Szpital psychiatryczny to koszmar?

[Słonecznik1]

w Warszawie na Sobieskiego jest dobry szpital .Nie wiem dokładnie ale domyślam się po tym jak byłem też w wiejskim szpitalu psychiatrycznym że pobyt rzeczywiście może być koszmarem .Personel siłą odciągnięty od pługa z pół wścieklizną tak co 2 osoba . Lekarze pojawiają się jak Bogowie . Wogóle praktycznie ich nie ma .Personel szpitalny kradnie jeszcze jak w serialu trudne sprawy

[AcidHouse]

to jakieś słowiańskie potwory tzw. topielce ?

[amigo]

Szpital jest ostatecznoscia. Czasem lepiej ''odlezec'' i wyjsc w lepszym stanie.Mimo warunkow, ktore nie sa najlepsze - to pomaga.

[piotrs]

lepszy oddzial dzienny
chodzic do szpitala ustalic leki
najlepsze dla siebie

[amigo]

lepszy oddzial dzienny

Potwierdzam, mi oddzial dzienny pomogl / pomaga duzo.Relacjonuje sie z ludzmi, mamy tam zajecia kognitywne, oraz wiele innych calkiem interesujacych zajec.
Na dziennym jest psycholog, psychiatra, pielegniarki. W razie zlego samopoczucia - podobnie jak na zamknietym mozna dostac ''apteczke ratunkowa''.

[paulus318]

Szpitale psychiatryczne to takze dla niektórych azyl,ze wzg na biede lub nieprzyjazne srodowisko.juz dawno to zabserwowalem ze sporo tam zdrowych ludzi,,,

[amigo]

juz dawno to zabserwowalem ze sporo tam zdrowych ludzi,,,

Ja szczegolnie jak bylem na oddziale dla dzieci i mlodzierzy.To 3/4 bylo powaznie chorych psychicznie a 1/4 to jakby byla na kolonii.
[Chodzili po korytarzach, sluchali muzyki, tanczyli.] ( Nawet nie wiem czy brali leki ).

Dopiero na oddzialach dla doroslych prawdziwe swirsony

[paulus318]

Ja na otwartym oddziale czułem sie jak w hotelu robotniczym.

[falling up]

Ja na otwartym oddziale czułem sie jak w hotelu robotniczym.

nie było covidu?

[przegłosowany]

Kiedyś się panicznie bałem szpitala. Szczególnie w psychozach. Myślałem, że mnie zamkną na zawsze albo zrobią mi lobotomię przezoczodołową. W szpitalu byłem dwa i pół raza. Pół się wzięło stąd, że powinienem był raczej trafić na izbę wytrzeźwień (alkohol + wiadro Xanaxu) i po interwencji rodziców (u ordynatora) wypuścili mnie po trzech dniach. Podczas pobytu wtedy szpital był koszmarny.

Za drugim razem było już nieźle. Poznałem wielu ludzi i było nawet ok. Podczas tego pobytu. W epikryzie wystawili mi zaburzenia osobowości BNO (bliżej nieokreślone) i zespół uzależnienia.

Za trzecim razem, podobnie jak za drugim, było nieźle. I znowu mi wlepili tą samą diagnozę: F60.9 - Zaburzenia osobowości BNO i F19.2 - Zespół uzależnienia.
Za tym trzecim razem było nieźle, ale mogło być bardzo dobrze gdyby nie otyły, ważący jakieś 200 kg Michał i jego ziomek Kacper. Dwa pojebane chvuje, które zjebywały mi nastrój do tego stopnia, że się we mnie gotowało. Gruby baleron Michał się prężył jak goryl i w jego mniemaniu miało to pokazywać jaki to on jest silny. Zapomniał także, że na oddziale jest tylko pacjentem. A nie personelem. Rządził się jakby personelem był. Ale do rzeczy Kacper i Michał na ofiarę obrali sobie upośledzonego intelektualnie Mateusza. Robili mu musztrę. Dali mu do zjedzenia dwa kisiele: do jednego nasypali mu pół szklanki soli, do drugiego szklankę soli, a on to zjadł i mówił, że dobre. Śmiechu było co niemiara. No i na drugi dzień biedny idiota Mateuszek z tego wszystkiego zesrał się na środku kiblo-łazienki, na kafelki. No i oczywiście za to go jepali. Michał-baleron po wyjściu głupiego Kacpra, dalej bawił się w bycie personelem. Nie twierdzę, że nie bywał pożyteczny, bo przykładowo podawał posiłki. Ale potrafił straszyć innych pasami, jakby to były jego pasy. Rządził się pilotem do tv i puszczał najgłupsze filmy z możliwych, takie na jego poziomie intelektualnym. Zdzielił też laczkiem starego dziadka po głowie. Personel wcale nie reagował na jego zachowanie. Summa sumarum, Michał-baleron i Kacper psuli to miejsce. Gdyby nie oni, nie wkurviałbym się i czuł spokój.

Ja też nie zareagowałem, choć się we mnie gotowało. Przyszedłem tam nie szukać kłopotów, tylko się najeść.

[amigo]

Ja poznalwalem w ''tych'' szpitalach sporo ciekawych / intereusujacych / wartych uwagi pacjentow.Od mezczyzn, az po kobiety.
Przewaznie ja bylem najmlodszy na oddziale to starsi dawali mi rady.Odbylo sie wiele ciekawych rozmow na tematy filozoficzne a konczac na dobrych zartach. .

[Amannn]

Zawsze w psychiatryku znajda się ludzie którzy będą zatruwać życie innym. Tak psychiatryk to koszmar choćby z powodu pozbawienia wolności.

[amigo]

Nie szpital psychiatryczny to koszmar... Tylko bycie w psychozie.
Szpital to ratunek. W psychozie często, ale nie zawszę jesteśmy zagrożeniem albo dla nas samych albo dla postronnych.

[Amannn]

Zgadzam się że osoby z ciężka psychoza powinny trafiać do psychiatryka nie zmienia to jednak faktu ze psychiatryk to koszmar.

[Digital]

Mało że koszmar to jeszcze obciążenie budżetu państwa. Jedna doba jednego pacjenta w szpitalu kosztuje państwo w przybliżeniu około dwóch tysięcy złotych polskich. Warto jest więc na tyle dbać o siebie by tam nie trafiać i nie narażać państwo na straty.

[amigo]

U mnie szpital psychiatryczny jest na wysokim poziomie.
Traktowanie i podejście do pacjenta jest bardzo empatyczne. Widać, że personel chce pomóc wyjść z psychozy.
Jedzenie jest bardzo dobre. Dużo ciekawych zajęć... Jeśli tylko masz ochotę ( siłownia, ping pong, piłkarzyki, koszykówka, różne gry planszowe, terapia ) .
Po takim pobycie wychodzimy z podniesioną głową i bez traum.

[Słonecznik1]

1 doba około 2 tyś . zł. Digital nie sprawdzałem sprawdze zaraz kwotę ale ta jest bardzo wysoka moim zdaniem jeśli to prawda. Za wysoka.

[Constantius]

U mnie szpital psychiatryczny jest na wysokim poziomie - to gdzie jest taki szpital????? Zaliczyłem 3 różne i klinike i wszędzie bieda syf, pielęgniarki i lekarze majacy zwis. Odpoczywają przed pracą na prywatnym. Rozmawiają z Tobą tylko tuz po przyjęciu by zrobić diagnoze i cos wpisac w kartę i przydzielić leki. Potem juz jestes tylko numerkiem statystycznym.

[Jaskolka]

@amigo pisze jak się czuje w swoim szpitalu. Nie ma wymagań, wie że to nie sanatorium. Może mieć osobowość ugodową, aparycje miłą, może być lubiany. Przez pacjentów i pielęgniarki a może i lekarza. a może jest dojrzały i emanuje respektem.
Pewnie nie brakuje mu papierosów, a być może nie pali ale nie przeszkadza mu napastliwość i kradzieże.
No chyba ze to klinika prywatna. To wszystko wyjaśnia.
Ale można się dobrze czuć w szpitalu.
Ja ,,dobrze'' się czuję jak nie przebywa taka agresywna , duża, pulchna Jadzia.

[Moniko02]

Często słyszy się o gwałtach, pobiciach, agresji, molestowania seksualnego na oddziałach dla dorosłych a nawet oddziałach młodzieżowych. Pamiętam doskonale u siebie na oddziale dla dorosłym w Kocborowie, gdy jedna z pacjentek - która miała łóżko przy mnie na sali - nie wiem skąd, ale wzięła szkło i się pocięła - na oczach reszty pacjentek z tego oddziału, aż lała się krew. nie byłam na to gotowa, bo nie byłam jeszcze w pełni pełnoletnia (nie było miejsc na młodzieżowym i czekałam na przeniesienie)
albo jeszcze jedna sytuacja mężczyzna agresywny na jednym z sektorów dla dorosłych - pobił sanitariusza pogotowia tak, że zatoczył się i upadł na podłogę. Miało to miejsce na holu, pielęgniarki biegły na pomoc i wszyscy pacjenci mieli się rozejść do swoich sal.
Jednym słowem : masakra. Nie wspomnę, jak było na młodzieżowym i dziecięcym.