Wykład "Praca po kryzysie psychicznym – jak ją znaleźć i utrzymać się w niej?"

[Catastrophique]

Na wykładzie poruszam takie tematy jak rola pracy w naszym życiu, jak ją znaleźć pomimo braku doświadczenia, jak zaprojektować atrakcyjne dla pracodawcy CV oraz jak radzić sobie ze stresem w miejscu pracy.

[Piotrek007]

Nie obejrzałem do końca,ale zgadzam się z tym,że praca jest bardzo potrzebna w przypadku osób z chorobami psychicznymi i jeśli tylko jest to możliwe trzeba próbować i nie zrażać się po pierwszej nieudanej próbie.Sam po kilkuletniej psychozie nie korzystałem z żadnej terapi i depresje,lęki,stres czy też ogólne nieprzystosowanie do życia w społeczeństwie które ewidentnie u mnie występowało po wielu latach życia w izolacji wyleczyłem przez "zmuszanie się" do przebywania wśród ludzi.Dzięki pracy pokonałem annhedonie,wzrosla moja pewność siebie i poczucie własnej wartości a kontakty z innymi ludźmi przestałem odbierać jako zagrożenie i zacząłem czerpać z nich wielką radość.Dzięki temu wszystkiemu zacząłem cieszyć się życiem a wszelkie trudności zacząłem traktować jako wyzwania zamiast od nich uciekać.Nie nastąpiło to od razu,potrzebowałem kilku lat ale teraz dzięki tej "radości" życia jestem bardzo daleki od powrotu psychoz a nawet jak kiedyś mnie dopadną to bardzo szybko wróce do normalnego życia.

[Catastrophique]

Fantastyczna, inspirująca historia, Piotrek. Ze mna bylo bardzo podobnie.

[Amannn]

Słuchaczy jest trzech? Kto to finansuje? Chyba ze katastrofa robi to jako wolontariat?

Ilość komunałów niesamowita. Podziwiam tych którzy tego wysłuchali do końca.

[Eden]

.

[Amannn]

Uważaj bo katastrofa się przewróci jak to przeczyta

To jest sprzeczne z jego wykładem

[Eden]

.

[Piotrek007]

W schizofrenii obraz choroby zmienia się na przestrzeni lat i zakładanie że skoro teraz jest źle to tak będzie zawsze jest błędem.Zawsze trzeba dążyć do aktywizacji społecznej i bycia niezależnym. Nie zawsze to jest możliwe i nie na każdym etapie choroby ale nie można być biernym przez całe życie.

[Piotrek007]

Ze stresem czy lękami trzeba walczyć a nie unikać całe życie żeby przypadkiem kolejna psychoza nie wybuchła.

[Piotrek007]

Mam przykład ze swojego życia jak pięć lat temu na oddziale dziennym poznałem swojego najlepszego przyjaciela. On wtedy miał 25 lat i nigdy nie pracował.Twierdził źe nie da sobie rady. Ja pracowałem wtedy na stróżówce i był u nas wolny wakat.Namówiłem go żeby spróbował i byłem świadkiem jak przez te pięć lat się zmieniał.Pierwszą jego służbę spędziłem z nim w pracy całe 24 godziny mimo że nikt mi za to nie miał zapłacić ale był tak zestresowany że bałem się że sobie nie poradzi i zrezygnuje.Niedawno zrobił kolejny krok i wyjechał do pracy w Niemczech. Sam sobie wszystko pozałatwiał i zorganizował. Jeszcze te pięć lat temu wszystko załatwiała za niego mama bo nie potrafił rozmawiać z ludźmi przez chorobliwą nieśmiałość. Ze mną było bardzo podobnie zanim poszedłem do pierwszej pracy.Nie można się poddawać i zakładać że zawsze będziemy cierpieć przez chorobę i czeka nas wegetacja do końca życia bo wtedy naprawdę tak może się stać.

[cezary123]

Praca jest potrzebna podmiotom gospodarczym ekonomicznie jako siła robocza, zasoby ludzkie. Jednostki pracujące też skłania do tego tzw. przymus ekonomiczny. Kto dostał się na stołek, ten baczy na to, aby z niego nie spaść czy nie dać się zrzucić.
I tyle. Nic ciekawego.

[Piotrek007]

Praca jest potrzebna podmiotom gospodarczym ekonomicznie jako siła robocza, zasoby ludzkie. Jednostki pracujące też skłania do tego tzw. przymus ekonomiczny. Kto dostał się na stołek, ten baczy na to, aby z niego nie spaść czy nie dać się zrzucić.
I tyle. Nic ciekawego.

Powiedz to będąc w towarzystwie osób zdrowych widzących Twoje "odchyły" chorobowe. Dobrze wiesz że pisząc o pracy nie mam na myśli samego zarabiania pieniędzy.

[Piotrek007]

Nie mam na celu nikogo obrażać ani tym bardziej dołować bo doskonale wiem czym jest choroba schizofrenii. Mogę jedynie próbować motywować i tyle. Będąc osobą dorosłą na rencie uzależnioną od rodziny i często jeszcze bez satysfakcjonującego życia towarzyskiego nie osiągnie się szczęśliwego życia.Taka choroba niestety.

[cezary123]

Powiedz to będąc w towarzystwie osób zdrowych widzących Twoje "odchyły" chorobowe. Dobrze wiesz że pisząc o pracy nie mam na myśli samego zarabiania pieniędzy.

Tak, ale taka jest gra rynkowa. Ktoś sprzedaje swoje umiejętności, ktoś kupuje, żeby na tym zarobić. Inwestuje się w to, co przynosi zysk. Inna sprawa to sfera ekonomii społecznej, gdzie pracodawca zarabia już na samym stworzeniu miejsca pracy dla kogoś, bo ma z góry dotacje z PFRON.
Pracowników motywuje się nie tylko finansowo, zgodzę się z tym. Daje im się możliwość uczestniczenia w zasobach firmy, szkoleń, rozwoju, kontaktów, ale to trzeba dobrze trafić.
Jeżeli chodzi o samorealizację, rozwój osobowości, spełnienie się, to według mnie odbywa się to bardziej w sferze prywatnej, osobistej, gdzie oczywiście inwestuje się w siebie środki zdobyte w pracy - na przykład buduje dom. Szczęśliwcami są ci, którzy realizują się 24 godziny na dobę, to znaczy praca współgra z ich celem i sensem życia.
Jeżeli praca jest uciążliwym obowiązkiem a nie pasją, to może zniszczyć całą satysfakcję z życia. Pół życia na mękę, a drugie pół na odżałowanie tamtej męki i bilans wychodzi na zero.
Ludzie poświęcają zdrowie dla pieniędzy, a potem poświęcają owe pieniądze na odratowanie zdrowia straconego dla pieniędzy i wychodzi absurd.

[cezary123]

Będąc osobą dorosłą na rencie uzależnioną od rodziny i często jeszcze bez satysfakcjonującego życia towarzyskiego nie osiągnie się szczęśliwego życia.Taka choroba niestety.

Ale tego nikt przecież tak naprawdę nie chce. Nawet osoby niepełnosprawne, sparaliżowane na wózkach inwalidzkich często zostają specjalistami, na przykład informatykami.

[Piotrek007]

Poniekąd rozumie, że namawianie osoby chorej do podjęcia pracy jest odbierane jako atak.Większość z nas zna uczucie kiedy np. rodzina nalega na "ogarnięcie" się a my nie czujemy się na siłach. To jest przygnębiające uczucie i czujemy się pokrzywdzeni/niezrozumiani.

[cezary123]

Sądzę, że tu też jak wszędzie wyłazi podstawowy konstrukt osobowościowy mający wpływ na postawę, jaką człowiek przyjmie wobec siebie i świata i podejmowane działania czyli poczucie wartości.
Cała sztuka, żeby wyrobić sobie adekwatne poczucie własnej wartości, bo inaczej można mieć potencjał a nie wykorzystać go albo pozwolić zniszczyć innym.

[Piotrek007]

Ja tylko zachęcam do prób i nie poddawania się bo to jest odbieranie sobie nadzieji.Wiem co mi dała praca i o czym pisałem w pierwszym poście i wiem teź że nie każdemu zdrowie psychiczne pozwala na taki krok.

[Piotrek007]

Nie każdy tak jak ty Cezary ma bogatych rodziców a to czy ktoś podejmie próbę pokonania swoich ułomności poprzez pracę czy też poprzez inne zajęcia typu psychoterapią to i tak w przypadku polepszenia stanu zdrowia wszyscy spotkają się... w pracy

[Piotrek007]

Od rana jestem na forum i od rana jestem też w pracy.Od czasu do czasu ktoś przyjdzie, z kimś się pogada przez chwilę i to wystarczy żebym miał dobry humor.