"Spałam w palarni"... - artykuł z GW

[Newt]

Ja byłam opanowana i na spokojnie odmawiałam przyjmowania leków. Tylko za pierwszym razem zgodziłam się na halo, bo nie wiedziałam jakie ma działanie.

[Erika_Kohut]

Ja tez na początku byłam opanowana. Po prostu ucieklam z domu do szpitala, bo bym nie wiem co zrobiła sobie z powodu agresji ojczyma. Bardzo wystraszona byłam w szpitalu i jak mi pielęgniarka chciała podać lek to prosiłam, ze nie chce, próbowałam z nimi rozmawiać. Pamietam to. Przypominam sobie. Ale niestety, odlecialam na kilka lat. Po lekach nie było ze mną kontaktu bo się emocjonalnie zablokowalam. Tylko potrafiłam wyzywać innych ostatecznie. Bronilam się jak umiałam. Ale nie byłam agresywna. Potem już na lekach to byłam. Ale wtedy to lekarze się cieszyli. Bo jak ktoś był wkurzajacy w szpitalu to ja się na nim wyzywalam. Np.taki facet był co ciagle mnie zaczepiają, podobno miał manie, to jak byłam potem na abilify to go uderzylam pilotem w głowę. I się śmiałam. Serio, bez leków bym tak nie zrobiła. No, ale nie plakalam ani nie byłam smutna. Przecież nie wolno być smutnym na świecie. Trzeba być społecznym i otwartym. Nie wolno być introwertykiem.

[Joanna_s]

Chyba w jedynie w kiepskim polskim szpitalu jest to niemożliwe.
W polskich szpitalach także możesz odmówić przyjmowania leków. Dopóki nie zachowujesz się agresywnie lub autoagresywnie, to nie zmuszają do ich brania, tylko starają się pacjenta namówić, przekonać do leczenia farmakologicznego.

Newt, ja ani nie "szalałam", ani nie byłam agresywna wobec innych czy samej siebie, gdy mnie przyjęto do szpitala. Byłam spokojna i przede wszystkim wystraszona i upokorzona tą sytuacją - naprawdę się wtedy nie spodziewałam, że zamkną mnie w "psychiatryku". Od samego początku pielęgniarki sprawdzały, czy połykam tabletki, każąc mi "otwierać buzię" (co było samo w sobie upokarzające) - chyba jednego dnia udawałam tylko, że je połykam, ale potem musiałam łykać rozpuszczone. Jestem też pewna, że gdybym zaczęła wprost odmawiać ich przyjmowania, zaczęłabym dostawać zastrzyki - personel uważał, że leki mam brać i tyle. Nie twierdzę, że we wszystkich szpitalach tak jest, ale w moim tak było (w 2012 roku).

[Unknown]

Ja kiedy jeszcze podawano mi w szpitalu tablety, ktorych nie bralam powiedzialam po pewnym czasie psychiatrze, ze wedlug ich dokumentacji moj stan zdrowia poprawia sie gdy zadnych 'lekow' nie biore - nie byli swiadomi ze je wyrzucam, dali mi pozniej rozpuszczalne, wiec je zwymiotowalam (nie musialam nawet prowokowac wymiotow, gdyz byly tak wstretne w smaku), a pozniej odmawiajac brania tych toksyn juz zaczeli podawac mi je w zastrzykach... Tak wiec nie radze wdawac sie z tymi pseudomedykami w jakiekolwiek dyskusje, lepiej udawac pacjenta lykajacego psychotropy na ich wymysly i udawac wiare w ich nedzne, pseudonaukowe teorie by sie nie zorientowali.