samookaleczenia

[cezary123]

Na domu świat się nie kończy. Tak czy owak, pomyśl o czymś innym niż robieniu sobie krzywdy, której nie chciałabyś zrobić nikomu innemu.

[zlomiasz]

A może najpierw samych przyczyn negatywnych emocji. Wywołują je u Ciebie aktualne wydarzenia, czy jakieś wspomnienia denerwujących sytuacji w których wszystko było nie tak?

W moim przypadku najbardziej gwałtowne i trudne do opanowania erupcje autonienawiści detonują lustra. Chyba jakiś kompleks Bazyliszka. Jak widzę tego @#$% w odbiciu, to niemal dosłownie kosa sama mi się w kieszeni otwiera. O zbliżoną deprechę przyprawia mnie również dźwięk własnego głosu. Dlatego m.in. żyję życiem mnicha-pustelnika, aby oszczędzić sobie podobnych przykrości.

[tańcząca w zbożu]

Jak często? Czasem się zdarzyło.
Zdecydowanie nie warto.
W moim przypadku pozostały blizny (a zatem i powracające wspomnienia), poczucie winy, lęk przed spojrzeniem innych, nieowocne nakładanie bransoletek etc.

[narkotyk666]

Żyletkami się zabamiałem lekko już w podstawówce i kota miałem to się z nim bawiłem -na rękawicę skakał i łapy drapał! Potem pijany mając 15 lat se fajki kiepowałem na ręce! Zwymiotowałem na koniec pod siebie und siedziałem se na tych wymiocinach jak lord! Do dzisiaj alkoholu pić nie umiem niestet! Alkohol mocno zaczyna szkodzić po latach to lepiej wodę mineralną pić und soki!

[Moniko02]

Też się cięłam i to ostro. Było to w czasach szkoły gimnazjalnej, potem Technikum. Byłam omiotana tym i nie mogłam przestać. Lubiłam ten ból żyletki i płynącą krew strumieniem mocnym. Raz było tak, że miałam zakładane szwy w szpitalu następnego dnia o dziwo.

[RSHFunkster]

Też się cięłam i to ostro. Było to w czasach szkoły gimnazjalnej, potem Technikum. Byłam omiotana tym i nie mogłam przestać. Lubiłam ten ból żyletki i płynącą krew strumieniem mocnym. Raz było tak, że miałam zakładane szwy w szpitalu następnego dnia o dziwo.

Cięcie się na pewno było przyjemne i dawało ci ulgę, ale dla mnie jest to ostateczność.

[amigo]

Jak widze u niektrych znajomych slaby po cieciu to mi ich szkoda.

[apatnik]

Czasami się zdarza, gdy natłok myśli jest zbyt męczący lub mam poczucie, że muszę się za coś odgórnie ukarać. Ciągnie się to od kiedy miałam 14 lat. Głównie żyletki. Nie mogę powiedzieć, żebym kiedykolwiek była od tego uzależniona – ale wspomnienia o „miłych” przypływach endorfin nigdy nie bledną. Blizny są mi obojętne, czasami mi się wręcz podobają, poza tym nikt ich nie widzi a nie muszę też bawić się w długie rękawy, więc nie odczuwam ich obecności.
Szczerze nie widzę powodu by przestawać.