Co zabrać do szpitala, jak zorganizować tam pobyt ?

[sophie]

Do szpitala najlepiej zapakowa sie jak na wakacje zeby sie nie nudzilo.
Ja raz mialam noz w torebce, bo na rzezbie na uczelni byl czasem potrzebny.
A podobno to niebezpieczne ?
Dobrze ze rewizji nie robili.

[zbyszek]

Źle, że nie zrobili. Nie chodzi tylko o Ciebie, pomyśl o współpacjentach w gorszym stanie niż Ty.

[hvp2]

W gruncie rzeczy nie musieli robić aż rewizji, ale mogli po prostu zapytać.

[Ralf]

a jaki noz w torebce? A moze to był nożyk?

poza tym to musial byc lekki oddzial..., nie nie chce mi sie wierzyc ze sie nie pytali...

[Nhysvaneyck]

coto mylczoncej cszarnejmery ???

[sophie]

To byl Kobierzyn, powazna sprawa. Sami wariaci i dewiaci. Epilepsje, chore baby.
A noz byl do gliny. wielkosci kuchennego. Oddzial 2b.
Ale nic sie nie stalo.
Bylo, minelo.

[Marionetka]

Hm.. dziwne, ze nie robili rewizji, może pielęgniarz był pijany.
ja byłam w Gnieźnie, tam zabierali wszystko, jedyne co mi zostawili to zeszyt , długopis, bieliznę, mydło i ręcznik. I dali szpitalną piżamę, dopiero gdy "ktoś zasłużył " dostawał swoje ubrania.

[Ralf]

wczasy...? O.o

[Lisner27]

Życie w szpitalu jest spoko gdy wiesz jak tam żyć, warto ten czas nie przespać tylko spożytkować na czytanie czegoś, na rozmowy z innymi, jak sobie radzą w chorobie, jak wyobrażają sobie życie po wyjściu, często chodzić na zajęcia terapeutyczne. W szpitalu jesteśmy dla siebie, by nam coś to pomogło a nie skazani przymusem odsiedzieć tam karę.

[Lizawieta]

dobrze gadasz Linser 27

[Melisa]

Byłam 2 razy w szpitalu, generalnie dobrze wspominam oba pobyty - życie towarzyskie kwitło. Pamiętam jednak teraz aby kupować szlafroki na suwak a nie na pasek.

Kiedy na oddziale zamkniętym ubrałam się w swój przepasany szlafrok, pielęgniarka bez żadnego ostrzeżenia brutalnie wyciągnęła mi pasek mówiąc że tego nie wolno mi mieć przy sobie. Później przy wyjściu nie odzyskałam swojego paska, nie mogli go znaleźć w depozycie. Było mi go bardzo szkoda, bo to był mój ulubiony szlafrok.

[Lisner27]

o to Natalia nie byłaś bardzo chora skoro szpital dobrze wspominasz ale też zależy to od osób tam leżących ja 2 miesiące przespałem i byłem bez życia dawali kroplówki bo nie nie jadłem nie piłem fatalny stan wpół do śmierci

[H8P]

Odradzam pojscie do szpitala psychiatrycznego, nic milego

[Unknown]

Ja również odradzam. Źle wspominam pobyty w szpitalach.

[moi]

Ja byłam trzykrotnie hospitalizowana, ale w małym szpitalu z małym oddziałem. Oddział dla psychicznie i nerwowo chorych był w oddzielnym budynku otoczony drzewami i uroczym ogrodem. Można było wychodzić na zewnątrz, do ogrodu, opalać się i leżeć na kocu, grać w paletki (tylko one były na stanie).

Gdyby nie wszechogarniająca nuda i brak jakichkolwiek zajęć aktywizujących, nazwałabym pobyt tam sielanką. Źle wspominam tylko pierwsze dni, kiedy chodziłam zamulona lekami. Potem było już dobrze. Pacjenci byli przyjaźnie nastawieni.

Ale szpital to ostateczność. Lepiej obyć się bez niego, choć czasami to jedyne wyjście, by poczuć się lepiej i ustawić leki. Nigdy nie wiadomo, jak się trafi, nie ma więc co straszyć na zapas.

Pozdrawiam.m.

[Melisa]

o to Natalia nie byłaś bardzo chora skoro szpital dobrze wspominasz

No właśnie byłam bardzo chora! Pierwszym razem nie było ze mną żadnego kontaktu, miałam urojenia że posadzą mnie na krześle elektrycznym, uciekałam i związali mnie na całą noc pasami, nie podpisałam zgody na leczenie i miałam sąd. Ta pierwsza diagnoza to "Ostre i przemijające zaburzenia psychotyczne" W psychozie tak schudłam że wyglądałam jak anorektyczka! Na początku dali mi Trilafon po którym miałam silną akatyzację, po tygodniu go odstawili. Przeszłam swoje!

Jednak spotkałam w szpitalu bardzo fajnych ludzi z którymi długo utrzymywałam kontakty. Zauważali mnie tam też mężczyźni, były różne historyjki miłosne Mieliśmy tam też sporo różnych zajęć: muzykoterapię, psychorysunek, ceramikę, hippoterapię i wiele innych.

Kiedy na początku pobytu w szpitalu dowiedziałam się że będę musiała przebywać tam minimum miesiąc, prawie się załamałam, myślałam że to będzie kompletna strata czasu. Potem nazwałam szpital "przytuliskiem" bo tak go odbierałam. Czułam, ze ktoś mnie tam przytulił, zrozumiał, pomógł wyjść z dołka. Bałam się z niego potem wyjść w ten okrutny świat, gdzie tylko przebojowi pływają na wierzchu.

[Lisner27]

ja też miałem jazdę z krzesłem elektrycznym myślałem że elektrowstrzasy to jest krzesło i że puszczą przez moje ciało tysiące volt albo przetransportuja mnie do Gliwic gdzie jest ośrodek dla narkomanów.

[moi]

"Ostre i przemijające zaburzenia psychotyczne"

Miałam taką samą diagnozę po hospitalizacji.

Pozdrawiam.m.

[sophie]

Ja mialam komorke, zeby pisac do paru znajomych.
Ale za 1 razem to musialam ladowac tylko u pielegniarek, pozniej juz mi pozwolili samej sobie pilnowac swoich rzeczy.
Przywiezli mi tez cos do rysowania, wiec moglam robic portrety znajomym z oddzialu.
Fajnie tez sobie wziazc cos do malowania, np lakier do paznokci itd.., to mozna wspolnymi silami sie umalowac z kolezankami.
Jak jest mozliwosc to fajnie miec radio na sali.
Jakies ksiazki, ale w szpitalach to chyba juz sa.
gazety, zeby sie nie nudzilo, a jak sie pielegniarkom na nocnym dyzuze pozyczy, to pozniej sa bardzo mile.

[Unknown]

Kiedy na początku pobytu w szpitalu dowiedziałam się że będę musiała przebywać tam minimum miesiąc, prawie się załamałam, myślałam że to będzie kompletna strata czasu.

A ja za pierwszym razem jak sama poszłam do szpitala siedziałam tam 3 miesiące, za drugim razem przez sąd 2 miesiące i na początku myślałam, że mnie tam krew zaleje... W szpitalach nie ma nic fajnego, prawie same nudy, szkodliwe dawki psychotropów i trafiają się upierdliwi ludzie.