Dlaczego warto studiować Biblię

[cezary123]

Prawdopodobnie śmiertelność niemowląt i tak była bardzo wielka z przyczyn stwórczych i biologicznych.
Zadziwiające za to jest to, jak opisy owych teatrów i obrzędów albo fikcji literackiej, spowodowały później rzeczywiste krwawe wydarzenia. (W XX wieku na przykład).

[cezary123]

O proszę:

30 Mądrość ukryta i skarb niewidoczny,
jakiż pożytek z obojga?
31 Lepiej postępuje człowiek, co ukrywa swoją głupotę,
niż ten, co tai swą mądrość. Syr 20:30-31
Biblia Tysiąclecia IV wydanie
https://biblia.deon.pl/rozdzial.php?id=610

Jak to zrozumieć? Trzeba być najpierw pewnym tego, że ma się mądrość a nie głupotę. Bez tego ani rusz

[cezary123]

Ja nie jestem pewny, ale cóż zrobić. Lepiej działać i konstruować cokolwiek w przybliżeniu niż wcale.

[cezary123]

Zupełnie jak Stwórca w ewolucji Wszechświata.


Ale za to trzeba mu składać ofiary, przynajmniej co łaska:


(1): Kto zachowuje Prawo, jakby składał liczne dary, składa ofiarę wspólnotową, kto dba o przykazania. (2): Kto okazuje wdzięczność, składa ofiarę pokarmową, a ofiarę uwielbienia ten, kto daje jałmużnę. (3): Cieszy PANA odwrócenie się od zła, a ofiarą przebłagalną jest porzucenie nieprawości. (4): Nie zjawiaj się przed PANEM bez niczego, wszystko to nakazane jest przykazaniem. [Biblia Paulistów, Syr 35]


(8): Niech twoja twarz zawsze będzie pogodna, z radością składaj dziesięcinę. (9): Ofiaruj Najwyższemu według daru, którego On ci udzielił, oddaj Mu hojnie, stosownie do swych możliwości. (10): PAN bowiem jest tym, który wynagradza, zwróci tobie siedmiokrotnie. (11): Nie staraj się Go przekupić, nie przyjmie daru, nie pokładaj nadziei w niesprawiedliwej ofierze, (12): bo PAN jest jedynym sędzią i nie ma On względu na osobę. [Biblia Paulistów, Syr 35]

Aha, to już dziesięciny były i inne takie podatki narodu.

(17): Modlitwa pokornego przenika chmury, nim ona nie dotrze, nie dozna on pocieszenia. (18): Nie zaprzestanie, aż wejrzy na niego Najwyższy i wyda wyrok, sądząc sprawiedliwie. (19): Pan nie będzie zwlekał, nie będzie czekał cierpliwie, (20): aż złamie karki niemiłosiernych i wyda pomstę narodom, (21): aż wykorzeni tłum pyszałków i złamie berło niesprawiedliwych, [Biblia Paulistów, Syr 35]




(22): aż osądzi człowieka za jego czyny i dzieła ludzi według ich zamiarów, [Biblia Paulistów, Syr 35]
I to mi się podoba. Nie, że "dobrymi chęciami jest piekło wybrukowane". Liczą się dobre chęci i szczere intencje a przeszkód w materii jest wiele.



(23): aż wyda na swój lud sprawiedliwy wyrok i rozweseli go swoim miłosierdziem. (24): Wspaniałe jest miłosierdzie w czasie nieszczęścia, jak deszczowa chmura w czasie suszy. [Biblia Paulistów, Syr 35]



Dalej narodowe marudzenie:

(1): Zmiłuj się nad nami, PANIE i Boże wszechrzeczy, i ześlij bojaźń przed Tobą na wszystkie narody. (2): Wznieś swą rękę nad obce narody, niech ujrzą Twoją potęgę. (3): Jak wobec nich ukazałeś nam swoją świętość, tak wobec nas pokaż im swoją potęgę. (4): Niech Cię poznają, tak jak my poznaliśmy, że nie ma Boga prócz Ciebie, PANIE. (5): Odnów znaki i ukaż cuda, uczyń sławną Twoją rękę i Twe prawe ramię. (6): Wzbudź trwogę i zapłoń gniewem, zniszcz przeciwnika i poraź nieprzyjaciela. (7): Przyspiesz czas i wspomnij przysięgę, niech rozpowiada się o Twoich wielkich czynach. (8): Niech płomień gniewu pochłonie tego, kogo oszczędzono, zło czyniący Twemu ludowi niech zostaną straceni. (9): Zetrzyj głowy wodzom nieprzyjaciół, którzy mówią: "Prócz nas nie ma nikogo!". (10): Zgromadź wszystkie plemiona Jakuba, weź je w dziedzictwo, jak było na początku. (11): Oszczędź, PANIE, naród nazwany Twoim imieniem, Izrael, którego nazwałeś pierworodnym. (12): Miej miłosierdzie nad miastem Twojej świętości, nad Jeruzalem, miejscem Twego zamieszkania. (13): Wypełnij Syjon hymnami pochwalnymi i świątynię Twoją chwałą. [Biblia Paulistów, Syr 36]

A zaraz potem powrót do spraw obyczajowych:

(20): Przewrotne serce przysparza smutku, doświadczony człowiek potrafi je odmienić. (21): Kobieta wyjdzie za każdego mężczyznę, lecz jedna córka lepsza od drugiej. (22): Piękna kobieta rozwesela oblicze, przewyższa każde pragnienie mężczyzny. (23): Jeżeli w mowie jest uprzejma i łagodna, jej mąż nie ma równych sobie wśród ludzi. (24): Kto pojął żonę, zrobił dobry nabytek: zyskał pomoc podobną do niego i wspierającą kolumnę. [Biblia Paulistów, Syr 36]


(25): Tam, gdzie nie ma ogrodzenia, posiadłość jest ograbiana, tam, gdzie nie ma żony, słychać wzdychanie zagubionego. [Biblia Paulistów, Syr 36]

Niekoniecznie. Człowiek się bardziej usamodzielnia bez gosposi.


(1): Każdy przyjaciel mówi: "Jestem przyjacielem", ale zdarza się przyjaciel tylko z nazwy. (2): Czyż nie jest śmiertelnym cierpieniem, gdy towarzysz lub przyjaciel zmienia się w nieprzyjaciela? (3): O, przewrotna żądzo, skąd się wzięłaś, aby przykryć oszustwem powierzchnię ziemi? (4): Bywa towarzysz, który cieszy się z pomyślności przyjaciela, lecz w czasie nieszczęścia staje po przeciwnej stronie. (5): Bywa przyjaciel, który trudzi się wspólnie, ale dla żołądka, lecz w chwili walki chwyci za tarczę. (6): Nie zapominaj o serdecznym przyjacielu, nie zaniedbuj go, żyjąc w dostatku. (7): Każdy doradca chwali swoją radę, lecz bywają ci, którzy doradzają na swoją korzyść. (8): Strzeż się doradcy, dowiedz się wcześniej, czego mu potrzeba. On może dawać rady z myślą o sobie i nie rzuci losów na twoją korzyść. (9): Będzie ci mówił: "Obrałeś dobrą drogę"i stanie z daleka, aby patrzeć, co ci się przydarzy. (10): Nie radź się u tego, kto cię podejrzewa, i ukryj twój zamiar przed zazdrośnikami. [Biblia Paulistów, Syr 37]


(13): Trzymaj się rady swego serca, gdyż nie masz nikogo bardziej wiernego. (14): Wnętrze człowieka może lepiej go przestrzec, niż siedmiu strażników siedzących na wieży. [Biblia Paulistów, Syr 37]

A gdzieś indziej jest, że serce jest bardziej zdradliwe niż wszystko inne, a słuchać trzeba PANA, ale to w trochę innym kontekście.

(5): Tak mówi PAN: Przeklęty człowiek, który nadzieję pokłada w człowieku i który w ciele upatruje swą siłę, a od PANA odwraca swe serce. (6): Jest on jak jałowiec na stepie, nie zauważa, gdy przychodzi szczęście. Wybiera miejsca spalone na pustyni, ziemię słoną i bezludną. (7): Szczęśliwy człowiek, który zaufał PANU i PAN jest jego nadzieją. [Biblia Paulistów, Jr 17]

(9): W sercu człowieka rodzi się podstęp. Któż może poznać jego myśli? (10): Ja, PAN, przenikam serce i badam sumienie. Oddam każdemu według jego postępowania, według owocu jego czynów. [Biblia Paulistów, Jr 17]

Chodzi prawdopodobnie o to, że najgłębsze motywacje, pragnienia i rady serca ludzkiego są przejrzyste dla Boga i jak nie są kompatybilne z jego wolą, to zacznie przeklinać...


(25): Życie człowieka to liczba dni jego, a dni Izraela są nieprzeliczone. [Biblia Paulistów, Syr 37]
Znowu bardzo ciekawa myśl o relacji jednostki do ponadjednostkowego fragmentu rzeczywistości.



(30): Nadmiar jedzenia prowadzi do choroby, a żarłoczność prowadzi do wymiotów. (31): Przez obżarstwo umarło wielu, kto się ma na baczności, wydłuża swe życie. [Biblia Paulistów, Syr 37]
I zalecenia dietetyczne.


(1): Szanuj lekarza za jego usługi, również jego PAN stworzył. (2): Uzdrowienie pochodzi od Najwyższego i lekarz otrzymuje dary od króla. (3): Doświadczenie lekarza wznosi mu głowę, jest podziwiany wobec dostojników. [Biblia Paulistów, Syr 38]

(1): Szanuj lekarza za jego usługi, również jego PAN stworzył. (2): Uzdrowienie pochodzi od Najwyższego i lekarz otrzymuje dary od króla. (3): Doświadczenie lekarza wznosi mu głowę, jest podziwiany wobec dostojników. (15): Kto grzeszy wobec Tego, który go stworzył, niech wpadnie w ręce lekarza. [Biblia Paulistów, Syr 38]

No tak, do lekarzy trafia się za karę.

Dalej zalecenia co do obchodzenia żałoby:
(16): Synu, wylewaj łzy nad zmarłym, z wielkim bólem podnoś lament. Owiń jego ciało, jak to jest w zwyczaju, nie zaniedbuj pochowania. (17): Płacz gorzko i wznoś lament, uczyń żałobę stosowną do jego godności, na jeden dzień lub dwa, unikając oskarżeń, i daj się pocieszyć z powodu smutku. (18): Ból bowiem prowadzi do śmierci, a smutek serca odbiera siły. (19): Nieszczęście pozostawia smutek, ubogi przeklina w sercu swe życie. (20): Nie pozwól, aby smutek zapanował nad tobą. Uwolnij się od niego, pamiętając o końcu swego życia. (21): Nie zapominaj, że nie ma powrotu, zmarłemu nie pomożesz, a sobie zaszkodzisz. (22): Wspomnij na jego los, bo taki będzie i twój: "Wczoraj ja, a ty dzisiaj". (23): Z odpoczynkiem zmarłego niech spocznie jego pamięć, nie zamartwiaj się, skoro już duch go opuścił. [Biblia Paulistów, Syr 38]


Następnie ciekawa myśl:
(24): Mądrość nauczyciela Pisma rodzi się w chwilach refleksji, kto jest wolny od pracy fizycznej, ten posiądzie mądrość. [Biblia Paulistów, Syr 38]

Dlatego uczeni i kapłani nie mają czasu na robotę fizyczną



(25): Jak może postąpić w mądrości ten, kto trzyma się pługa i chlubi się ostrym lemieszem, kto pogania woły i zajmuje się ich pracą, a jego rozmowy dotyczą pogłowia krów. (26): Swoje serce oddał pracy na roli, nie śpi, aby nakarmić bydło. (27): Tak każdy rzemieślnik i budowniczy pracuje zarówno we dnie, jak i w nocy. Ten, który rzeźbi wizerunki na pieczęciach, w swojej wytrwałości zmienia kształty, serce swe wkłada w wykonanie obrazu, nie śpi, aby ukończyć dzieło. (28): Podobnie kowal siedzący blisko kowadła, obmyśla wyroby z żelaza. Dym ognia praży jego ciało, a on się zmaga z żarem paleniska. Głos młota męczy jego uszy, a jego oczy są utkwione we wzorzec. Serce przykłada do prac, by je ukończyć, i nie śpi, aby im nadać doskonałość. (29): Tak samo garncarz siedzący przy swojej pracy, obraca nogami garncarskie koło. Całą troskę przykłada do swych dzieł, bo w ich liczbie wyraża się jego praca. (30): Swoją ręką formuje glinę, stopami pokonuje jej opór, swe serce wkłada w doskonalenie połysku i nie śpi, aby piec wyczyścić. (31): Wszyscy oni liczą na swe ręce i każdy z nich jest biegły w swojej pracy. (32): Bez nich nie można by zbudować miasta ani zamieszkać lub podróżować. (33): Oni jednak nie są wybierani do rady ludu i nie wyróżniają się na zgromadzeniu. Nie zajmują miejsc przeznaczonych dla sędziów, nie potrafią wydać sprawiedliwego sądu, nie można u nich znaleźć słów mądrości. (34): Lecz oni umacniają stworzony świat, a ich modlitwą jest praca zawodowa. [Biblia Paulistów, Syr 38]

Tak, kapłani i sędziowie to cwaniaki.

(1): Inaczej jest z tym, który się poświęca, aby rozmyślać nad Prawem Najwyższego. Poszukuje on wszelkiej starożytnej mądrości i zajmuje się proroctwami. (2): Zachowuje wypowiedzi sławnych ludzi i wgłębia się w sedno przypowieści. (3): Rozważa ukryty sens przysłów i objaśnia zagadkowe wypowiedzi. (4): Będzie usługiwał pośród wielkich, pokaże się wśród rządzących, odwiedzi inne narody, aby zaznać dobra i zła wśród ludzi. [Biblia Paulistów, Syr 39]

(6): Jeżeli PAN Najwyższy zechce, napełni go duchem roztropności, on zaś wypowie słowa mądrości, w modlitwie dziękując PANU. (7): Sam pokieruje się radą i wiedzą, będzie rozważał ukryte tajemnice. (8): Wyjawi on swoje wykształcenie i wychowanie, będzie się chlubił Prawem przymierza PANA. (9): Jego mądrość wielu będzie wychwalać, nie zostanie zapomniany na wieki. Pamięć o nim nie zginie, a jego imię będzie żywe po wszystkie pokolenia. (10): Jego mądrość będą sławiły narody i będą go chwalić na zgromadzeniu. (11): Jeśli żyje długo, jest po tysiąckroć szczęśliwy, a gdy umrze, pozostaje po nim jego imię. [Biblia Paulistów, Syr 39]


(12): Chcę dalej wyłożyć moje rozważania, gdyż jestem nimi wypełniony jak księżyc w pełni. [Biblia Paulistów, Syr 39]
Prawdopodobnie Jezus syn Syracha nie miał wątpliwości co do tego czy ma mądrość czy głupotę. I ukrywać swoich przemyśleń nie zamierzał.


(13): Posłuchajcie mnie, święci synowie, a rozwiniecie się jak róża zasadzona nad strumieniem wody. (14): Jak Liban wydacie woń przyjemną i rozwiniecie się jak kwiat lilii. Podnieście głos i śpiewajcie razem, wychwalajcie PANA we wszystkich dziełach! [Biblia Paulistów, Syr 39]


(25): Od początku dobro dla dobrych zostało stworzone, zło natomiast dla grzeszników. [Biblia Paulistów, Syr 39]

(29): Ogień i grad, głód i śmierć – wszystko to zostało stworzone dla zemsty. (30): Zęby bestii, skorpiony i węże – to miecz pomsty dla zniszczenia bezbożnych. (31): Cieszą się one z Jego rozkazu, w razie potrzeby gotowe są działać na ziemi, w swoim czasie nie zaniedbają polecenia. (32): Byłem o tym przekonany od początku, przemyślałem to i spisałem. [Biblia Paulistów, Syr 39]

(33): Wszystkie dzieła PANA są dobre, zaradzi wszystkim ich potrzebom w odpowiednim czasie. (34): Nie można powiedzieć: "To gorsze od tamtego", ponieważ z czasem wszystko znajdzie uznanie. (35): Teraz więc całym sercem i ustami wychwalajcie i błogosławcie imię PANA. [Biblia Paulistów, Syr 39]

Ciekawa teodycea. Grzeszników może nie zabraknie, żeby to wszystko trzymało się kupy.
A co z cierpieniami niewinnych, losem, czasem i przypadkiem?

[cezary123]

Dalej zaczyna się coś naprawdę ciekawego: jak zmierzyć się ze zjawiskiem śmierci?

(1): Wielkim trudem został obarczony każdy człowiek, ciężkim jarzmem – synowie Adama, od dnia wyjścia z łona matki, aż do dnia powrotu do matki wszystkich. (2): Ich myśli i drżenie serca, cel oczekiwania – to dzień śmierci, (3): od zasiadającego na wywyższonym tronie, aż do upokorzonego w ziemi i popiele, (4): od tego, który wkłada purpurę i koronę, aż do tego, który okrywa się zwykłym płótnem. Złość i zazdrość, strach i drżenie, bojaźń śmierci i nienawiść oraz kłótnia. (5): W czasie odpoczynku na łóżku nocny sen zakłócają myśli. (6): Odpoczywa niewiele, prawie wcale, męczy się we śnie tak jak za dnia, wystraszony widzeniami swego serca, jak ktoś uciekający przed wojną. (7): Budzi się w swoim czasie, zdziwiony, że próżny był jego strach. (8): Tak jest z każdym stworzeniem, od człowieka do zwierzęcia, a z grzesznikami siedem razy gorzej. [Biblia Paulistów, Syr 40]

Tak, bywały sny, w których już umierałem na zawsze, a potem miło się rozczarowałem, że to tylko sen. Biologia organizmu działa nadal i nic się nie dzieje. I można tak przez kilkadziesiąt lat nawet na tle wieczności!

(9): Śmierć, krew, kłótnie i miecz, klęski, głód, zniszczenie i plagi. (10): Wszystko to zostało stworzone dla niegodziwców i przez nich nastał potop. [Biblia Paulistów, Syr 40]
Ryzykowne jest to, ryzykowne. Plagi spadały na niegodziwców tylko w starożytnych legendach. Naprawdę wszystko leci z góry na głowy prawych i nieprawych jednakowo.

(17): Dobroć jest jak rajskie błogosławieństwo, a jałmużna pozostaje na wieki. [Biblia Paulistów, Syr 40]

(18): Życie sytego i pracującego jest słodkie, lecz ponad nimi jest ten, kto skarb znalazł. [Biblia Paulistów, Syr 40]

(19): Synowie i założenie miasta uwieczniają imię, lecz lepsza od nich jest żona bez zarzutu. [Biblia Paulistów, Syr 40]

(20): Wino i muzyka rozweselają serce, lecz ponad nimi jest umiłowanie mądrości. [Biblia Paulistów, Syr 40]

(22): Oko pragnie oglądać wdzięk i piękno, lecz ponad nimi jest zieleń zasiewu. [Biblia Paulistów, Syr 40]

(28): Synu, nie prowadź żebraczego życia, lepiej jest umrzeć niż chodzić po prośbie. [Biblia Paulistów, Syr 40]
Ale jest jałmużna, a kto ją daje, ten zostanie świętym.


I zaczyna się najbardziej kontrowersyjny fragment mądrości Syracha:

(1): O, śmierci, jakże gorzka jest myśl o tobie, dla człowieka spokojnego wśród dóbr swoich, dla beztroskiego i opływającego we wszystko, i jeszcze na tyle silnego, by oddawać się przyjemnościom. (2): O, śmierci, jakże dobre jest twoje przyjście dla człowieka biednego i bezsilnego, podeszłego w latach i przejmującego się wszystkim, zbuntowanego i tracącego cierpliwość. (3): Nie bój się śmierci! Pomyśl, że taki jest los tych, którzy byli, i tych, co nadejdą. (4): PAN ustanowił takie prawo dla każdego stworzenia. Dlaczego więc sprzeciwiać się woli Najwyższego? W krainie umarłych nikt nie żali się na to, czy jego życie trwało dziesięć, sto czy tysiąc lat. [Biblia Paulistów, Syr 41]

Podstawy eutanazji?
Nie zawsze śmierć jest wybawieniem. Zwykle jest wrogiem i zawsze można by było istnieć dalej inaczej, lepiej i w ogóle.

No i ciekawe uświadomienie istotom, że wśród zmarłych panuje bardzo wielka różnorodność. Są istoty, którym życie zatrzymało się i zostało odebrane, kiedy zaledwie się narodzili, są też i doświadczeni starcy, są istoty zmarłe spokojnie i wrzeszczące jeszcze pod kłami bestii rozszarpujących ich organizm. Są i kat i ofiara, dwoje walczących ze sobą, którzy zginęli razem itd.
Są Ziemianie i są potencjalne wszystkie inne organizmy Wszechświata. Wesoło to tam nie jest.
Ale nikt nie porównuje swoich losów - wszystko się wyrównało z jednym wielkim nieodwracalnym cięciem na istnieniu.


PAN nie ustanowił takiego prawa, tylko jest to po prostu jeszcze taki stopień rozwoju owych istot w materii. Świadomość iskrzy się na chwilkę i zostaje rozwalona. Może w dalszym ciągu trwania ewolucji będzie mogła zatrzymywać się na dłużej i lepiej.
Ale kto pozbiera te niepowtarzalne dusze, które już wystąpiły, żeby nie był to kto inny, nieznany, nowy...


Powtórka z myśli przewodniej:
(14): Dzieci, w pokoju strzeżcie pouczenia: Mądrość ukrywana i skarb schowany – jaka korzyść z obydwu? (15): Lepszy jest człowiek, który ukrywa swą głupotę, niż ten, kto ukrywa swą mądrość. (16): Dlatego zastosujcie się do moich wskazań, bo nie jest dobrze wstydzić się wszystkiego, gdyż nie wszystko wszyscy wiernie oceniają. [Biblia Paulistów, Syr 41]
Aha, to jeszcze ten problem - nie wszyscy rozumieją mądrość i mogą jej nie rozpoznać. Albo złośliwie umniejszać. Tak więc zdobywania mądrości i rozumu wstydzić się nie trzeba.
A czego trzeba?


(17): Wstydźcie się nierządu przed ojcem i matką, kłamstwa wobec rządzącego i możnego, (18): pomyłki wobec sędziego i władcy, nieprawości wobec zgromadzenia ludu, (19): niesprawiedliwości wobec towarzysza i przyjaciela, kradzieży wobec współmieszkańców. (20): Zawstydź się wobec prawdy Boga i przymierza, wstydź się opierania łokci na stole, (21): nieuprzejmości przy dawaniu i braniu, milczenia wobec tych, którzy pozdrawiają, (22): wpatrywania się w nierządnicę, unikania spotkań z krewnym, (23): zagarnięcia części darowanej, obserwowania cudzej żony, (24): zadawania się ze służącą – nie zbliżaj się do jej łoża. (25): Wstydź się przed przyjaciółmi słów obelżywych, a skoro coś dajesz, nie czyń wyrzutów. (26): Nie powtarzaj słowa, które usłyszałeś, nie wyjawiaj słowa powiedzianego w sekrecie. (27): W ten sposób będziesz prawdziwie wstydliwy, znajdziesz poważanie u wszystkich ludzi. [Biblia Paulistów, Syr 41]

(8): Nie wstydź się karcić nierozumnego i głupiego, i starca skazanego za nierząd. W ten sposób okażesz prawdziwe wychowanie i znajdziesz poważanie u wszystkich żyjących. [Biblia Paulistów, Syr 42]


(9): Córka to dla ojca skryta bezsenność, a troska o nią sen oddala. Gdy jest młoda, aby nie pozostała samotna, gdy jest zamężna, by nie została znienawidzona; (10): gdy jest dziewicą, żeby nie została zhańbiona, stając się brzemienną w domu ojca; gdy ma męża, aby nie odeszła, a gdy zamieszkają razem, by nie była bezpłodna. (11): Nad nieposłuszną córką wzmocnij czuwanie, aby nie uczyniła cię pośmiewiskiem dla nieprzyjaciół, przyczyną plotek w mieście i zbiegowiska ludu, i nie przyniosła ci wstydu wśród wielkiego tłumu. (12): Niech nie pokazuje swej piękności każdemu mężczyźnie, niech nie przestaje zbyt dużo z kobietami. (13): Tak jak z płaszcza wychodzą mole, tak zło przechodzi z kobiety na kobietę. [Biblia Paulistów, Syr 42]

Tak, przyjaciółeczki żony to zaraza. Potrafią zepsuć, napuścić, przenosić swoje problemy itd.
Któraś ma męża pijaka, jest zgorzkniała, niezaspokojona, nieszczęśliwa w małżeństwie, szuka innego, puszcza się, to zechce zepsuć tak samo i drugiej, świadomie lub podświadomie. Myśli, że wszędzie tak jak u niej. A już najgorzej, jak zepsuje niewinną dziewicę wychodzącą na świat i szukającą miłości.

(14): Lepsza jest złość mężczyzny niż dobroć kobiety. Hańbą jest kobieta bezwstydna. [Biblia Paulistów, Syr 42]



12 Nie pokazuj jej piękności jakiemukolwiek mężczyźnie
ani nie pozwalaj jej przebywać z mężatkami!
13 Jak bowiem z odzienia wychodzą mole,
tak przewrotność kobiety - z jednej na drugą.
14 Lepsza przewrotność mężczyzny niż dobroć kobiety,
a kobieta, która wstyd przynosi - to hańba! Syr 42:14

Syr 42, 14 - Mowa o dobroci stanowiącej przynętę do grzechu. Por. Koh 7,26nn.
https://biblia.deon.pl/rozdzial.php?id= ... set=26#W26


https://biblia.deon.pl/rozdzial.php?id=632#P3


Powiem szczerze, że do tej pory nie rozumiem tego wersetu. W Biblii Tysiąclecia w przypisie sugerują, że chodzi o przewrotność stanowiącą zachętę do grzechu czyli w przypadku takiej kobiety do cudzołóstwa lub nierządu. Tak, bywa, że nierządnice i cudzołożnice są wyjątkowo miłe i słodkie.
I oczywiście przez taki marketing uśmiechnięty i uprzejmy usidli tylko grzesznika. Prawy człowiek nie da się nabrać.
Ale co wtedy z przewrotnością lub złością mężczyzny? Czyżby chodziło o to, że mężczyzna w swoich przewrotności nie sięga aż tak daleko i złodziej, bandyta, oszust nie może być gorszy od ....?
A może chodziło tylko o to, żeby stanowczo i zmyślnie powstrzymać swoje córki przed zepsuciem moralnym.

[cezary123]

(1): Jakże wspaniała jest wysokość czystego sklepienia, jakże cudowne jest niebo, gdy je oglądamy. (2): Gdy się pojawia słońce, oznajmia przy wschodzie rzecz przedziwną, dzieło Najwyższego. (3): Gdy jest w zenicie, wysusza ziemię, i któż wytrwa wśród jego żaru? (4): Rozdmuchuje się piec do wypalania, trzy razy mocniej słońce rozpala góry; wydziela ogniowe opary i świecącymi promieniami oślepia oczy. (5): Wielki jest PAN, który je uczynił i na Jego słowo ono bieg swój przyspiesza. [Biblia Paulistów, Syr 43]

(27): Moglibyśmy wiele powiedzieć, lecz nie zdołamy. Zwieńczeniem przemowy niech będzie: "On jest wszystkim". (28): Gdzież znajdziemy siły, aby Go wychwalać? On jest większy od wszystkich dzieł swoich. (29): PAN budzi grozę i jest bardzo wielki, przedziwna jest Jego potęga. (30): Gdy chwalicie PANA, wywyższajcie Go, ile tylko możecie, i tak wyższy pozostanie. Zbierzcie swe siły, aby Go wywyższać, nie ustawajcie, i tak nie osiągniecie celu. (31): Czy ktoś Go kiedykolwiek ujrzał, aby Go opisać?Kto może Go wychwalać takiego, jakim jest? (32): Jest wiele tajemnic większych niż te, bo widzimy niektóre z dzieł Jego. (33): Wszystko uczynił PAN, a pobożnym udzielił mądrości. [Biblia Paulistów, Syr 43]

Tak jakby panenteizm, bo Bóg zawiera świat, ale świat go nie wyczerpuje. Jest jeszcze ponad nim.


Po fizyce Wszechświata czas na historię istot świadomych. Tam też występował PAN siłą rzeczy, cokolwiek by nie kombinował.

(1): Wychwalajmy sławnych ludzi i naszych przodków w kolejności ich pokoleń. (2): Pan ukazał w nich wielką chwałę i swoją wielkość od początku dziejów. (3): Ci, którzy panowali w swoich królestwach, są ludźmi słynącymi z potęgi; inni byli doradcami dzięki swej mądrości, przepowiadali w prorockich wyroczniach. (4): Prowadzili naród dzięki swym decyzjom, byli nauczycielami ludu ze względu na mądrość, pouczali mądrymi słowami. (5): Układali melodyjne utwory, pisali poetyckie opowiadania. [Biblia Paulistów, Syr 44]

(16): Henoch spodobał się PANU i został uniesiony, przykład nawrócenia dla pokoleń. (17): Noe został uznany za doskonałego i sprawiedliwego, w czasie gniewu stał się pojednaniem, dzięki niemu reszta pozostała na ziemi, gdy nastał potop. (18): Wieczne przymierze zostało z nim ustanowione, aby w potopie nie zginęło żadne stworzenie. (19): Abraham, potężny ojciec wielu narodów, nie splamił nigdy swojej chwały. (20): On zachował Prawo Najwyższego i wszedł z Nim w przymierze. Zaznaczył je na swoim ciele i podczas próby okazał się wierny. (21): Dlatego złożył mu Bóg przysięgę, że pobłogosławi narody w jego potomstwie, rozmnoży go jak piasek ziemi, jego potomstwo wyniesie jak gwiazdy, aby dziedzictwo jego sięgało od morza do morza, od rzeki aż po krańce ziemi. (22): Dla Izaaka postanowił to samo, co dla Abrahama, jego ojca. (23): Błogosławieństwo dla wszystkich ludzi i przymierze złożył na głowę Jakuba. Dał mu poznać swoje błogosławieństwa i przekazał mu je w dziedzictwo, które podzielił na części i rozdał dwunastu plemionom. [Biblia Paulistów, Syr 44]

(1): Z niego wyprowadził człowieka miłosiernego, który znalazł uznanie wśród wszystkich stworzeń, umiłowanego przez Boga i ludzi, Mojżesza, o którym pamięć jest błogosławiona. (2): Obdarzył go chwałą dorównującą świętymi uczynił go wielkim postrachem dla nieprzyjaciół. [Biblia Paulistów, Syr 45]

(1): Z niego wyprowadził człowieka miłosiernego, który znalazł uznanie wśród wszystkich stworzeń, umiłowanego przez Boga i ludzi, Mojżesza, o którym pamięć jest błogosławiona. (2): Obdarzył go chwałą dorównującą świętymi uczynił go wielkim postrachem dla nieprzyjaciół. (17): Przez swe przykazania i przymierza powierzył mu władzę i sprawiedliwe sądy, by przekazywał Jakubowi pouczenie i oświecał Izraela Prawem Najwyższego. (18): Przeciw niemu wystąpili obcy i zazdrościli mu na pustyni, ludzie, którzy byli z Datanem i Abiramem, zgraja Koracha, pełna złości i gniewu. (19): PAN to zobaczył i Mu się nie podobało, zniszczył ich w zapalczywym gniewie, dokonał przeciwko nim cudów, strawił ich w płomieniach swego ognia. [Biblia Paulistów, Syr 45]

(1): Dzielny na wojnie Jozue, syn Nuna, następca Mojżesza na urzędzie prorockim, który stał się, jak głosi jego imię, wielkim ratunkiem dla narodu wybranego, pomścił się na zbuntowanych wrogach i tak pozyskał dziedzictwo dla Izraela. (2): Jakże był wspaniały, gdy wznosił swoje ręce, wyciągając miecz do boju. (3): Kto przed nim był mu podobny? Przecież to on prowadził wojny PANA. [Biblia Paulistów, Syr 46]

Przecież to on prowadził wojny PANA. Nieźle. A reszta dworu PANA? Podczaszy, koniuszy, astronom nadworny, nałożnica, błazen itd?

(6): W boju rozgromił naród, w dolinie wyniszczył odstępców, aby naród nieprzyjacielski poznał jego oręż i to, że walczy przeciw PANU, Jozue zaś idzie za Tym, który jest potężny. (9): Pan dał Kalebowi siłę, która przetrwała w nim aż do starości. Wzniósł się on na wyżyny ziemi, a jego potomstwo objęło dziedzictwo. [Biblia Paulistów, Syr 46]

(16): Gdy był w niebezpieczeństwie, okrążony przez nieprzyjaciół, wzywał wszechmocnego PANA, składając ofiarę z baranka jeszcze ssącego. (17): Wtedy PAN zagrzmiał z nieba, dał słyszeć swój głos z wielkim echem, (18): zmiażdżył władców z Tyru i wszystkich przywódców filistyńskich. (19): Nim Samuel zasnął na wieki, zaświadczał wobec PANA i Jego pomazańca: "Bogactw ani nawet sandałów nie wziąłem od nikogo z żyjących". I nie oskarżył go żaden człowiek. (20): Po swoim zaśnięciu nadal prorokował i przepowiedział królowi jego koniec, z ziemi wydobył się głos jego, aby proroctwem zetrzeć nieprawość ludu. [Biblia Paulistów, Syr 46]

"Nieprawość", która polegała na tym, że Saul nie wytracił wroga do cna a wziął jeńców i łupy.
I wtedy Samuel złościł się nawet z zaświatów. Wylazł z ziemi jako zjawa i ponownie ochrzanił króla - pomazańca.
Skoro powtórzono to w takim retrospektywnym przeglądzie historii Izraela w tej księdze, to znaczy, że musiała to być bardzo mocno osadzona w świadomości ludu i władców legenda, o tym wywołaniu ducha Samuela. Ale to tylko dla dobra narodu wojującego o swoje.

Nawet Dawidowi przebaczyło się cudzołóstwo, umyślne doprowadzenie do utraty życia swojego podwładnego i inne grzechy:

(1): Po nim powstał Natan i prorokował w dniach Dawida. (2): Jak tłuszcz oddziela się od żertwy ofiary wspólnotowej, tak Dawid od synów Izraela. (3): Z lwami bawił się jak z koziołkami, z niedźwiedziami jak z jagniętami. (4): Czyż w młodości nie zabił olbrzyma, usuwając hańbę z ludu, kiedy podniósł rękę z kamieniem do procy i obalił pychę Goliata? (5): Wezwał PANA Najwyższego, który dał siłę jego prawej ręce, by mógł zwalczyć silnych w boju, umacniając potęgę swego ludu. [Biblia Paulistów, Syr 47]

(11): Pan przebaczył mu grzechy i jego moc wywyższył na wieki. Zawarł z nim królewskie przymierze i dał mu tron chwały w Izraelu. [Biblia Paulistów, Syr 47]

Ale Salomonowi już tak łatwo nie wybaczono słabości do kobiet. Bo to były kobiety z obcych narodów, wrogie, bałwochwalcze istoty.

(12): Po nim nastał syn pełen mądrości, który dzięki niemu żył bezpiecznie. (13): Salomon rządził w dniach pokoju. Dla niego PAN uciszył wszystko wokoło, aby zbudował dom dla Jego imienia i przygotował świątynię na wieki. (14): Jakże byłeś rozumny w młodości, wypełniony mądrością jak potok! (15): Ziemię okryłeś swoim duchem, wypełniając ją zagadkowymi powiedzeniami. (16): Twoje imię dotarło do wysp najdalszych, kochano cię za twój pokój. (17): Z powodu twych pieśni, przysłów, przypowieści i objaśnień byłeś podziwiany przez inne krainy. (18): W imię PANA Boga, zwanego Bogiem Izraela, nagromadziłeś złota jak cyny, jak ołowiu nazbierałeś srebra. (19): Lecz oddałeś swoje biodra kobietom, które zawładnęły twym ciałem. (20): Splamiłeś swoją chwałę, zhańbiłeś potomstwo, sprowadziłeś gniew na swoje dzieci, kazałeś im cierpieć z powodu twej głupoty. [Biblia Paulistów, Syr 47]

(1): I powstał Eliasz, prorok podobny do ognia, a jego słowo paliło jak płomień. (2): On sprowadził na nich klęskę głodu i w swoim zapale zmniejszył ich liczbę. (3): Słowem PANA zamknął niebo i trzy razy sprowadził ogień na ziemię. (4): Jakże sławny jesteś, Eliaszu, ze swych cudów, któż może się chlubić na równi z tobą? (5): Podniosłeś umarłego z grobu, z krainy umarłych – słowem Najwyższego. (6): Doprowadziłeś królów do zatracenia, sławnych ludzi strąciłeś z łoża. (7): Wysłuchałeś napomnienia na Synaju, a na Horebie – skazującego wyroku. (8): Namaściłeś królów, by dokonali zemsty, i proroków, następców po tobie. (9): Zostałeś wzniesiony w wirującym ogniu, w zaprzęgu koni ognistych. (10): Tak jak jest zapisane, zawsze byłeś gotów złość i gniew powstrzymać, skłonić serca ojców do synów i umocnić na nowo plemiona Jakuba. (11): Szczęśliwi, którzy cię będą oglądać, będą umierać, mając w sobie miłość; z pewnością także i my żyć będziemy. [Biblia Paulistów, Syr 48]

Kosmici Eliasza żywcem do nieba zabrali, z pewnością i nas zabiorą.


(15): Pomimo tego wszystkiego naród się nie nawrócił i nie odstąpił od swoich grzechów, aż został uprowadzony ze swojej ziemi i rozproszony po całym świecie. [Biblia Paulistów, Syr 48]

(16): Pozostała tylko mała Reszta i książę z domu Dawida. Niektórzy czynili coś dobrego, inni zaś mnożyli swoje grzechy. (17): Ezechiasz umocnił swoje miasto i doprowadził do niego wodę, drążył skałę ostrym żelazem i wykuł zbiorniki na wodę. (18): Za jego dni panował Sennacheryb, który wysłał Rabsaka, a ten podniósł swą rękę przeciw Syjonowi i unosił się w swojej pysze. (19): Zadrżały więc serca i ręce ludu, cierpieli jak rodzące kobiety. (20): Wtedy wzywali PANA miłosiernego, wyciągając do Niego ręce. Święty z nieba zaraz ich wysłuchał i wybawił ich ręką Izajasza. (21): Uderzył na obóz Asyryjczyków i Jego anioł ich wyniszczył. [Biblia Paulistów, Syr 48]


(4): Z wyjątkiem Dawida, Ezechiasza i Jozjasza wszyscy mnożyli grzechy, porzucili Prawo Najwyższego; wyginęli królowie Judy. (5): Ich siłę Bóg oddał innym, a ich chwałę obcemu narodowi. [Biblia Paulistów, Syr 49]

(8): Ezechiel w widzeniu ujrzał chwałę, która mu się objawiła na rydwanie cherubów. (9): Wspomniał nieprzyjaciół podczas burzy, lecz był dobry dla idących drogą prawą. [Biblia Paulistów, Syr 49]

(10): Potem było dwunastu proroków. Niech ich kości z miejsca swego odpoczynku powrócą do życia!Pocieszali oni Jakuba, wspierali go wiarygodną nadzieją. [Biblia Paulistów, Syr 49]

Proroków jeszcze nie przerobiłem, ale wszystko przede mną.

(14): Nikt spośród stworzonych na ziemi nie był taki jak Henoch i tylko on został zabrany z ziemi. (15): Nie urodził się nikt taki jak Józef, przewodnik braci i podpora narodu, a jego kości otoczono szczególną troską. (16): Sem i Set zostali uczczeni wśród ludzi, lecz ponad wszystkimi istotami żyjącymi jest chwała Adama. [Biblia Paulistów, Syr 49]

Bo bez niego nie byłoby potomstwa ludzkiego i całej tej historii. A ktoś mówił, że Adam jako jeden z nielicznych nie zmartwychwstanie, bo sam Bóg wydał na niego wyrok. Niech sobie zmartwychwstanie i pierwsza świadomość taka zobaczy do czego doprowadziło powstanie nowego gatunku na planecie - człowieka.

(22): Teraz więc wychwalajcie Boga wszechrzeczy, który wszędzie wielkich dzieł dokonuje i uświetnia dni nasze już od łona matki oraz postępuje z nami według swego miłosierdzia. (23): Niech nam użyczy radości serca, aby zapanował pokój za dni naszych w Izraelu – po dni wieczności. (24): Niech ześle nam swoje miłosierdzie i wybawi nas za dni naszych. [Biblia Paulistów, Syr 50]

(25): Do dwóch narodów żywię odrazę, a trzeci nie jest nawet narodem: (26): mieszkańcy gór Seiru i Filistyni, i głupi naród zamieszkujący Sychem. [Biblia Paulistów, Syr 50]

(27): Nauczanie mądrości i wiedzy zapisał w tej księdze Jezus, syn Syracha, syna Eleazara z Jerozolimy, który przelał w nią mądrość swego serca. (28): Szczęśliwy, kto ją wprowadzi w życie, przykładając do niej serce, stanie się mądry. (29): Kto tak będzie czynił, stanie się mocny we wszystkim, jego drogą będzie bojaźń Pańska. [Biblia Paulistów, Syr 50]

[cezary123]

(1): Będę Ci składał dzięki, PANIE i Królu, sławić Cię będę, Boże, zbawienie moje, będę dziękował Twojemu imieniu! (2): Gdyż stałeś się dla mnie schronieniem i pomocą, i wybawiłeś moje ciało od zatracenia, od zasadzek oszczerczego języka, od warg mówiących kłamliwie. A wobec nieprzyjaciół byłeś mi pomocą i mnie wybawiłeś (3): przez Twe wielkie miłosierdzie i przez Twoje imię od ukąszeń tych, którzy gotowi mnie pożreć, od rąk czatujących na moje życie, od wielu nieszczęść, których doznałem, (4): od uduszenia w ogniu, który mnie ogarnia, spośród płomieni, których nie rozniecałem, (5): z głębokości wnętrza krainy umarłych, od języka nieczystego i słów kłamliwych, od strzały języka nieprawego. (6): Byłem bliski śmierci, życie moje chyliło się do krainy umarłych, (7): zewsząd mnie okrążono i nie miałem ratunku. Wypatrywałem pomocy od ludzi, ale na próżno. (8): Wspomniałem wtedy Twoje miłosierdzie, PANIE, i Twoje dobrodziejstwa od wieków, ponieważ podnosisz tych, którzy trwają przy Tobie, i wybawiasz ich z rąk nieprzyjaciół. (9): Wzniosłem ponad ziemię moją prośbę i błagałem o wybawienie od śmierci. (10): Wzywałem PANA, ojca mojego, by mnie nie opuszczał w dniach nieszczęścia, w czasie, gdy wobec pysznych zostałem bez pomocy. Będę więc sławił Twe imię nieustannie i wychwalał je, składając dziękczynienia, (11): gdyż wysłuchałeś mojej prośby. Wybawiłeś mnie od zatracenia, uratowałeś mnie w trudnym momencie, (12): dlatego będę Ci dziękował i Tobie śpiewał, i błogosławił imię PANA. [Biblia Paulistów, Syr 51]

(20): Skłoniłem się ku mądrości i w czystości ją odnalazłem. Od początku zdobyłem przy niej rozsądek i z tego powodu nie zostanę opuszczony. (21): Podczas szukania jej poruszyło się me wnętrze, dlatego zyskałem dobry nabytek. (22): W nagrodę PAN dał mi język, którym będę Go chwalił. (23): Zbliżcie się do mnie, niewykształceni, zamieszkajcie w domu nauki. (24): Dlaczego brak wam jej jeszcze, skoro tak bardzo jej pragniecie? (25): Otworzyłem me usta i przemówiłem: Nabywajcie ją bez pieniędzy! (26): Poddajcie wasz kark pod jarzmo, a otrzymacie naukę! Łatwo można ją znaleźć. (27): Przekonacie się naocznie, że mało się trudziłem, a znalazłem dla siebie dużo wytchnienia. (28): Nie szczędźcie srebra na wykształcenie, ono przyniesie wam wiele złota. (29): Ucieszcie się z miłosierdzia PANA i nie wstydźcie się Go chwalić. (30): Wykonajcie wasze dzieło przed terminem, a PAN da wam nagrodę w odpowiednim czasie. [Biblia Paulistów, Syr 51]


Fajna Księga

"Księga została napisana po hebrajsku ok. roku 190 p.n.e. w Jerozolimie (tekst hebrajski zachował się jedynie w postaci fragmentu 6 rozdziału – zwój 2Q18 znad Morza Martwego pochodzący z drugiej połowy I w. p.n.e.). Po roku 132 p.n.e. (38 rok panowania króla Euergetesa II) Mądrość Syracha została przetłumaczona na grekę w Egipcie przez wnuka autora, o czym informuje on w dodanym przez siebie prologu[1]. Księga, podobnie jak wszystkie księgi deuterokanoniczne nie weszła w skład kanonu judaistycznego, choć do X wieku korzystali z niej pisarze rabinistyczni[2]. W Kościele katolickim istniały wahania co do jej przyjęcia. Używana była jednak powszechnie przez starożytnych pisarzy kościelnych, a jej kanoniczność w sposób dogmatyczny Kościół Katolicki potwierdził na Soborze Trydenckim[2]. Jedynie prolog pochodzący od tłumacza nie jest natchniony i nie wlicza się do numeracji w wydaniach Biblii[3]"
https://pl.wikipedia.org/wiki/M%C4%85dr ... 87_Syracha

[cezary123]

Wtedy i pewną część opowieści biblijnych można by uznać za opisy obrzędów, teatr, a nie prawdziwe zdarzenia. Na przykład to z córką Jeftego czy owymi dziewicami brankami. Albo z Izaakiem dla Boga.

Tak jak kiedyś Papuasi z Nowej Gwinei zabawili się kosztem turystów z Zachodu. A może to ludzie Zachodu zabawili się kosztem Papuasów i to z ich inspiracji cały cyrk, nie wiadomo.

"Telewizja BBC przyznała, że w jednej ze scen serii dokumentalnej „Planeta ludzi” twórcy programu świadomie pokazali zafałszowaną rzeczywistość. W odcinku z 2011 roku, jednym z ośmiu w serii dokumentów, przedstawiano plemię Korowai z Papui Nowej Gwinei, którego członkowie wprowadzali się do domu zbudowanego wysoko na drzewie. Władze telewizji ujawniły, że w odcinku zatytułowanym „My Year With The Tribe” pokazano dom, który zbudowano tuż przed rozpoczęciem zdjęć".


„Podczas nagrywania dla programu BBC2 odcinka »My Year With The Tribe« członek plemienia opowiadał, jak zbudowano bardzo wysokie domy na drzewie na potrzebę filmowców zza morza” – czytamy dalej.

https://www.wprost.pl/prime-time/telewi ... niach.html

Tak, właziły tam i małe dzieci i rozpalano ognisko, i pieczono jakieś pożywienie, kilkadziesiąt metrów nad ziemią na drzewie, na paru gałęziach rozłożonych na krzyż. Wiatr zawieje, drzewo zacznie się ruszać i wszystko zleci na łeb na szyję. A ogień wywoła pożar lasu.
Ale jak cyrk to cyrk, nie musi być zbytnio prawdopodobny, aby publiczność dała się nabrać.

[cezary123]

Tyle, że w starożytności cyrk to były na przykład walki gladiatorów ze sobą albo z dzikimi zwierzętami na śmierć i życie. Starożytni może i czasem pajacowali, przed bóstwami albo i bez, ale pod tym i tak kryły się prawdziwe tragedie.

[cezary123]

(14): Lepsza jest złość mężczyzny niż dobroć kobiety. Hańbą jest kobieta bezwstydna. [Biblia Paulistów, Syr 42]

A może to tylko hiperbola, przesadnia albo coś w tym rodzaju, jako środek stylistyczny. A już myślałem, że to precyzyjna informacja

[cezary123]

Może w dalszym ciągu trwania ewolucji będzie mogła zatrzymywać się na dłużej i lepiej.
Ale kto pozbiera te niepowtarzalne dusze, które już wystąpiły, żeby nie był to kto inny, nieznany, nowy..

A każdy sam będzie musiał pilnować swojej duszy, bo nie dość, że inny nie jest nim, to jeszcze z zewnątrz nic nie rozumie co to znaczy i o co zmarłemu chodzi, choć każdy tak samo ma siebie. Każdy jest w tym niezależny i prawdopodobnie rywalizuje tylko w materii, rozwoju postaci z jej cechami, organizmach w trakcie ewoluowania w środowisku. W istnieniu zaś każdy jest równy z każdym.
Powstaje też pytanie jak w tym tłumie równouprawnionych podmiotów istnieje PAN, to znaczy ktoś, kto ma siebie, jest sobą w postaci Boga, Absolutu albo coś w tym rodzaju. Jak powstało takie wyodrębnienie kogoś w środowisku ostatecznym, transcendentnym z możliwościami stwórczymi lub wszechmocą. Zrozumiałe wtedy też staje się zachowanie Boga, zazdrość o inne podmioty boskie, jedyność, wyjątkowość itp.

[cezary123]

Zacząłem Księgę Izajasza, ale taka dziwna i dosyć trudna, że przesłucham całą i dopiero skomentuję.
Na razie powiem tylko tyle, że sławne słowa: "I przekują miecze na lemiesze a włócznie na sierpy, naród nie podniesie miecza na drugiego i nikt nie będzie się uczył wojowania", zostały wypowiedziane w trakcie bratobójczej wojnie domowej, kiedy po śmierci Salomona rozpadło się państwo na Judę i Izrael, Efraim się zbuntował, w domu Jakuba panowała wzajemna nienawiść, rywalizacja, spiski, królobójstwo i walki.
A sąsiednie państwa rozgrabiały podzielony i zwaśniony kraj.
Może na początku chodziło o cudowny pokój i zgodę dla plemion Narodu Wybranego od dawnego ich Boga, bo zaraz Izajasz tak pogonił PANA do wojowania i burzenia wrogów, że aż się przestraszyłem
A PAN, jak to PAN zapalczywie karcił swoje dzieci, ale do czasu. Później się uspokoił.
Ale jak ruszył na Babilon, to już chciał rozwalić go na amen. Już nigdy miał nie być odbudowany, a mieszkańcy cierpieć wiecznie za atak na Naród Wybrany. Podobnie zresztą jak Damaszek. Ale Damaszek jakoś nadal istnieje.
No tak, pokój był zawsze wtedy, kiedy podczas wojen ustaliła się przewaga i równowaga na jakiś czas. I nikt "nie podnosił głowy".

Za to jak pięknie jest objąć tą myślą całą planetę.
Ale to, podobnie jak Bóg i zbawienie dla pogan, dopiero później, za Rzymian.

(1): Widzenie Izajasza, syna Amosa, dotyczące Judy i Jerozolimy: (2): Stanie się na końcu czasów, że góra świątyni Pańskiej stanie mocno na wierzchu gór i wystrzeli ponad pagórki. Wszystkie narody do niej popłyną, (3): mnogie ludy pójdą i rzekną: Chodźcie, wstąpmy na Górę Pańską do świątyni Boga Jakubowego! Niech nas nauczy dróg swoich, byśmy kroczyli Jego ścieżkami. Bo Prawo wyjdzie z Syjonu i słowo Pańskie - z Jeruzalem. (4): On będzie rozjemcą pomiędzy ludami i wyda wyroki dla licznych narodów. Wtedy swe miecze przekują na lemiesze, a swoje włócznie na sierpy. Naród przeciw narodowi nie podniesie miecza, nie będą się więcej zaprawiać do wojny. (5): Chodźcie, domu Jakuba, postępujmy w światłości Pańskiej! [Biblia Tysiąclecia IV, Iz 2]

[cezary123]

https://worldbeyondwar.org/pl/disarmament/

Tak z ciekawości wpisałem te słowa i coś się znalazło.

[cezary123]

Niestety to by zadziałało tylko w rzeczywistości absolutnej a nie ograniczonej tragicznie o Absolut cały.

Na początku komórki pełzaków oblewały i pochłaniały inne żywe komórki i to co dało się na swój system przerobić to przerabiały. Później reakcje ze środowiskiem tych struktur biochemicznych były siłą rzeczy takie, że niemożliwe jest teraz pokojowe i pełne dobra współistnienie istot żywych o dowolnym stopniu organizacji materii.
Albo rzucić ten świat w ..., i nie uczestniczyć w tym krwawym procesie, samemu nie pożerać i nie być pożeranym, albo czekać cierpliwie na wieczność, kiedy wszystko przeminie. I jedno wyjście nic nie da i drugie. (Bo może świadomość będzie na siłę, automatycznie wpychana w kolejne pokolenia w różnych dziwnych i przypadkowych formach ruiny rzeczywistości, jak do tej pory od początku istnienia).

[cezary123]

No to PAN zaczyna wojować:

(1): Widzenie Izajasza, syna Amosa, które miał w sprawie Judy i Jerozolimy, w czasach królów judzkich: Ozjasza, Jotama, Achaza i Ezechiasza. (2): Niebiosa, słuchajcie, ziemio, nadstaw uszu, bo Pan przemawia: Wykarmiłem i wychowałem synów, lecz oni wystąpili przeciw Mnie. (3): Wół rozpoznaje swego pana i osioł żłób swego właściciela, Izrael na niczym się nie zna, lud mój niczego nie rozumie. (4): Biada ci, narodzie grzeszny, ludu obciążony nieprawością, plemię zbójeckie, dzieci wyrodne! Opuścili Pana, wzgardzili Świętym Izraela, odwrócili się wstecz. (5): Gdzie was jeszcze uderzyć, skoro mnożycie przestępstwa? Cała głowa chora, całe serce osłabłe; (6): od stopy nogi do szczytu głowy nie ma w nim części nietkniętej: rany i sińce i opuchnięte pręgi, nie opatrzone ani przewiązane, nie złagodzone oliwą. [Biblia Tysiąclecia IV, Iz 1]

(7): Kraj wasz spustoszony, wasze miasta ogniem spalone, cudzoziemcy tratują wam niwy na waszych oczach: spustoszenie jak po zagładzie Sodomy. (8): Córa Syjonu ostała się jak chatka w winnicy, jak szałas w ogrodzie warzywnym, jak miasto oblężone. (9): Gdyby nam Pan Zastępów nie zostawił Reszty, stalibyśmy się jak Sodoma, podobni bylibyśmy Gomorze. (10): Słuchajcie słowa Pańskiego, wodzowie sodomscy, daj posłuch prawu naszego Boga, ludu Gomory! [Biblia Tysiąclecia IV, Iz 1]

Nieźle ich ustawia.
Ale przynajmniej przestał udawać, że zżera te niewinne zwierzęta składane mu w ofierze.

(11): Co mi po mnóstwie waszych ofiar? - mówi Pan. Syt jestem całopalenia kozłów i łoju tłustych cielców. Krew wołów i baranów, i kozłów mi obrzydła. (12): Gdy przychodzicie, by stanąć przede Mną, kto tego żądał od was, żebyście wydeptywali me dziedzińce? (13): Przestańcie składania czczych ofiar! Obrzydłe Mi jest wznoszenie dymu; święta nowiu, szabaty, zwoływanie świętych zebrań... Nie mogę ścierpieć świąt i uroczystości. (14): Nienawidzę całą duszą waszych świąt nowiu i obchodów; stały Mi się ciężarem; sprzykrzyło Mi się je znosić! (15): Gdy wyciągniecie ręce, odwrócę od was me oczy. Choćbyście nawet mnożyli modlitwy, Ja nie wysłucham. Ręce wasze pełne są krwi. (16): Obmyjcie się, czyści bądźcie! Usuńcie zło uczynków waszych sprzed moich oczu! Przestańcie czynić zło! (17): Zaprawiajcie się w dobrem! Troszczcie się o sprawiedliwość, wspomagajcie uciśnionego, oddajcie słuszność sierocie, w obronie wdowy stawajcie! (18): Chodźcie i spór ze Mną wiedźcie! - mówi Pan. Choćby wasze grzechy były jak szkarłat, jak śnieg wybieleją; choćby czerwone jak purpura, staną się jak wełna. (19): Jeżeli będziecie ulegli i posłuszni, dóbr ziemskich będziecie zażywać. (20): Ale jeśli się zatniecie w oporze, miecz was wytępi. Albowiem usta Pańskie [to] wyrzekły. [Biblia Tysiąclecia IV, Iz 1]

(21): Jakżeż to miasto wierne stało się nierządnicą? Syjon był pełen rozsądku, sprawiedliwość w nim mieszkała, a teraz zabójcy! [Biblia Tysiąclecia IV, Iz 1]


(24): Przeto [taka jest] wyrocznia Pana, Boga Zastępów, Wszechwładcy Izraela: Ach! uraduję się kosztem moich wrogów, pomszczę się na mych nieprzyjaciołach. (25): Obrócę rękę moją na ciebie, wypalę do czysta twą rudę i usunę cały twój ołów. (26): Przywrócę twoich sędziów jak dawniej, i twoich radnych jak na początku. Wówczas cię nazwą: Miastem Sprawiedliwości, Grodem Wiernym. (27): Syjon okupi się poszanowaniem prawa, a jego nawróceni sprawiedliwością. (28): Buntownicy zaś i grzesznicy razem będą starci, a odstępujący od Pana wyginą. [Biblia Tysiąclecia IV, Iz 1]

Aha, i tu znowu prawo i sprawiedliwość



Dalej owe wersety o przekuciu mieczy na lemiesze i ustanowieniu planetarnej stolicy boskiej na Syjonie.


I dalej coś jeszcze lepszego: Dzień Sądu, Dzień Pana Zastępów!

(6): Zaiste, odrzuciłeś Twój lud, dom Jakuba, bo pełen jest wróżbitów i wieszczków jak Filistyni; na zgodę uderza w ręce cudzoziemców. (7): Kraj jego pełen jest srebra i złota, a skarby jego są niezliczone. Kraj jego pełen jest koni, a wozy jego nieprzeliczone. (8): Kraj jego pełen jest bożyszczy... [Oni] wielbią rąk swoich dzieło, które wykonały ich palce. (9): Poniżył się człowiek, upodlił śmiertelny; nie przebaczaj im! (10): Wejdź między skały, ukryj się w prochu ze strachu przed Panem, przed blaskiem Jego majestatu, kiedy powstanie, by przerazić ziemię. (11): Wyniosłe oczy człowieka się ukorzą i duma ludzka będzie poniżona. Sam tylko Pan się wywyższy dnia owego. (12): Albowiem dzień Pana Zastępów nadejdzie przeciw wszystkim pysznym i nadętym i przeciw wszystkim hardym, by się ukorzyli, [Biblia Tysiąclecia IV, Iz 2]

Kto to mówi: "poniżył się człowiek, upodlił śmiertelny, nie przebaczaj im" ? Prorok? Jakiś asystent PANA?

(17): Wtedy pycha człowieka będzie poniżona, a upokorzona ludzka wyniosłość. Sam tylko Pan się wywyższy dnia owego, (18): posągi zaś bożków całkowicie znikną. (19): Wtedy wejdą do jaskiń skalnych i do jam podziemnych ze strachu przed Panem, przed blaskiem Jego majestatu, kiedy powstanie, by przerazić ziemię. (20): Owego dnia człowiek wyrzuci kretom i nietoperzom bożki swe srebrne i bałwany złote, zrobione po to, by im cześć oddawał, (21): gdy wejdzie między rozpadliny skalne i w szczeliny opoki ze strachu przed Panem, i przed blaskiem Jego majestatu, kiedy powstanie, by przerazić ziemię. (22): Zaniechajcie człowieka, który ledwie dech ma w nozdrzach. Bo na ile go ocenić? [Biblia Tysiąclecia IV, Iz 2]

I to powyższe też.


A to dopiero początek zapalczywości Jahwe.

(1): Zaiste, oto Pan, Pan Zastępów odejmie Jerozolimie i Judzie wszelką podporę - cały zapas chleba i cały zapas wody -
(...)
(12): Ach, mój lud! Młokos go ciemięży i kobiety nim rządzą. Ludu mój! Przywódcy twoi cię zwodzą, i burzą drogę, którą kroczysz, (13): Pan powstał, by wszcząć rozprawę, stoi, by toczyć spór ze swoim ludem. (14): Pan wchodzi na rozprawę ze starszymi swego ludu i z jego książętami: To wyście spustoszyli winnicę, coście biednemu zrabowali, jest w waszych domach. (15): Jakim prawem uciskacie mój lud i przygnębiacie oblicza ubogich? Wyrocznia Pana, Boga Zastępów. [Biblia Tysiąclecia IV, Iz 3]

(16): Pan powiedział: Ponieważ się wbiły w pychę córki syjońskie, ponieważ chodzą wyciągając szyję i rzucając oczami, ponieważ chodzą wciąż drepcząc i dzwonią brząkadełkami u swych nóg, (17): przeto Pan sprawi, że wyłysieją czaszki córek syjońskich, Pan obnaży ich skronie. (18): W owym dniu usunie Pan ozdobę brząkadeł u trzewików, słoneczka i półksiężyce, (19): kolczyki, bransolety i welony, (20): diademy, łańcuszki u nóg i wstążki, flaszeczki na wonności i amulety, (21): pierścionki i kółka do nosa, (22): drogie suknie, narzutki i szale, torebki (23): i zwierciadełka, cienką bieliznę, zawoje i letnie sukienki. (24): I będzie: zamiast wonności - zaduch, zamiast paska - powróz, miast uczesanych kędziorów - łysina, miast wykwintnej szaty - ciasny wór, zamiast krasy - wypalone piętno. (25): Twoi ludzie polegną od miecza i twoi rycerze na wojnie. (26): Jękną jej bramy i okryją się żałobą; a spustoszona na ziemi usiądzie. [Biblia Tysiąclecia IV, Iz 3]

Co on tak się uwziął na kobiety

(1): Siedem niewiast uchwyci się jednego mężczyzny w ów dzień, mówiąc: Swój chleb będziemy jadły i we własną odzież się ubierały. Dozwól nam tylko nosić twoje imię. Odejmij nam hańbę. (2): W owym dniu Odrośl Pana stanie się ozdobą i chwałą, a owoc ziemi przepychem i krasą dla ocalałych z Izraela. (3): I będzie tak: Ten, kto pozostał żywy na Syjonie, i który się ostał w Jeruzalem, każdy będzie nazwany świętym i wpisany do [Księgi] Życia w Jeruzalem. (4): Gdy Pan obmyje brud Córy Syjońskiej i krew rozlaną oczyści wewnątrz Jeruzalem tchnieniem sądu i tchnieniem pożogi, (5): wtedy Pan przyjdzie [spocząć] na całej przestrzeni góry Syjonu i na tych, którzy się tam zgromadzą, we dnie jak obłok z dymu, w nocy jako olśniewający płomień ognia. Albowiem nad wszystkim Chwała [Pańska] będzie osłoną (6): i namiotem, by za dnia dać cień przed skwarem, ucieczkę zaś i schronienie przed nawałnicą i ulewą. [Biblia Tysiąclecia IV, Iz 4]


To coś w tym rodzaju?



https://pl.wikipedia.org/wiki/Cesarstwo ... alistyczne


PAN wścieka się dalej na swój niewierny lud:
(1): Chcę zaśpiewać memu Przyjacielowi pieśń o Jego miłości ku swojej winnicy! Przyjaciel mój miał winnicę na żyznym pagórku. (2): Otóż okopał ją i oczyścił z kamieni i zasadził w niej szlachetną winorośl; pośrodku niej zbudował wieżę, także i tłocznię w niej wykuł. I spodziewał się, że wyda winogrona, lecz ona cierpkie wydała jagody. (3): Teraz więc, o mieszkańcy Jeruzalem i mężowie z Judy, rozsądźcie, proszę, między Mną a między winnicą moją. (4): Co jeszcze miałem uczynić winnicy mojej, a nie uczyniłem w niej? Czemu, gdy czekałem, by winogrona wydała, ona cierpkie dała jagody? (5): Więc dobrze! Pokażę wam, co uczynię winnicy mojej: rozbiorę jej żywopłot, by ją rozgrabiono; rozwalę jej ogrodzenie, by ją stratowano. (6): Zamienię ją w pustynię, nie będzie przycinana ni plewiona, tak iż wzejdą osty i ciernie. Chmurom zakażę spuszczać na nią deszcz. (7): Otóż winnicą Pana Zastępów jest dom Izraela, a ludzie z Judy szczepem Jego wybranym. Oczekiwał On tam sprawiedliwości, a oto rozlew krwi, i prawowierności, a oto krzyk grozy. [Biblia Tysiąclecia IV, Iz 5]

(9): Do moich uszu dotarł głos Pana Zastępów: Na pewno wiele domów ulegnie ruinie: wspaniałe i wygodne - będą bez mieszkańców! [Biblia Tysiąclecia IV, Iz 5]

(13): Przeto lud mój pójdzie w niewolę, przez brak rozumu: jego dostojnicy pomrą z głodu, a jego pospólstwo wyschnie z pragnienia. (14): ... Tak, Szeol rozszerzył swą gardziel, rozwarł swą paszczę nadmiernie; wpada doń tłum miasta wspaniały i wyjący z uciechy. (15): Poniżony będzie śmiertelnik, upokorzony człowiek, a oczy dumnych będą spuszczone. (16): Pan Zastępów przez sąd się wywyższy, Bóg Święty przez sprawiedliwość okaże swą świętość. [Biblia Tysiąclecia IV, Iz 5]

(24): Przeto jak słomę pożera język ognisty, a siano znika w płomieniu, tak korzeń ich będzie zgnilizną, a kiełek ich jak pył porwany się wzniesie, bo odrzucili Prawo Pana Zastępów i wzgardzili tym, co mówił Święty Izraela. (25): Dlatego się rozpalił gniew Pana przeciw swojemu ludowi, wyciągnął na niego rękę, by wymierzyć cios, aż góry zadrżały. Ich trupy jak gnój zaległy środek ulic. Mimo wszystko gniew Jego się nie uśmierzył, i ręka Jego jest dalej wyciągnięta. (26): On zatknie chorągiew dla dalekiego narodu i gwizdem wezwie go z krańców ziemi - i oto on przyjdzie rączy i lekki. (27): Nie ma w nim słabego ani zmęczonego, nikt nie drzemie ani nie śpi, nikt nie odpina pasa ze swych bioder ani nie ma rozerwanego rzemyka u trzewików. (28): Strzały jego ostre i każdy łuk napięty; kopyta jego koni są jak krzemień, koła jego rydwanów pędzą jak huragan. (29): Jego ryk jest jakby lwicy, on ryczy jak lwiątka. Wydaje pomruk, porywa swą zdobycz i umyka, a nikt mu jej nie wyrwie. (30): Szum przeciw niemu powstanie w ów dzień jakby szum morza. Wtedy spojrzymy na ziemię: a oto przerażające ciemności, światłość się od chmur przyćmiła. [Biblia Tysiąclecia IV, Iz 5]

Jeżeli tak karze swój lud, własne dzieci, to co będzie jak ruszy na sąsiednie, wrogie państwa

[cezary123]

"Bóg Starego Testamentu to chyba jeden z najmniej sympatycznych bohaterów literackich: zawistny
(i dumny z tego), małostkowy i niesprawiedliwy typ, z manią na punkcie kontrolowania innych i
niezdolny do wybaczania, mściwy i żądny krwi zwolennik czystek etnicznych, mizogin, homofob i
rasista, dzieciobójca o skłonnościach ludobójczych (oraz morderca własnych dzieci przy okazji),
nieznośny megaloman, kapryśny i złośliwy tyran. Ci z nas, którzy od najwcześniejszego dzieciństwa się z
nim stykają, nie dostrzegają tego horroru. Dopiero błogosławiona niewiedza stwarza odpowiednią
perspektywę. Syn Winstona Churchilla, Randolph, jakoś zdołał przetrwać bez znajomości Pisma aż do
czasów wojny, a dokładnie do chwili, gdy jego brat i Evelyn Waugh (którzy najwyraźniej chcieli
spokojnie pogadać) namówili go na szczególny zakład — na pewno nie zdoła przeczytać całej Biblii
przez jedną noc! „Rezultat, niestety, nie był taki, jak oczekiwaliśmy. Randolph nigdy wcześniej nie czytał
ani kawałka Biblii i teraz lektura podekscytowała go niepomiernie. Co chwila odczytywał nam na głos
jakiś fragment z komentarzem: «Idę o zakład, że nie wiedzieliście, że to z Biblii» albo z rechotem
przekładał kolejną kartkę, mamrocząc pod nosem: «0 Boże, ależ z tego Boga kawał sukinsyna»"16
.
Thomas Jefferson — bez wątpienia bardziej oczytany — miał podobne odczucia: „Bóg Mojżesza to istota
o strasznym charakterze — okrutna, mściwa, kapryśna i niesprawiedliwa"."
"Bóg urojony" Richard Dawkins

No cóż, ja czytałem Biblię zaraz po pierwszej Komunii Św. w wieku 8-10 lat, ale wtedy to nie był mój świat, to był świat dorosłych, rządów, polityki, historii, cudów, kiedy nie zastanawiałem się nad cierpieniami ofiar wojen, historią starych istot, które i tak poszły do grobu a nasze świadomości nie stykały się w żadnej chwili ani płaszczyźnie, nie zastanawiałem się jeszcze nad niczyją moralnością czy zasadami etyki. Po prostu taki świat zastałem i niewiele jeszcze w nim zmieniłem swoim pojawieniem się, a świadomość wszystkiego nie była mi jeszcze potrzebna. Bozia jest sędzią sprawiedliwym, która za dobro wynagradza a za zło karze. Widocznie tak się działo, cokolwiek by się nie działo.
Apokalipsę też przyjmowałem dosłownie, nawet czekałem na fizyczne zmiany na nieboskłonie, Słońcu czy Księżycu i wycie i bluźnierstwa połowy ludzkości, która pomarła z powodu wylewanych przez aniołów z czasz plag.
Teraz zostałem postawiony w obliczu wiedzy o tym wszystkim i wielkiej niepewności, która jest jej podstawą od początku. To znaczy owej pustki, śmierci i tajemnicy, pod którą podszywają się różne procesy historyczne, społeczne, polityczne i biologiczne, celowe i przypadkowe, żeby z takimi paskudnymi efektami później twierdzić, że to Opatrzność Boska i świadomość Absolutu Stwórcy.




To dla kontrastu miła piosenka o dobrej Bozi na dobranoc, żeby ktoś się nie rozczarował Biblią:



https://www.jw.org/pl/Media-Items/#pl/m ... _106_AUDIO

[cezary123]

(21): Jakżeż to miasto wierne stało się nierządnicą? Syjon był pełen rozsądku, sprawiedliwość w nim mieszkała, a teraz zabójcy! [Biblia Tysiąclecia IV, Iz 1]

Życie.
Zwykle tak bywa. Najpierw cacy-cacy, uczciwość, wierność, miłość, przyjaźń i marzenia, a potem swołocz.
Ileż to istot takich zepsutych.

[cezary123]

I będzie: zamiast wonności - zaduch, zamiast paska - powróz, miast uczesanych kędziorów - łysina, miast wykwintnej szaty - ciasny wór, zamiast krasy - wypalone piętno. (25): Twoi ludzie polegną od miecza i twoi rycerze na wojnie. (26): Jękną jej bramy i okryją się żałobą; a spustoszona na ziemi usiądzie. [Biblia Tysiąclecia IV, Iz 3]

https://www.planeteplus.pl/dokument-pie ... witz_44460

"Jak chrześcijanie i żydzi mogą odpowiadać na najtrudniejsze pytanie: Gdzie był Bóg, kiedy mordowano niewinnych ludzi?"
https://www.polityka.pl/niezbednik/1930 ... l-bog.read

Pisał Biblię dla planetarnych królów wojujących ze sobą i proroków. Przecież wszystko jest napisane.




"CZY BÓG UMARŁ W AUSCHWITZ?
(...)
Jest w pierwszej książce Wiesela ("Noc") taka scena: wracający wieczorem z pracy więźniowie zostają zaprowadzeni na plac, na którym wzniesiono trzy szubienice. Mają być świadkami powieszenia trzech skazanych. U dwóch znaleziono broń, trzecim jest chłopiec, którym się opiekował jeden ze skazanych. Chłopak, mimo tortur, nie zdradził swego opiekuna. Nazywano go "pipel" - chłopaczek. "Pipel" był doskonale znany więźniom i lubiany. Esesmani (tym razem nie kat - notuje Wiesel) zakładają skazańcom pętle, wybijają spod nóg oparcie. Dwaj dorośli umierają natychmiast, chłopiec kona w męczarniach ponad pół godziny. Więźniowie na to patrzą. Wiesel słyszy za sobą czyjeś westchnienie: "Gdzie więc jest Bóg?". I w tym momencie słyszy - jak pisze - wewnętrzny głos, który odpowiada: "Oto gdzie jest, wisi na tej szubienicy".

Ten opis często cytują chrześcijanie. Może odnajdują w nim podobieństwo do Golgoty.

(...)
"Dalej pisze Wiesel: "W czasach Treblinki, Majdanka i Auschwitz, łzy Boga z pewnością się podwoiły. Można więc Go wzywać nie tylko z oburzeniem, ale także ze smutkiem i współczuciem. Współczuciem dla Niego"."

https://www.tygodnikpowszechny.pl/czy-b ... itz-143567

Często mu się to zdarza...


Wprawdzie to nieco inne współczucie niż z mojego światopoglądu, i trochę o co innego chodzi, ale jak współczujemy to współczujemy - czy zaistniałemu Absolutowi, który się sam zaplątał w historię i ewolucję, winę i karę, czy takiemu, którego ograniczyły warunki brzegowe tego, co było w ogóle możliwe, czyli odwiecznym desperackim przebłyskom wszechmocy Ideału w ruinach.

[cezary123]

Rozmawiałem kiedyś z wierzącymi o sensie istnienia w rzeczywistości, w której Absolut nie dał rady w ogóle zaistnieć, w takiej okrojonej wersji wszystkiego, w sferze pod-boskiej ostatecznie. Wierzący wzdrygnął się: "Przecież to by wtedy życie nie miało sensu!".

No a co, jeżeli naprawdę tak się zdarzyło?
Co zrobimy? Cokolwiek byśmy nie zrobili, to za włosy się nie podniesiemy. Lecimy w przepaść bez dna.
Bóg też sam siebie nie skonstruuje i nie zadziała, jeżeli nie było w ogóle z czego, powstało tylko to, co w ogóle było możliwe, a to o wiele za mało na Boga. I stało się tak jeden i ostatni raz na całą wieczność i możliwość.

Jak dla kogoś to zbyt nieprawdopodobne i straszne, to niech się modli jak Psalmista i Jezus:
"Ocknij się Boże, obudź się, nie śpij, nie bądź bezczynny, czemuś mnie opuścił?"

Może trafią mu się statystycznie lepsze chwile w ewolucji w środowisku niż te najgorsze z w ogóle możliwych.
Takie cuda jeszcze nie są zbadane.

[cezary123]

Zmiłuj się Boże nad sobą....