Poczytałam sobie posty dotyczące realcji schizo-otoczenie i zauważyłam, że to głównie 'normalni' piszą o swych relacjach miłosnych ze schziofrenikami. Może coś przoczyłam i powtarzam temat, który już sie kiedyś pojawił.
A jeśli nie to może by tak z drugiej strony? Czy potraficie kochać? Jak to czujecie?
Ja mam z tym problem, bo wahania nastroju sprawiają, że albo mam przesadne parcie, wybuchy albo odwrót w drugą stronę. Do tej pory nikt tego nie wytrzymał. Z utratą ostatniej miłości przez to cholerstwo, nie mogę się pogodzić. Jak to u was wygląda?
schizo lav czyli jak kocha schizofrenik
Moderator: moderatorzy
-
Gość
fakt ciekawe, jak można kogoś kochać (chcieć z nim kontaktu) i się go bać? - chyba z obowiązku - ale to przecież nie miłośćPoczytałam sobie posty dotyczące realcji schizo-otoczenie i zauważyłam, że to głównie 'normalni' piszą o swych relacjach miłosnych ze schziofrenikami.
- czyżby normalni byli nienormalni?
-
Gość
Zbyszku, przestań udawadniać już sobie i innym, że istnieje coś takiego jak choroba psychiczna - nawet najgłupszy psycholog zdaje sobie sprawę, że wszystkie występujące zachowania u schizo są jak najbardziej naturalne i znane...
(Jedyną "niezrozumiałą" sprawą przy schizo mogłaby być i dla debili pozostanie pewnie zagadką "misyjność" i kwestai "Boga" w tym wszystkim. I tu muszę sie pochwalić - wreszcie znalazłem 1! gościa, który zrozumiał (był wystarczająco inteligentny i posiadał niezbędną wiedzę) co tak naprawdę schizo chce - musi przekazać.)
Oczywiśćie, przyznanie się do tego faktu psychiatrom będzie trudne - sami tego nie zrobiom. To tak jak z tym lekarzem (zdaje sie węgrem) co odkrył znaczenie aseptyczności w medycynie, mimo oczywistych dowodów dopiero grubo po jego śmierci pozostali lekarz, przyjeli sprawę do wiadomości, a on sam skończył w domu wariatów... Tu sprawa jest jeszcze trudniejsza, nie tylko psychiatrzy musieli by się przyznać - zwłaszcza przed sobą, że sami działają na szkode "leczonego", ale wogóle zrezygnować ze swojej roli...
Zbyszku, przestań szkodzić ludzom - nie wmawiaj ludziom tzw.chorym, że wszystko co się w okół nich dzieje to wina ich choroby, a jedynym ratunkiem dla nich to psychiatra i pigułka bo to nieprawda! o czym nawet psychiatrzy doskonale wiedzą
Czasami mam wątpliwości czy to co robisz to jeszcze tylko głupota czy już podłość...
(Jedyną "niezrozumiałą" sprawą przy schizo mogłaby być i dla debili pozostanie pewnie zagadką "misyjność" i kwestai "Boga" w tym wszystkim. I tu muszę sie pochwalić - wreszcie znalazłem 1! gościa, który zrozumiał (był wystarczająco inteligentny i posiadał niezbędną wiedzę) co tak naprawdę schizo chce - musi przekazać.)
Oczywiśćie, przyznanie się do tego faktu psychiatrom będzie trudne - sami tego nie zrobiom. To tak jak z tym lekarzem (zdaje sie węgrem) co odkrył znaczenie aseptyczności w medycynie, mimo oczywistych dowodów dopiero grubo po jego śmierci pozostali lekarz, przyjeli sprawę do wiadomości, a on sam skończył w domu wariatów... Tu sprawa jest jeszcze trudniejsza, nie tylko psychiatrzy musieli by się przyznać - zwłaszcza przed sobą, że sami działają na szkode "leczonego", ale wogóle zrezygnować ze swojej roli...
Zbyszku, przestań szkodzić ludzom - nie wmawiaj ludziom tzw.chorym, że wszystko co się w okół nich dzieje to wina ich choroby, a jedynym ratunkiem dla nich to psychiatra i pigułka bo to nieprawda! o czym nawet psychiatrzy doskonale wiedzą
Czasami mam wątpliwości czy to co robisz to jeszcze tylko głupota czy już podłość...
-
Gość
zdaje się Zbyszku, że czego jak czego ale "klasy" to akurat wam zabrakło - skończyło sie przecież tak jak sie skończyło... po faktach Zbyszku, po faktachrzeczywiście są z tym pewne kłopoty. moje pierwsze małżeństwo rozpadło się z hukiem pomimo dobrej woli i pewnej klasy z obu stron. jednak wtedy nie wiedziałem nic o chorobie, myślę, że ta wiedza jest decydująca. kto ją posiada znajdzie cierpliwość i wyrozumiałość.
oceniaj ludzi i siebie-
Gość
szukac milosci a chciec o niej pogadac to znaczna roznica, przyznasz?
Powtarzam - przeglądajac posty w tym dziale wkurzyło mnie to, że piszą wyłacznie 'normalni'. Ciekawe co?
Zgadzam się, nic na siłe, ale Twoje pojęcie miłości jest - wybacz - nieco naiwne - jak jest to jest i jest fajnie. Nieprawda.
Zgadzam się ze Zbydzkiem, czasem trzeba klasy, zeby z twarzą wyjść z nieudanych związków. Ja pracuję nad klasą
Powtarzam - przeglądajac posty w tym dziale wkurzyło mnie to, że piszą wyłacznie 'normalni'. Ciekawe co?
Zgadzam się, nic na siłe, ale Twoje pojęcie miłości jest - wybacz - nieco naiwne - jak jest to jest i jest fajnie. Nieprawda.
Zgadzam się ze Zbydzkiem, czasem trzeba klasy, zeby z twarzą wyjść z nieudanych związków. Ja pracuję nad klasą
Mój ostatni związek przetrwał póltora roku. Choruję od 7 lat na schizofrenię paranoidalną. Tym niemniej nie mam problemów z okazywaniem uczuć. Moja partnerka od początku wiedziała, że jestem chory. Zaakceptowała to i pokochała mnie takim jakim jestem z wzajemnością. Jednak byliśmy osobami różnymi pod wieloma względami. Przestaliśmy się dogadywać i nasz związek stopniowo umierał. W końcu podjąłem decyzję o rozstaniu. Rozeszliśmy się ale mimo tego utrzymujemy kontakt na przyjacielskiej stopie.
-
Gość
-
Gość
-
Gość
-
Gość
powrot do wątku
zgoda Zbyszku, nie powinnam reagować na 'argumenty' ad personam, bo swiadcza tylko o slabosci dyskutanta.
Więc ja mysle, że problem w bliskich relacjach bierze się u nas z idealizowania bliskosci. To znaczy najmniejszy dystans sprawial, ze czulam się odrzucona i domagalam sie dwodow uczuc. Podobnie jest z przyjaznia. Ale myslę, ze problemów psychicznych nie mozna uzywac jako wymowki, wyjasnienia ale jako wyzwanie. moze za pozno to pojelam
Więc ja mysle, że problem w bliskich relacjach bierze się u nas z idealizowania bliskosci. To znaczy najmniejszy dystans sprawial, ze czulam się odrzucona i domagalam sie dwodow uczuc. Podobnie jest z przyjaznia. Ale myslę, ze problemów psychicznych nie mozna uzywac jako wymowki, wyjasnienia ale jako wyzwanie. moze za pozno to pojelam
-
Gość
"Argumentum ad personam
Argument skierowany do osoby - sposób argumentowania polegający na przypisywaniu przeciwnikowi szeregu wad, lub nawet obrażaniu go celem wmówienia audytorium a nawet samemu przeciwnikowi, że jego poglądy są fałszywe. Ten sposób argumentowania utożsamiany jest niekiedy argumentum ad hominem.
Przykład:
Nie mogąc sobie poradzić z argumentami przeciwnika, orator w pewnym momencie stwierdza:
- Doprawdy pojąć nie mogę, jak Państwo możecie dawać wiarę temu idiocie?"
Argument skierowany do osoby - sposób argumentowania polegający na przypisywaniu przeciwnikowi szeregu wad, lub nawet obrażaniu go celem wmówienia audytorium a nawet samemu przeciwnikowi, że jego poglądy są fałszywe. Ten sposób argumentowania utożsamiany jest niekiedy argumentum ad hominem.
Przykład:
Nie mogąc sobie poradzić z argumentami przeciwnika, orator w pewnym momencie stwierdza:
- Doprawdy pojąć nie mogę, jak Państwo możecie dawać wiarę temu idiocie?"
-
Gość
Zgadza się! - a czym innym jest stwierdzenie:Argument skierowany do osoby - sposób argumentowania polegający na przypisywaniu przeciwnikowi szeregu wad, lub nawet obrażaniu go celem wmówienia audytorium a nawet samemu przeciwnikowi, że jego poglądy są fałszywe. Ten sposób argumentowania utożsamiany jest niekiedy argumentum ad hominem.
mówisz tak bo jesteś chory
