Jak ktoś jest ciekawy do jakiego żywiołu przyneleży i jaki to rodzaj osobowości.
Zodiak został zauważony i nazwany w starożytności. Posłużył do stworzenia kalendarza i podziału roku na dwanaście miesięcy, ponieważ zauważono, że Słońce przesuwa się na tle każdej z tych konstelacji mniej więcej w ciągu miesiąca. W ten sposób każdy miesiąc odpowiada innemu gwiazdozbiorowi, co
jednak tylko w przybliżeniu odpowiada używanemu u nas ka-lendarzowi gregoriańskiemu. Początki wiedzy astrologicznej, w której układy gwiezdne i konfiguracje planet odgrywają kluczową rolę, giną w pomroce dziejów i można tylko tyle powiedzieć, że w każdej epoce i cywilizacji była pierwszoplanową na-
uką wśród wtajemniczonych kapłanów i mędrców. Nie wiadomo kiedy i w jakich okolicznościach zauważono, że koniunkcja Słońca z poszczególnymi znakami Zodiaku nadaje pewien ramowy schemat osobowości ludziom, którzy rodzą się w którymś z dwunastu zodiakalnych miesięcy.
Jednakże, wyjaśnienie wpływu Zodiaku na psychikę człowieka polega głównie na zrozumieniu powiązania zodiakalnych miesięcy z żywiołami i gunami, których mniejsza lub większa aktywność odgrywa tak wielką rolę zarówno w psychicznomentalnej strukturze osobowości, jak i funkcjonowaniu fizycz-
nego ciała. Ta kwestia została bardzo wnikliwie rozpracowana i dostępnie podana w książce Stefana Arroyo, uznanego klasyka literatury astrologicznej, której opracowane przez siebie fragmenty poniżej przytaczam opatrując je własnym komentarzem tam, gdzie to było potrzebne.
Astrologia zajmuje się tylko czterema żywiołami: ziemią, wodą, ogniem i powietrzem. Pisma mistyczne dodają do tego zestawu piąty, którym jest akasha (eter), ale ten ostatni żywioł uznawany jest za „matkę” pozostałych czterech, bo zanim zamanifestują się w świecie gęstej materii, powstają w subtelnej,
eterycznej formie w środowisku eterycznej energio-materii. Dla mistycyzmu ten właśnie żywioł posiada kluczowe znaczenie przede wszystkim ze względu na to, że z niego składają się konfiguracje umysłowe, czyli cztery antashkarany. To właśnie tam powstaje matryca złożona z eterycznych form żywiołów, która następnie zostaje wypełniona zagęszczonym materiałem fizycznie odzwierciedlającym projekt nowego ciała. Tam również działa odpowiednio skonfigurowany na nadchodzącą inkarnację umysł, zawierający wpisany program karmiczny, zgodnie z którym manas, buddhi i ego kierują myślami, słowami, emo-cjami, pragnieniami oraz fizycznym funkcjonowaniem ciała.
Zodiak podzielono na cztery grupy odpowiadające czterem żywiołom, w związku z tym mamy trzy znaki ziemne (Koziorożca, Byka i Pannę), trzy znaki wodne (Raka, Skorpiona i Ryby), trzy znaki ogniowe (Barana, Lwa i Strzelca) oraz trzy znaki powietrzne (Wagę, Wodnika i Bliźnięta). Jak łatwo za-
uważyć, żywioły występują przemiennie wg następującego wzoru: Baran (ogień), Byk (ziemia), Bliźnięta (powietrze), Rak (woda), Lew (ogień), Panna (ziemia), Waga (powietrze), Skorpion (woda), Strzelec (ogień), Koziorożec (ziemia), Wodnik (powietrze) i Ryby (woda). Według filozofii chińskiej żywioły
dzielą się na dwie podstawowe grupy: yin (woda i ziemia) oraz yang (powietrze i ogień) – również starożytni Grecy pogrupo-wali je w identyczny sposób nazywając grupę wodno-ziemną „apolińską”, a powietrzno-ogniową „dionizyjską”. Te dwie grupy odzwierciedlają odmienne ekspresje energii – ogień i powietrze
są uważane za aktywne i samoekspresyjne (świadome, pełne wyrazu), zaś woda i ziemia za pasywne, receptywne i samorepresyjne (nieświadome, bez wyrazu), ponieważ pierwsze są pod wpływem guny rajas, a drugie pod wpływem guny tamas. Nie oznacza to naturalnie, że ludzie urodzeni pod którymś ze
znaków ziemnych lub wodnych są w jakiś sposób ograniczeni pod względem świadomości, lecz że ich system gospodarowania energią jest inny, co wcale nie znaczy, że gorszy. Na przykład ludzie spod znaków wodnych i ziemnych wydają się być bardziej „nieświadomi” niż spod znaków ogniowych i powietrznych tylko dlatego, że żyją bardziej zagłębieni w sobie i nie pozwalają sobie na projekcję energii na zewnątrz nieostrożnie i bez uprzedniego namysłu. Ludzie spod znaków ogniowych i powietrznych wydają się pełniejsi wyrazu dlatego, że ich aktywność jest bardziej widoczna w postaci bezpośredniego dzia-
łania (ogniowe) oraz w postaci towarzyskich interakcji i werbalnej ekspresji (powietrzne). Według innej interpretacji powietrze i ogień wyrażają energię w sposób manipulacyjny i bezgraniczny, zaś ziemia i woda w sposób podtrzymujący i prężny (intensywny, operatywny, dynamiczny). Żywiołom ogniowi i
powietrzu przypisuje się „lekkość” (lewitację), ponieważ oba mają tendencje do rośnięcia i rozprzestrzeniania się, natomiast żywiołom wodzie i ziemi przypisuje się „ciężkość” (grawitację) i
inercję, bo oba te żywioły są pod wpływem grawitacji, co powoduje, że zbierają się i skupiają na najniższym poziomie. Powoduje to, że osoby urodzone pod znakami wodnymi będą rowiązywać ten sam problem w sposób nieco inny niż ci spod znaków ziemnych, natomiast zupełnie inaczej niż ludzie uro-
dzeni pod znakami ogniowymi lub powietrznymi, za to urodzeni pod znakami powietrznymi będą rozwiązywać ten sam problem nieco inaczej niż ludzie spod znaków ogniowych. I oczywiścievice versa. Inaczej mówiąc, każdy z dwunastu typów osobowości rozwiąże ten problem, ale drogi prowadzące do rozwiąza-
nia, metody i oczywiście skutki są odmienne. Znaki Zodiaku należące do tej samej grupy, czyli żywiołu, są ze sobą kompatybilne, dlatego cechy ludzi spod tego samego znaku lub/oraz
spod znaku należącego do tej samej grupy znaków, są podobne.
Żywioł ogniowy spokrewniony jest z uniwersalną promienną energią Słowa, która zabarwia i ożywia świat, dlatego osobowości ludzi spod znaków ogniowych charakteryzuje wielkoduszność, wiara w siebie, entuzjazm, siła, bezpośredniość, uczciwość, prostota i szczerość. Potrzebują wolności w celu swobod-
nego wyrażenia siebie i na ogół osiągają ją poprzez twarde i nieubłagane trzymanie się swojego zdania. Swoją siłą woli kierują świadomie lepiej niż ludzie spod innych znaków, ale nie
zawsze robią to w sposób zgodny i konsekwentny. Ich wola istnienia i swobodnego wyrażania się jest często dość dziecinnego typu w swej prostocie, co czasami przejawia się jako przymilność w stosunku do jednych osób, zaś tym, którzy są bardziej ostrożni i wrażliwi, wydają się zaczepne i obraźliwe. Popełniane błędy rzadko są wynikiem złych intencji, lecz na ogół wynikają z niedostatku samokontroli i wrażliwości w stosunku do innych ludzi. Postępują rozmyślnie i uparcie, a nawet apodyktycznie z takim pośpiechem, że nieumyślnie wywołują zniszczenia i ranią uczucia innych osób. Są raczej niecierpliwe w stosunku do osób
bardziej wrażliwych i uczuciowych, a zwłaszcza tych spod znaków wodnych i ziemnych. Czują instynktownie, że woda może ich zgasić, a ziemia przysypać, dlatego niejednokrotnie obrażają ciężkość i emocjonalność ludzi spod tych znaków.
Pomiędzy znakami tej samej grupy istnieją wzajemne zależ-ności i kompatybilność – na przykład osobowości spod znaku powietrza podsycają i rozdmuchują ogień poprzez dostarczanie nowych pomysłów, które osobowości ogniowe wprowadzają w życie i realizują, jednakże te ostatnie są na dłuższą metę zbyt
niecierpliwe, żeby znosić delikatny system nerwowy osobowości spod znaków powietrznych. Sprawia to, że choć ogniowe są inspirowane i stymulowane przez powietrzne, męczy je i nudzi ich intelektualizm, który według nich do niczego nie prowadzi. Osobowości ogniowe są bardziej praktyczne od osobowości po-
wietrznych, dlatego ich działanie opiera się na osobistym doświadczeniu, a nie na ulotnych teoriach i hipotezach, w których rozkochane są osobowości powietrzne.
Żywioł powietrzny jest życiodajną energią z jednej strony fizycznie związaną z praną powietrzną (czakra sercowa), z drugiej zaś, za pośrednictwem swej subtelnej formy ze światem przyczynowym – dziedziną archetypów, czyli idei, gdzie kosmiczna energia przybiera kształty specyficznych odwzorowań
myślowych. Występuje jako geometryczne linie mocy działające poprzez umysł kształtując mentalne i eteryczne wzorce rzeczy mających powstać. O ile osobowości ogniowe po prostu
chcą aby coś doszło do skutku, osobowości powietrzne skupiają swoją energię na pomysłach jeszcze niezrealizowanych i koncentrując się na nich powodują ich realizację. Wprawdzie osobowości te pomawia się o niepraktyczne marzycielstwo, ale w przypadku udanej realizacji ich idei, ich dzieło ma o wiele większy zasięg niż dzieła osobowości ogniowych. Skupianie się na koncepcjach i teoriach pozwala znaleźć optymalne rozwią-zania w takich dziedzinach jak sztuka, literatura i myślenie
abstrakcyjne.
Osobowości powietrzne posiadają zdolność odłączania się od bezpośredniego doświadczania świata i codzien-nego życia, co pomaga im w osiągnięciu obiektywności, perspektywy i racjonalnego podejścia do wszystkiego co robią. To odłączenie pomaga im również w efektywnej współpracy ze
wszystkimi rodzajami ludzi, ponieważ nie odczuwają potrzeby podzielania ich zmartwień i emocji. Są najbardziej towarzyskie ze wszystkich znaków, bo potrafią obiektywnie uznawać i doceniać myśli i poglądy innych ludzi, nawet jeśli się z nimi osobiście nie zgadzają. Jeżeli jednak za bardzo zagłębiają się w
swoje abstrakcyjne idee, pomysły i teorie, mają tendencję do utraty mentalnej równowagi, stając się często ekscentrykami i fanatykami. Często przeceniają swój intelekt i nie chcą uznać, że teorie i idee trzeba najpierw sprawdzić, zanim nada im się wielką wartość. U osobowości powietrznych myśl jest tak istot-
nym elementem, że łatwo się urażają, gdy ich opinie są ignorowane lub jakość ich intelektu jest lekceważona. Powoduje to, że w stosunkach z osobowościami wodnymi i ziemnymi występują poważne zgrzyty, ponieważ te osobowości zazwyczaj nie doceniają lub nawet lekceważą idee i pomysły osobowości powietrznych ze względu na ich pozorną bezemocjonalność i niepraktyczność. Ze swej strony osobowości powietrzne nie chcą być wiązane ograniczeniami osobowości ziemnych, ani nie życzą sobie, żeby ich wolność została skażona uczuciami i zastrzeżeniami osobowości wodnych. Natomiast osobowości
ogniowe stymulują osobowości powietrzne do większej swobody ekspresji, co im daje poczucie pewności siebie i siły. Chociaż osobowości powietrzne podziwiają na różne sposoby osobowości ogniowe, to jednak upierają się przy swoim prawie do przemyślenia spraw, zanim się w nie zaangażują, co czasami do-
prowadza osobowości ogniowe do pasji, ponieważ dla ogniowych hasło „robić” oznacza robić już i teraz, a zastanawianie się uważają za stratę cennego czasu.
Klasycznym przykładem relacji osobowości ogniowych i powietrznych jest realizacja pomysłów. Człowiek spod znaku powietrznego ma teoretycznie przemyślany pomysł, który przekazuje człowiekowi spod znaku ogniowego, który ten ostatni uważa za świetny. Po jakichś dwóch tygodniach powietrzny
przychodzi do ogniowego i pyta: Co robisz? Na co ogniowy odpowiada: Realizuję twój pomysł. Jaki pomysł?
– dziwi się powietrzny. No ten, który mi poddałeś dwa tygodnie temu. Co? Ja? Kiedy? Niemożliwe!
– odpowiada powietrzny. Dzieje się tak dlatego, że osobowość powietrzna w chwili „sprzedania” pomy-
słu przestaje się nim interesować, uważając go za zrealizowany i załatwiony – odhacza go, jak się to mówi i przechodzi nad nim do porządku dziennego.
