smutna historia pewnego biegacza

[Gehenna]

http://kobieta.onet.pl/zdrowie/chad-cho ... yki/df58gx

smutno, bardzo smutno mi po przeczytaniu tego artykułu.

[moi]

To straszna choroba. Czasmi nie do opanowania. Nie pomoże bliskość, zaufanie, opieka. Ciężar jest zbyt duży.
Zawsze można gdybać, że można było coś jeszcze zrobić. Ale zwykle wyczerpały się wszystkei możliwości.
Człowiek zostaje ze swoim bólem, cierpieniem sam na sam, a to o wiele trudniejsze, niż przebiec ultramaraton.
Może jego śmierć będzie ostrzeżeniem dla innych: żeby zwolnili, przyjrzeli się sobie. Byli bliżej z innymi. Umieli mówić o swoim bólu.
Oby tak było.

Pozdrawiam.m.

[Gehenna]

a jeśli wszystko jest przegrane? a jesli to jest tak już z góry przesądzone
On biegał dla innych, a sam przegrał wyścig o własne życie

[moi]

Po lekturze tego artykułu nasuwa mi się refleksja, że chyba zaczął leczyć się za późno. Niepokojących sygnałów było mnóstwo.

Pozdrawiam.m.