Kropla mojej twórczości

[Wpatrzony w okno]

***
Nie pamiętam
i nie chcę
pamiętać,
że kiedyś
umierałem.

To był tylko
sen,
bardzo długi
sen
po którym
do dzisiaj boli
mnie głowa.

Wreszcie
przyoblekłem się
w racjonalność,
cały jestem racjonalny,
wchodzę w utarte schematy
i zapominam,
że kiedyś
umierałem,
że to było,
to było
naprawdę.

[Jaskolka]

Ładnie piszesz, moja ciocia ma też taki talent, jak do wierszy raczej nie mam

[Wpatrzony w okno]

Dzięki za komentarz i za ciepłe słowo

[Wpatrzony w okno]

***
Tak mi dobrze, że słowa
nie chcą nawet współgrać
i układać się w strofy.

[iostream]

miłość.
kto ją zazna.
wie
że to woda życia.

[Wpatrzony w okno]

***
Miarą mojego szczęścia
jest brak natchnienia.

Jak dobrze, że los mi go skąpi!

[Wpatrzony w okno]

***
Odkąd jest remisja - nie identyfikuje się
już z chorobą, zapominam o niej
- wypieram ją ze swojego życia,
jest jak dawna miłość w cieniu
udanego małżeństwa.

[Wpatrzony w okno]

***
Tyle lat minęło, że mam
wrażenie, iż nie poznałbym już,
nie rozpoznał tego głosu
co wpychał mnie w żałość,
strach i obłęd.

Zamilkł i go nie ma,
jakby nigdy nie było.

Umarł we mnie. Zniknął.

[Wpatrzony w okno]

***
Tak jak wiosna zawsze
kojarzy mi się z
odrodzeniem i nowym
życiem, tak jesień
zawsze napawa mnie
niepokojem…

[Wpatrzony w okno]

***
Inflacja sprawiła, że coraz
więcej dóbr stanowi dla mnie
towar luksusowy...

[Jonny1988]

***
Inflacja sprawiła, że coraz
więcej dóbr stanowi dla mnie
towar luksusowy...

Wszyscy tak mają nie tylko Ty.

[Wpatrzony w okno]

***
Umarł papież, może gdyby
pożył jeszcze troszkę
to mielibyśmy
trzech papieży.

Za kilka godzin
przywitamy nowy rok,
ja sam za kilka godzin
obchodzę urodziny.

Nie sposób nie myśleć
o przemijaniu,
wszystko przemija,
wszyscy przemijamy,
żadna radość i
żaden smutek
nie są dane
na zawsze.

[Wpatrzony w okno]

***
Jesienią zawsze jak zły szeląg
powraca niepewność,
rozdrapując blizny
przeszłości.

[Wpatrzony w okno]

***
Jesień niesie naręcza
niepokoju,
niespokoju,
niedospania,
niedogrzania.

Zimne mam dłonie,
Zimne usta.

Serce mam…

[Wpatrzony w okno]

Tak jak muminki idą zawsze spać o tej samej porze roku, a Włóczykij powraca do Doliny Muminków, tak mnie gna tu jesień i zima. Listopada, grudzień i styczeń. Dookoła czarno jak w grobie. Słońce przesłoniły chmury jak wieko trumny. Zimno. Ponuro. Depresyjnie. Bardziej niż lęki, zabija mnie dzisiaj stres, nerwowość. Brakuje mi chyba witamin. Za mało pije. Za szybko wpadam w złość. Gdy człowiek tonie, to myśli pewnie – powietrza, powietrza! A ja teraz tonąc w tym przełomie jesieni i zimy, krzyczę wewnętrznie – słońca, słońca!

[Wpatrzony w okno]

Czasy mojej nastoletniej bezsenności chyba bezpowrotnie minęły. Teraz zawsze jestem niewyspany i niedospany. Nie potrzebuje już żadnych leków żeby usnąć. Nie zdarzają mi się nieprzespane noce, a nawet gdybym chciał sobie taką zafundować to nie mam siły na takie ekstrawaganckie przygody. Nie wierzyłem, że kiedyś osiągnę taki stan, a teraz tamte czasy wydają się tak odległe. Są nie realne. Z wieczorem, ze zmierzchem, przychodzi zmęczenie. Senność, brak siły. Usypiam. Zapadam się w senność…

[Wpatrzony w okno]

***
Online jest nas tutaj teraz; 8 osób.

Czy to dużo? Osiem istnień.
Osiem światów, żyć,
iskierek, tchnień,
wyliczeń.

Pragnień,
żalów,
przeistoczeń.

[Wpatrzony w okno]

***
Mam trzydzieści-kilka-lat,
A już boli mnie w klatce piersiowej.
Koleżanka mówi, że to z wrażliwości,
Że wrażliwych ludzi zawsze boli
I zawsze chorują na serce.

Wczoraj po raz pierwszy
Przepisano mi leki,
Ale nie na bóle,
A po to, żebym
Nie miał za dekadę
Lub dwie zawału.

Może to wrażliwość,
A może cholesterol,
A może kara za
Lekkomyślną młodość
I deficyty rozsądku…

[Wpatrzony w okno]

***
Pada na okrągło,
A brak antraktu
W tej sztuce
Nie pozwala
Nawet psa
Wyprowadzić
Na siku…

[Wpatrzony w okno]

***
Tyle lat od remisji,
A ja wciąż nie umiem
Zapomnieć.