prosba o porade

[wloczykij]

hej!
Mam siostre chora na schizofrenie. Pisze tu bo borykam sie aktualnie z mega wielkimi wyrzutami sumienia zwiazanymi z planowana przeze mnie wyprowadzka z domu. Siostra jest wlasnie na etapie mocnej depresji poschozofrenicznej. Podczas ataku i przez pierwszy okres choroby, zarowno podczas pobytu w szpitalu jak i po wyjsciu z niego bylem z siostra sam (rodzice pracuja za granica) i opiekowalem sie nia. Jakis czas temu wrocil ojciec. Siostra wrecz uzaleznila sie od mojej osoby, twierdzi, ze tylko ze mna moze porozmawiac i ze ze mna czuje sie lepiej, dzwoni co godzine, etc. Ja juz dawno planowalem wyprowadzke z domu, niezaleznie od choroby siostry. Po prostu jestem juz w taki wieku, ze chcialbym sprobowac samodzielnego zycia. Teraz zaoszczedzilem odpowiednia sume, zaplanowalem wszystko od nowego roku, znalazlem mieszkanie z kumplem. Wyprowadzka za tydzien. Od 3 dni w glowie same wyrzuty sumienia pt.: 1.zostawiam ja sama, 2.jakbym byl w domu to byloby jej razniej, 3.zostawiam ojcu klopot na karku, a przeciez wiem jak ciezko jest samemu z chora osoba. Moja wyprowadzka nie jest jakas ucieczka od siostry. Nauczylem sie juz zyc z chora osoba (pees - mieszkamy w jednym pokoju). Gdyby nie byla chora tez bym chcial sprobowac. Chodzi o nowe doswiadczenie zyciowe. (o, wlasnie weszla do pokoju siora, bo siedzi w drugim, pyta co ogladam i czy moze ogladac tu bo w drugim pokoju lezy sama i jej smutno... takie sytuacje dobijaja klina). Oczywiscie jak sie wyprowadze dalej bede pomagal siostrze. W miare mozliwosci wyciagal na miasto, przychodzil do domu zeby pomoc ojcu. Ale juz nie bedzie mnie tak czesto, wiadomo.
No i jak tu sobie rozstrzygnac? Dzis caly dzien bylem w domu, mielismy isc na miasto, cale rano ja wyciagalem to tylko szla w inne miejsce lezec albo spala w toalecie zeby sie nie myc, standardzik. No i wobec takich sytuacji zastanawiam sie, na ile moja obecnosc w domu poprawi jej stan. Czy wystarczy, ze bede przychodzil albo ja gdzies wyciagal (jak sie uda). Taki stan moze u niej potrwac jeszcze bardzo dlugo, ile bede odkladal swoj plan... Z drugiej strony nasuwa sie pytanie - bez wyprowadzki przezyje a jej bedzie lzej. No i takie to wlasnie rozmyslanie. Doradzcie cos forumowicze.

Pozdrawiam, zdrufka zycze i wesolych swiat!

[zona schizofrenika]

jesteś młodym człowiekiem i masz prawo do szczęścia.

Choroba Twojej siostry nie jest niczyją winą i niepotrzebnie masz wyrzuty sumienia. Jezeli zostaniesz w domu jako Matka Teresa z Kalkuty to jej nie wyleczy a Ty za kilka lat możesz mieć do niej żal (albo do siebie).
Poza tym Wasi rodzice żyją i to oni powinni się opiekować chorym dzieckiem, tym bardziej, że są sprawni.....

[irena]

ile bede odkladal swoj plan...

Każdy młody człowiek ma prawo do własnego życia.

Czy wystarczy, ze bede przychodzil albo ja gdzies wyciagal (jak sie uda).

Wystarczy. Siostra również musi zaczać być samodzielna.

[heniek]

Ma opiekę ojca więc spox - bez stresa. Jeśli możesz to załatw jej terapię, jakiś oddział dzienny żeby się dziewucha zaktywizowała. Możesz ją odwiedzać i dalej spędzać z nią czas- chyba, ze wyprowadzasz się na księżyc. Chorzy łatwo przyzwyczajają się do wygody - to czasem jest zgubne dla rodziny. Szkoda żeby Tobie życie uciekło między palcami...