Ważne pytania

[pantr]

Nie ma czegoś takiego jak mój, czy twój akt obserwacji.

Owszem, jest. 5 świadków jakiegoś wydarzenia opowie 5 wersji różniących się w szczegółach.
5 osób zmierzy tą samą linijką ten sam przedmiot i otrzyma 5 różnych wyników.

Z jakiegoś powodu założyłaś/eś istnienie 5 osób. Ja wolę myśleć o sobie jak o oczach i uszach Wszechświata. Jasne, że w praktycznej części życia podział na jednostki jest istotny, ale nie opisuje on natury bytu. Patrzysz na świat w oparciu o podział i porównania i coś Ci powiem: ta droga nie ma końca. Nie zaznasz szczęścia, bo dla każdego "dobra", którego doświadczysz w Twoim umyśle będzie istniała obawa przed konfrontacją z jego przeciwieństwem.

Paradoksalnie będąc wszystkim jestem niczym, bo nie jestem czymś konkretnym. Wiem, że brzmi to mocno zagadkowo, ale jest to logiczne.

Nie jest to aż takie zagadkowe, bo umysł ludzki na pewnym etapie rozwoju tak właśnie postrzega własną osobę - małe dziecko nie odróżnia siebie od własnej matki, w jego umyśle stanowią jedność. Zagadkowe jest dopiero to, że dorosły mężczyzna upiera się widzieć świat jak niemowlak.

Dzieci wiedzą o wiele więcej o świecie niż dorośli ponieważ niczego nie zakładają, w zamian obserwując i ucząc się życia. Wiedza ma to do siebie, że wraz z upływem czasu okazuje się być niewiele wartą. Wolisz żyć w świecie oprawiania wydarzeń w ramy opisów, ale nie wiesz wszystkiego i zawsze będziesz czuł/a wewnętrzną pustkę. Zdolność umysłu do analizy traktujesz jako swoją tożsamość. Narzędzie, którym miałaś/eś dysponować przejęło nad Tobą kontrolę. Ale ok. Tak robią dorośli...

[wowo]

Tak, dzieci pięknie się uczą i pojmują świat, później jednak przychodzi pan w czarnej sukience i robi im sieczkę z mózgu. Może nie wszystkim mu się udaje zrobić ale jest dosyć skuteczny, co możemy zauważyć na forum w dziale religia i przeżycia religijne.

[Niemamnie]

1. Nigdzie się nie zaczyna i nigdzie się nie kończy, jak zdejmiesz blokady to uczysz się techniki przepływu jaźni, stajesz się kim chcesz lub czym chcesz, nawet zwierzęciem mocy. Przywołaj ducha ewolucji i się uda.
2. Jesteś powietrzem, z milionów atomów azotu i tlenu jest zbudowane twoje ciało.
3. Jest przedłużeniem jego jaźni o ile nie doszło do gwałtu z żadnej ze stron uprawiających seks.
4. Jesteśmy jednym ciałem ale każda jego część, każdy narząd dysponuje unikatową świadomością. Musisz je pogodzić jak w schizofrenii na przykład połączysz się telepatycznie z własną wątrobą która cierpi przez leki.

[unreal]

"

[unreal]

Z jakiegoś powodu założyłaś/eś istnienie 5 osób.

Bez powodu. W to miejsce możesz wstawić dowolną liczbę całkowitą >1.

Jasne, że w praktycznej części życia podział na jednostki jest istotny, ale nie opisuje on natury bytu.

Tia, jesteśmy wszyscy jednością, ale konta bankowe póki co mamy osobne.

Dzieci wiedzą o wiele więcej o świecie niż dorośli ponieważ niczego nie zakładają, w zamian obserwując i ucząc się życia.

Dzieci uczą się od dorosłych i nie bez powodu, bo jeśli miałoby uczyć się życia bez nadzoru, to śmiem wątpić, czy doczekałoby 7 urodzin.

Wolisz żyć w świecie oprawiania wydarzeń w ramy opisów, ale nie wiesz wszystkiego i zawsze będziesz czuł/a wewnętrzną pustkę.

Dlaczego pustkę???
Wręcz przeciwnie, pasję odkrywania nowych tajemnic natury i radość odkrywania tego, co do tej pory było zakryte.

Nie zaznasz szczęścia, bo dla każdego "dobra", którego doświadczysz w Twoim umyśle będzie istniała obawa przed konfrontacją z jego przeciwieństwem. Zdolność umysłu do analizy traktujesz jako swoją tożsamość. Narzędzie, którym miałaś/eś dysponować przejęło nad Tobą kontrolę.

Do tych analiz godnych jasnowidza się nie odniosę, bo śmieszą mnie takie próby określania ludzi, których się nie zna ( no bo co możesz powiedzieć tak naprawdę o mnie?), a poza tym etap ezoterycznych rozkmin mam już szczęśliwie za sobą.
Ale jeśli Tobie sprawia radość taki punkt widzenia, to czemu nie?
Świat jest piękny, bo jest niehomogeniczny.

[pantr]

1.

Jasne, że w praktycznej części życia podział na jednostki jest istotny, ale nie opisuje on natury bytu.

Tia, jesteśmy wszyscy jednością, ale konta bankowe póki co mamy osobne.

2.

Dzieci wiedzą o wiele więcej o świecie niż dorośli ponieważ niczego nie zakładają, w zamian obserwując i ucząc się życia.

Dzieci uczą się od dorosłych i nie bez powodu, bo jeśli miałoby uczyć się życia bez nadzoru, to śmiem wątpić, czy doczekałoby 7 urodzin.

1 & 2 : Pieniądze, wiedza o tym czego unikać w życiu są ważne, ale nie odpowiedzą Ci na pytania o naturę Twojego istnienia, pytania najważniejsze. Na nie musisz sobie odpowiedzieć sam, zgodnie z intuicją.

3.

Wolisz żyć w świecie oprawiania wydarzeń w ramy opisów, ale nie wiesz wszystkiego i zawsze będziesz czuł/a wewnętrzną pustkę.

Dlaczego pustkę???
Wręcz przeciwnie, pasję odkrywania nowych tajemnic natury i radość odkrywania tego, co do tej pory było zakryte.

3.To już próbowałem wyjaśnić, ale napiszę inaczej. Zazwyczaj to czego bardzo chcemy staje się nic nieznaczące w momencie, kiedy już to osiągniemy. Życie w bezustannym biegu, pogoni za "nieodkrytym" to nic innego jak próba odejścia od tego co jest. Czasami warto się zatrzymać.

4.

Nie zaznasz szczęścia, bo dla każdego "dobra", którego doświadczysz w Twoim umyśle będzie istniała obawa przed konfrontacją z jego przeciwieństwem. Zdolność umysłu do analizy traktujesz jako swoją tożsamość. Narzędzie, którym miałaś/eś dysponować przejęło nad Tobą kontrolę.

Do tych analiz godnych jasnowidza się nie odniosę, bo śmieszą mnie takie próby określania ludzi, których się nie zna ( no bo co możesz powiedzieć tak naprawdę o mnie?), a poza tym etap ezoterycznych rozkmin mam już szczęśliwie za sobą.

4. Tak się składa, że nie jestem jasnowidzem, ale widzę, że kwestie życiowej głębi sprowadzasz do obliczeń i zmiennych. Widzisz świat złożony z jednostek, ale kiedy zadam Ci pytanie o punkt nas oddzielający w odpowiedzi zapewne usłyszę krępującą ciszę, a w najlepszym wypadku odpowiesz: nieskończona liczba punktów (te chyba nie posiadają określonych rozmiarów?) . Jedyna stałą rzeczą w życiu jest zmiana i nie trzeba być wybitnie bystrym, żeby dostrzec niedoskonałość świata opisu. Wszelkie zmienne, którymi tak chętnie operujesz, są jedynie dodatkiem (ułatwiającym życie) do tego co wykracza poza zdolność pojmowania ludzkiego umysłu. Nie znaczy, że taki sposób patrzenia na świat jest zabroniony, ale jak dla mnie jest on płytki. Wytykanie Tobie jakichkolwiek cech nie jest moim hobby. Chcę jedynie, żeby moje stanowisko było klarowne.

[pantr]

Pytanie: Kim jestem ?
Jestem energią. Bez początku i końca. Możesz powiedzieć, że ujarzmiłeś energię w ciele czy przewodzie, ale nie oznacza to, że nie unosi się ona "w powietrzu". Jest wolna i nieskończona. Nie ma miejsc bez energii. Myśl jest energią. Ciało w ruchu jest energią. Nawet proces rozkładu ciała to proces energetyczny wypełniających istotę bakterii, związków chemicznych.
Nigdy nie powstałem, nigdy się nie skończę i nie jest to dobre, złe, ani jakiekolwiek. Trwanie nie jest niczym uwarunkowane.

[unreal]

Nie znaczy, że taki sposób patrzenia na świat jest zabroniony, ale jak dla mnie jest on płytki. Wytykanie Tobie jakichkolwiek cech nie jest moim hobby.

Ja też nie po to jestem w tym dziale, żeby za wszelką cenę moje było na wierzchu, tylko żeby powymieniać myśli.

Na poziomie kwantowym wszystko ze sobą oddziaływuje, to rzecz powszechnie wiadoma.
Siedząc godzinami przed laptopem, wymieniłam elektron lub dwa z myszą, a nawet z krzesłem. I co to implikuje? Nasze jaźnie się wymieszały? Ja jestem krzesłem, a krzesło mną?
Zatytułowałeś swój wątek WAŻNE PYTANIA. Dlaczego ważne? To są rozważania bez większego sensu i praktycznego zastosowania. (Nawet filozofia ma praktyczne zastosowanie, a przynajmniej powinna.)

[pantr]

Na poziomie kwantowym wszystko ze sobą oddziaływuje, to rzecz powszechnie wiadoma.
Siedząc godzinami przed laptopem, wymieniłam elektron lub dwa z myszą, a nawet z krzesłem. I co to implikuje? Nasze jaźnie się wymieszały? Ja jestem krzesłem, a krzesło mną?

Nie wzięłaś/wziąłeś pod uwagę możliwości, że twój mózg jest (o ile uznajesz istnienie tego narządu) odbiornikiem globalnej świadomości, a nie jej inicjatorem. Mamy złudzenie posiadania ciała, ale tak naprawdę wszystko jest jedynie projekcją Wyższej jaźni. Wszechświat uczy się sam siebie. Na dzisiaj powiedziałem co chciałem. Nie ma prawdy uniwersalnej, więc wszelka dyskusja prowadzi tak naprawdę do punktu wyjścia. Wszystko jest kwestią interpretacji, a w każdej myśli kryje się zalążek prawdy.

[seler]

"Czy jesteśmy jednym ciałem, czy wieloma odseparowanymi" ?[/i]
Taką praktykę zalecają niektórzy duchowni.

Katoliccy???

[pantr]

Niekoniecznie katolicy. Chodzi głównie o analizę pytania Kim jestem?

[pantr]

Pytanie: Czy istnienie może się odnieść do istnienia, jeżeli są jednym wielkim Istnieniem? A może coś takiego jak jedno istnienie nie istnieje?

Ja lubię o sobie myśleć jak o oczach i uszach wszechświata, jego perspektywie/punkcie widzenia. Ważną kwestią jest pytanie: Czy, aby się do czegoś odnieść / coś zaobserwować trzeba być od tego odizolowanym, a jeżeli tak to co istnieje pomiędzy obserwatorem, a obserwowanym. Czy jesteśmy w stanie wskazać granicę pomiędzy nami, a resztą świata? Powiemy, taką granicą jest nasza skórna powłoka, ale ludzkie ciało to nic więcej jak stan skupienia energii, a ta energia nie jest oddzielona od reszty świata. Możemy także stwierdzić, że granicę pomiędzy nami , a światem wyznacza nasz umysł (doświadczenia zmysłowe), ale jego percepcja jest paradoksalnie całym światem jaki dla nas istnieje, bo cała reszta t.j. wizja świata poza naszym "ograniczonym polem odbioru", jest w tym momencie czysto hipotetyczna. Uczymy się myśleć, że świat jest obiektywny t.j. taki sam dla każdego i drzewo, które spada w lesie, a nie jest przez nikogo obserwowane wyda hałas. W świecie fizyki kwantowej powiedziano by, że tam gdzie nie ma obserwatora świat jest tylko prawdopodobieństwem.

[pantr]

Co to jest teraz ? Nie doświadczam teraźniejszości. Jestem nią.
Co to jest wszechświat ? Jest wszędzie,więc nie może by podzielny i jest doświadczeniem.
Co to jest doświadczenie ? Bezosobowa percepcja bez punktów odniesień. Wszystko jest częścią kosmicznego oceanu energii.
Co to jest ego ? Złudzenie istnienia świata zewnętrznego i poczucie zagrożenia. Jeżeli faktycznie istniałoby coś więcej niż nasza wizja świata oznaczałoby to, że sama w sobie jest ona niedoskonała.
Co to jest sens ? Wystarczy być.
Co to jest szczęście ? Pozostać wiernym intuicji.
Co to jest miłość ? Każdy coś kocha t.j. robi to, do czego jest w 100% przekonany. Nazywamy to zatraceniem, a zatracić można się na wiele sposobów.
Co to jest czas ? Mechanizm usprawniający organizację życia. Faktycznie istnieje tylko to co jest.

[pantr]

Dzisiaj pytanie o śmierć. Czy pogląd, że śmierć jest nieistnieniem, oznacza, że śmierć nie istnieje ?
Dla mnie istnienie jest równoznaczne z doświadczaniem, a to co nie jest doświadczalne jest jedynie wyobrażeniem (hipotezą). Śmierć jest doświadczeniem istot żywych. Jeżeli ktoś nam bliski odchodzi możemy doświadczyć pustki. Natomiast fakt rozprawiania o nieistnieniu jest jak powiedzenie: "Jestem bez grosza. Poszalejmy w kasynie"! Mówienie o czymś czego nie ma to cecha charakterystyczna schizofreników
Podsumowując: Wszystko co istnieje jest życiem, a więc śmierć również musi nim być.

[pantr]

Jaka jest natura umysłu ?
Charakter umysłu - charakter wszechświata jest bezosobowy. Dlaczego ? Nie istnieję razy dwa, więc nie mogę stwierdzić faktu istnienia własnej osobowości (odrębności). A jeżeli nie jestem w stanie tego stwierdzić, nie istnieję także razy jeden. Jestem energetyczną przestrzenią bez granic, a ludzkie ciało jest jej przedłużeniem.

[the end]

Jaka jest natura umysłu ?
Charakter umysłu - charakter wszechświata jest bezosobowy. Dlaczego ? Nie istnieję razy dwa, więc nie mogę stwierdzić faktu istnienia własnej osobowości (odrębności). A jeżeli nie jestem w stanie tego stwierdzić, nie istnieję także razy jeden. Jestem energetyczną przestrzenią bez granic, a ludzkie ciało jest jej przedłużeniem.

Ciekawe.
Razy dwa nie jesteśmy...
Ja to czuję, że jestem tym ciałem, umysłem ale tylko umysłem choć teraz ciałem.
Wygląda na to, że to chwila, to życie jest chwilą.
...
Trochę to jak złudzenie.

[the end]

Jednak przemawia do mnie czasem, uczucie bardzo wyraźnego "jestem". Takie mocne doświadczenie takiego wewnętrznego "tu i teraz". I czuję, że wszechświat to dom, i nieograniczona przestrzeń. W niej żyję i oddycham.
Nie ma stąd powodów do zmartwień, choć ich tak sobie nie wymarzę, bo je odczuwam.

Chcę czasem poczuć tę nieskończoną przestrzeń Kosmosu bez granic. Wiem, że to możliwe, ale potrzebny trening. Ale też nie jest to jakaś konieczność, żeby być tą przestrzenią bo i tak nią jestem. ..

[pantr]

Świadomość bólu (czy czegokolwiek) tworzy wymóg istnienia jasnych ram doświadczającego cierpienia. Nie można być nieskończonym i czegoś doświadczać. A jeżeli jesteś skończony i znasz własne granice , nie masz nic więcej do odkrycia, bo ustaliłeś już kim Jesteś.

[pantr]

Filozofia na dobranoc:
Mówi się: Ja widzę, słyszę, czuję, jestem, ale co to właściwie oznacza?
Wzrok byłby niczym jeżeli nie byłoby na co patrzeć, słuch nie mógłby istnieć bez dźwięku, czucie nie mogłoby istnieć bez ciała, a istnienie nie miałoby sensu jeśli składałoby się z pojedynczej istoty. To co próbuję uchwycić to pozory granic własnego jestestwa. Nie ma nas bez tego "na zewnątrz", więc to na zewnątrz nie może być od nas oddzielne. Jeżeli świat byłby od nas różny to czym byśmy byli? To co widzielibyśmy (więc także ludzkie ciało), słyszelibyśmy, czulibyśmy nie byłoby "naszym" doświadczeniem, więc za przeproszeniem kim byśmy k_rwa byli? Chyba lepiej przyjąć, że każdy z nas jest manifestacją bezosobowego kosmicznego ładu...

[pantr]

Wszystko płynie, ale nie wiadomo w którą stronę. A jeżeli nie wiadomo w którą stronę, to czy wszystko płynie?