Czy poszlibyście do szpitala w sytuacji, gdy nie musicie?

[miś wesołek]

Czy zamknęlibyście się w szpitalu z własnej woli na okres około 6-8 tygodni, nie będąc w stanie ustawowo przewidzianym jako wskazującym na przymus pobytu w szpitalu, po to aby:
- uzyskać diagnozę z drugiej ręki
- dobrali Wam być może inaczej leki.

[moi]

To zależałoby od jakości życia, jaką prowadziłabym. Gdyby była nieznośna i trudna, to poszłabym do szpitala, chociażby w celu lepszego dobrania leków.

Pozdrawiam.m.

[schizo11]

Ja się wystrzegałem szpitala jak mogłem i dwa razy mi proponowali ale odmawiałem. Przymusowo nie musiałem być leczony. Ale w przyszłości gdybym musiał, źle się czuł, bardzo miał nasilone objawy to może bym poszedł.

[moi]

Jak się nie jest w psychozie, to szpital może być całkiem przyjemnym miejscem. Trzeba tylko zabrać ze sobą sporo książek i muzyki. Plus postarać się o przepustki.
Da się żyć

Pozdrawiam.m.

[Orzeł]

Parę razy byłem w odwiedzinach u znajomych i wychodziłem jak dętka więc to jest miejsce dla naprawdę chorych.

[miś wesołek]

Jak się nie jest w psychozie, to szpital może być całkiem przyjemnym miejscem.

Zrobiłem ankietę. Można głosować.

[Dobro]

Z nudów to i bym poszedł.

[moi]

Zrobiłem ankietę. Można głosować.

Mam 100 %

Pozdrawiam.m.

[Faur]

Sam się nad tym zastanawiałem i być może tak zrobię, właśnie w celu dobrania leków. Póki co dam szansę mojemu psychiatrze żeby mi pomógł. Uważam że jest to rozsądny pomysł, choć pobyt w szpitalu zawsze jest dokuczliwy. Tyle cierpienia w jednym miejscu powoduje, że chcesz je jak najszybciej opuścić. Szczególnie jeśli trafi się uporczywe towarzystwo albo wybitnie czarna owca. Pomimo tego zaznaczyłem opcję "tak". Wszystko to jednak z zastrzeżeniem, że środki jakich by na mnie użyli oraz ich dawki byłyby ze mną konsultowane, a także warunkiem jest to, abym miał możliwość wypisania się w dowolnej chwili, gdybym nie dawał rady.

[Faur]

Marzenia. Przepustki na wyjście do domu nie chcą dać, nawet po portfel z kasą na papierosy i odzież. Fryzjer zabroniony, na obcięcie włosów zgodę musi wyrazić Ordynator - włosy obcinają nam całkowicie nielegalnie w łazience kobiety pacjentki - stawka za to paczka papierosów. Nikt ci nie chce powiedzieć, kiedy zostaniesz wypuszczony. Pani Ordynator wyraża zgodę, abyś pojechał na umówioną telefonicznie rozmowę kwalifikacyjną o pracę. Potem musisz błagać - w poniedziałek muszę stawić się w nowej pracy - zaskoczenie - ale zgodziła się wtedy, abym stawił się w pracy i napisała: "wypisany na własne żądanie". Prezesa musiałem kłamać - nie mogę rozpocząć u Pana pracy wcześniej, niż w poniedziałek, bo muszę u klienta zakończyć malowanie pokoju.

Masz rację. Byłem w szpitalu trzykrotnie i za każdym razem wyglądało to bardzo podobnie. Prawa są ograniczone do niezbędnego minimum. Znajomi chcieli się zwolnić w związku z pracą, nie mogli zwlekać, a pani ordynator swoje, pomimo tego że nie zagrażali oni już sobie ani swojemu otoczeniu. Wyjście jest utrudnione, to prawda. Pomyślałem jednak, że skoro tym razem dostałbym się tam z własnej nieprzymuszonej woli to mógłbym pewne kwestie uzgodnić już na wstępie, przy przyjęciu. Wolałbym się przy tym jakoś zabezpieczyć i mieć chociaż potwierdzenie na piśmie, bo w zapewnienia słowne nie wierzę. Na pewno musiałoby to wyglądać właśnie w ten lub podobny sposób. Ciekaw jestem jak ustosunkowaliby się do takiego pomysłu.

[Gehenna]

to co się działo na oddziale spowodowało u mnie większe spustoszenia w psychice niż sama psychoza

[Arom]

Nigdy nie byłem w szpitalu. Panicznie boję się szpitala.

[moi]

Może warto zmienić pytanie i zapytać się dodatkowo o standardy, jakimi posługuje się dany szpital. Czy poszedłbyś do szpitala, gdybyś nie musiał i gdyby szpital spełniał pewne standardy?
To, co ludzi opisują o swoich pobytach w szpitalu, to dla mnie rzeczy nie do uwierzenia. U mnie największą bolączką na oddziale był brak figur w szachach i pionków w warcabach
Gdyby nie to, że niewiele kumałam z tego, co się dzieje dookoła, to byłyby wakacje.
Do takiego szpitala chyba warto iść, żeby sobie ustawić leki?

Pozdrawiam.m.

[Gehenna]

nawet gdyby warunki były świetnie o też bym nie poszła
takie wakacje oznaczały by brak dochodów z mojej strony i głód reszty rodziny
maraton szpitalny z 2012 będę jeszcze odczuwać kilka lat brakami w portfelu
ale to wszystko ma dobre strony MUSZĘ się trzymać w granicach pionu.

[Piotrek007]

.

[Petruccio]

Do szpitala zawsze szedłem z własnej woli. Ale słowo "musieć" jest względne. Mnie nikt nie zmuszał, ale miałem wewnętrzny przymus.

[Matt]

Gdybym nie musiał iść do szpitala to bym nie poszedł tak dobrowolnie na kilka tygodni za kraty

[AMerei]

W ŻYCIU BYM NIE POSZŁA! czułabym się, jakbym się cofnęła w rozwoju, znowu upokorzenia i syf. miałam iść w wakacje i jak tam weszłam, bałam się, że nie wyjdę boję się szpitali i ich nienawidzę.

[miś wesołek]

Do szpitala zawsze szedłem z własnej woli. Ale słowo "musieć" jest względne. Mnie nikt nie zmuszał, ale miałem wewnętrzny przymus.

Nie ma "wewnętrznego przymusu". Nie ma psychozy, urojeń, zachowań agresywnych. Depresja jak zwykle (choć ostatnio trochę gorzej i w tym gorzej już minimalnie lepiej), te same problemy z wyzwaniami życia od lat i niekorzystna, konfliktowa sytuacja rodzinna.

Do takiego szpitala chyba warto iść, żeby sobie ustawić leki?

"Być może" inaczej ustawić leki. Nie wydaje mi się żeby moje kłopoty leżały w źle dobranych lekach.

A poza tym, czytałaś na jaki okres ma być ten pobyt? 6 do maksymalnie 8 tygodni. Biorąc pod uwagę to, po jakim czasie leki działają, jak sądzisz ile różnych kuracji lekowych będą w stanie na mnie w tym czasie przetestować? Dwie? Abstrahując już od tego, że dobór leków do stanu pacjenta odbywa się w warunkach szpitalnych, czyli w miejscu, co do którego sama pisałaś żeby zabrać ze sobą dużo książek itp.

[Petruccio]

Nie ma "wewnętrznego przymusu".

W sensie, że czułem się zmuszony pójść do szpitala, bo nie umiałem sobie pomóc.