Kto się przyznał w pracy że choruje na schizofrenię?

[shadowman]

Jaka była reakcja?? Ja bym się nie przyznał, bo po co?

[jakotako]

O ile pamiętam to były takie tematy i ci co się przyznali żałowali tego

[hvp2]

Jaka była reakcja??

Ja się "przyznałem", gdyż był to ZPChr.

Nie spotkałem się ze zrozumieniem, czego przykładem chociażby to, że miałem nieprzyjemności jak się chwilę zdrzemnąłem przy stanowisku pracy, choć obiektywnie przecież lepiej bym pracował, gdybym chwilę się przespał, a nie musiał walczyć z sennością. A senność była przecież polekowa!

Radzono mi "idź się przejść po świeżym powietrzu, tylko nie śpij".

Ja bym się nie przyznał, bo po co?

Jedyny sens "przyznania się" to jest dla zakładu pracy, gdyż uzyskuje on jakieś tam większe dofinansowanie związane z zatrudnieniem pracownika "z schorzeniem specjalnym".

[leonidas]

Ja się osobiście nie przyznałem, tylko kumpel z którym pracowałem powiedział o mojej chorobie innym. Ogólnie mimo że pracowałem na magazynie i wydawać by się mogło że gdzie jak gdzie ale tam to ludzie nie zrozumieją, to spotkałem się u paru osób z przychylnymi podejściami. Byli dla mnie milsi i lepiej się z nim współpracowało.

[Unknown]

Nie spotkałem się ze zrozumieniem, czego przykładem chociażby to, że miałem nieprzyjemności jak się chwilę zdrzemnąłem przy stanowisku pracy, choć obiektywnie przecież lepiej bym pracował, gdybym chwilę się przespał, a nie musiał walczyć z sennością. A senność była przecież polekowa!

Radzono mi "idź się przejść po świeżym powietrzu, tylko nie śpij".

Źle "dobrane leki"? Co to w ogóle za tłumaczenie "senność polekowa"? Mogli powiedzieć: "chory jesteś, to idź się lecz i jak wyzdrowiejesz [z leków...] to wróć". Cóż, chorzy psychicznie najwyraźniej są chorzy tylko jak się czegoś od nich wymaga i reagują psychotycznie jeśli inni nie zamierzają się z nimi cackać. Do tego jeszcze dziwią się, że inni nie współczują im z powodu ich dobrowolnego przymulania się neuroleptykami i nie chcą płacić za obijanie się. - piszę to jakbym była pracodawcą.

[jakotako]

Przecież jasne, że w pracy nie można spać

[redaktor]

Przecież jasne, że w pracy nie można spać

To aby trzeba se jakiegoś Burna strzelić czy coś podobnego...

[rafka]

jeśli pracodawca sie nie pyta to nie mówić.

[Walet Pikowy]

Mnie na rozmowie nie pytali na co mam orzeczenie i super sie zachowali,pelna klasa.Nie zostalem dyskryminowany przez literke p,bo dostalem prace Fajna atmosfera jest w mojej nowej pracy,ludzie sa przyjazni,usmiechnieci.Szkoda,ze tak wszedzie nie ma,a moze zalezy co soba reprezentujemy.

[Walet Pikowy]

Moze to sie zmienic tzn stosunek pracodawcy.Duzo juz osob choruje na ta chorobe i z tej podgrupy.

[cezary123]

Przyznajcie się, przyznajcie, to już nie wygrzebiecie się z uprzedzeń.
Pracodawca wymyśli jakąś samospełniającą się przepowiednię i Was wrobi.
Choćbyście nie wiem jak się temu dziwili i starali żeby było dobrze.
Jak się chce psa uderzyć to kij zawsze się znajdzie.

[cezary123]

Nie lepiej mocować się tylko z codzienną pracą jak normalni ludzie a nie jeszcze z jakimiś niepotrzebnymi uprzedzeniami?

[Walet Pikowy]

Mysle ze bardziej jest wazna robota i jakosc jej.Jak bedziesz dobry to bedziesz mial prace niezalenie od choroby.Nikt Cie nie bedzie chcial usunac.A pracodawcy ktorzy sa juz gory uprzedzeni,to nie zasluguja na poswiecony czas,bo jak ktos pracuje z orzeczeniem to cos go tam chroni jednak,bo pracodawca ma korzysc z dotacji tylko kwestia robic swoje w miare dobrze,starac sie.W dostaniu takiej pracy czasem jest loteria,mysle,ze nawet trudniej ja dostac niz sie utrzymac.Jak ktos Ci da proste obowiazki,to raczej malo bledow popelnisz chyba,ze juz calkiem sie nie nadajesz to juz inna kwestia,to wtedy trzeba poszukac swojego zawodu.Jak sobie nie poradziles np jako grafik komputerowy to nie znaczy ze sie nie nadajesz do zadnej pracy.

[cezary123]

Nigdy bym się nie przyznał.
Możliwości od razu spadają o połowę i pozornie wyjdzie na jego ( uprzedzonego). I po co to komu?

[redaktor]

Ja się przyznałem dzisiaj do swoich dziwnych stanów w uczelnianym biurze karier.

Na razie nie szukam pracy, ale wtedy się przyznam ( niestabilność emocjonalna, niska odporność na stres, niepunktualność itp. mogą rzutować bardzo na pracę ).

[Catastrophique]

W UP podałem, że miałem grupę inw. z 02-p. Nie wiem o czym wtedy myślałem, ujawniając to.

[think]

Ja też w urzędzie pracy podałam, że mam grupę. Ale nikt się nie pytał, jaka to choroba, zaproponowali mi nawet udział w projekcie finansowanym z Unii specjalnie dla osób po kryzysie psychicznym, ale odmówiłam, bałam się wtedy ludzi, miałam jakieś tam dziwne stany lękowe. Teraz jak przychodzę do UP nikt na moją grupę nie zwraca uwagi, wyszukują mi oferty dla zdrowych.

[Catastrophique]

Mnie się pytali, zrobili nawet kserokopię orzeczenia. Wszędzie jest inaczej, widocznie.

[redaktor]

Jeżeli jest się rencistą, wystarczy papierek z ZUS- u. Nie drążą wcale, nie pytają.

[jakotako]

Rencista może szukać pracy poprzez PUP?