Znajomi, przyjaciele

[Pamal]

Moi znajomi w większości tolerują objawy choroby, pod warunkiem, że nie uderzają w nich tj wobec nich się dziwnie, wrogo nie zachowuję.

[nieznajomy2020]

Ja w ogóle nie mam znajomych przyjaciół może po za tymi z byłej pracy przez to że przez kilka lat całkowicie się byłem w izolacji przez moją chorobę nie spotykałem się z nikim bardzo długo wielu moich znajomych się później odwróciło ode mnie gdy w końcu zdecydowałem się leczyć sytuacja uległa poprawie poszedłem do pracy i tam mnie bardzo dobrze przyjęto kilku kolegów mam pomimo że są ode mnie dużo starsi niestety to nie trwało długo pracę straciłem i znowu siedzę w domu i się zaczynam martwić do tego odstawiłem jakiś czas temu leki i objawy schizofrenii powoli wracają.

[Jesień]

Jesteśmy wykluczeni społecznie.

Eksperyment społeczny Mateusza Pio Handzlika.

To pokazuje i tłumaczy?

[tylkoktoś]

.

[Pamal]

Obecnie mam 0 znajomych, jeśli nie liczyć internetowych znajomości.

[Sportowiec]

Samemu trzeba żyć (taka ewolucja).

[tylkoktoś]

i.

[Pamal]

Obecnie mam 0 znajomych, jeśli nie liczyć internetowych znajomości.

Internetowe znajomości to już coś,zawsze to jakaś ucieczka od całkowitej samotności.

Te internetowe też niezbyt bliskie.

[pycioslawa]

Mam przyjaciela i partnera. Ich znam w realu, aczkolwiek partnera poznałam na evocie i prawie cały czas utrzymujemy kontakt internetowy. Poza tym utrzymuję internetowe z innymi ludźmi z evotu. Miałam dużo znajomych w realu i w internecie ale wszystko się wykruszyło zarówno przez chorobę, jak i przez to, że po prostu się im znudziłam. Nie żałuję.

[tylkoktoś]

.

[tylkoktoś]

e.

[Pamal]

Internetowe znajomości to już coś,zawsze to jakaś ucieczka od całkowitej samotności.

Te internetowe też niezbyt bliskie.

W życiu ciężko jest o zażyłe znajomości,jak nie utrzyma się z jakiś powodów przyjaźni ze szkół ,to potem trudno coś takiego zbudować.O prawdziwe przyjaźnie bardzo trudno wszystkim,nie tylko chorym,choć chorym trudno w szczególności o jakiekolwiek .Każdy ma swoje życie,rodziny,zapracowanie,w większości każdy jest sam.
Trzeba uparcie szukać i się nie poddawać,w końcu ktoś się znajdzie.W samotności każda znajomość na wagę złota,nawet ta niezbyt
bliska,wie o tym każdy kto jest sam jak palec.

Nie traktowałam dotąd jak skarb - znajomości.

[tylkoktoś]

.

[Piotrek007]

Jeśli ktoś jest z woj. Łódzkiego lub byłby skłonny przyjechać w te okolice to chętnie się z nim spotkam i przy odrobinie szczęścia zaprzyjaźnie.

[Walet Pikowy]

Siedząc w domu nie znajdzie się znajomych,przyjaciół,skupiając całe zycie na necie,kompie.A znajomości internetowe mogą mieć różne ograniczenia np odległość.

A jak są już jakieś znajomości trzeba próbować je rozwijać,nigdy nie wiadomo co się stanie.W różnych miejsach można spotkać wartościowych ludzi.To,że niektórzy mają prace,rodziny,to nie wyklucza,że czasem nam poświecą np godzinkę.Wiadomo,że wtedy ta intensywność może być różna.Wiadomo lepiej mieć kilku i to rozkładać,wspólnie różnie spędzać czas,rózne rozmowy.

Jak nie będziemy dbali o obecne znajomości możemy je stracić,to też taka forma poświecenia,zaangażowania się,empatii i czas też weryfikacji.

Niestety nasz styl życia przekłada się na nasze relacje.Aktywność sprzyja zasobom znajdywania ludzi i ich trwałości.

Nie jest to atakiem na autorkę wątku po prostu pisze odnośnie tematu i własnych przemysleń na ten temat,doświadczeń.