Wierzycie w przeznaczenie?

[Misanthrop]

Ostatnimi czasy zastanawiam minie, czy ludzki byt niesie ze sobą jakiś ukryty sens, może każdy ma dla siebie własną rolę którą odgrywa. Całe moje życie prześladują mnie dziwne zbiegi okoliczności, zaczynam wierzyć w siły nadprzyrodzone rządzące tym światem...

-----uwaga moderatora Petruccio
wątek przesunięty z działu: viewforum.php?f=5

[Mariii]

Ostatnimi czasy zastanawiam minie, czy ludzki byt niesie ze sobą jakiś ukryty sens, może każdy ma dla siebie własną rolę którą odgrywa. Całe moje życie prześladują mnie dziwne zbiegi okoliczności, zaczynam wierzyć w siły nadprzyrodzone rządzące tym światem...

U mnie, nazwano to schizofrenią

[Petruccio]

Ja wierzę w przeznaczenie połowicznie. A mianowicie, że każdy ma jakąś specjalną misję do spełnienia na tym świecie, ale musi sam pokierować swoim życiem, żeby to przeznaczenie zrealizować.

[Kamil Kończak]

Wiara w przeznaczenie mylnie rozumiana jest jako bierne czekanie na to co przyniesie los. Różne sytuacje życiowe nas spotykają - czasami naszym przeznaczeniem jest renta, siedzenie w domu i odcięcie od społeczeństwa. To też może być misja - np. nauczenie się rezygnowania z uczestnictwie w tzw. świecie. Ja dzięki temu i mistycyzmowi zrozumialem, że nie ma w tym świecie nic wartego uwagi. Dzięki temu można też pokochać samotność - a człowiek, który kocha samotność, bycie ze samym sobą może dać drugiemu człowiekowi coś wartościowego.

Opierając się na mistycyzmie mogą powiedzieć, że nie posiadamy wolnej woli. Wszystko co ma się wydarzyć jest już wiadome - życie to film, który cały czas się wyświetla a nam się wydaje że możemy coś w nim zmienić. Możemy jednak stać się jego godnym uczestnikiem. Każdy z nas jest marionetką w rękach siły zawiadującej karmą - ten mechanizm sprawia, że my tylko odtwarzamy rolę, która została nam odgórnie narzucona. To co od nas zależy do stosunek do wydarzeń jakie nas spotykają - możemuy przyjąć je na klatę, z pokorą i akceptacja, wiarą że to ma sens albo walczyć z tym co jest drogą do nikąd. Tylko akceptacja może dać nam wyższe zrozumienie życia.

No ale większość ludzi woli wierzy, że wolna wola istnieje chociaż nauka stwierdziła, że to tylko ułuda. Do tego nawet nie potrzeba wiary w prawo karmy.

[Petruccio]

Różne sytuacje życiowe nas spotykają - czasami naszym przeznaczeniem jest renta, siedzenie w domu i odcięcie od społeczeństwa.

No jeżeli ktoś w ogóle nie wierzy, że ma wpływ na własne życie, to rzeczywiście pozostaje zostać na rencie i być biernym. Nie wierzę, że kogokolwiek przeznaczeniem jest choroba, śmierć czy cierpienie. Wręcz przeciwnie - zdrowie, samorealizacja i życie. Wg mnie uciekanie przed życiem to choroba, której wielu z nas tu doświadcza.

To też może być misja - np. nauczenie się rezygnowania z uczestnictwie w tzw. świecie.

Zupełnie nie wiem, po co ktoś miałby uczyć się rezygnacji z życia w tym świecie. To jest, moim zdaniem, też choroba. Życie jest po to, żeby żyć, a nie uciekać w jakieś iluzje. Wg ciebie ten świat jest iluzją. Ale wobec tego co nią nie jest? Zamykanie się cały czas w swoim świecie wg mnie tylko oddala nas od samych siebie. Medytacja nie może być sposobem na ucieczkę przed tym światem właśnie, bo tu czekają nas wyzwania i dobre chwile. Dano nam ten krótki czas, więc moim zdaniem trzeba go jak najlepiej wykorzystać. Jeszcze będzie czas na oderwanie się od tego świata. Moim zdaniem to nie przypadek, że żyjemy i wszystko ma jakiś swój sens.

Opierając się na mistycyzmie mogą powiedzieć, że nie posiadamy wolnej woli. Wszystko co ma się wydarzyć jest już wiadome - życie to film, który cały czas się wyświetla a nam się wydaje że możemy coś w nim zmienić

Uważam, że to jest łatwe wytłumaczenie na to, żeby nie podejmować wysiłku, trudu życia "tu i teraz" i bardzo ogranicza możliwości pojedynczego człowieka, gdyż człowiek nie wierzy, że cokolwiek od niego zależy, a moim zdaniem to nie jest zdrowe myślenie i prowadzi wg mnie do marazmu, wycofania społecznego. Moim zdaniem wielu wybitnych myślicieli i naukowców (np. Einstein), gdyby szli tą drogą, nic by nie osiągnęli, a cały ich potencjał rozłożyłby się wraz z gnijącym ciałem. Tylko od nich to zależało - od ich pracy, wysiłku i dyscypliny - że dzisiaj ich odkrycia są szeroko znane, czyli osiągnęli jakiś sukces. A mogliby być przecież leniwi. Kto ich by wtedy zmusił do pracy? Przeznaczenie?

Każdy z nas jest marionetką w rękach siły zawiadującej karmą - ten mechanizm sprawia, że my tylko odtwarzamy rolę, która została nam odgórnie narzucona.

Moim zdaniem nasza wolna wola polega na tym, że możemy właśnie odrzucić tę odgórnie narzuconą rolę. Jednocześnie nie twierdzę, że będziemy wtedy szczęśliwi. Naszym zadaniem jest odnalezienie właśnie tej ścieżki i wg mnie na tym polega sztuka życia.

To co od nas zależy do stosunek do wydarzeń jakie nas spotykają - możemuy przyjąć je na klatę, z pokorą i akceptacja, wiarą że to ma sens albo walczyć z tym co jest drogą do nikąd. Tylko akceptacja może dać nam wyższe zrozumienie życia.

Przytoczę tu taką modlitwę: „Panie, daj mi siłę, abym zmienił to, co zmienić mogę, daj mi cierpliwość, abym zniósł to, czego zmienić nie mogę i daj mi mądrość, bym odróżnił jedno od drugiego.” – Fredrich Christoph Oetinger

[Kamil Kończak]

Nie zrozumiałeś co chciałem przekazać. A z cytatem się zgadzam.

Po prostu uważam, że choroba nie jest straconym czasem - ważne aby umiejętnie wykorzystać pewne sytuacje aby np. przewartościować swoje życie.

[Petruccio]

Wierzę po prostu w przeznaczenie każdej chwili.

[Petruccio]

Po prostu uważam, że choroba nie jest straconym czasem - ważne aby umiejętnie wykorzystać pewne sytuacje aby np. przewartościować swoje życie.

Zgadzam się.

[Kamil Kończak]

Przez zaprzestanie uczestnictwa w tym świecie nie miałem na myśli izolacji - raczej brak idealizowania pewnych spraw.

[Petruccio]

Rozumiem.