Izolacja społeczna

[jagienka]

Czy przez chorobę i/lub leki doświadczacie izolacji społecznej? Ostatnio ktoś z moich bliskich wysnuł teorię, że moje lęki biorą się stąd, że nie mam już od paru lat przyjaciół u których mogłabym się wygadać. Tylko że ja zawsze byłam zamknięta w sobie i nie potrzebowałam tyle kontaktu społecznego a choroba jeszcze to pogorszyła. Dodam że mam nawet sporo znajomych z którymi mogę pogadać o pogodzie ale prawdziwych przyjaciół jak na lekarstwo...

[FreshEscape]

Nie ! Lęki, izolacja, bierze sie tylko z tego, kto ktoś sam odczówa. Jedenbędzie miał 35 lat i nigdy nie będąc w związku bezie sie czuł żle, a inny bedzie sie tym chwalił, że niezależny/ Zdrowie pychiczne to moim zdaniem tylko kwestia, naszego własnego odczuwania.

[Ciri]

Niestety tak. Kilka lat temu, zanim trafiłam do szpitala, zrobiłam / powiedziałam o kilka rzeczy za dużo i cóż, parę naprawdę bliskich osób się ode mnie odwróciło. Również od rodziny usłyszałam trochę za dużo. Wtedy definitywnie zraziłam się do ludzi i choć obecnie moje kontakty z nimi są poprawne, to raczej już nikomu do końca nie zaufam. Relacje stały się bardziej powierzchowne. Tyle że z biegiem czasu moje wycofanie przestało mi przeszkadzać.

Dłuższy pobyt w szpitalu też odcisnął na mnie swoje piętno. Można użyć górnolotnego sformułowania, że została tam cząstka mnie Po tym, czego się tam naoglądałam, a co dla zdrowego człowieka byłoby raczej wstrząsające, patrzę na rzeczywistość z innej perspektywy.

[Pamal]

Myślałam, że tak lubię, ale ostatnio źle mi z tym.

[Catastrophigłupek]

Januszek BUC roku 2023

Januszek jest uzależniony od evotu i odejść nie pitrafi ten przygłupi cfok

Januszek jest tylko jeden bo tak głupi ludzie nie rodzą się często buhahaha buraku

[Piotrek007]

Miał bym duże opory żeby powiedzieć komuś że mam problem w taki sposób żeby rozmówca poczuł się zobowiązany do pocieszenia.Wyżalenie się komuś też by mi raczej nie ulżyło a czuł bym potem wstyd przed tą osobą.Jak mam doła to wolę unikać wtedy kontaktu z innymi i przetrawić smutek w samotności.W drugą stronę jest chyba zupełnie odwrotnie bo bardzo często inni mi się zwierzają ze swoich problemów.Takich prawdziwych przyjaciół którzy zrobili by dla mnie wiele i nie rozpatrywali czy to im się opłaca mam tylko dwóch.Znam trochę ludzi ale takich do których mógłbym zadzwonić i umówić się na browara i nie było by to dla nich zaskoczeniem to może bym naliczył z kilkunastu.

[FreshEscape]

Dla moich dołów, najlepsza by była osoba co po prostu by była, nie mówie o jakimś wygadaniu itd.. Posiedzieć z kimś w pokoju, nawet jak ktoś by se np. grał na komputerze. W dołach mi wystarcza sam fizyczna obecnośc kogoś w pomieszczeniu.

[hvp2]

Też jestem wyizolowany społecznie! Mam jedną koleżankę, jednego przyjaciela w innym mieście i kuzyna.

[azja]

Ja podobnie jak Wy też doświadczam izolacji społecznej. Mam jednego kumpla jedną koleżankę i braci daleko. Ale mi z tym dobrze ogólnie to ludzie niektórzy mnie wkurzają i nie szukam więcej kontaktów.

[Pamal]

Mnie też ludzie wkurzają.
Ale nie mam w bliskim otoczeniu osób łatwych w kontakcie.

[piotrs]

ja też wizolowany społecznie nie pracuje
mam rodzinę siostry
i wygaduje się w modlitwie MATCE BOSKIEJ nie pomaga jeszcze czego potrzebyje ale można sie wygadać
idzie do psychologa albo modlitwa krótka może

[Buszra82]

U mnie najlepszym lekarstwem okazuje się wyście do ludzi, rozmowa czy wyjście z domu, ale były u mnie okresy mocnej izolacji, mam wrażenie, że ta choroba spycha czasem na margines życia i zamyka nas na świat i relacje. U mnie to Chad ale jest on w jakiś sposób pokrewny Schizofrenii.

[Catastrophique]

Bylem wyizolowany społecznie przez kilka lat. Wyszedłem jednak do ludzi, pomimo ogromnego strachu, leku i obaw. Teraz jestem sobie bardzo wdzięczny za to.

[Catastrophigłupek]

Mój gey 100% Januszek K. Ciągnie druta

Mój gey 100% Januszek K. Ciągnie druta

Mój gey 100% Januszek K. Ciągnie druta

Mój gey 100%