Objawy w dzieciństwie

[grow up]

Nie uprawiałem masturbacji w dzieciństwie, a mimo tego nie myślałem o kontakcie wzrokowym. Mimo tego miałem w zasadzie seksualne fantazje (liczne), ale były one dziwaczne.

Noktowizor.

[MINIEK]

Jeśli o mnie chodzi, to ja w okresie dzieciństwa miałem silne wycofanie społeczne i miałem ogromne trudności z nauką, głównie z zapamiętywaniem. Poza tym miałem silne rozkojarzenie, w którym myśli skierowane były na ludzi którzy mnie uczyli, czyli nauczycieli. To bardzo przeszkadzało mi w podjęciu edukacji, miałem także stany depresyjne, izolowałem się od otoczenia rodzinnego, odczuwałem lęk i silne napięcie emocjonalne...

[MINIEK]

Nie uprawiałem masturbacji w dzieciństwie, a mimo tego nie myślałem o kontakcie wzrokowym. Mimo tego miałem w zasadzie seksualne fantazje (liczne), ale były one dziwaczne.

Noktowizor.

Ja tak samo miałem liczne dziwaczne zachowania erotyczne, ale się masturbowałem w dzieciństwie. Myślałem np. o tym żeby kogoś porwać z ulicy itp.

[Słonecznik1]

sądze że teraz Maniek? masz takie myśli na tle erotycznym . Jak tak zrobisz to cię roz..bią sam zobaczysz .A jak nie to źle zrobili

[PeKa00]

mając 8 lat miałem coś takiego, że przez jakiś czas wybiegałem z domu i mówiłem coś takiego : hej wszystkim w dzisiejszym odcinku porozmawiamy o...
no i widziałem też dziwne rzeczy, nigdy nie bawiłem się z innymi dziećmi, bo nie lubiłem
byłem 'dzikiem'
miewałem też omamy smakowe
czułem często smak serka waniliowego w ustach,
a najgorsze objawy wspominam niech później (rok później) miałem wrażenie, że jestem tak naprawdę w śpiączce i że ten posmak serka jest dlatego, bo lekarz z moją mamą mnie karmią, żeby mnie wybudzić...

[Digital]

Miałem podobnie, odrealnienie w dzieciństwie. Często łapałem się na tym, że pewny rzeczy są nierzeczywiste, sztucznie ustawione, coś jak scena w teatrze, tyle że w plenerze, a ludzie zbyt dużo o mnie wiedzą. A i jeszcze matka, po prostu odgrywa swoją rolę pod dyktando scenarzysty.
Świat otaczający nie jest zupełnie tym na co wygląda. Dopiero arcydzieła braci Wachowskich wyjaśniły mi należycie w czym tak naprawdę jest rzecz

[amigo]

Zawsze bylem zamkniety w sobie, balem sie ludzi oraz szczegolnie ciemnosci.W domu jak mialem przejsc z pokoju do innego w ktorym bylo zgaszone swiatlo - lapaly mnie ogromne léki.Pozniej zaczalem palic trawe i odsuwalem sie powoli od znajomych, az mnie zaczela lapac choroba...odsunalem sie od wszystkich, poszla w cholere nauka, sport - ogolnie normalne zycie.

[Dumdum]

Ja zachorowałem dość późno bo po 30tce, w szkole miałem kumpli było całkiem okej, chociaż wagarowałem, bo wagary były ciekawsze od nauki.

[Piotrek007]

Ze mną najgorzej było we wczesnym dzieciństwie i gdy pojawiły się psychozy w wieku 14-stu do 19-stu lat nie miałem poczucia że coś straciłem - po nich czułem się lepiej niż przed nimi .Po objawach psychotycznych zaczęło się wszystko układać a depresja czy fobia społeczna były mniejsze niż w czasach przed psychozami.
Po zachorowaniu i przebytych psychozach dopiero zacząłem żyć i przestałem cierpieć.

[użytkownik nieaktywny]

Ja zaczynałem się czasami też dziwnie zachowywać już w wieku szkolnym ale bardzo się mi pogorszyło jak miałem 19,20 lat

[AgnieszkaSylwia]

W przedszkolu lubiłam być obserwatorem, a w domu umiałam płakać na zawołanie. Pisać i czytać nauczyłam się przed ukończeniem siódmego roku życia, i często zwalniano mnie z zajęć- niepotrzebnie, bo się wtedy potwornie nudziłam. Angażowano mnie do przedstawień teatralnych, byłam Czerwonym Kapturkiem, Śnieżynką i Poziomką, potem był wiersz o Tomku, "co mnie ciągnie za warkoczyk i bez przerwy patrzy w oczy". Schizofrenię przeczuwałam w wieku 15-tu lat, w wieku 21 lat wykładowca wyrzucił mnie z zajęć za drzwi, a w wieku 25-ciu mi ją zdiagnozowano. Tzn. nie konkretnie schizofrenię, ale "coś" z jej kręgu/ spektrum.

[amigo]

Tzn. nie konkretnie schizofrenię, ale "coś" z jej kręgu/ spektrum.

Mi tak samo, na poczatku nie zdiagnozowano schizofrenii.Tylko -'''Ostre wielopostaciowe zaburzenie psychotyczne z objawami schizofrenii'' a jak wyjechalem do Hiszpanii to choroba sie rozwinela i mam juz schizofrenie paranoidalna.

[AgnieszkaSylwia]

Mi tak samo, na poczatku nie zdiagnozowano schizofrenii.Tylko -'''Ostre wielopostaciowe zaburzenie psychotyczne z objawami schizofrenii'' a jak wyjechalem do Hiszpanii to choroba sie rozwinela i mam juz schizofrenie paranoidalna.

Nie miałam stanów ostrych, poza tym, że mój pierwszy pobyt w psychiatryku (2008) sprowokowałam, rozwalając szklany kredens i wylewając na podłogę pomyje, bo w rodzinie męża choroby psychiczne były tematem tabu ze względu na teściowej brata (+), który chorował na schizofrenię, brał leki i chodził codziennie do knajpy, by się alkoholizować. Tak to poszłabym do psychiatry po prostu. W szpitalu stwierdzono, że nie zawsze łapię sens oglądanego filmu i rozdrabniam się na czynniki pierwsze. Po kilku latach raz też obraziłam męża sąsiadki córki (rozwiedli się 1,5 roku później), obraziłam psychiatrę i poszłam na dwa dni w pasy. Poza tym zawsze współpracowałam z terapeutami i miałam dobre relacje ze współpacjentami, a zwłaszcza w palarni ;-) :-)