Fantazje schizoidalne

[Pamal]

http://psychomedica.pl/2015/02/04/zabur ... izoidalna/

[Pamal]

http://www.fundacjaart.pl/bazawiedzy/ja ... y-obronne/

[hvp2]

http://psychomedica.pl/2015/02/04/zabur ... izoidalna/

Miejscami tekst zgodny z prawdą, a miejscami zupełnie brednie i pisanie od rzeczy.

Mam prawo do wyrażenia swojej opinii w tym miejscu,
bo całe lata temu zupełnie niezależnie od siebie dwa razy mi orzeczono osobowość schizoidalną.

[Pamal]

Tu bardziej pozytywny portret

https://psychiatria.mp.pl/zaburzenia_os ... hizoidalna

[Pamal]

W książce "Diagnoza psychoanalityczna" wyczytałam tylko, że widzą świat i innych jakimi są naprawdę (słabo działające mechanizmy obronne) i często są partnerami kobiet "które kochają za bardzo" (ja Cię gonię, Ty uciekasz)

[Pamal]

Myślałam, że mam takie trudności w kontaktach z ludźmi, bo jestem hiperlogiczna jako absolwentka matematyki a tu proszę, pewnie dostałabym diagnozę w szpitalu.

[hvp2]

Tu bardziej pozytywny portret

https://psychiatria.mp.pl/zaburzenia_os ... hizoidalna

Dobre jest to zdanie o bliskich przyjaciołach z którymi człowiek się kontaktuje jedynie kilka razy do roku! Ja właśnie mam takich przyjaciół

[Margareth]

Mi to zdiagnozowano, z tym, że wg lekarzy mam przewagę cech schizotypowych. Co do emocji to ja mam tak, że nie potrafię odczytać ich u drugiej osoby i w zasadzie sama nie wiem co czuje. Czesto tez odbieram ludzi przez pryzmat swoich wyobrażeń o nich, niż to jacy są na prawdę. Kiedy dłużej kogoś znam i zaczynam zauważać, że dana osoba różni się od tego co o niej myślałam to wówczas odpycham się od niej. Dla mnie nie ma wysrodkowania, cos jest biale albo czarne. Jeśli dobrze się czuję psychicznie, wówczas mam w sobie mase przyjemnych emocji i czuje dopiero wtedy, że moj partner mnie kocha. Kiedy jest źle ze mną, wtedy się wycofuje emocjonalnie od wszystkich. Ogólnie oddzielam się od świata. Jakbym żyła w śnie, ciężko mi się rozmawia i wtedy spedzam czas głównie ze sobą i rodziną (z poczucia obowiązku, choć w ogóle nie mam na to ochoty). Po dłuższym czasie takiej izolacji przestaje spać, jeść i zaczynam dostawać urojen i omamow, mam też lęki i zachowuję się jak autystyczne dziecko. Na szczęście po jakimś czasie to zmniejsza się i wracam do życia, z tym że z perspektywy czasu zauważyłam, że coraz dłuższe łapie takie jakby psychozy. Omamy i urojenia mimo wszystko towarzysza mi caly czas, dlatego też lekarze chcą mnie leczyc tylko neuroleptykami i stabilizatorami nastroju (o dziwo dobrze sie czuje na lekach, jestem nawet bardziej społeczna niż normalnie). Ale na terapię się nie nadaje, nie potrafię mówić o sobie ani swoich problemach przed obcą osobą ze względu na urojenia przesladowcze i z tym nawet leki sobie nie radzą.

[Pamal]

@Hvp A czy normalni mają bliskich przyjaciół? Całe życie towarzyskie kręci się wokół rodziny, dzieci, pracy. Jak brakuje któregoś z tych elementów, nie ma też towarzystwa. Zwłaszcza jak nie masz dzieci lub wnuków stajesz się izolowanym wyrzutkiem społecznym.
Tak przynajmniej wynika z moich ograniczonych obserwacji.

[Pamal]

@Margareth Zauważyłam, że leki zmniejszają schizotypową dziwaczność myślenia.

[Pamal]

Ale na jakimś forum ktoś pisał, że można mieć "rozbudowaną sieć znajomych" i "bogate życie towarzyskie"
Muszę zacząć zapisywać te zgrabne wyrażenia, bo oczywiście zaraz zapominam.