Na jakich błędach się nauczyliście żeby nie robić2raz czegoś

[Niebieskie_Slonce]

Chodzi mi o schizofrenię. Przez tą chorobę uczymy się poprzez doświadczenie codziennych dni i pracy nad sobą wielu rzeczy. Ja nauczyłam się np. cierpliwości. Teraz czekam bardzo długo(...) zanim zacznę się oburzać itp. W tej chorobie ta zmiennośc nastroju bardzo komplikuje życie. Dobrze gdybyśmy wymienili się na bazie naszych doświadczeń czego unikać, na co zwracać SZCZEGÓLNĄ uwagę ... w shizofrenii żeby potem nie przesadzić z czymś... czekam na Wasze odpowiedzi

[narkotyk666]

Polska edukacja nauczyła mnie by się nie edukować! Praca w Polsce nauczyła mnie by nie pracować! Psychiatrzy nauczyli mnie by się nie leczyć u nich! Teraz ja nauczam Was przez Internet postami! Jestem Waszym ostatnim i finalnym nauczycielem!

[cezary123]

Nauczyło mnie życie, aby nie ulegać schizofrenicznemu wyobrażaniu sobie tego jak coś się potoczy, tylko realnie to przeżyć.
Wcześniej było: i tak wiem jak coś się zdarzy i jaki będzie miało przebieg, jak ludzie się zachowają, i co ja z tego wyniosę.. i po co jeszcze mam to przeżywać.
Było wycofanie z życia.
Dopiero stopniowo, ostro rzeczywistość do mnie docierała i teraz staram się nie uciekać od niej.
Zazwyczaj pozwala mi to na uczestniczenie w życiu zawodowym czy osobistym i realne działanie przynoszące zyski, zamiast lichych wyobrażeń i niechęci do rzeczywistości.
Nic nie jest takie jak uważamy wcześniej. Dopiero jak realnie zrealizujemy: na przykład pójście do pracy, na studia, czy życie osobiste, zaskakuje to, że było warto, jest cenne, i ociąga za sobą dalsze korzystne konsekwencje.
Każda przyczyna ma skutek, ale trzeba realnie się w to włączyć.

[eN]

Ciekawe jest to co piszesz, cezary123. Czy takie zachowanie rzeczywiście jest typowe dla schizofreników?

[cezary123]

Przedstawiam to co co było u mnie. Nie wiem czy ma to związek ze schizofrenią, ale dopiero mądry po szkodzie, nauczyłem się nie wycofywać z realnego życia w coś w rodzaju urojeń o nim.
Może to była u mnie tylko jakaś przyczyna późniejszego epizodu schizofreniopodobnego.

[werterka]

Nauczyło mnie życie, aby nie ulegać schizofrenicznemu wyobrażaniu sobie tego jak coś się potoczy, tylko realnie to przeżyć.
Wcześniej było: i tak wiem jak coś się zdarzy i jaki będzie miało przebieg, jak ludzie się zachowają, i co ja z tego wyniosę.. i po co jeszcze mam to przeżywać.
Było wycofanie z życia.

Brzmi znajomo..., ja żeby uchronić siebie, i uporządkować świat, móc kontrolować rzeczywistość, czytałam dużo psychologicznych artykułów o różnych mechanizmach, potem poruszałam się w nich zamiast otworzyć się na teraźniejszość, na daną chwilę..., Jeszcze przed wybuchem choroby, zaczęłam zauważać, że patrzę
na świat przez pryzmat gotowych teorii, książkowych i zaczęło mnie to już męczyć, straciłam zainteresowanie światem, teraz też się otwieram poznawczo. Ostatnio taki trening zrobiłam sobie kupując Mistrza I Małgorzatę, miałam o tej pozycji już jakieś wyobrażenie, które nawet nie otarło się o rzeczywistą fabułę. W dodatku, występuje w niej też motyw schizofrenii, co będąc w psychozie, mogłabym odebrać osobiście, i mieć na tym tle jakieś urojenia, a to zupełny przypadek.

[agatcon]

A ja się kompletnie nie uczę na błędach. Wszystko co robiłam źle, robię jeszcze raz... i kolejny. Po prostu jestem niereformowalna i nie potrafię tego zmienić. Myślałam, że po próbie samobójczej i doświadczeniu tego strasznego stanu nie popełnię tego jeszcze raz, ale przedwczoraj już miałam kolejną śmierć zaplanowaną w najmniejszym szczególe... Nic mnie to nie nauczyło. Nawet szkołę zacznę teraz po raz czwarty, bo nie umiem się uczyć na błędach wcześniej popełnionych. Nie wiem jak ja przeżyję to życie.

[jblazys]

szego ja się nauszyłem niesłuchiwaś się jedne głos co mi gada bez przerwy na kogoś a czegulności jak krytykuje mi tu o jakimś miejsu i tpu tam dalej a inne głosy są wredne i co gada nastempnie na kogo innego znalazłem w internsie taką stronk chsch.pl tam można dobrą porade użyskać od psychologa

[Melisa]

Na pewno nie poszłabym już do lekarza który nie jest z polecenia, np takiego którego adres znaleźć można w książce telefonicznej, czy w ogłoszeniu w prasie.

Pierwszy psychiatra do którego trafiłam był z książki telefonicznej, bo nie znałam jeszcze tego środowiska. Teraz znam chyba wszystkich w mieście

[werterka]

Tutaj przesyłam link do treningu metapoznawczego, może się komuś przyda. Ćwiczenia są podzielone na moduły A i B:
http://www.uke.de/kliniken/psychiatrie/index_17380.php

[Pamal]

Nauczyłam się nie spinać i nie zamykać w sobie w sytuacjach społecznych.
Nie mam już nic do stracenia.
Nie rywalizować, nie wysuwać się na pierwszy plan.
Czekać na swoją kolejkę.
Uśmiechać się.

[cezary123]

Tego ostatniego to i ja musiałem sie nauczyć ostatnio, aby nie straszyć przyjaciół ponurą miną która mi czasem pojawia się, jak przypomnę sobie o swoim epizodzie, a zwłaszcza o tym, że przez to uciekłem od zakochanej we mnie dziewczyny

[fizia]

Ja sie nauczylam zeby nie sugerowac sie tym co tutaj pisza o dawkowaniu leko bo posluchalam i skonczylo sie to dla mnie nawrotem.

[sophie]

Ja sie caly czas ucze. Czasem kozystam z tego, do czego juz wczesniej doszlam ale to nie zawsze pomaga. W zyciu trzeba od czasu do czasu sie sparzyc.
W szpitalu bylam 3 razy, po 2 razie myslalam i postanowilam sobie, ze juz nie trafie tam wiecej a i tak sie stalo.
Nie wybieram sie wiecej na zaden oddzial i do zadnego szpitala ale nigdy nic nie wiadomo.
Oby bylo juz tylko lepiej