dwojakie działanie. Z jednej strony redukują symptomy chorobowe, z drugiej przeciwdziałają nawrotom choroby.
Redukcja symptomów
Leki antypsychotyczne efektywnie łagodzą najostrzejsze symptomy schizofrenii. Redukują objawy pozytywne choroby: urojenia i omamy. Neuroleptyki wpływają również korzystnie na negatywne objawy schizofrenii, takie jak apatia i ubogość wypowiedzi. Gdy symptomy chorobowe nasilają się lub gdy mamy do czynienia z nawrotem choroby zwykle czasowo podwyższa się dawkę leku. Najczęściej efekty działania leku widoczne są po kilku dniach, a optymalny rezultat osiąga się po kilku tygodniach lub miesiącach ich zażywania. Z reguły niektóre z symptomów nie cofają się całkowicie, nawet gdy stosuje się optymalną dawkę leku. Trwałe symptomy schizofrenii (rezydualne, resztkowe) mogą przyczyniać się do utrudniania codziennego funkcjonowania. Jest to jeden z czynników, które wpływają na fakt, iż leki przeciwpsychotyczne nie stanowią wystarczającej terapii schizofrenii i powinny być uzupełnione o zajęcia terapeutyczne oraz psychoedukacyjne.
Zapobieganie nawrotom
Poza redukcją symptomów, neuroleptyki wpływają znacząco na obniżenie podatności chorego na nawrót choroby i powtórną hospitalizację. Wśród pacjentów nie przyjmujących leków około 70% doświadcza nawrotu w rok po opuszczeniu szpitala. U osób regularnie zażywających leki nawroty są dużo rzadsze a ich liczba sięga 30%. Nawet jeśli u chorego przyjmującego leki dochodzi do nawrotów, to są one rzadsze i dużo łagodniejsze.
Jak zażywa się neuroleptyki?
Leki przeciwpsychotyczne dzielimy na dwie kategorie: tradycyjne neuroleptyki i neuroleptyki atypowe. Najpopularniejszą metodą przyjmowania neuroleptyków jest zażywanie doustne od jednego do trzech razy dziennie. Niektóre leki podawane są również w formie zastrzyków - raz na dwa do czterech tygodni. Przez ten czas poziom leku jest mniej więcej stały, po czym zaczyna powoli opadać.
Jak działają leki przeciwpsychotyczne?
Badania nie potrafią jeszcze wyczerpująco określić mechanizmu działania neuroleptyków. Istnieją jednak dowody na wpływ leków przeciwpsychotycznych na obniżenie poziomu dopaminy (jeden z neuroprzekaźników). Rola dopaminy w regulacji nastroju, zachowania i myślenia jest złożona. Dodatkowo pełni ona różne funkcje w różnych obszarach mózgu. Według niektórych teorii osoby cierpiące na schizofrenię mają za mało dopaminy w części mózgu odpowiedzialnej za uwagę i operowanie informacjami.
Inne leki i metody leczenia
W terapii schizofrenii stosuje się także różne leki wspomagające. Zazwyczaj są to: leki przeciwlękowe i uspokajające, leki przeciwdepresyjne, leki stabilizujące nastrój. Niekiedy w leczeniu schizofrenii stosuje się również elektrowstrząsy.
- Leki przeciwlękowe i uspokajające – lęk to jeden z najczęściej występujących i dokuczliwych symptomów schizofrenii; często wynika z omamów towarzyszących chorobie. Aby polepszyć funkcjonowanie chorego w przypadku odczuwania silnego lęku podaje się leki uspokajające i przeciwlękowe, najczęściej benzodiazepiny. Środki te powinny być stosowane z rozwagą, ponieważ mogą uzależniać.
- Leki przeciwdepresyjne – pomimo braku przekonujących dowodów na pozytywne działanie leków przeciwdepresyjnych w przebiegu schizofrenii, są one niekiedy przepisywane, a niektórzy pacjenci reagują na nie dobrze.
- Leki stabilizujące nastrój – środki te redukują zarówno stany maniakalne, jak i symptomy depresji; leki te stosuje się okazjonalnie w schizofrenii, ponieważ pomagają części pacjentów.
- Terapia elektrowstrząsowa – polega na poddawaniu mózgu pacjenta łagodnym wstrząsom elektrycznym; początkowo stosowana była w leczeniu depresji lekoopornej. W leczeniu schizofrenii terapię elektrowstrząsową stosuje się rzadziej m.in. w przypadku katatonii.
Brak zdyscyplinowania w przyjmowaniu leków
Osoby chorujące na schizofrenię mogą nie przestrzegać rygorów leczenia z kilku powodów. Należą do nich:
- przykre efekty uboczne,
- zaprzeczanie lub brak świadomości choroby,
- poczucie, że przyjmowane leki nie są skuteczne,
- fakt, że przyjmowanie leków przypomina o chorobie,
- zapominanie o przyjmowaniu leków,
- podejrzliwość, wrogość, symptomy psychotyczne,
- negatywne nastawienie do leczenia.
Oznaki nieprzestrzegania zażywania leków
O tym czy chory zażywa lekarstwa świadczą występujące u niego symptomy chorobowe. Zazwyczaj jeśli pacjent zażywa leki to jego stan utrzymuje się na względnie stałym poziomie. Jeśli więc zauważysz pogorszenie stanu chorego, które nie ma uzasadnienia w nagromadzeniu się stresujących sytuacji, to wysoce prawdopodobne jest, że nie przestrzega on wymogów terapii. Ważne jest, by jak najwcześniej rozpoznać zaostrzenie symptomów chorobowych. Dzięki rozpoznaniu subtelnych zmian zachowania i powiązaniu ich z zaniedbaniami w farmakoterapii można zapobiec rozwojowi choroby i konieczności hospitalizacji. Proste sposoby weryfikujące zażywanie leków to: przeliczenie tabletek, zapytanie chorego, bezpośrednia obserwacja chorego podczas zażywania leku.
Artykuł na podstawie: Kim T.Mueser, Susan Gingerich „Życie ze schizofrenią – poradnik dla rodzin”.
