Moderator: moderatorzy
Ale jak wytłumaczy to, że nikt już nigdy nie natrafi na swoją świadomość, pomimo możliwości istnienia obok dowolnej z nich.unreal pisze:Wytłumaczy to kosmicznym recyclingiem energii i materii.
Chodziło mi o piekło. Hulaj dusza, piekła nie ma.Kamil Kończak pisze:Co jest ?
). Tzn?unreal pisze:
Świadomość pozbawiona tych elementów jest zdeprywowana.
A nie zdeprawowana? Ale to nie miałoby sensu bo taka świadomość jest po prostu wolna.Chodziło mi o rodzaj deprywacji sensorycznej.Kamil Kończak pisze:Tzn?unreal pisze:
Świadomość pozbawiona tych elementów jest zdeprywowana.
Czytałam doświadczenia osób po drugiej stronie, i oni wręcz przeciwnie, nie chcieli wracać na ziemię, tylko byli przekonywani, że to nie ich czas, że bliscy będą marudzić, itp.Kamil Kończak pisze: Człowiek w tym miejscu tak bardzo boi się śmierci i tego, że zostanie zabrany z tego materialnego świata i ciała a jego strach jest wprost proporcjonalny do jego przywiązań do świata, bo to one rodzą strach przed śmiercią. Nie ma przywiązań - nie ma strachu przed śmiercią.
Czyli wracamy do problemu oddzielenia metafizycznego. Niby nie jest mi na przykład potrzebna jej świadomość jakiejś zmarłej osoby do istnienia, ale....unreal pisze:Cezary, a po co Ci swoja świadomość?
I dlatego życie jest przygodą, zwłaszcza, gdy się założy, że jednorazową.cezary123 pisze:Na chwilę zapominamy. Wszystko czego możemy się dowiedzieć o sobie nawzajem trwa tylko przez czas wspólnego życia. Kontakt, współpraca, przeżywanie wspólne rzeczywistości. I to jest dobre.
A tak naprawdę każdy był i pozostaje w swoim nieskończonym tunelu...
Takie naiwne pytanie może zadać każdy każdemu. I to jest okropne.
Deprywacja sensoryczna polega na zamierzonej redukcji lub usunięciu bodźców działających na jeden lub kilka zmysłów. Proste rekwizyty jak opaski na oczy i worki czy nauszniki mogą czasowo pozbawić odpowiednio wzroku lub słuchu, natomiast bardziej złożone przyrządy mogą spowodować czasową utratę zmysłów węchu, dotyku i smaku, odczuwania ciepła i ciążenia. Deprywacja sensoryczna stosowana jest w medycynie alternatywnej i eksperymentach psychologicznych (patrz: komora deprywacyjna)
http://pl.wikipedia.org/wiki/Deprywacja_sensorycznaChociaż krótkotrwała deprywacja może być dla organizmu relaksująca, to jednak długotrwała może prowadzić do skrajnego niepokoju, halucynacji, natłoku myśli, depresji i zachowań aspołecznych.
Ale to tylko taka przypadkowa chwila szczęścia i ulgi.unreal pisze:I dlatego życie jest przygodą, zwłaszcza, gdy się założy, że jednorazową.
To był przykład - świadomość po śmierci, po oddarciu jej ze wspomnień, przywiązań jest w stanie, w jakim znajduje się istota fizyczna poddana deprywacji sensorycznej (krótkotrwałej).Kamil Kończak pisze:Ale właśnie nie jest w takim stanie bo uwolenienie się od przywiązań i ułudy daje harmonię i radość a deprywacja sensoryczna to fizyczne uwolnienie od bodźców
Nie wiem, myślę, że sporo mniej - jakieś kilkadziesiąt lat góraunreal pisze:Jakieś 300 lat, do I soboru nicejskiego.
Jeśli Jezus nie pozostawił po sobie sukcesora czyli Mistrza tego samego poziomu co on - to prawdę znali jedynie jego zaawansowani uczniowie a tacy nie zakładają religii i zewnętrznych rytuałów bo spotykają swojego Mistrza wewnątrz, w jego promiennej postaci. Co innego ludzie, którzy znają nauki Mistrza ale nie byli przez niego za życia zainicjowani i wprowadzeni w kontakt ze Słowem, Duchem świętym - oni znają jedynie teoretyczną część nauk, są profanami więc zaczynają tworzyć religie i zewnętrzne rytuały, które z duchowością nie mają nic wspólnego. Zaczynają interpretować nauki tam jak im pasuje, na własną modłę, bo nie mają doświadczeń wewnętrznych. Zaczynają tworzyć dogmaty, zewnętrzne rytuały i podwaliny religii. Myślę, że to jednak nie jest uprawnione porównanie - bo osoby które były w wewnętrznych światach duchowym uwolniły się na chwilę od ciała - a te poddane deprywacji sensorycznej nie - tamte sfery nie mają wiele wspólnego z tym poziomem. Deprywacja sensoryczna odnosi się do zmysłów fizycznych - ciała.unreal pisze:To był przykład - świadomość po śmierci, po oddarciu jej ze wspomnień, przywiązań jest w stanie, w jakim znajduje się istota fizyczna poddana deprywacji sensorycznej (krótkotrwałej).Kamil Kończak pisze:Ale właśnie nie jest w takim stanie bo uwolenienie się od przywiązań i ułudy daje harmonię i radość a deprywacja sensoryczna to fizyczne uwolnienie od bodźców
Nie będziesz czuł się osamotniony. Nie martw się.cezary123 pisze: Przedtem i potem nie dość, że nie ma rzeczywistości materialnej, to jeszcze nasze "ja" cierpi nieskończone oddzielenie od takich samych bytów gdziekolwiek istniejących lub nieżywych i nie ma żadnej możliwości kontaktu. To się nazywa osamotnienie.
Tam gdzie ja, ego odsuwane jest na bok - tam samotność znikam bo to miejsce wypełnia coś bardziej trwałego.Nie zgodzę się z tym.unreal pisze: świadomość po śmierci, po oddarciu jej ze wspomnień, przywiązań jest w stanie, w jakim znajduje się istota fizyczna poddana deprywacji sensorycznej (krótkotrwałej).
