Jak u Was z praca zawodowa?

[bleuler]

Witam wszystkich Forumowiczów!
Wreszcie postanowiłem coś postnać, choc na Wasze forum zagladam od dobrych kilkunastu miesiecy.
Choruje juz kilkanascie lat, z różnymi diagnozami. Najtrwalsza do F 20. Dodam, ze mam tylko objawy negatywne, plus depresje max. Potrafilbym spac calymi dniami. W remisji skończyłem dzienne studia i załozylem rodzinę. Ale nie do tego zmierzam: czy ktos z Was po kryzysie psychotycznym ( i tu pierwsze pytanie: ile u Was trwał ów kryzys?) lub przewlekłej schizofrenii wrócił do pracy zawodowej? Jesli tak, czy na takim samym stanowisku? Lub czy trzeba bylo obniżyć poprzeczkę? Pytam, bo bardzo chcialbym wrócic do "normalnego" funkcjonowania. Wiem, że każdy przypadek indywidualnym jest, niemniej pytam z czystego powodu zaciekawienia, iskierki nadziei, nie rozumiejącej rodziny ---> "wez sie w garsc", aspektu finansowego w zyciu....
Napiszcie jak tam u Was z ta pracą zarobkową w tych pięknych okolicznościach przyrody....
Jak i czy sobie radziliście....

Pozdrawiam Was serdecznie
Bleuler

[mei]

.

[bleuler]

Witaj mei! Błykawiczna odpowiedź. Juz czuje sie zadomowiony.

Piszesz:

Witaj. Fajnie, że piszesz. Praca nie była spełnieniem moich marzeń i większość moich omamów była z nią związana, więc nie wróciłam do niej. Zajęłam się na poważnie studiowaniem, chociaż i z tym były problemy. Teraz jest w miarę dobrze.

Przepraszam, ze pytam tak od razu,ale jak radzisz sobie finansowo? I czy w miare dobrze - chodzi o samopoczucie - oznacza, ze funkcjonujesz swobodnie w społeczeństwie?

Pzdr!

[mei]

.

[brzeszczot]

Ja mogę odpowiedzieć z pozycji "obserwatora". W firmie, w której pracuję, pracuje również osoba chora na schizofrenię. Wiele lat pracuje i wiele lat choruje. Zdarza się, że bywa na zwolnieniach lekarskich po kilka miesięcy, prawdopodobnie bywa wtedy w szpitalu (ale to tylko domysły, ta osoba się z tego nie zwierza, a i nikt chyba tego nie docieka, bo w sumie kogo to obchodzi?;)) Ta osoba pracuje na stanowisku kierowniczym, od wielu lat. Bo gdy czuje się dobrze, to jest bardzo kreatywna! Do tego stopnia, że nie jest ważne, że przez kilka miesięcy w roku jest wyłączona z pracy zawodowej - przez resztę miesięcy nadgania, i to z nawiązką! Dodam, że dyrekcja firmy wie o chorobie. A akceptować musi, bo pracownik faktycznie lepszy, niż niejeden zdrowy

[Darius]

Cześć

[Zagubiona we mgle]

Powiedzcie mi, jak u Was wygląda sama kwestia siedzenia w pracy. Jak wytrzymujecie ileś tam godzin w ciągu dnia. Ja boję się, że nie wytrzymam, bo mnie wszystko nudzi, ludzie mnie nudzą, rzeczywistość mnie nudzi i obawiam się, że bym odlatywała myślami gdzie indziej, żeby jakoś wytrzymać cały dzień w robocie. Jeszcze nigdy nie pracowałam, ale jak chodziłam na praktyki to to nudzenie się było najgorsze. Ja nie wierzę, że praca zawodowa może być satysfakcjonująca.

[moi]

Czasami jest mi ciężko wytrzymać po lekach w pracy - czuję się bardzo osłabiona. Dziś tak właśnie było. Prowadziłam zajęcia i w sumie musiałam wytrzymać tylko 1,5 godziny, ale i tak było ciężko.
Jestem nauczycielem. To o tyle ułatwia mi życie, że nie muszę pracować osiem godzin. Ale są dni, kiedy dosłownie czołgam się do pracy.

Pozdrawiam.m.

[Pamal]

Brak. Chyba skończę na rencie po 15 latach pracy.

[Pamal]

A nawet jako gospodyni domowa mam problem z sumiennością.
Postanawiam na przykład, że będę sprzątać przez dwie godziny
a po 15 minutach siadam przy komputerze albo z książką.
Nic ze mnie nie będzie

[moi]

A nawet jako gospodyni domowa mam problem z sumiennością.
Postanawiam na przykład, że będę sprzątać przez dwie godziny
a po 15 minutach siadam przy komputerze albo z książką.
Nic ze mnie nie będzie

Agnieszko, mnie też trudno zmusić się do sprzątania. Ale robię to, czasami przez zaciśnięte zęby. Robię to głównie ze względu na innych, np. po to, żeby moje dziecko nie mieszkało w syfie. Raz w tygodniu staram się wymyć podłogę (kiedyś jechałam mopem codziennie). Okna - jak są brudne. Kurze też zmiatam sporadycznie. Tylko zamiatam i zmywam codziennie, żeby faktycznie nie zarosło brudem.

Pozdrawiam.m.

[Pamal]

Dzięki, nabrałam zapału i sprzątałam prawie godzinkę,
więc teraz mogę pół godzinki poczytać

[moi]

Dzięki, nabrałam zapału i sprzątałam prawie godzinkę,
więc teraz mogę pół godzinki poczytać

Osobiście uważam, że w domu nie musi błyszczeć. Ważne, żeby kapcie nie przyklejały się od podłogi

Pozdrawiam.m.

[Melisa]

Powiedzcie mi, jak u Was wygląda sama kwestia siedzenia w pracy. Jak wytrzymujecie ileś tam godzin w ciągu dnia. Ja boję się, że nie wytrzymam, bo mnie wszystko nudzi, ludzie mnie nudzą, rzeczywistość mnie nudzi ...

No właśnie ciężko jest wytrzymać w pracy. Ciągle zaglądam na zegarek i odliczam godziny, minuty... Pracuję już 10 lat na pełnym etacie. Był czas że pracowałam 1,5 etatu, jak wtedy wytrzymywałam sama nie wiem, byłam bardzo waleczna, to pomagało. Teraz kiedy już nie mogę wytrzymać idę do lekarza i proszę o zwolnienie. Posiedzę w domu 2 tygodnie, odprężę się, ponudzę i dochodzę do wniosku że chcę pracować bo nuda z "nic nie robienia"jest jeszcze gorsza.

[Pamal]

Pewnie masz ciekawą prace/zawód.
Ja uwielbiam siedzieć w domu i "nic nie robić".

[moi]

Ja uwielbiam siedzieć w domu i "nic nie robić".

Ja też. Przy czym "nic nie robić" oznacza tu: klikać w internecie, czytać książki i gazety, pić pyszną herbatkę

Pozdrawiam.m.

[zbyszek]

Dołączam do "klubu". Nie potrafię zebrać się do odrobienia zadań, które sam sobie wyznaczyłem, a co dopiero pracy zawodowej.

[Pamal]

Dołączam do "klubu". Nie potrafię zebrać się do odrobienia zadań, które sam sobie wyznaczyłem, a co dopiero pracy zawodowej.

W pracy jest wbrew pozorom pod tym względem łatwiej, szczególnie jeśli masz inteligentnego szefa,
który Cię zna i wie, co potrafisz i co Cię interesuje i pod tym kątem wyznacza Ci zadania.
Ja takiego miałam, chlip
W domu musisz być sam sobie szefem.
Na przykład usiąść wieczorem i przeanalizować,
dlaczego tych celów nie zrealizowałeś.
Może to nie były cele właściwe dla Ciebie?
Przeczytałam ostatnio kilka książek o organizacji
czasu i wyznaczaniu celów i widzę małą poprawę.

[Pamal]

Ja uwielbiam siedzieć w domu i "nic nie robić".

Ja też. Przy czym "nic nie robić" oznacza tu: klikać w internecie, czytać książki i gazety, pić pyszną herbatkę

Pozdrawiam.m.

Też lubię czytać, ale głównie poradniki, bo czytanie powieści
to grzeszna przyjemność, a treści zawarte w poradnikach
mogą się kiedyś w życiu przydać.
Lubię poza tym jeździć na rowerku stacjonarnym.
No i katuję się językiem angielskim: usiłuję czytać
i przyswajać równie szybko artykuły po angielsku co po polsku
co jest z góry skazane na porażkę.

[moi]

No i katuję się językiem angielskim: usiłuję czytać
i przyswajać równie szybko artykuły po angielsku co po polsku
co jest z góry skazane na porażkę.

Chwalebne Po jakimś czasie na pewno zacznie przynosić dobre efekty i tempo czytania wzrośnie.
Ja, niestety, nie opanowałam przyzwoicie żadnego obcego języka.

Pozdrawiam.m.