(9): Kobiety beztroskie, wstańcie, słuchajcie mego głosu! Dziewczęta zbyt pewne siebie, dajcie posłuch mej mowie! (10): Za rok i kilka dni zadrżycie, pewne siebie, bo winobranie się skończyło, zbiorów już nie będzie. (11): Lękajcie się, beztroskie! Zadrżyjcie, pewne siebie! Rozbierzcie się i obnażcie, przepaszcie worem biodra! (12): Bijcie się w piersi nad losem pól rozkosznych, nad owocodajną winnicą; (13): nad ziemią mojego ludu, gdzie wschodzą ciernie i głogi, nad wszystkimi domami radości, nad wesołym miastem. [Biblia Tysiąclecia IV, Iz 32]
Tak, pogonić trochę cwaniary, niech się zastanowią. Zaloty, strojenie się i przebieranie w samcach to nie wszystko. Są rzeczy poważniejsze w życiu.
(14): Bo pałac jest opustoszały, hałaśliwe miasto wyludnione; Ofel i Strażnica stały się jaskiniami na zawsze: uciechą dzikich osłów, pastwiskiem stad. (15): Wreszcie zostanie wylany na nas Duch z wysokości. Wtedy pustynia stanie się sadem, a sad za las uważany będzie. (16): Na pustyni osiądzie prawo, a sprawiedliwość zamieszka w sadzie. (17): Dziełem sprawiedliwości będzie pokój, a owocem prawa - wieczyste bezpieczeństwo. (18): Lud mój mieszkać będzie w stolicy pokoju, w mieszkaniach bezpiecznych, w zacisznych miejscach wypoczynku, (19): choćby las został powalony, a miasto było bardzo poniżone. (20): Szczęśliwi! Wy siać będziecie nad każdą wodą, puszczając wolno woły i osły. [Biblia Tysiąclecia IV, Iz 32]
Prawo i sprawiedliwość są konieczne. Bez tego ani rusz.
(1): Biada ci, łupieżco, tyś sam nie złupiony, i tobie, grabieżco, sameś nie ograbiony! Kiedy skończysz łupić, wtedy ciebie złupią, gdy grabież zakończysz, ograbią też ciebie. [Biblia Tysiąclecia IV, Iz 33]
Znowu myśl przewodnia Księgi Izajasza. Kto wytrzyma w ewolucji, ten wygra.
(2): Panie, zmiłuj się nad nami, w Tobie mamy nadzieję! Bądź naszym ramieniem każdego poranka i naszym zbawieniem w czas ucisku. (3): Na głos Twej groźby uciekają ludy, gdy się podniesiesz, pierzchają narody. (4): Zbierać będą łupy, jak się zbiera szarańczę, rzucać się na nie jak mrowie koników polnych. (5): Ponad wszystkim jest Pan, bo mieszka na wysokości! Napełni On Syjon prawem i sprawiedliwością. (6): I zawita trwały pokój w jego czasach. Zasobem sił zbawczych - mądrość i wiedza, jego skarbem jest bojaźń Pańska. [Biblia Tysiąclecia IV, Iz 33]
(10): Teraz powstanę - mówi Pan - teraz się podniosę, teraz stanę wysoko. (11): Poczniecie siano, zrodzicie słomę, me tchnienie jak ogień was pożre. (12): Staną się ludy wypalonym wapnem, jak ścięte ciernie w ogniu spłoną. (13): Słuchajcie, najdalsi, co uczyniłem, poznajcie, najbliżsi, mą siłę! (14): Grzesznicy na Syjonie się zlękli, bezbożnych chwyciło drżenie: Kto z nas wytrzyma przy trawiącym ogniu? Kto z nas wytrwa wobec wieczystych płomieni? (15): Ten, kto postępuje sprawiedliwie i kto mówi uczciwie, kto odrzuca zyski bezprawne, kto się wzbrania dłońmi przed wzięciem podarku, kto zatyka uszy, by o krwi nie słuchać, kto zamyka oczy, by na zło nie patrzeć - (16): ten będzie mieszkał na wysokościach, twierdze na skałach będą jego schronieniem; dostarczą mu chleba, wody mu nie zbraknie. (17): Oczy twe ujrzą króla w całej jego krasie, zobaczą krainę bardzo rozległą. (18): Serce twe grozę będzie wspominać: Gdzie ten, co liczył? Gdzie ten, co ważył? Gdzie ten, co spisywał twierdze? [Biblia Tysiąclecia IV, Iz 33]
(20): Patrz na Syjon, miasto naszych świąt! Twe oczy oglądać będą Jeruzalem, siedzibę bezpieczną, namiot nieprzenośny, którego kołków nie wyrwą nigdy ani się żaden jego powróz nie urwie. [Biblia Tysiąclecia IV, Iz 33]
(23): Albowiem Pan jest naszym sędzią, Pan naszym prawodawcą, Pan naszym królem! On nas zbawi! (24): Wtedy rozdzielą łup ogromny, chromi zagrabią zdobycz. (25): Żaden mieszkaniec nie powie: Jestem chory. Lud, który mieszka w Jeruzalem, dostąpi odpuszczenia swoich nieprawości. [Biblia Tysiąclecia IV, Iz 33]
Wreszcie Izrael wróci do jednomyślności i starego Boga Abrahama, Izaaka i Jakuba.
A co z innymi narodami?
(1): Przystąpcie, narody, by słuchać! I wy, ludy, natężcie uwagę! Niech słucha ziemia i wszystko, co ją napełnia, świat i wszystko, co na nim wyrasta! (2): Bo Pan kipi gniewem na wszystkich pogan i wrze z oburzenia na wszystkie ich wojska. Przeznaczył je na zagładę, na rzeź je wydał. (3): Zabici ich leżą porzuceni, rozchodzi się zaduch z ich trupów; od krwi ich rozmiękły góry, (4): całe wojsko niebieskie topnieje. Niebiosa zwijają się jak zwój księgi, wszystkie ich zastępy opadają, jak opada listowie z winnego krzewu i jak opadają liście z drzewa figowego. (5): Zaiste, mój miecz upoił się na niebiosach; oto spadnie na Edom, na lud, który przeznaczyłem na potępienie. (6): Miecz Pana spłynął krwią, pokryty jest tłuszczem, krwią jagniąt i kozłów, tłuszczem nerek baranich. Bo Pan święci ofiarę w Bosra, wielką rzeź obrzędową w kraju Edomitów. (7): Jak bawoły ludy padają, i naród mocarzy - jak woły. Ich ziemia opiła się krwią, proch jej nasiąknął tłuszczem. (8): Bo to dla Pana dzień pomsty, rok odwetu dla Obrońcy Syjonu. (9): Potoki Edomu obrócą się w smołę, a proch jego w siarkę; ziemia jego stanie się smołą płonącą. (10): Nie zagaśnie ni w nocy, ni w dzień, jej dym wznosić się będzie ciągle. Kraj pozostanie opustoszały z pokolenia w pokolenie, po wiek wieków nikt go nie przemierzy. (11): Pelikan i jeż go posiądą, puchacz i kruk go zamieszkają; Pan rozciągnie nad nim sznur nicości i ołowianki opustoszenia. (12): Kozły się w nim zadomowią. Nie będzie jego dostojników ani królestwa tam nie obwołają, wszyscy jego książęta będą niczym. (13): Ciernie wyrosną w jego pałacach, pokrzywy i osty w jego warowniach; będzie to nora szakali, dziedziniec strusich samic. (14): Zdziczałe psy spotkają się z hienami i kozły będą się przyzywać wzajemnie; co więcej, tam Lilit przycupnie i znajdzie sobie zacisze na spoczynek. (15): Tam się wąż gnieździć będzie i znosić jaja, wysiadywać młode i zgarniać je pod swój cień. Tam i sępy się zlecą, nie będą patrzeć szukając jeden drugiego. (16): Szukajcie w księdze Pańskiej i odczytajcie: Ani jednego z nich nie zabraknie! - Bo usta Jego, one rozkazały, i Duch Jego, On je zgromadził. (17): On też rzucił im los i Jego ręka podzieliła im ziemię sznurem mierniczym; na wieki będą ją dziedziczyli, mieszkać w niej będą z pokolenia w pokolenie. [Biblia Tysiąclecia IV, Iz 34]
Jeżeli z pokolenia na pokolenia, to nie będzie tak słodko, bo będą starzeli się i odchodzili.
Ale co to takiego Lilit, który tam przycupnie?
W „Encyklopedii tradycji legend żydowskich” Alana Untermana, którą w 2000 roku wydała Książka i Wiedza, znajdujemy o Lilit m.in. taką wzmiankę: „zjawiła się przed Salomonem w przebraniu królowej Saby, lecz ponieważ wzbudziła w nim podejrzenia, podstępem skłonił ją do podniesienia spódnicy. Widok jej owłosionych nóg przekonał go, że ma do czynienia z demonicą”.
https://religie.wiara.pl/doc/1879338.Lilit
No dobrze, to stąd depilacja nóg u kobiet. Żeby nie wyszły na dziwożony.
Niezłe przesądy i zabobony
(1): Niech się rozweselą pustynia i spieczona ziemia, niech się raduje step i niech rozkwitnie! (2): Niech wyda kwiaty jak lilie polne, niech się rozraduje, skacząc i wykrzykując z uciechy. Chwałą Libanu ją obdarzono, ozdobą Karmelu i Saronu. Oni zobaczą chwałę Pana, wspaniałość naszego Boga. (3): Pokrzepcie ręce osłabłe, wzmocnijcie kolana omdlałe! (4): Powiedzcie małodusznym: Odwagi! Nie bójcie się! Oto wasz Bóg, oto - pomsta; przychodzi Boża odpłata; On sam przychodzi, by zbawić was. (5): Wtedy przejrzą oczy niewidomych i uszy głuchych się otworzą. (6): Wtedy chromy wyskoczy jak jeleń i język niemych wesoło krzyknie. Bo trysną zdroje wód na pustyni i strumienie na stepie; (7): spieczona ziemia zmieni się w pojezierze, spragniony kraj w krynice wód; badyle w kryjówkach, gdzie legały szakale - na trzcinę z sitowiem. (8): Będzie tam droga czysta, którą nazwą Drogą Świętą. Nie przejdzie nią nieczysty, gdy odbywa podróż, i głupi nie będą się tam wałęsać. (9): Nie będzie tam lwa, ni zwierz najdzikszy nie wstąpi na nią ani się tam znajdzie, ale tamtędy pójdą wyzwoleni. (10): Odkupieni przez Pana powrócą, przybędą na Syjon z radosnym śpiewem, ze szczęściem wiecznym na twarzach: osiągną radość i szczęście, ustąpi smutek i wzdychanie. [Biblia Tysiąclecia IV, Iz 35]
Ale z pokolenia na pokolenie, czyli stara wredna ziemska ewolucja. Sfera pod-absolutna.
