Czy psychoterapia coś Ci daje?

[MAdzialena]

Czy komuś daje coś psychoterapia? Zawsze myślałam, że to gadanie po nic. I zastanawiam się czy mam rację. Bo co to może dać? Może? Coś?

[marcelinka]

Mi psychoterapia nic nie daje i sie zastanawiam nad rezygnacja z niej

[moi]

Moje spotkania z lekarzem prowadzącym nie mają charakteru formalnej terapii, ale ta osoba ma uprawnienia do prowadzenia psychoterapii, więc pewne jej elementy występują (np. wzmacnianie pozytywne). Jeśli o mnie chodzi, to bardzo mi to odpowiada.

Pozdrawiam.m.

[hvp2]

Ja mam psychoterapię podtrzymującą z psychoterapeutką. Zwykle rozmawiamy o tym "Co słychać?", ale jak mam jakiś poważny problem to mam osobę do której mogę się zwrócić i Ona reaguje bardzo szybko (godziny!) i adekwatnie. Zresztą to jest mój wybór, żeby na co dzień rozmawiać o tym "Co slychać"!

Spotykamy się co 2-3-4 tygodnie (w zależności od mojego stanu psychicznego) i wszystko odbywa się w bezpłatnej służbie zdrowia!

Myśle, że pomogli mi bardzo, bo: 1. wróciłem do moich zainteresowań; 2. mam życiową partnerkę; 3. jestem w stabilnym stanie zdrowia (choć na lekach).

[DZIECKO ZDROWIE]

Jak psychoterapia to rozmnowa z psychologiem to mnie więcej odbiera niż daje. Chociaż może przesadzam. Zraziłem się bardzo do psychologów po ostawniej rozmowie ze złą psycholoszką. Ale to zawód jak każdy inny i też zdażają się różni ludzie jak wszędzie. Wiec chyba nie trzeba uogólniać. Ale uraz jest.

[Miś Uszatek]

Ja bardzo sobie chwale mojego pierwszego psychologa panią Anię Wierzbicką. To była super babka, dosłownie jak koleżanka chociaż była odemnie o 10 lat starsza( i to było 8 lat temu). Niestety w 2002 roku nie mogłem być już przez nią terapeutowany. Dostawałem kolejno psychologów. Było ich w sumie 3 ech. Jeden głupszy od drugiego. Może po prostu nie mogłem się z nimi dogadać. Tak sobie to staram wytłumaczyć. Niewiem...

[moi]

Mona, a czy sama zadałaś odpowiednie pytania lekarzowi: np. jak działają te czy tamte leki? jakie mają skutki uboczne? jak sam lekarz ocenia Twój stan? jak dlaje planuje leczenie?

Lekarz nie jest cudotwórcą i jasnowidzem: leczeni opiera na tym, co sam widzi i co mu przekazujesz jako pacjentka. Jeśli chcesz coś zmienić w leczeniu, to powiedz o tym swojemu lekarzowi.

Pozdrawiam.m.

[shekspir]

No i to jest własnie to o czym pisałam. Dzieki za tą wypowiedź posłuże sie nią na potwierdzeni e moich słow. cytuję ,,chodzę tylko co miesiąc po leki do psychiatry i przy tym odbywa się rozmowa typu 'co słychać' zwana terapią.Trochę mi się to nie podoba, że on mi nic nie mówi. '' i dalej cytuję ,,
planowo powinnam już odstawić leki, ale nie wiem czemu psychiatra się nie zgadza i nie chce mi powiedzieć dlaczego. A wydaje mi się, że jestem już zdrowa. ''

Lekarze boją si e mówić prawdy o chorobie. Wolą nic nie mówić lub mydlać oczy ,zę sie wyzdrowieje. Żadko ktory lekarz powie wam prosto w oczy cała prawdę o tej chorobie. Równie żadko leki odstawiane są po obiecanych 3 latach ciagłego ich brania. Jak myśłicie dlaczego? No, to na razie tyle mam w skrócie do powiedzenia.
Oby wiecej takich szczerych wypowiedzi na tym forum Mona Li , gratuluję odwagi. W koncu jakiś konkret a nie ciągłe to mydlenie oczy , że bedzie ok. Forum powinno się nazywać ,,Pomarzyć można, że kiedyś będzie sie zdrowym'' .

[Bardo]

Czyli forum powinno się nazywać "porzuć wszelką nadzieję, połóż się i nie ruszaj"?
Może nie będę nigdy uznany za zdrowego przez lekarzy, ale czy to naprawdę ma aż tak duże znaczenie? Po paru latach choroby okazjonalne objawy traktuję praktycznie jak katar. Czemu mam wyrywać sobie włosy z głowy, bo nikt mi nie wymaże diagnozy?
Choćbyś nie wiem jak mocno w to nie wierzyła są ludzie, którzy żyją z diagnozą, ale tylko ta formalność odróżnia ich od ludzi zdrowych. Tu spotkasz niewiele takich osób, bo one po prostu nie szukają pomocy.

Zdajesz sobie sprawę, że nie poczujesz się lepiej, jeśli spowodujesz, że ktoś poczuje się gorzej?

[shekspir]

Ależ nadzieję zawsze mieć może każdy marzyciel, wszak schizofrenia to własnie choroba marzycieli , czyli ludzi oderwanych od rzeczywistości.
Nikt wam marzen nie zabierze tylko szkoda tracić czas na marzenia o czymś co sie nigdy nie spełni.
JA mam się poczuć lepiej ???? hahaha dobre sobie ! Człowiek w moim stadium choroby zapewniam Cie czuje sie coraz i coraz to gorzej, nie marząc nawet o tym że moze być lepiej bo lepiej NIE BĘDZIE. Jak wszystkie przesłanki ku temu zresztą wskazują, ( o czym również informowali mnie lekarze), ze nastąpi taki okres w chorobie kiedy bedzi e już tylko coraz gorzej , no i mieli racje w 100%. Zatem idziesz błędnym tropem Bardo, twierdząc zę : gdy ktoś poczuje sie gorzej to ja poczuje si e lepiej. I nawet gdyby ktoś poczuł sie lepiej to ja też nie poczuje sie lepiej. Ponieważ ja czuje sie tylko coraz gorzej i nei ma mowy i jakim kolwiek polepszeniu samopoczucia.

[Bardo]

Shekspir, ale co się nigdy nie spełni? Przeczytałaś w ogóle mój post?

Mona Li, część lekarzy uważa, że warto, by chora osoba przebywała cały czas na dawce podtrzymującej leków. Przeważnie jest tak, gdy są widoczne jeszcze jakieś objawy. Zawsze możesz spróbować skonsultować się z innym lekarzem.

[Pamal]

Nie bardzo Ci wierzę, Szekspir, że lekarz może powiedziec choremu psychicznie, że nie ma dla niego nadziei i że będzie jeszcze tylko gorzej! Przecież to nie rak! A nawet chorym na raka chyba mówi się, ze może zdarzyc się cud. Pozwoliłaś sobie odebrac nadzieję, a teraz chcesz odbierac ją innym.

[shekspir]

Nie musisz mi wierzyć. Agnieszka, ,, Ważne'' ze wierzysz w cuda. Ciekawe tylko czy po kilkudziesieciu latach schizofrenii nadal w nie będziesz wierzyć? Trzeba przede wszystkim realniej patrzeć na życie. Ale tak jak wielokrotnie to podkreślałm do takiego trzeźwego spojrzenia na zycie w szerokim tego znaczeniu trzeba nie lada odwagi. Co do leczenia odsyłam cie do watku ,,czy udało wam si e wrócić do życia''. , gdzie wytłumaczyłam to jojo.

[shekspir]

Po pierwsze Krzysztof, jestem kobieta - to tak na ,,dzień dobry'' Więc nie urzywaj w moim przypadku końcówki męskiej z łaski swojej.
Ja nie pisałm że schizfrenia u mnie się wypaliła , tylko że schizofrenia całkowicie mnie wypaliła. To jest wielka różnica. Wpółczujesz mi? O kant ... rozbić twoje współczucie , co ono mi da? Pomoże mi to w czymś , zarówna jak twoja litośc do mnie ?(jak to nazywasz). Jeszcze taka mała dygresja z moje strony. : Żeby okazać komuś litośc trzeba kogoś szanować. Krzysztof - szanujesz mnie? Jakoś tego nei zauważam, więc nie wiesz czym jest litość. Litośc moze okazać osoba bliska, a Ty absolutnie mi bliski na szczęście nie jesteś, tak ze z ta litościa bardzo sobie pochlebiasz Krzysztofie.

Zdoławać kogoś ? Nie , źle to odbierasz. Ja pisałam że trzeba nie lada odwagi , żeby stanąć w prawdzie o tej chorobie. Nie zamierzam kłamać i cukrować , zę to choroba lekka i nie rzutuje ona na całe życie chorego. Jeśli początkowo nie rzutuje to po kilku latach choroby kazdy zacznie zauważć mniejsza lub większą degradacje życia. Coraz więcej osób się odzywa , i coraz śmielej pisze , zę jednak nie jest tak rózowo w tej chorobiejak część z was próbuje usilnie mnie zakrzykiwać. Widać jeszcze długa droga przed tobą Krzysztof. Może Ci sie to kiedyś uda , no chyb a ze wolisz całe życie żyć w mydlanej bańce że schizofrenia to choroba jak każda inna, np. grypa jak pisało tu kilka osób. Boże, jak mozna być tak nieświadomym i bagatelizować ta chorrobę porownując ja do grypy? Tego nie mogę pojąć i jeszcze szerzyć takie sądy na forum. Moi drodzy, świadomość w kazdej dziedzinie życia jest niezmiernie ważna. Życze wam odwagi na drodze do świadomości o samym sobie , o ochorobie, o szansach na wyleczenie i realnych perpsektywach na przyszłość.Z poważaniem shekspir.

[Newt]

Co do psychoterapii, chodziłam regularnie na indywidualną i trochę na grupową, pomogła. Ale to nie było na zasadzie psychoterapeuta głaszcze po główce, było ciężko, o czym zresztą zostałam uprzedzona, że mój stan może się pogorszyć na pewnym etapie terapii.

A psychiatra też na początku nie mówił co i jak (miałam diagnozę ze szpitala, ale nie byłam przekonana) spytałam w końcu i usłyszałam "schizofrenia i silne zaburzenie osobowości". O leki też pytałam i wyjaśnił.

[shekspir]

Dzięki NEWT , za tego posta. Zapraszam do dyskusji pozosta;lych , kilkoro osób na forum wypowiadało sie że owszem chodzilo n a psychoterapie, niewiele im dawała , pisaliście też że rezygnowaliście z niej lub poważnie zastanawiacie sie nad przerwaniem spotkań z terapeutą. JAk widać moje spostrzeżenia nie są odosobnione.
Nie obieram nurtu antypsychiatrii jak asias 2000 bo uważam że to nei fair. Od razu przekreślanie diametralnie wszelkich form pomocy i nie branie leków. Bo własnie leki w schizofrenii są podstawą leczenia i wyórwnanie chemii móżgó poprzez lekarstwa. Jeśli leki wam pomagają to trzeba je koniecznie zażywać nigdy nikogo od tego nie odciągałam. I nie mam najmiejszego zamiaru tego robić. Delikatnie uświadamiam wam ,że w postepujacej schizofrenii z czasem większość metod niestety zawodzi, jednak dopóki działają leki należy je barć i to BRAĆ SYSTEMATYCZNIE. Psychoterapia w schizofrenii opiera sie co najwyżej na uświadomieniu prze psychologa co to za choroba , nauczeniu rozpoznawania zblizających si e objawów choroby. Uswiadomieniu do czego mozę doprowadzić nieleczona psychoza, oraz jakie rzuty ma ta choroba na organizm człowieka (zmiany organiczne , zmiany w osobowości czlowieka , zmiany w życiu społecznym oraz szeroko pojety wpływ choroby na wszelkie płaszczyzny życia cżłowieka chorego oraz jego rodziny). Terapia grupowa ,żeczywiści e mogła być stosowana w celu zwiekszenia leków oraz przy probach przywrócenia ubytków uspołecznienia chorego. Jednak czy skutki w tej części terapii są zauważalne to raczej kwestia sporna. W/g mnei najwięcej jednak daje wstępna część terapii nazwałabym ją tą częśćią ,,uświadamiajaca'' czym jest schizofrenia i jej wpływ na życie chorego i jego rodziny.

[DZIECKO ZDROWIE]

A może jest terapia dla chorych na schizofrenie w formie nagrań audio lub video ? (mp3,DVD) (Proszę o linki ) Zawsze to wygodniejsze od chodzenia do psychologa i czekania w kolejce.

Ja szukałem i nie udało mi się znaleść żadnego nagrania z psychoterapii.

[shekspir]

Wiesz na czym polega oprócz urojeń główny problem osoby chorej na schizofrenię? Odpowiem CI : na kontaktach z drugim człowiekiem. Terapia psychologiczna własnie polega na BEZPOSREDNIM kontakcie z terapeutą, inaczej sie nie da. Dlatego dla schizofreników jest ona tak bardzo trudna. Ponieważ podświadomie chcemy szczerego emocjonalnego kontaktu z drugim człowiekiem a jednocześnie i to jest silniejsze bardzo sie tego boimy. Niestety strach jest o wiele silniejszy od szczerych chęci Więc udajemy luzaków, wesołków często błaznów po chwili sami ze wstydem łapiąc sie na tym ,że ten luzak , to tylko kolejna maska a tak szczerze boimy sie na 100% otworzyć na terapeutę (choć wiemy ze chce on pomóc) moze poczatkowo to wychodzi, jednak stosunkowo szybko u schizofreników pojawia sie blokada przez którą terapeuta już nie może sie przedostać I wten oto sposób coraz bardziej zamykamy się na ludzi. Dlatego wszelkie terapie dla schizofreników są niestety nieskuteczne. Jedyne w czym pomoże ci terapeuta to uświadomienie zjawiska (choroby) jakim jest schizofrenia. W spektakularne efekty terapii psychologicznej raczej nie ma co liczyć

[DZIECKO ZDROWIE]

Wiesz na czym polega oprócz urojeń główny problem osoby chorej na schizofrenię? Odpowiem CI : na kontaktach z drugim człowiekiem.

Na czym jeszcze, bo czuje się tak jakbym mało wiedział ? (może to przez to że już godz 00:36 => ide spać )

[Newt]

Shekspir, no nie w każdym przypadku tak jest. Ja powiedziałam psychoterapeutce rzeczy o sobie, których nigdy nikomu innemu nie mówiłam, nawet przyjaciołom i rodzicom. Kiedyś mi powiedziała, że gdy pierwszy raz do niej przyszłam, siedziałam sztywno, bez mimiki, mówiłam monotonnym głosem pozbawionym emocji i pomyślała wtedy, że będzie bardzo trudno do mnie dotrzeć. Po około roku nastapił kryzys i mówiła, że w tym momencie wielu pacjentów rezygnuje z terapii, bo jest dla nich za trudna do zniesienia. Ale myślę, że to trochę tak jakby wyrzucić wszystkie rzeczy poupychane w szufladach na środek pokoju i wyjść, zostawiając to wszystko rozgrzebane na środku. Na pierwszym spotkaniu wyznaczyłam sobie cel terapii (to było kilka rzeczy), osiągnęłam go prawie 2 lata później, ale było warto. Nie, nie zostałam cudownie naprawiona, nie wyzdrowiałam i czasem mam załamki, ale ten cel, który osiągnęłam sprawił, że łatwiej jest żyć.