Czy to schizofrenia? Co dalej robić?

[Ala72]

Mój ojciec ma 70 lat, jest cukrzykiem i od wielu lat jest na rencie. Od dawna brał wiele leków, w tym również uspokajających, bo twierdził, że ma nerwicę. Zawsze był bardzo spokojny, nawet wręcz ospały, lubił siedzieć sam w domu i słuchać audycji religijnych w radiu. Od trzech miesięcy, podobno na polecenie lekarza, znacznie zmniejszył dawki swoich leków i jego zachowanie radykalnie zmieniło się. Chociaż się bardzo tym zaskoczyłam, najpierw ucieszyłam się, bo stał się energiczny, chętny do rozmów i towarzyski. Od około 2 tygodni jednak jego zachowanie stało się dziwaczne, ma zaniki pamięci, trudności z orientacją w terenie i urojenia prześladowcze. Pomyślałam, że to może początki choroby Alzheimera i zaprowadziłam go do neurologa. Tam tata przyznał się, że od 40 lat leczy się na schizofrenię, co było dla mnie szokiem, bo nigdy wcześniej ani ja, ani nikt inny z rodziny, u niego tej choroby nie podejrzewał, ani o niej nie wiedział. Jest to o tyle prawdopodobne, że jak się okazało, wśród leków, które brał, były leki psychotropowe. Neurolog wymienił mu leki na inne psychotropowe, ale na razie za wcześnie mówić o jakiejś poprawie. Sytuacja ta jest dla mnie zupełnie nowa, nie wiem, co mam robić. Czy to rzeczywiście schizofrenia? Jak postępować? Gdzie szukać pomocy, wsparcia? Po prostu, co dalej robić?

[boris]

Myślę, ze nie powinnaś się specjalnie zamartwiać, skoro ojciec uprzednio dawał sobie radę tak dobrze, że nikt z rodziny nie poznał, że ma schizofrenię, być może problem powstał tylko z uwagi zmianę leku czy jego dawki.
Po odpowiednim "dopasowaniu" leku wszystko powinno wrócić do "normy" czego życzę.

[Ala72]

Dzięki za otuchę. W tej chwili jest mi bardzo trudno, ale te słowa dały mi nadzieję.

[boris]

Żadna choroba nie jest powodem do radości, jednak w Twoim wypadku może jest Ci trudno bo masz pewne wyobrażenia o schizofrenii jako czymś "strasznym". Faktycznie stan psychozy nie jest niczym przyjemnym ani dla chorego ani dla jego rodziny, ale wielu ludzi po odpowiednim dobraniu leków radzi sobie całkiem dobrze.
Sam na przykład dwa razy próbowałem odstawiać leki i dwa razy ponownie zacząłem słyszeć głosy, ale po powrocie do lekarstw te objawy minęły i teraz czuję się całkiem dobrze i wolę mieć schizofrenię niż cukrzycę bo łyknięcie raz na dzień tabletki jest mniej kłopotliwe niż cały czas dbanie o poziom cukru we krwi

Pozdrawiam

[zbyszek]

Alu, czytaj to forum. Najważniejsze to nie odstawić samemu leków bez zgody lekarza. Z Twoich słów wynika, że ojciec ma świadomość schizofrenii. Jeśli tak to połowa sukcesu. Rozmawiaj z nim o tym. Ustalcie wspólne sygnały ostrzegawcze, kiedy trzeba zwiększyć lek lub udać się na wizytę do lekarza. Ważny byłby dobrzy lekarz, który dłużej zna Twojego ojca, bo leczenie schizofrenii wymaga czasu na długie obserwacje. Warto wypróbować leki nowszej generacji. Co brał/bierze Twój tata ?

[Ala72]

Borisie, niestety mój tata cukrzycę też ma (insulinoniezależną), ale nigdy nie sprawiała mu ona problemu.
Zbyszku, poprzednio na pewno brał Pernazinum i Sulpiryd. Ostatnio lekarz kazał wycofać Sulpiryd i brać Rispolept, ale było tylko gorzej - stał się bardzo pobudzony, miał omamy i urojenia oraz duże zaniki pamięci.
Od wczoraj jest w szpitalu psychiatrycznym. Mam nadzieję, że tam lekarze ustawią mu odpowiednio leki.

[boris]

Grunt to się nie załamywać. Życzę Tobie i oczywiście twojemu ojcu by jak najszybciej doszedł do siebie.
Pozdrawiam

[zbyszek]

Pozdrów go od nas, jeśli uważasz, że to będzie na miejscu.

[Ala72]

Dziękuję! Pozdrowię na pewno:)