Czy osoba chora psychicznie może mieszkać sama?

[Ania_84]

No to kotku nie pozostaje Ci nic innego jak szukanie bogatej dziewczyny ; -).Ja mieszkam sama i mogłabym Cię przygarnąć ale znowu nie zarabiam tle by utrzymać nas trojga (mnie, mojego pieska i Ciebie) do tego zależałoby mi aby mojego faceta bardziej ciągło do prac i miał pracę, a Ty pewnie wolałbyś młodszą od demnie kobietę ; -P

[kotek]

Ja zwierzątek w domu bym nie chciał (przynajmniej tych biegających luzem), głównie ze względu na ryzyko zakażenia (gleba, kał, ślina...), nie chcę Cię urazić. Zwierzątka są miłe, ale mam przed nimi pewien "lęk", po dotknięciu np. kota myję części ciała i ewentualnie ubrania, którymi dotykałem zwierzęcia. Interesuje mnie żona, nie zwierzę, chciałbym, żeby była młodsza (np. o kilka lat), uważam, że kobiety powinny wcześniej rodzić dzieci niż ma to miejsce obecnie w Polsce, bo wtedy jest mniejsze ryzyko pewnych chorób, i lepiej mieć młodszych rodziców niż starszych. U mnie większy problem jest z tym, żeby mnie ciągnęło do prac (niezarobkowych, domowych, w gospodarstwie) niż żeby chcieć mieć pracę zarobkową (o którą, niestety, bardzo trudno, tym bardziej o taką na ludzkich warunkach (przywileje jak w umowie o pracę)). Mam rentę socjalną i zasiłek pielęgnacyjny. Teraz to chyba około 1200 zł na miesiąc netto. Pomaga w budżecie rodziny. Na samotne mieszkanie to mogłoby być za mało, zwłaszcza w dużym mieście (a tam dostęp do pracy jest najłatwiejszy). Najlepsze miejsce do życia dla niepełnosprawnych w Polsce to według mnie Warszawa. Można bez samochodu sobie nieźle poradzić. Na wsi, w gminie wiejskiej, dość daleko od stolicy powiatu, jest trudniej. Ja jeszcze nie jestem w skrajnie ekstremalnej sytuacji, ale idealnie też nie jest. Ok. 16 km do centrum miasta powiatowego i ok. 40 km do centrum bardzo dużego miasta mam.

[azja]

Ja mieszkam sam od 4 lat. Rodzice mi poumierali a rodziny własnej nie założyłem ze względu na chorobę. Jest ciężko samotność potwornie doskwiera dlatego rozejrze się po moim miasteczku może znajdę jakąś bratnią duszę do towarzystwa.

[ogotai]

Pytanie czy chora osoba powinna być sama a nie czy może.
Jak choroba postępuje to lepiej by chory miał kogoś obok.
Samotność pomaga rozwojowi choroby i popadaniu w stany depresyjne,jednym bycie kogoś w pobliżu będzie mobilizować do jakiś zmian w życiu,a innym w ogóle to niczego nie zmieni.
Ktoś kto sobie jakoś radzi może żyć w pojedynkę.

[zdrowy]

Mieszkam sam i zgadzam się z przedmówcą.

[Digital]

Obowiązków domowych trudno się nauczyć z agresywną rodziną, co bardzo nieprzyjemnie się zachowuje nawet z drobnych powodów. Sam fakt tego, jak się poruszam, może zdenerwować mamę, która niekiedy (całkiem często raczej) denerwuje się na mnie, może przy tym używać krzyczeć, grozić, obrażać, wulgarnych słów... Jak brat był mały to pamiętam, że robiła coś w rodzaju straszenia nożem (może nawet w związku z szyją), gdy nie potrafił czytać liter. Rodzice bili mnie za drobnostki, poza mną domownicy używają wulgaryzmów rzadziej lub częściej. Tylko ja leczę się u psychiatry z rodziny. Rodzice mają pracę. Z takimi domownikami nie da się zbyt wiele nauczyć. Raczej chce się od nich uciekać i nie mieć spotkań z takimi agresywnymi osobami.

Oto typowy przykład toksycznych rodziców. Hodują sobie niepełnosprawne dziecko by potem móc czerpać z tego profity dla siebie. Co by nie mówić takie 1200 jest sporym zastrzykiem dla domowego budżetu. Z tej prostej przyczyny nie zależy im by dziecko zdrowiało i zdobywało wiedzę czy doświadczenie, słowem wyszło na ludzi, bo wtedy źródełko mogłoby wyschnąć. Nic tylko uciekać od takiej rodzinki gdzie pieprz rośnie. Tylko jak, skoro rodziciele odpowiednio już nad dzieciaczkiem popracowali by było niedołężne ze wszech miar i nigdzie im nie umknęło przesiąknięte wpajanym od lat lękiem. To jest rzeczywiście straszne, a straszniejsze jest tylko, że jest to nagminny proceder któremu lekarze psychiatrzy przyklaskują. Nie słuchają przecież dziecka-pacjenta tylko mamusię opowiadającą rozmaite farmazony na temat "chorego" umysłowo otroka.

[AcidHouse]

Taka osoba może zakupić piłkę nożną, na której nie ma za dużo napisów, potem może narysować na niej buźkę i zrobić czapeczkę z jakiegoś owocu.
Następnie przydałyby się uszy (nie ma to jak fajne uszy). Można pomyśleć o jakimś warzywie.

[kotek]

Oto typowy przykład toksycznych rodziców. Hodują sobie niepełnosprawne dziecko by potem móc czerpać z tego profity dla siebie. Co by nie mówić takie 1200 jest sporym zastrzykiem dla domowego budżetu. Z tej prostej przyczyny nie zależy im by dziecko zdrowiało i zdobywało wiedzę czy doświadczenie, słowem wyszło na ludzi, bo wtedy źródełko mogłoby wyschnąć. Nic tylko uciekać od takiej rodzinki gdzie pieprz rośnie. Tylko jak, skoro rodziciele odpowiednio już nad dzieciaczkiem popracowali by było niedołężne ze wszech miar i nigdzie im nie umknęło przesiąknięte wpajanym od lat lękiem. To jest rzeczywiście straszne, a straszniejsze jest tylko, że jest to nagminny proceder któremu lekarze psychiatrzy przyklaskują. Nie słuchają przecież dziecka-pacjenta tylko mamusię opowiadającą rozmaite farmazony na temat "chorego" umysłowo otroka.

Moi rodzice woleliby, abym miał pracę, o rencie powiedziałem tacie późno, chyba z 5 lat po jej pierwszym uzyskaniu... Mama i babcia wiedziały o mojej rencie socjalnej od początku.

Myślę, że renta socjalna i zasiłek pielęgnacyjny pomagają mi w życiu, zwłaszcza w czasie pandemii koronawirusa SARS-CoV-2. Bardzo "boję się" kontaktu z niemal każdym innym człowiekiem (fizycznego kontaktu) ze względu na wirusa. Nie chcę się zakazić. Nie chcę zakazić innych. Nie chcę zakazić kogokolwiek innego. Szczepić obecnymi szczepionkami się nie chcę, bo budzą wątpliwości etyczne ("skażenie" aborcją), nie są w pełni bezpieczne, nawet nie są całkowicie skuteczne.

[karuna]

Może mieszkać sama, ale nie musi.

[zdrowy]

Kotku siedź w domu i nie wychodź. Czekaj aż pandemia minie. Nie szczep się aby bo ci to zaszkodzi.
pozdrawiam ciepło.

[Trickster]

Ja mieszkam sam i mi się bardzo podoba- jestem niezależny i mogę robić co chcę, po prostu to jest wolność Chociaż nie powiem, czasami tęskni mi się za mieszkaniem z kimś. Kiedyś jakieś 4 lata temu mieszkałem, ze swoją wtedy dziewczyną, ale związek się wypalił, ale to były najwspanialsze chwile .... Sam się utzymuje i gdy mnie najdzie by z kimś pomieszkać, to wpadam do rodziców na jedną noc WIem, że to nie jest wyście idealne, ale na teraz mi pasuje... w przyszłości, może gdy spotkam jakąś miłą duszyczkę, to z nią zamieszkam o ile się znajdzie

[precelik]

Ja coprawda mam rodzinę, za sobą 6 hospitalizacji i szpital dizenny w ostatnich 3 latach, mieszkam od początku tego roku sam, pracuje na swoje utrzymanie i radze sobie.

[AcidHouse]

Moim zdaniem osoba chorba psychicznie ma obowiązek wagarowania, ale tylko do czasu liceum.

[Dumdum]

Myślę, że lepiej samemu nie mieszkać...

[Stasiek]

chyba nie realne jest mieszkać samemu bez rodziny zależy jeszcze jaka choroba. wy macie fajnie pracujecie Pierwszy mój lek to był Clopixol 60 mg Przy czym dawka podtrzymujaca to 20 mg , nic nie wart lek usztywnia niepokoje wywołuje mam za soba ponad 20 hospitalizacji w kazdym roku szpital ostatnio 7 msc leczyli mnie prądem , po lekach mam same skutki uboczne nawet mimowolne ruchy ust przesiedziałem w domu około 11 lat szereg urojeń z roku na ro jest jeszcze gorzej,,, ah nie mam sił pisać

[Dumdum]

Aby mieszkać samemu to trzeba pracować i zarabiać więcej niż minimalna krajową, bo finanse też mają znaczenie. Mając tylko rentę nie polecam, bo umrzecie z głodu, lub będziece się źle odżywiać oszczędzając na jedzeniu i się na coś kolejnego rozchorujecie. Najlepiej mieć rentę + pracę na pełny etat, do tego jeszcze jakiś dodatkowy zarobek na czarno, to wtedy da się utrzymać

[Catastrophique]

Ewentualnie założyć własną działalność. Ja mam i na brak kasy nie narzekam.

[Dumdum]

Działalność dobra rzecz, powiedz mi czy masz jakieś zniżki ze względu na niepełnosprawność schizofrenie, jak to jest z działalnością? Czy jest łatwiej jako osoba niepełnosprawna?

[Catastrophique]

Nie mam żadnych zniżek, ponieważ moje orzeczenie zdezaktualizowało się w marcu i nie chciałem je przedłużać. Nie chcę i nie potrzebuję żadnej taryfy ulgowej ze względu na chorobę.

[użytkownik nieaktywny]

Mi chyba lepiej by się mieszkało samemu tak mi się wydaje.