Czy grzech może wywołać schizofrenię?

[renatamierzejewska]

Jeśli sobie to wmówisz

[Digital]

Warto wyznać swoje grzechy to pomaga, mozna dzięki temu uzyskać odkupienie win i przebaczenie. Można przebaczyć samemu sobie i zacząć lepiej myśleć o sobie. Nie wszystcy księża są zli, jest sporo swietnych i z powołania.

[kotek]

Ja przypuszczam, że własny grzech mógł przyczynić się do powstania u mnie zaburzeń psychicznych. Gdy byłem młodszy o ponad 10 lat, jeszcze nieletni, to czyniłem bardzo złe rzeczy. Nie uznawałem ich za grzech, przynajmniej śmiertelny. Gdy byłem młodszy, bałem się lub przynajmniej mogłem się bać, że ksiądz na mnie nakrzyczy po szczerym wyznaniu grzechów. W drugiej połowie 2014 roku przez długi czas nie brałem leku i właśnie w tym okresie zaczęły się pojawiać u mnie zagadkowe koincydencje, przez które mogłem dostać rozpoznania zaburzeń schizotypowych lub nawet schizofrenii. Omamów nie miałem prawie w ogóle, nie było u mnie typowego słyszenia głosów. Od ok. 16 r. ż. mam "obawę", że obcy ludzie mnie otrują czy zabiją, skrzywdzą, jestem wycofany społecznie.

Nie tylko moje własne grzechy mogły przyczynić się do powstania u mnie choroby psychicznej, ale też grzechy innych. Rodzice poczęli mnie w wyniku współżycia pozamałżeńskiego (dokładniej przedmałżeńskiego), rodzeństwo poczęło się długo po ślubie i raczej nie ma takich problemów, jak ja. Kiedy miałem ok. 5 lat, babcia zabierała mnie do bioenergoterapeuty. Może przez to pojawiły się u mnie takie objawy jak to, że moja psychika mogłaby zareagować radością, pobudzeniem, pozytywnymi emocjami (albo przynajmniej obojętnością) na gwałt na mojej siostrze czy matce (oczywiście nie chciałbym, aby jakikolwiek gwałt miał miejsce, nie tylko na członkach mojej rodziny). Mam pewne anomalie emocjonalne.

[Digital]

Pewnie jesteśmy odpowiedzialni za grzechy przodków. Każdy ciężki grzech może przybliżać człowieka do choroby psychicznej. Wtedy pojawia się nasz wewnętrzny Kapitan który nas karze za nasze przewinienia. To znaczy, że sami sobie gotujemy piekło.

[Rexio]

Polecam się więc udać do jakiegoś DOBREGO księdza, lub na jakieś dobre forum religijne, jeśli ktoś ma takie rozterki i go męczą. Ja osobiście nie wierzę, że Bóg mógłby pokarać kogoś schizofrenią, bo się począł z nieprawego łoża. To jest sprzeczne z ideą Miłosierdzia.

Wszyscy grzeszą, większość gorzej grzeszy, niż wy a nic im się nie dzieje, a nawet takim się powodzi.

[Digital]

Skąd wiesz co im się dzieje, albo co będzie się z nimi działo? Lepiej odpokutować tu na ziemi niż trafić do piekła po śmierci.

[Rexio]

Czyli uważasz, że ludzie szczęśliwi, bogaci itd. nie grzeszą? Też grzeszą.

[Digital]

Może i grzeszą tylko jest różnica pomiędzy grzechem, a grzechem śmiertelnym.

[kotek]

Ja nie chciałbym kiedykolwiek popełnić grzechu śmiertelnego. Obecnie nie mam diagnozy F20. Myślę, że moje schizotypowe zaburzenia (czy może schizofrenia, tylko niezdiagnozowana) nie powinny być skutkiem mojego osobistego grzechu.

[Dobro]

to nie grzesz, a nie zrzucasz brzemię grzechu na choroby psychiczne.

[imon]

Ja mam grzech śmiertelny... Kiedyś ktoś mnie o coś podstępnie zapytał a ja nieco inny niżeli dziś można powiedzieć, że naiwnie patrząc na świat udzieliłem złej odpowiedzi. Moja odpowiedź należała do kategorii tych które zanieczyszczają karmę wiecznie. W zasadzie był to sen na jawie. Czasami nawet powątpiewam czy miałem wpływ na tą jawę. Nie mniej jednak od kilku lat moja niewiedza materializuje się się we mnie. Czuję się tak jakby moja odpowiedź miała wyrządzić drugiej osobie niewyobrażalną wręcz krzywdę. Nie wiem czy to co teraz mam to wyrzuty sumienia. Ale ten sen ta wizja na jawie z moim udziałem sprawia, że jakoś szczególnie nie zależy mi na mnie. Znam pewne triki umysłu które tłumią we mnie ten ból... Typu, że ta wizja to tak naprawdę nie ja. Czuję się tak jakby ktoś mi ją wszczepił a ja sam nie mogę inaczej niżeli tak jakbym sam to uczynił co i w tej wizji. W zasadzie ta wizja to zbawienie Chrystusowego. Byłem wypytywany o wiele spraw... Bóg był dla mnie największą wartością i gdy pytano mnie czy zrobię to czy tamto to myślałem, że po prostu Bóg sprawdza czy zrobię dla niego wszystko więc tylko przytakiwałem. Nie mniej jednak odpowiedzi jakie wówczas udzieliłem są przyczyną moich wyrzutów sumienia i sprawiają, że nie nadaje się do niczego. Wizji tej nie pamiętałem, ale przypomniała mi się gdy miałem problemy z psychiką jak nie jeden chory na schizofrenię. Głosy które mam w głowie w dzień w dzień zareczają mi że moje odpowiedzi nie uczynią tamtej osobie krzywdy... Bo strasznie to przeżywam. Nie mniej jednak mając takie doświadczenie na koncie czuje, że nie jestem godny szczęśliwego życia. Lubię się tym pogrążać ale lubię też znajdować rozwiązanie jakby to zrobić aby to nie rzutowało na mnie aby psychika była jakby tego nie było. W zasadzie znam parę rozwiązań nie mniej jednak co je sobie zaaplikuje to głosy mi to niszczą. Byłem już z tego uleczony, ale głosy mi to zaprzepaściły

[cezary123]

Tytuł wątku mógłby równie dobrze brzmieć, czy poczucie grzechu lub grzechu śmiertelnego też zalicza się do objawów. Szatany, demony, grzechy śmiertelne. Ależ tak, to przecież objaw poczucia potępienia.
Leki przerywają takie stany.

[imon]

W każdym razie poczucie grzechu śmiertelnego sprawia, że czujemy, że zasłużyliśmy sobie na chorobę.... Ja nie mam pretensji, że mnie to spotkało... Ale szkoda mi jest innych znając prawdę, że nie wszystko w człowieku da się sprać. Ja mam wrażenie, że ludzie lepiej mnie tolerują gdy jestem chory i cierpiący i gdy nie walczę o to aby mój stan uległ poprawie. Dla osoby z grzechem śmiertelnym grzechem jest to, że jej na sobie zależy. Ludzie pragną cierpienia takich osób jak ja. Z jednej strony myślimy sobie, że fajnie by było jakby to dało się naprawić a z drugiej pragniemy sprawiedliwości aby za pewne uczynki człowiek był już okaleczony

[cezary123]

aby za pewne uczynki człowiek był już okaleczony

Chyba uleczony.
Zastanawiałem się właśnie wczoraj nad sprawiedliwością i wymierzaniem kary. Jeżeli już samo poczucie winy okalecza naszą duszę i człowiek cierpi, to czy nie powinno się dążyć do odwrócenia tego stanu rzeczy, załagodzenia sprawy?
Oczywiście karać jest łatwiej, bo nie wnika się w przeżycia danej istoty i wszystko można sformalizować i zautomatyzować. Potem jednak pozostawia się czyjąś duszę ograbioną z tego, czego najbardziej potrzebowała.