Wypociny

[samotny_Medrzec]

Pustynia zamyślenia tkwi w mojej głowie. Wszystko dookoła traci kontury i blask. To co kiedyś zdawało się wielką
przygodą, dziś jest niebezpieczeństwem zagrażającym życiu. Ułudą zmarnowanych lat.
Rozwidlenie dwóch życiowych dróg stało się zaczątkiem nowego życia. Życia pod kreską, a może na marginesie? Wszystkie dotychczasowe spekulacje można śmiało wrzucić do kosza i nikt za tym nie zapłacze - prócz mnie.
Czy aby na pewno? Może jest jakiś sens, jakaś logika w tym co się doświadczyło. Może wyda to jakiś owoc, nie w tym ale
w przyszłym czasie?

[Psychodelik_euforii]

załóż swój dział w wrażliwość i twórczość