Czy grupy wsparcia dla rodzin to dobry pomysł ?

[Syn85]

Witam !

Mam mame chorą na schizofrenie. Od roku uczęszczam na grupe wsparcia dla rodzin chorujących. Muszę przyznać że ta forma pomocy bardzo mi pomogła a także innym osobą uczęszczającym na grupe. Osoby mogą tam znaleść informacje dotyczącą choroby ,jej leczenia , informację dotyczące lekarzy oraz ogólne informacje jak sobie radzić. Można także zobaczyć ,że ten problem dotyka wielu ludzi i nie jesteśmy z tym sami. Możemy wspólnie się spotkać i dać sobie wzajemne wsparcie i zrozumienie a to jest bezcenne. Zapraszam do dyskusji co myśłicie o pomyśle tworzenia tego typu grup i czego byście oczekiwali po takiej grupie ? Czego rodziny oraz bliscy najbardziej potrzebują żyjąc i zmagając się z tą chorobą ?

Zostawiam ze słowami Arnhild Lauveng autorke "Po drugiej stronie lustra " :
" Ludzie są nieprzewidywalni, zawsze istnieje szansa,że wszystko potoczy się dobrze, jeśli będziemy mnóstwo pracować i damy sobie dość czas(...)cuda naprawdę od czasu do czasu się zdarzają . I to już samo w sobie jest dosyć ważne"

Może niekoniecznie całkowicie można wyzdrowieć ,ale można żyć razem doceniając to co mamy .Nasze życie !

[allein]

To bardzo dobry pomysł, powinien być swobodny dostęp(wiele grup w całej Polsce)do tego rodzaju pomocy, niestety nie ma tak lekko:(
Na pewno potrzeba rozmowy, rady, czasem też wsparcia w postaci konkretnej pomocy, nieuleganie marazmowi, który jest nieunikniony gdy żyje się z osobą chorą.

[Syn85]

Dzięki allein za twoją wypowiedź . Też tak myśle że powinien być łatwiejszy dostęp. Im więcej ludzi próbuje coś zmnienić tym zmiany są większe. Czekam na inne opinie. Zapraszam

[MariuszM]

Na takich spotkaniach powinno się otrzymywać wsparcie, za pomocą psychologicznych sztuczek powinni podbudowywać morale uczestników. A wygląda to tak, że szukają jakiejś rany i ją jeszcze bardziej rozdrapują drążąc temat. Choć niektórym to pomaga...

[Syn85]

Zastanawiam się czy rozdrapują rany lecz zgadzam się że tu najważniejsze jest wsparcie oraz informacja w jaki sposób sobie radzić. Ludzie często tego niewiedzą. Staramy się w ten sposób też przełamać milczenie aby każdy bez wstydu mógł zgłosić o pomoc i że nie musi być sam w tych sytuacjach że są też inni. Nasza terapeutka zaczeła cykl artykułów w naszym mieście na temat grupy uważam to za dobry pomysł. Ciekawi mnie jaki to odniesie skutek w naszym mieście. Pozdrawiam czekam na dalsze opinie

[leroy_anabel1]

Niestety mieszkam w malym miasteczku, w którym (a także w bliskiej okolicy) nie ma takiej grupy wsparcia.

Uważam, ze naprawdę by się przydała. Nikt nie zrozumie drugiego człowieka tak dobrze jak ten kto ma taki sam problem jak on. A czego oczekuję i jak wyobrazam sobie taką grupę? Na pewno to forma wsparcia, którego przecie potrzebujemy.

[mama Ania]

Podbikamy temat sprzed roku, ale co tam.

Mi ciągle najbardziej potrzeba dostępu do informacji merytorycznych. Nic mnie tak nie wkurza jak protekcjonalne głaskanie po główce i mamrotanie "będzie dobrze".

[Petrus2]

Dostęp do informacji jest przecież w książkach i w Necie.
Co do głaskania po główce, to mnie osobiście jest to bardzo potrzebne. Nic mnie tak nie wkurza, jak mamrotanie "weź się w garść" albo "ty leniu". Sam dobrze wiem, że muszę się ogarnąć, tylko czasami to wcale mi nie wychodzi tak, jakbym chciał.

[mama Ania]

Nic mnie tak nie wkurza, jak mamrotanie "weź się w garść" albo "ty leniu". Sam dobrze wiem, że muszę się ogarnąć, tylko czasami to wcale mi nie wychodzi tak, jakbym chciał.

To mamy tak samo

Dostęp w necie niby jest, ale ciągle mam wrażenie, że wiem za mało.
Trudno te medyczne informacje skonfrontować z rzeczywistymi historiami ludzi.

[Petrus2]

Trudno te medyczne informacje skonfrontować z rzeczywistymi historiami ludzi.

Nie wiem czy to jest w ogóle możliwe.
Medyczne informacje to raczej pewne wzorce, schematy, zaś w rzeczywistym świecie jest (według mnie) tyle różnych schizofrenii ilu chorych. Każdy ma jakieś swoje przeżycia, wzloty i upadki, swój świat i tutaj nasuwa mi się tylko powiedzenie: zdrowy chorego nie zrozumie.

[mama Ania]

Każdy ma jakieś swoje przeżycia, wzloty i upadki, swój świat

jak każdy człowiek, bardziej chory czy bardziej zdrowy

zdrowy chorego nie zrozumie.

Ale chociaż przybliży się o kroczek do zrozumienia, co może poprawić jakość życia jednej i drugiej strony, prawda? A o to przecież chodzi.

[Syn85]

Każdy ma jakieś swoje przeżycia, wzloty i upadki, swój świat

jak każdy człowiek, bardziej chory czy bardziej zdrowy

zdrowy chorego nie zrozumie.

Ale chociaż przybliży się o kroczek do zrozumienia, co może poprawić jakość życia jednej i drugiej strony, prawda? A o to przecież chodzi.

Nasza grupa na ten moment istnieje już około roku.Na ten moment może nie jest zbyt liczna. Bo jednak mam wrażenie że jest to jeszcze jakieś tabu.Spotkałem ostatnio panią u lekarza,która miała chorego syna.Mówiła ,że sobie nie do końca z tym umie poradzić sama.Nie ma nawet z kim pogadać o tym. Zaproponowałem jej przyjście do nas.Niestety nie zjawiła się jest jeszcze w tym jakiś lęk by korzystać z takich form pomocy.

Fakt może zdrowy chorego nigdy nie zrozumie. Lecz bliscy osób chorych mogą zrozumieć innych bliskich. Mogą zostać wysłuchani. Zobaczyć że inni też z tym problemem się zmagają. Wyjść z cienia ,w którym jesteśmy.A czasami usłyszenie innych jak sobie z tym radzą może poszerzyć perspektywy oraz nauczyć nowych sposobów radzenia sobie z tym.

A co do głaskania po główce.Staramy się nie mówić że wszystko będzie dobrze ,ale raczej wysłuchać i znaleźć potrzebne rozwiązanie na ten moment.

Jeśli macie znajomych z zabrza lub sami jesteście z zabrza i czujecie taką potrzebę zapraszamy.Poniżej podaje link do naszego skromnego bloga:

https://wspierajmyrodzinezabrze.wordpress.com/

lub piszcie na mój adres mailowy : raflik85@o2.pl

Pozdrawiam i dziękuje za wypowiedzi i zachęcam do następnych komentarzy