Moja Melancholia

[Kid17]

-Sen1-

Sarna
Plonaca zywym ogniem
Roztapia sniegowe
Zaspy
Mojego wiezienia
Wraz z jej umieraniem
Topnieje moj
Swiat
Ktory otacza mnie
Zimnymi murami...
Sarna jest
Moja dusza
Ktora plonie
Wiedzac ze smierc
Nie przyniesie zbawienia
Ale umierajac w plomieniach
Istnienia
Wskazuje
Wyjscie i droge
Do innego zycia-
Bezwieziennego
Bezrozpaczliwego
bezswiadomego
Po wypaleniu
Na jej prochach
Zakwitl
Kwiat nadziei...

[Kid17]

-Sen2-

Zablakana w labiryncie
ciemnosci
Uciekam przed wlasnym
cieniem
Szukam swiatla w
nicosci
I wolam cicho
pomocy
A cien wciaz za
mna
Wbija w me serce zatruty
sztylet
Ktory zamienia moja krew w
smole
Czarna ciecz wypala mnie od
srodka
Serce juz dawno
umarlo
A co mnie jeszcze trzyma przy
zyciu
To ulotna mysl ze mialam zrobic cos
jeszcze...

[Kid17]

-Dwa zycia-

Wstaje
A moja dusza wciaz siedzi
Mowie
A moja dusza wciaz milczy
Zyje
A moja dusza wciaz w niebycie
Nie wierze juz sobie
Nie wiem czy zyje
Czy jestem w niebycie
Nie wiem czy to ja
Ide
Mowie
Czuje
Dwa swiaty we mnie
Ten zewnetrzny
Gdzie nie poznaje siebie
Patrzac oczami duszy
I ten we mnie
Ktory nie ma sil
Na sterowanie mym zyciem
Rozszczepienie zyc
W mym umysle
Bez wiary w siebie
Bez mocy na przetrwanie
Bez nadziei na pojednanie
Dwoch zyc
W jednym sercu

[Kid17]

-Czy warto?-

Czy warto dac sie poniesc
Uczuciu
Ktore da mi
Krople szczescia
W zamian za cale morze
Cierpienia
Czy warto uwierzyc
W niewidzialna moc
Uczucia
Ktore wskrzesi mnie
Na chwile
W zamian za wieczne
Potepienie
Czy warto spojrzec w oczy
Uczuciu
Ktore jest lekarstwem
Dla skonanej duszy
I zazyc je z taka sama
Nadzieja
Jak zazywa sie
Trucizne
Czy warto skosztowac slodyczy
Uczucia
W zamian za tony soli
Zobojetnienia
Czy warto zaufac uczuciu
Ktore niknie wraz z przemijajacym
Dniem
W zamian za utrate zaufania
Samej sobie
Czy warto tracic serce, rozum i dusze
Dla...uczucia...

[Kid17]

-Mara-

Slysze cie
Jestes niewypowiedziana mysla
Widze cie
Jestes cieniem mojej duszy
Czuje cie
Jestes dotykiem swiadomoci
Pragne cie
Choc jestes tylko zmara
Wolam cie
A ty nabrzmiewasz milczeniem
Biegne do ciebie
A ty chowasz sie za fasada obojetnosci
Tesknie za toba
A ty kiwasz glowa z politowaniem
Teraz wiem
Ze ciebie nie ma
Ze jestem tylko ja
I moje wolanie juz milknie
I moja podroz zostala przerwana
I moja tesknota umarla
Wiec stoje pod murem
Czekajac na twoj wyrok

[Psychodelik_euforii]

aż się łza w oczku kręci tyle smutku.... bólu cierpienia

[Kid17]

-Ucieczka-

Osamotniona
Za szklem wlasnej
Swiadomosci
Niedotykalna
W celi wlasnej
Samotnosci
Odrzucona przez
Aniola Stroza
Teraz jestem tu
Bezbronna
I oddana na pastwe
Kolejnego dnia
Bez poczucia
Przynaleznosci
Do nikogo
Do niczego
Tkwie sama w sobie
Ludzac sie na
Szanse ucieczki
Od wlasnych win
Ktore zalewaja me
Serce
Od mrocznych mysli
Ktore zatruwaja
Umysl
I od utopijnych marzen
Ktore nie maja
Racji bytu

[Kid17]

-A ty wciaz spisz-

A ty wciaz spisz
Nieskazitelnym snem
Dobroci
Nie przejmujac sie
Mym losem
Ktorym sam mnie
Obdarowales
A ty wciaz milczysz
Gluchy na krzyk
Mojej rozpaczy
I nawet liscie
Strwozone
Wija sie pod mym
Glosem
A ty wciaz nikniesz
Na rozdrozach mego
Zycia
I choc tak bardzo chce
Ujrzec twa twarz
I dostrzec usmiech
Pocieszenia
Widze tylko pustke
A jednak wciaz cie
Szukam
Chce poczuc twe
Niewidzialne cuda
Chce uwierzyc
Ze stworzyles mnie
Nie tylko dla siebie samego
Ot tak
Dla zabawy
Chce doznac prawdy
Ktora mnie usmierci
W zamian dajac
Wieczne zycie
A wtedy powiem ci
O calym mym bolu
O tej ciazacej niepewnosci
O sercu rozdartym
A ty wtedy
Tylko spojrzysz na mnie
Milczacym wzrokiem dobroci

[Kid17]

-Tone-

Tone
we lzach samotnosci
Plywac
nikt mnie nie nauczyl
W morzu kropel
zwatpienia
Nikt nie wyciaga
Pomocnej dloni
Zeby wyciagnac mnie
Z otchlani przerazenia
Moje ostatnie wysilki
na nic sie nie zdaja
bez nabrzeza nadziei
Ile ta tortura mego zycia
trwac bedzie?
Kiedy zabraknie
sil do walki
Umre w glebinie
Zapomnienia
A nimfa tylko
Polozy zwiedly koral
Na mym grobie

[Kid17]

-Co pozostanie-

Jesli umre teraz
To co po sobie pozostawie?
Jesli odejde sciezka mroku
Czy ktos bedzie mnie szukal?
Jesli splynie na mnie mgla zapomnienia
Czy jeszcze ktos bedzie o mnie pamietal?
Czy kochalam na tyle silnie
By czyjes serce zabilo choc raz dla mnie?
Czy wspieralam na tyle mocno
By ktos wspomnial mnie z usmiechem?
Czy zylam na tyle prawdziwie
By ma smierc miala jakies glebsze znaczenie?
A jesli umre teraz
W proch i pyl sie obroce
Czy samotna lza
Uwienczy krzyz na mej mogile?

[Kid17]

-Klamstwo-

Moje zycie to
Jedno wielkie klamstwo
Oszukano mnie juz
Przed moimi narodzinami
Obiecujac moim rodzicom
Szczescie
Przy mojej kolysce pojawila sie
Obludna wrozka
Zapewniajac
Ze wyrosnie ze mnie
Porzadny czlowiek
Sklamana wizja
Zaslonila oczy prawdzie
A ja w to uwierzylam
Do czasu kiedy klamstwa
Zaczely sie rozpadac
Raniac wszystkich dokola
Swoimi strzepami
Rozrywala serca sklamanych
A me wlasne
Zamienilo sie w kamien
Ktorego nikt nie zlamie
Ale tez ktorego nikt nie ogrzeje
Klamstwo mojego zycia
Rozwinelo swoj kwiat
I gubie sie w tych wszystkich
Bledach
Popelnionych przez wiare
Ze zycie nalezy do mnie
I pograzam sie w labiryncie
Zludzen
Bez nadziei na odnalezienie
Prawdy mojego zycia

[is]

Urzekł mnie wiersz "Ucieczka". Odnalazłam w nim cząstkę siebie.

[Kid17]

-Ciezar zycia-

Moje zycie to nieustanne
Konwulsje
Wyrywam sie z ciemnosci
A ona wciaz mnie pochlania
To nieustanna walka
Nieustanne drzenie serca
Nieustanne rozrywanie duszy
Czy nie lepiej
Poddac sie ciemnosci
Zostac przez nia pochlonieta
Poddac sie raz na zawsze
I uwolnic od tego wiecznego
Cierpienia?
Zatracic w porazce
I juz nigdy nie marzyc
O pieknym swiecie
Normalnosci
I juz nigdy nie wierzyc
W zludne nadzieje
O lepszym jutrze
I juz nigdy nie czuc
Ze cierpienie przyniesie
Zbawienie

[Kid17]

-Serce matki-

Serce matki jest ogromne
Ale zarazem kruche
Jedna moja lza
Zalewa je morzem smutku
Jedna czastka mej rozpaczy
Lamie je w pol
Serce matki
Jest kojaca przystania
Jednak tak dla mnie daleka
Ale wiem ze ono
Zawsze na mnie czeka
Z niezrownana z niczym miloscia
Z otucha i darem ulzenia
Wszystkim przeciwnosciom zycia
I kiedy smutek bedzie
Juz nie do zniesienia
Przeplyne jego glebiny
I dotre na wybrzeze
Dobrego serca matki

[Kid17]

-Tak jak ty-

Chcialabym
Tak jak ty
Stapac twardo po ziemi
Umiec schronic sie przed burza
Kochac i nie zadawac pytan
Pytac i nie oczekiwac odpowiedzi
Myslec bez zbednych dociekan
Uciekac przed zlem
Taplac sie w dobru
Mowic to co sie czuje
Czuc i nie wstydzic sie o tym mowic
Walczyc o swoje
Dac za wygrana kiedy walka zmeczy
Osiagnac wewnetrzny spokoj
A gdy go nie mat to sie smiac
Plakac o zgube
Zgubic sie w szczesciu
tkac jak na drutach ciekawe opowiesci
Nudzic sie z soba
A jutro bedzie lepsze
Czekac na zachody cierpienia
I wschody nadziei...
Wiec czemu tak ciezko
Podazac tak jak ty
Do celu
Nawet nie wiedzac czym ten cel jest...

[Kid17]

-Pukam-

Pukam
Slysze twe kroki za
Drzwiami wiecznosci
Wolam
Glos echem odbija sie
Od odchlani ciemnosci
Placze
Za straconym zyciem
Na dnie beznadziejnosci
Blagam
O ostatnia chwile
Zakutej w twym sercu milosci
Odchodze
Zamglona sciezka
Mojej nieodgadnionej swiadomosci

[Kid17]

- W cieniu-

W cieniu twojego spojrzenia
Niknie to co laczy mnie z ziemia
Trace poczucie przynalezenia
Do tego stada
Ludzi z pieknymi idealami
Ciagnacych w strone
Jasnosci
Palacej jak zywy ogien
W mej dloni
A ja jednak upajam sie
Cieniem twej wiernosci
Moja naga dusza
Drzy w mroznych objeciach
Twej obietnicy
Jestes jedynym bogiem
Ktorego znam
Bogiem kamiennym
Zimnym i odgadnionaym
W cieniu twojego spojrzenia
Do ciebie uciekam
Moj smutku...

[Kid17]

-Pewnego dnia-

Pewnego dnia
Gdy znow sie spotkamy
Wytrzymam twe spojrzenie
A gdy ty odwrocisz wzrok
Ja wlasnie wtedy
Wleje w twa dusze
To uczucie smutku
I juz na zawsze
Nasze istnienia
Pozostana zlaczone
Ta niewidzialna nicia
Bolu
W koncu zrozumiemy
Wzajemne cierpienie
I nasze bratnie dusze
Podadza sobie rece

[Kid17]

-Minuta-

Minuta
Rani mnie szescdziesiecioma
Szpilkami czasu
Wbija sie w najczulsze punkty
Duszy
A ja w agonii
Czekam na kolejna minute
Zbawienia
Ktora nie nastanie
Nawet po skonczeniu
Swiata
Ja cierpiec nigdy
Nie przestane
Odliczajac bolesne sekundy
Mego istnienia

[Kid17]

-Slowa-

W kazde slowo
Wkladam strzepek
Mej duszy
W kazde slowo zrodzone
Wierze bardziej niz
W zbawienie
W kazdym slowie
Ukrywam prawde
Wlasnego zycia
Zycia
Krotkiego
Urywanego
Niedokonczonego
Przekreslonego
Zycia ktorego jak slowa
Ktos przeczyta
I zapomni