Czy osoba chora psychicznie może mieszkać sama?

[Wiktoria21]

Boję się mieszkać sama a obawiam się, że takie życie właśnie mnie czeka. Póki co mieszkam z rodzicami. Mam brata, który jest całkowicie samodzielny i mieszka sam w dużym mieście. Obawiam się, że on nie będzie chciał mi pomagać. Czuję, że zostanę sama z moimi problemami

[einsam]

Nie wiem.Wydaje mi się,że mnie również taki los czeka.Myślę jednak,że wszysko ułoży się dobrze.

[Meduzola]

W sensie może czy nie może, z takim a nie innym statusem, gdy jednak możliwość spełniania życiowych potrzeb nie jest ograniczona fizykalnie..? No, nie ma paragrafu, który by jej to zakazywał. Ale każdy ma inne lęki i inną wrażliwość, zapatrywania. Jeśli życie rodzinne przynosi Ci mentalne spełnienie, to podążaj tym śladem tak długo, jak się da. Nie bój się, że spadniesz z wysoka. Ale szukaj też dobrych impulsów od świata zewnętrznego. Pamiętaj, że zawistne komentarze i osądy to nic nie znaczące echo zgryźliwców.

[Jaskolka]

Też o tym myślę, że czeka mnie mieszkanie samą. A co gorsze nie mam mieszkania po rodzicach więc o ile zdołam utrzymać się sama io ok.
Może nie wiecie ale jest w MOPSie taka możliwość, że będzie do was przychodzić raz lub kilka razy w tygodniu pielęgniarka , lub opiekunka. Pielęgniarka jest od osób z problemami psychicznymi. Ona wspiera, pomaga, mobilizuje, .
Opiekunka przychodzi ugotować i posprzątać.
U mnie z tym problemu nie będzie, napiszę podanie do MOPS lub się sama zgłoszę, ale.... chyba nie utrzymam wynajęcia mieszkania, leków, transportu, wyżywienia z tego co mam.

[klucz żurawi]

W zasadzie, tylko niemożność utrzymania finansowo własnych kątów, powstrzymuje mnie przed mieszkaniem samemu. Bo tak to by było dla mnie mocno aktywizujące.

[Amannn]

Osoba chora psychicznie nie powinna mieszkać sama. To ostateczność.

[Amannn]

W zasadzie, tylko niemożność utrzymania finansowo własnych kątów, powstrzymuje mnie przed mieszkaniem samemu. Bo tak to by było dla mnie mocno aktywizujące.

Raczej cię to do niczego nie zmobilizowałoby a załamało.

[klucz żurawi]

Masz na myśli załamanie w pracy i jej utratę? No o tym piszę. To mnie powstrzymuje.
Sprzątanie domu, wyjście po zakupy, zrobienie prania. Ugotować samemu obiad jeszcze. Z tym by mnie aktywizowało.

[Amannn]

Już samo bycie samemu gotowanie sprzątanie pranie mogłoby cię załamać . To już łatwiej jest iść schizofrenikowi do pracy niż mieszkać samemu.

[amigo]

Osoba chora psychicznie nie powinna mieszkać sama. To ostateczność.

Nie powinna. Właśnie ze względu na nawroty choroby.
Schizofrenik w psychozie jest niebezpiecznenstwem dla samego siebie.
Do tego dobrze jak ktoś jest kto może zawiadomić odpowiednie służby oraz rzucić okiem na to czy chory bierze leki

[kotek]

Mi marzy się mieszkanie z własną żoną (której nie mam), najlepiej w domu rodzinnym...

Nie wiem, czy mam schizofrenię czy nie, ale funkcjonuję gorzej niż niejedna osoba ze schizofrenią. Z robieniem prostszych zakupów czy przygotowywaniem łatwiejszych posiłków dałbym sobie radę, ale ze sprzątaniem czy (może nawet tym bardziej) praniem mógłbym sobie nie dać rady. Co dopiero mówić o rozpalaniu w piecu...

[azja]

Ja mieszkam sam. Nie mam ani rodziny ani rodziców. Kiedyś chciałem założyć rodzinę ale z wiadomo jakich powodów jej nie mam. Bracia daleko mieszkają poza Polską nie pomagają mi. Na razie ogarniam wszystko. Zakupy, sprzątanie, opłaty. Do renty muszę dorobić żeby mi starczyło na opłaty. Czasami kumpel mnie odwiedzi. Najbardziej to podoba mi się moja wolność. Czasami nie sypiam całe noce. Mam lodówkę pod nosem WC łazienkę i palarnię w kuchni. Dopóki kasy starczy i zdrowie mi pozwoli to będę tak mieszkał. Nie wyobrażam się zamknąć w DPSie. Na benzynę do mojego rzęcha też czasami nie mam więc nie jeżdżę, ale jak nałapię dużo zleceń i jest kasa na paliwko to jadę w góry. Kocham to co mam. To wszystko

[Zdrowaśny]

Może ~!!!
Pozwalam!!!