Cześć!

[Magda112233]

Mam na imię Magda. Mam obecnie 35 lat, a pierwsza psychoza była 5 lat temu. Mieszkałam wtedy z ówczesnym chłopakiem i byłam w trakcie pisania pracy magisterskiej. Przed psychozą, miałam bardzo ciężkie stany depresyjne i diagnozę borderline.Mój chłopak o tym wiedział, ale uważał mnie za całkowicie normalną i mówił, że to przeszłość. No i stało się. Najpierw głosy sąsiadów komentujące co robię, wyzwiska, nazywanie mnie głupią. Potem przez tydzień płakałam, bałam się ludzi, spałam ze stoperami (jeżeli w ogóle spałam, bo zdarzało się, że 3 noce nieprzespane). W końcu mój chłopak zorientował się, że trzeba mi pomóc. Widział, że strasznie cierpię. Wizyta u mojego starego psychiatry to była jakaś porażka. Biznesman, nie lekarz. Kolejny to był już jakiś z polecenia. Przepisał mi rispolept 2x dziennie 2,5 ml. Pierwsze objawy uboczne to była masakra. Mam wadę wzroku i skoczyła mi do -6. Zdrętwienie prawej ręki, więc kolejny lek na Parkinsona. Przytyłam 10 kg. Podwyższony cukier. Teraz jestem w trakcie trzeciej już psychozy. Znowu biorę ten cholerny Rispolept. Z taką różnicą, że jestem już sama, bo nasz związek nie przetrwał tej próby. Odeszłam sama, bo widziałam w jakim stanie psychicznym jest mój chłopak. Nie miał serca mnie zostawiać, więc ja sama to zrobiłam. Teraz znowu nie pracuje. Średnio mam znajomych (niektóre kontakty sama urwałam) raczej boję się ludzi i tego czy mnie zaakceptują czy zawiodą. Mam ogromne wsparcie ze strony rodziny, ale mieszkam sama 300 km od nich, bo w wieku 18 lat wyprowadziłam się z domu. Pracowałam jako modelka, więc to, że przytyłam już teraz 20 kg jest dla mnie dużą zmianą. Pozdrawiam wszystkich i ściskam mocno, bo wiem ile cierpienia i samotności w tym wszystkim jest.

[valkiria]

Witam Magdo.
Przy rzutach choroby mało prawdopodobne że utrzymasz jakąś relację,nawet jak będzie dobra to całkiem możliwe że i ją odrzucisz.Nacierpiałaś się sporo i byłoby dobrze gdyby był przy tobie ktoś odpowiedni,kto cię zrozumie i będzie jakimś wsparciem.
Walka w pełnym osamotnieniu,przy niesamowitej pustce jest bardzo trudna,ale nie niemożliwa.Mam nadzieję że dobierzesz leki i psychiatra zrobi swoją robotę,byś czuła się komfortowo przy wizytach i po wykonanej przez niego pracy
.Mam nadzieję że się podźwigniesz i dasz radę choć częściowo poukładać sobie życie.Wierzę że tu znajdziesz wsparcie i jeśli zajdzie taka potrzeba,znajdzie się ktoś kto spełni pokładane nadzieje na zrozumienie i pomoc.Trzymam kciuki za Ciebie,byś małymi krokami była w stanie wyjść z tej zapaści.
Pozdrówka.

[Meduzola]

Hej, Magda. Zacznę tak:;Mnie w szkole według zdechłego kanonu uczono, że jest 100%, a w tych stu procentach ma się znaleźć rozum (mózg i przetwarzanie informacji), serce (uczucia, emocje) i na religii wspominano też coś o duszy. Ale ostatnio natrafiłam na ciekawe stwierdzenie, że żyć prawdziwie, czyli autentycznie, to: 100% wiary i 100% rozumu. "Wieki Oświecone", te od Hegla, Kanta i innych "Prusaków", nazwały Średniowiecze "wiekami ciemnymi".. I ciemna masa to kupiła. Na tej bazie stworzono m.in. "psychozę" i "wartości poznawcze". Kaganek oświaty, podwaliny współczesnej nauki. Ja mam się z tym na bakier i to, póki co, mi daje kopa do myślenia. Poza tym poczytaj o akcji "Stop ZET- Zorganizowanym Elektronicznym Torturom". Wiele rzeczy dziejących się w nas i wokół nas można wyindukować, przeczytasz w starych podręcznikach od "Fizyki i astronomii". A na "odwyrtkę" poczytaj też trochę tekstów hagiograficznych. Jasnym się w nich staje fakt niezaprzeczalny, że Droga do Prawdziwego Oświecenia nie jest usłana różami, piszę, jak jest. Nie wiem, jak będzie. Pozdrawiam.

[Handicap]

Cześć MAGDA
Witaj na forum dla schizofreników, gdzie znaczna większość, nic ci nie doradzi ani nie pomoże bo ma znacznie większy problem, jak w większości grup dla osób z podobną diagnozą. Będzie cię tu drażnić multum rzeczy - jak wyboru brak koloru czcionki, czy obłędny spam.. W każdym razie, radzę spędzić 2-3 miesiące na badanie interakcji i opinii w drugs.com lub lekko i przyzwoicie konsultować się ze znajomym lekarzem lub pielęgniarką.

[Meduzola]

I nawet, jeśli myśli wyrywają do przodu, to trzeba być obiema nogami TU.

[Polo22]

Witaj Magdo, życzę powodzenia!

[Chad]

Jeszcze jedna druzgocaca historia..

[Jaskolka]

Witaj Magdo, pewien czas na pewno spędzisz na akceptacji tego co jest, co się z Tobą dzieje. Na przykłąd 2 lata moje ubrania leżały w szafce a były o 3 rozmiary mniejsze. W sklepie oglądałam tylko ciuchy na wysmukłe ciało , nie umiałam kupić coś ładnego dla siebie. Ale to taki proces , trzeba się przyzwyczaić, do zmian i nowych rzeczy. Leki odpowiednio dobrane to ogromna pomoc.
Chciałam Ci coś napisać na pokrzepienie. i wiesz ... niech ,,Jego wola a nie moja się stanie'' . A będzie dobrze.

[valkiria]

Zastanawiam się co u Ciebie Magdo,mam nadzieję że walczysz.

[szelest]

Witaj. Ważne jest żeby siebie nie katowac myślami że to nasza wina. Zdarzyło się to mnie i tysiąca innych ludzi. Tylko się o tym niemowi głośno. Choroba psychiczna jest nadal tabu. W śród społeczeństwa.
Może i tu znajdziesz wsparcie i miejsce do wygadania. Pozdrawiam

[Jaskolka]

Mam na imię Magda.

Ja też jestem ciekawa co u Ciebie Magdo ? Jak się czujesz, ?

[valkiria]

Pewnie się już nie pojawi,pozostaje trzymać za nią kciuki.