Walka duchowa trwa

[hagonbc]

Walka du­cho­wa cią­gle trwa; wdzie­ra się do świa­ta ma­te­rial­ne­go, wpły­wa­jąc na życie każ­de­go czło­wie­ka. Anio­ło­wie Boży, bę­dą­cy po­słań­ca­mi wy­sła­ny­mi do obro­ny ludz­ko­ści, pro­wa­dzą nie­ustan­ną walkę, by unie­moż­li­wić złym anio­łom szko­dze­nie lu­dziom. U boku każ­dej osoby do­brzy anio­ło­wie wal­czą o bez­pie­czeń­stwo i zba­wie­nie jej duszy, na­to­miast źli anio­ło­wie dążą do tego, żeby ją znisz­czyć. Moi anio­ło­wie, anio­ło­wie Boży, wal­czą nie­stru­dze­nie i stają jako ba­rie­ra mię­dzy czło­wie­kiem a złymi anio­ła­mi. Z mi­ło­ścią ota­cza­ją go swymi skrzy­dła­mi jak ochron­ną osło­ną i w tej mi­ło­ści zno­szą i przyj­mu­ją cią­głe ataki wy­mie­rzo­ne w czło­wie­ka.

Jed­nak­że lu­dzie w swo­jej sła­bo­ści czę­sto od­py­cha­ją te skrzy­dła, a czy­niąc to, wy­sta­wia­ją się na ataki sza­ta­nów. Za­miast współ­pra­co­wać z moimi świę­ty­mi anio­ła­mi i przyj­mo­wać z ra­do­ścią ich ko­cha­ją­ce ob­ję­cia, lu­dzie czę­sto od­rzu­ca­ją, ne­gu­ją lub igno­ru­ją tych, któ­rzy są przy nich, by im po­ma­gać.

[hagonbc]

Tak nie­wie­lu modli się do anio­łów o siłę wy­trwa­nia. Moi anio­ło­wie tę­sk­nią za ich gło­sem, gło­sem mo­dlą­cych się do nich z mi­ło­ścią.

Tak mało dzię­ku­je na mo­dli­twie mo­je­mu Ojcu za stró­żów, któ­rych On im wy­sy­ła we Mnie mocą mo­je­go Świę­te­go Ducha.

Tak mało po­ma­ga anio­łom w walce, jaką pro­wa­dzą z mi­ło­ści do czło­wie­ka. Wielu ludzi opusz­cza anio­łów, wy­da­jąc ich na sa­mot­ną walkę, a póź­niej się dziwi, dla­cze­go zło wnika w ich życie.

Każdy czło­wiek po­wi­nien jed­no­czyć się ze swoim anio­łem w mi­ło­ści do Mnie, sta­wia­jąc nie­prze­by­tą ba­rie­rę złu. Nie­ste­ty wielu tego nie czyni i wpusz­cza zło do swo­je­go życia, a ono tylko sieje w nim zamęt i do­ko­nu­je spu­sto­sze­nia.

Gdy lu­dzie zwra­ca­ją się ku grze­cho­wi, otwie­ra­ją przy­stęp sza­ta­nom. Gdy lu­dzie ak­cep­tu­ją grzech, wpusz­cza­ją sza­ta­nów do swo­je­go życia. Gdy lu­dzie świę­tu­ją zło, ra­do­śnie wo­ła­ją sza­ta­nów do sie­bie. Co za głu­po­ta!

[hagonbc]

Za każ­dym razem, gdy zła­ma­ne zo­sta­je przy­ka­za­nie, prze­rwa­ne zo­sta­ją ob­ję­cia świę­tych anio­łów.

Za każ­dym razem, gdy od­rzu­ca się Boga, od­rzu­ca się także ochro­nę świę­te­go anio­ła.

Za każ­dym razem, gdy ponad Boga sta­wia się wła­sne „ja”, czło­wiek wy­cho­dzi poza ba­rie­rę chro­nią­cą przed złem, którą sta­wia­ją w mi­ło­ści świę­ci anio­ło­wie.

W życiu coraz więk­szej licz­by ludzi bitwa zo­sta­je prze­gra­na; nie dla­te­go, że świę­ci anio­ło­wie za­wie­dli, lecz z po­wo­du upad­ków ludzi i ich po­cią­gu do grze­chu. Moi anio­ło­wie za­żar­cie wal­czą o dusze, ale mogą wy­grać tę bitwę tylko wtedy, kiedy lu­dzie do­bro­wol­nie przy­łą­cza­ją się do ich walki. Mój Oj­ciec każ­de­mu czło­wie­ko­wi dał prze­ze Mnie i przez łaskę mo­je­go Świę­te­go Ducha moż­ność uczest­ni­cze­nia w zwy­cię­stwie nad złem – zwy­cię­stwie, które już zo­sta­ło od­nie­sio­ne. Żeby uczest­ni­czyć w tym zwy­cię­stwie i jed­no­czyć się z moimi świę­ty­mi anio­ła­mi w bi­twie z nisz­czy­cie­la­mi dusz, lu­dzie muszą je­dy­nie żyć tak, jak ich o to pro­szę. To w tym życiu i przez nie, przez życie prze­nik­nię­te mi­ło­ścią, życie sa­kra­men­tal­ne, życie mo­dli­tew­ne, życie po­słusz­ne, udzie­la­na jest w ob­fi­to­ści łaska do walki, którą wszy­scy muszą to­czyć.

[hagonbc]

Łaska ta wy­le­wa­na jest nie tylko na świat ma­te­rial­ny, lecz także na świat du­cho­wy, w któ­rym srożą się bitwy nie­wi­docz­ne dla czło­wie­ka. Ta Boża łaska ude­rza jak miecz w sza­ta­nów i za­ga­nia ich z po­wro­tem do ot­chła­ni, z któ­rej przy­by­li. Dzię­ki tej Bożej łasce świę­ci anio­ło­wie i czło­wiek jed­no­czą się, by stać się ba­stio­na­mi dobra trium­fu­ją­ce­go nad złem. Dzię­ki tej Bożej łasce dusze ludzi roz­ta­cza­ją moc mojej mi­ło­ści przez całą wiecz­ność, prze­ciw­sta­wia­jąc się złu i zwy­cię­ża­jąc je moją mi­ło­ścią w nich obec­ną, zjed­no­czo­ne w mi­ło­ści moich świę­tych anio­łów do nich. Bóg, czło­wiek i anio­ło­wie zjed­no­cze­ni w mi­ło­ści – oto praw­dzi­we zwy­cię­stwo.