Czy chcecie mieć dzieci

[Schibi]

Chciałbym, tylko najpierw trzeba mieć żonę

W obecnych czasach niekoniecznie.

Ja raczej sobie nie wyobrażam dzieci bez ślubu, chociaż sam nie wiem...

[cezary123]

Ja raczej sobie nie wyobrażam dzieci bez ślubu, chociaż sam nie wiem...

I tak i tak jest ryzyko, że kobieta zabierze dziecko i się rozwiedzie, tylko w przypadku prawnego małżeństwa dłużej i bardziej formalnie się to ciągnie. Więcej wtedy wyrwie majątku i alimentów.
Ile jest małżeństw w faktycznej separacji, gdzie mężczyzna ma tylko wyznaczone godziny na odwiedziny a tak, to kobieta wychowuje dziecko jak chce i męża nie dopuszcza do domu.

[cezary123]

Dziecko wychowują ciocie, babcie razem z kobietą a chłopy tylko do roboty i przynoszenia pieniędzy.
Nie ma co się łudzić.
Później dziecko dorasta i ma zaburzenia psychiczne, bo trwała walka, niszczenie się wzajemne jego rodziców, umniejszanie, intrygi, sądy. Przeciągają dziecko na swoja stronę, dają mu sprzeczne komunikaty, robi się zamęt w uczuciach, dziecko samo nie wie jak jest naprawdę, robią z niego chorągiewkę raz w tę, raz wewtę. Kocha oboje rodziców, ale nie pozwalają mu na jego własne odczucia. Zostaje atakowane z dwóch stron za miłość do rodzica - przeciwnika w rozwodzie.
Później mąż ma dosyć, odchodzi i zostaje największym wrogiem, bo porzucił rodzinę. Dziecko w tym momencie głupieje i później dochodzi do dramatów rodzinnych i kryminalnych i psychiatrycznych.

[cezary123]

A poza tym, to tak trochę dziwnie zażartowałem, że w dzisiejszych czasach mogą dziecko wychowywać dwie mamusie lub dwóch tatusiów lub inne konfiguracje istot.
Podobno kiedyś samotny gej adoptował porzuconą przez kobietę dziewczynkę z zespołem Downa i szczęśliwie ją wychował. To jest wyzwanie dopiero dla jakiegoś bohatera odważnego.


"Luca Trapanese to 42-letni, samotny homoseksualista. Mężczyzna zawsze marzył o rodzinie i dziecku, dlatego zaadoptował dziewczynkę z zespołem Downa. Alba została porzucona w szpitalu przez matkę i odrzucona przez wiele innych rodzin. Dopiero Luca zaopiekował się nią. Mężczyzna podarował szczęście dziecku i spełnił swoje marzenie o posiadaniu potomstwa".
https://kobieta.onet.pl/dziecko/luca-tr ... na/5zkdzfk

[milusia12]

.... Mężczyzna podarował szczęście dziecku i spełnił swoje marzenie o posiadaniu potomstwa".
https://kobieta.onet.pl/dziecko/luca-tr ... na/5zkdzfk

A no właśnie posiadanie potomstwa jest krzepiące jest też jakby rezerwą finansową/społeczną, na przyszłość na starość.
Miło jest mieć swoich wychowanków co to w przyszłości będą w stanie potowarzyszyć choć czasem zaopiekować się. Wychowywanie to tez prestiż społeczny. Tylko to rodzenie to nie po nosie kobietom i niektóre naprawdę cierpią katusze w czasie ciąży i po porodzie. To może mocno zniechęcić do wizji przyszłości o rodzinie.
Człowiek to jednak istota stadna lubi mieć towarzystwo.
i w końcu są surogatki które nawet nie powinny wiedzieć, że nimi są ;(
Ot po prostu kradzież dziecka w zgodzie z takowym prawem, że niby to matka porzuciła - wg mnie bzdura i to manipulacyjna!!!!.

[cezary123]

i w końcu są surogatki

Historia surogatek zaczęła się od bezpłodnej żony Abrahama, która dała swoją służącą Hagar za żonę swojemu mężowi, żeby urodziła im potomstwo. Nie było tylko techniki pobierania komórek jajowych od oryginalnej kobiety i in vitro.
Według mnie to jest dosyć niepewne etycznie. Kobieta, która przejdzie ciążę i urodzi dziecko, ma z nim biologiczną i psychologiczną więź i nie powinna go oddawać nikomu. Już lepiej adoptować jakieś dziecko, którego rodzice nie mogą już nigdy go zobaczyć i wychować, bo na przykład nie żyją.

[cezary123]

W przypadku osób chorujących psychicznie nie ma zezwolenia na adopcję, tylko jeżeli oboje są chorzy. Trzeba szukać tak, żeby jedna osoba w związku nie była chora i wtedy droga otwarta do posiadania potomstwa.
Można też zdecydować się na swoje własne genetyczne potomstwo, wtedy nikt nie zabroni, o ile wszystko będzie w porządku z wychowaniem i zachowaniem się.

[cezary123]

Ja jednak nie chcę mieć dzieci, bo za bardzo wrażliwy i nerwowy jestem. A to dziecko złamie nogę, a to się rozchoruje, a to pod samochód wpadnie, a to pieniędzy mało na zabawki i już kłopoty i awantury itd.
Jak ludzie to wytrzymują i zakładają rodziny?

[Digital]

A no właśnie posiadanie potomstwa jest krzepiące jest też jakby rezerwą finansową/społeczną, na przyszłość na starość.
Miło jest mieć swoich wychowanków co to w przyszłości będą w stanie potowarzyszyć choć czasem zaopiekować się. Wychowywanie to tez prestiż społeczny. Tylko to rodzenie to nie po nosie kobietom i niektóre naprawdę cierpią katusze w czasie ciąży i po porodzie. To może mocno zniechęcić do wizji przyszłości o rodzinie.
Człowiek to jednak istota stadna lubi mieć towarzystwo.
i w końcu są surogatki które nawet nie powinny wiedzieć, że nimi są ;(
Ot po prostu kradzież dziecka w zgodzie z takowym prawem, że niby to matka porzuciła - wg mnie bzdura i to manipulacyjna!!!!.

O naiwności! O młodości! Tak, potowarzyszą tobie, chyba tylko w domu starców albo DPSie. Dzieci trzeba umieć prawidłowo wychować, trzeba mieć zdrowe podejście do siebie i świata. Wychowywanie dzieci przez osoby z zaburzeniami skutkuje wyłącznie kolejnymi zaburzonymi osobami. Najczęściej niestety nie radzącymi sobie w życiu.
Prestiż społeczny? Haha, dobre, szczególnie jak dziecko jest zaszczuwane na każdym kroku, przez rówieśników, sąsiadów i wszystkich wokół. Jest mu wytykana inszość, inność jego ułomnych rodziców, a rodzicom nieudolność wychowawcza, brak zaradności życiowej i ogólna ułomność. Nie myśl, że ktoś pomoże. Jest się skazanym wyłącznie na siebie, gdyż czarna owca w całym białym stadzie zawsze będzie narażona na rozszarpanie. Nie pomoże też rodzina, która będzie jedynie kopała leżącego i wytykała błędy życiowe oraz wychowawcze. W naszym przypadku to nie prestiż społeczny tylko pętla na szyję!

Dziecko wychowują ciocie, babcie razem z kobietą a chłopy tylko do roboty i przynoszenia pieniędzy.
Nie ma co się łudzić.
Później dziecko dorasta i ma zaburzenia psychiczne, bo trwała walka, niszczenie się wzajemne jego rodziców, umniejszanie, intrygi, sądy. Przeciągają dziecko na swoja stronę, dają mu sprzeczne komunikaty, robi się zamęt w uczuciach, dziecko samo nie wie jak jest naprawdę, robią z niego chorągiewkę raz w tę, raz wewtę. Kocha oboje rodziców, ale nie pozwalają mu na jego własne odczucia. Zostaje atakowane z dwóch stron za miłość do rodzica - przeciwnika w rozwodzie.
Później mąż ma dosyć, odchodzi i zostaje największym wrogiem, bo porzucił rodzinę. Dziecko w tym momencie głupieje i później dochodzi do dramatów rodzinnych i kryminalnych i psychiatrycznych.

Zadziwia mnie twoja mądrość życiowa. Jest to mądrość człowieka po ciężkich przejściach, co najmniej po 4 małżeństwach i rozwodach, alimentach, utarczkach i bataliach sądowych. Nie do wiary żeby młody człowiek który nie ma tego typu doświadczeń życiowych był w stanie rozumieć takie prawdy objawione. Cezar jesteś bardzo mądrym człowiekiem, chylę czoła.

[cezary123]

Jest to mądrość człowieka po ciężkich przejściach

Bo miałem okazję widzieć takie rzeczy od dziecka w otoczeniu u osób, które nie są mi obojętne, stąd próbowałem się wczuwać w sytuację. Za każdym razem bezsens, obłudę i okrucieństwo losów w różnych sytuacjach odczuwałem aż do szpiku kości i zastanawiałem nad rozwiązaniem, wychodziło mi, że lepiej nie. Stąd mniej więcej takie moje poglądy.

[paulus318]

Wobec jakze wartosciowych rozwazan ceazarego i reszty towarzystwa,prosze wziac pod uwage ten takze istotny arguemnt :

[cezary123]

No tak, ktoś musi odziedziczyć Ziemię.

[cezary123]

Tam się nie przejmują niczym, płodzą i rozmnażają się na potęgę:

[cezary123]

"(...) systemy przekonań, które uznają liczbę dzieci w rodzinie za główny symbol statusu (...) Ojcostwo dużej ilości dzieci jest postrzegane jako wymiar władzy i wyższy status społeczny".

[Catastrophique]

Cezary, z takim podejsciem dzieci i tak bedziesz widzial tylko w serialach na Netflixie wiec nie masz sie czym martwic .

[Jonny1988]

A no właśnie posiadanie potomstwa jest krzepiące jest też jakby rezerwą finansową/społeczną, na przyszłość na starość.
Miło jest mieć swoich wychowanków co to w przyszłości będą w stanie potowarzyszyć choć czasem zaopiekować się. Wychowywanie to tez prestiż społeczny. Tylko to rodzenie to nie po nosie kobietom i niektóre naprawdę cierpią katusze w czasie ciąży i po porodzie. To może mocno zniechęcić do wizji przyszłości o rodzinie.
Człowiek to jednak istota stadna lubi mieć towarzystwo.
i w końcu są surogatki które nawet nie powinny wiedzieć, że nimi są ;(
Ot po prostu kradzież dziecka w zgodzie z takowym prawem, że niby to matka porzuciła - wg mnie bzdura i to manipulacyjna!!!!.

O naiwności! O młodości! Tak, potowarzyszą tobie, chyba tylko w domu starców albo DPSie. Dzieci trzeba umieć prawidłowo wychować, trzeba mieć zdrowe podejście do siebie i świata. Wychowywanie dzieci przez osoby z zaburzeniami skutkuje wyłącznie kolejnymi zaburzonymi osobami. Najczęściej niestety nie radzącymi sobie w życiu.
Prestiż społeczny? Haha, dobre, szczególnie jak dziecko jest zaszczuwane na każdym kroku, przez rówieśników, sąsiadów i wszystkich wokół. Jest mu wytykana inszość, inność jego ułomnych rodziców, a rodzicom nieudolność wychowawcza, brak zaradności życiowej i ogólna ułomność. Nie myśl, że ktoś pomoże. Jest się skazanym wyłącznie na siebie, gdyż czarna owca w całym białym stadzie zawsze będzie narażona na rozszarpanie. Nie pomoże też rodzina, która będzie jedynie kopała leżącego i wytykała błędy życiowe oraz wychowawcze. W naszym przypadku to nie prestiż społeczny tylko pętla na szyję!

Dziecko wychowują ciocie, babcie razem z kobietą a chłopy tylko do roboty i przynoszenia pieniędzy.
Nie ma co się łudzić.
Później dziecko dorasta i ma zaburzenia psychiczne, bo trwała walka, niszczenie się wzajemne jego rodziców, umniejszanie, intrygi, sądy. Przeciągają dziecko na swoja stronę, dają mu sprzeczne komunikaty, robi się zamęt w uczuciach, dziecko samo nie wie jak jest naprawdę, robią z niego chorągiewkę raz w tę, raz wewtę. Kocha oboje rodziców, ale nie pozwalają mu na jego własne odczucia. Zostaje atakowane z dwóch stron za miłość do rodzica - przeciwnika w rozwodzie.
Później mąż ma dosyć, odchodzi i zostaje największym wrogiem, bo porzucił rodzinę. Dziecko w tym momencie głupieje i później dochodzi do dramatów rodzinnych i kryminalnych i psychiatrycznych.

Zadziwia mnie twoja mądrość życiowa. Jest to mądrość człowieka po ciężkich przejściach, co najmniej po 4 małżeństwach i rozwodach, alimentach, utarczkach i bataliach sądowych. Nie do wiary żeby młody człowiek który nie ma tego typu doświadczeń życiowych był w stanie rozumieć takie prawdy objawione. Cezar jesteś bardzo mądrym człowiekiem, chylę czoła.

Cezary to klasa sama w sobie. Chciałbym mieć ułamek tej mądrości życiowej która ma Cezary

[Jonny1988]

Cezary, z takim podejsciem dzieci i tak bedziesz widzial tylko w serialach na Netflixie wiec nie masz sie czym martwic .

W naszych chorobach to chyba dobry wybór...

[cezary123]

Jest jeszcze jeden powód, dla którego nie chce mieć dzieci w tym systemie rzeczy.
Nie chciałbym przeżywać rozstania z najbliższymi zaledwie za niewiele lat. Nie chcę, żeby mnie ktoś bliski pochował i później tęsknił całą wieczność i wspominał zmarłego. To nie ma najmniejszego sensu. Niech pożegnają mnie ludzie obojętni, z którymi nic mnie nie łączy, nic ode mnie nie chcą ani ja od nich.
Niestety nie możemy zapewnić trwałego szczęścia bliskim ani oni nam.

[Catastrophique]

To takie prawdziwe.

[Catastrophique]

Cezary, z takim podejsciem dzieci i tak bedziesz widzial tylko w serialach na Netflixie wiec nie masz sie czym martwic .

W naszych chorobach to chyba dobry wybór...

Tak.
Najlepiej zakopac sie pod ziemie i zapomniec o czyms takim jak zycie.