Kiedy ostatni raz płakaliście i dlaczego?

[irena]

Bogus slusznie prawisz o mamonie. Sporo w tym zdrowego idealizmu.

No to chyba samotnie zapłaczę nad własnym materializmem

[ligasz]

Wielu biednych i ubogich nie zapłakało by nad materializmem . Kiedyś dawno temu płakałem , że mi ciężko materialnie . Dawno .

[irena]

płakałem , że mi ciężko materialnie .

A jednak z braku pieniędzy można również zapłakać.
I są to bardzo gorzkie łzy.

[dan]

A jednak z braku pieniędzy można również zapłakać.

Paradoksalnie jednak więcej jest wolności w braku pieniędzy, niż w ich obecności

Pozwolę sobie się do tego odnieść z racji tego, że miałem, hm, dość sporo pieniędzy swego czasu. Był to najokropniejszy okres w moim życiu, plastykowym życiu (w tamtym czasie).

[irena]

Takoż są ludzie z duszami niewolnika i ludzie wolni, choć tych ostatnich zatrważająco mało.

Zniewolenie przez pieniądze jest bardzo złe, bo nigdy niewolnik pieniądza nie będzie człowiekiem uczciwym. A o uczciwość przecież chodzi.

Pieniądze rzeczywiście szczęścia nie dają, ale zakupy na handrę czasami mogą pomóc. Ale o tym wiedzą tylko kobiety.

Faktycznie pieniądze są złem, gdy się o nich ciągle myśli. Dlatego trzeba mieć tyle pieniedzy, żeby o nich przestać myśleć. Czy dużo, czy mało to zależy od potrzeb konkretnej jednostki.

Więc to brak pieniędzy jest źródłem wszelkiego zła - napisała materialistka.

[aaaad]

zakupy na handrę czasami mogą pomóc. Ale o tym wiedzą tylko kobiety.

Ja, ja, wimy - rozumimy. Zwłaszcza wydawać CUDZE pieniądze lubią.
Cudze to takie nie swoje to znaczy zarobione nie przez siebie.
To wymaga podkreślenia i to solidnego

Faktycznie pieniądze są złem, gdy się o nich ciągle myśli. Dlatego trzeba mieć tyle pieniedzy, żeby o nich przestać myśleć. Czy dużo, czy mało to zależy od potrzeb konkretnej jednostki.

Tyż racja. I niech się o nie postara mężczyzna, bo robić pieniądza to taka
rzecz bruuuudna, ciężka. Nie to co je wydawać by chandra się pozbywać

napisała materialistka.

Wierzę pełnią wiary w twój obwieszczony materializm.

[irena]

Ja tam należę do kobiet pracujących i wydaję własne zarobione pieniądze.

Ale koledze, to się chyba w życiu same utrzymanki trafiały, bo taki sfrustrowany.

[aaaad]

Ale koledze, to się chyba w życiu same utrzymanki trafiały, bo taki sfrustrowany.

Nie trzeba być umierającym z głodu dzieckiem w Afryce, żeby napisać,
że tam masowo się umiera z braku zdatnej wody do picia i jakiegokolwiek
jedzenia.

[irena]

Wiedza tylko zasłyszana.
Całe szczęście.

[aaaad]

Wiedza tylko zasłyszana.
Całe szczęście.

Ujrzana, dowiedziona, kończąca się kopytami w przód.
Cóż z tego, że nie dla mnie albo dla ciebie?

[irena]

A to, że czasem za ścianą żyje ktoś, kto potrzebuje choćby dobrego słowa, to taki facecik skąd ma wiedzieć, a nawet jeśli wie, to ma to zwyczajnie gdzieś.

Gdy chodzi o facetów, to jest wszystko prawda.
Ale my kobiety jesteśmy z natury całkiem inne, tylko niektóre ten konformizm zapożyczły właśnie od facetów. Ale tylko pod warunkiem, że mają gosposię.

A tak naprawdę znieczulica, na cudze nieszczęście w społeczeństwie jest bardzo duża. Ale jest też zasada nie "wsadzania nosa" w cudze sprawy. Pomóc to też trzeba umieć. Jeżeli sąsiad żonę bije to może lepiej się nie wtrącać, bo może ona to lubi... Różnie to może być przyjęte.

Ludzie są ofiarni, kupią serduszko, włożą coś do wystawionych koszyków w supermarketach przed świętami i wszystko gra.

Bez względu na wszystko, każdy będzie postępował zgodnie z wlasnym sumieniem i tego sie nie zmieni.

[irena]

Znasz kobietę, która lubi być bita?

Znałam np. w akademiku na studiach narzeczony lał równo swoją wybrankę, a ona go kochała. Kiedyś się wtrąciłam, bo mi to spokój zakłócało...., ale za wtrącanie była bardzo obrażona.

Bogus, nie znasz prawdziwego życia

A kto ma do czorta to zmienić, jak nie MY.

Zmieniamy, zmieniamy i nic. Marzenia megalomana.

[irena]

Może czas zmienić perspektywę, wleźć odrobinę wyżej i spojrzeć dalej niż dotąd.

Nawet jak wlazę, to i tak spadnę, bo taka jest rzeczywistość. Im się niżej stoi i mniej widzi, to i upadek jest mnie dotkliwy.

Jak Ty jednak nic nie rozumiesz, nawet kobiet.

Już tak zupełnie nic, to chyba przesadzasz. Ja tylko uważam, że na siłę nikogo nie można uszczęśliwić. A Ty czujesz się odpowiedzialny za zło całego świata.
I co to Ci daje? Tylko się zamartwiasz.

Nie wiem, czy NIKT nie lubi być poniżany. Podałam Ci przykład, a znam ich więcej. Nie wiem dlaczego tak się dzieje. Czasami nie ma innego wyjścia, trzeba się podadać, ale czasami jest, tylko osoba poniżana nie chce z niego skorzystać. To jest jej wybór.

patrzysz dość przyziemnie.

Jak mam grunt pod stopami, to sie dobrze czuję.

[jeremi]

chyba boguś masz jakąś misję, żeby unaocznić CAŁEJ LUDZKOŚCI, że 'źle robią ', itd., tak?
taki duży chłopiec, a tak naiwny. jeju. gdybym miał matczyne zapędy, to chciałbym cię po prostu do piersi przytulić i powiedzieć: 'już dobrze bogusiu, już dobrze, ludzkość się zmieni po kilku twoich słowach, naprawdę... ale już dobrze, dokończ kolację i połóż się spać, bo jutro wstajesz wcześnie. na ósmą do szkoły.'

za bardzo wybiegasz w 'ludzkość'.
naturalnie pomijam fakt, że wygłaszasz tezy, które są (chyba dla wszystkich) oczywiste.

nie jesteś Jezusem, żeby tu zbawiać nam mentalnie ludzkość. ale skoro masz takie poczucie misji, to zbawiaj, zbawiaj...
innych to może będzie ci łatwiej, ale czekam, aż mnie samego zbawisz
bo póki co to 'twoja misja' jakoś w ogóle do mnie nie przemawia.

a tak apropo tematu to płakałem kilka dni temu. dlaczego?.. nie mam pojęcia, po prostu jakby na moment zgniotło mnie powietrze.

[ocean]

...

[jeremi]

ja tylko chciałem przez to powiedzieć, że mnie boguś nie musi takich rzeczy tłumaczyć, bo ja to wiem

ale przecież nie ja sam jestem na forum, także pisz boguś, pisz... oby twoja misja się powiodła.

[Jeżyk]

Wrócę do tematu: KIEDY OSTATNI RAZ PŁAKALIŚCIE I DLACZEGO?
Dzisiaj rano płakałam i płaczę prawie codziennie. Czuję się bezradna wobec swojego sadełka, nie chcę być grubasem a zamiast się ruszać to w czasie wolnym lężę na kanapie, czytam lub oglądam tv lub śpię. Jestem coraz słabsza. Na widok lasek które mijam łzy mi napływają do oczu, też bym chciała taka być. Czuję się bezradna wobec swojego charakteru- "cicha i spokojna" czyli inaczej "ciepłe kluchy", "nudna". Chciałabym być ciekawa, wygadana, energiczna, pełna pasji, przebojowa. Nie widzę w sobie żadnych pozytywów. A ludzie z którymi przebywam coraz bardziej mnie drażnią, a z drugiej strony gdy jestem sama też mi źle i płaczę z bólu samotności

[wichrowa86]

Ja ostatnio plakalam wczoraj,przedwczoraj wogule czuje sie koszmarnie,czuje sie nikim...chcialabym byc kims lepszym,lecz to nie mozliwe...Na szczescie mam dziewczyne i to mnie trzyma przy zyciu...

[jojo]

Ostatnio płakałam 24 września- zapisałam to w moim pamiętniku. Płakałam z powodu mojej wciąż zwiększającej się tuszy i dlatego, że jest mi źle. Wciąż tyję. Znów zaczęłam ograniczać słodycze- bardzo je lubię i teraz jadam je tylko w poniedziałki. Płakałam, bo nie chcę wracać do restrykcyjnej diety sprzed 10 lat- wtedy w ogóle nie jadłam słodyczy, ani słonych przekąsek, ciast, ciasteczek i etc. etc. Wtedy słodyczy nie jadłam przez dziewięć lat. Nie jedzenie ich było swego rodzaju karą- przestałam je jeść po pierwszym epizodzie psychotycznym, nie skończonym hospitalizacją. Poza tym to było też wyzwolenie- uświadomiłam sobie, że dla mnie jedzenie słodyczy to nałóg.
W każdym razie nawet jak nie jadłam słodyczy, to wciąż miałam nadwagę nie była tak duża jak teraz, ale była.
A teraz moja waga wciąż rośnie. Mój psychiatra uważa, że to skutek brania olanzinu (to samo co zalasta, ale innej firmy). Miał mi już przepisać inny lek, ale zmienił zdanie, gdy powiedziałam mu, że przechodzę na dietę. Spotkam się z nim dopiero w grudniu. Nie wiem co zrobić, jak wciąż będę tyć. Powrócę chyba do poprzedniej rozmowy- może przepisze mi coś innego, po czym się nie tyje.
Swoją drogą, cieszę się że mogę płakać- lek już nie stępia mi emocji tak mocno, jak wcześniej. Dobrze jest znów coś czuć. To nadaje smak życiu.

[Jeżyk]

Przed chwilą skończyłam oglądać film "Plac Zbawiciela"- cały przepłakałam. Jakby wydarzenia rozgrywające się w filmie dotyczyły mnie osobiście. Bardzo smutny film