Żywioły- jak tworzy się umysł. Czakra ogniowa

[Kamil Kończak]

"To co nazywamy światem fizycznym składa się z dwóch czę-
ści: energetycznej, zwanej również eteryczną oraz fizycznej,
materialnej, czyli widocznej i namacalnej. Część energetyczna
jest źródłem surowca dla części fizycznej, ponieważ materia
powstaje z energii w procesie zagęszczania cząstek elementar-
nych w środowisku kosmicznej próżni. Inaczej mówiąc, gdyby
nie ten proces, widocznego świata materialnego po prostu by
nie było.

Zgodnie z mistycznym aksjomatem mówiącym, że wszystko
pochodzi z góry, widoczny świat zwany materialnym, jest śro-
dowiskiem zbudowanym z maksymalnie zagęszczonej materio-
energii świata eterycznego. To co współczesna nauka zdołała
zbadać w swoich laboratoriach i uważa za energię, według na-
uk mistycznych jest nadal materią, lecz występującą w bardzo
subtelnej, „uduchowionej”
1
, czyli naenergetyzowanej formie.
Gnoza przedstawia universum jako przenikające się sfery coraz
bardziej rozrzedzonej materii przeniknięte coraz większymi ilo-
ściami energii. Tych sfer jest niezliczona ilość, a każda z nich
odnosi się do coraz większej przewagi energii nad materią, po-
dobnie jak w atmosferze, gdzie materia gazowa jest coraz bar-
dziej rozrzedzona. Ze względów praktycznych dokonano
uproszczonego podziału na trzy światy: fizyczny (złożony z

1
Mistycyzm nazywa energię duchem, czyli czymś potężnym, odbieranym
przy pomocy fizycznych zmysłów jedynie w postaci skutków jej działania.
„Uduchowienie” materii oznacza w tym kontekście odwrotnie proporcjonal-
ny stosunek energii do materii, tzn. im materia jest bardziej rozrzedzona,
tym więcej posiada energii i vice versa – im bardziej zagęszczona jest ma-
teria, tym mniej posiada energii, jednakże, nawet w stanie największego
zagęszczenia nie jest jej zupełnie pozbawiona.
9
części energetycznej i materialnej), astralny oraz przyczynowy
(mentalny).

Według tego podziału świat astralny składa się z materio-
energii o wiele subtelniejszej niż świat eteryczny. Jego nazwa
pochodzi od wyglądu obiektów i ciał, które są transparentne,
zbudowane ze światła o różnej intensywności, co do pewnego
stopnia przypomina migocący pył gwiezdny. Ta cecha przywo-
dzi na myśl rozpoznane i częściowo zbadane przez naukę foto-
ny, które posiadają cechy zarówno materialne, jak i energe-
tyczne, niezmiernie wrażliwe na wpływy zewnętrzne. Według
mistycyzmu cząstki astralnej energio-materii można łatwo
kształtować przy pomocy myśli, woli i koncentracji, co sprawia,
że myśl powodowana pragnieniem może się natychmiast zma-
terializować w formie astralnej.

Następny świat, przyczynowy, jest zbudowany z jeszcze
subtelniejszej energio-materii, którą wiele pism nazywa
„mentalną”, ponieważ operujące tam energie są bezpośrednio
zarządzane przez Uniwersalny Umysł i poprzez ten pryzmat
oddziaływają na indywidualne umysły wszystkich istot żywych
w trzech światach universum. Dopiero poza tymi trzema świa-
tami zaczynają się sfery „czystego ducha”, czyli czystej energii
bez domieszek materialnych.

Biblijne Słowo lub gnostyckie Logos jest nurtem energii ma-
jącej swoje źródło w najwyższej sferze wszechświata, zwanego
również Stworzeniem, składającego się z wielu universów. W
istocie jednak Słowo jest samym tym źródłem, wypromienio-
wującym się w celu tworzenia wszechświata, dlatego nazywane
jest Twórczym Słowem, czyli twórczą, świadomą energią. Jest
ono pierwszą emanacją Absolutu, a właściwie – jak to zostało
nazwane w mistycyzmie – Bogiem-w-Akcji w odróżnieniu od
Boga-jako-Boga lub Pierworodnym, Synem Bożym i Duchem
Świętym według innych terminologii. Ten główny nurt dostar-
cza energii wszystkim światom poniżej, docierając do jego naj-
dalszych zakątków i przenikając oraz energetyzując każdy
atom materii.

Słowo jest zatem aktywną i twórczą Mocą Boga. Każda
cząstka Stworzenia jest w wibracyjnym ruchu i bez niego nie
mogłaby zaistnieć, a więc nie mógłby również zaistnieć
wszechświat. W miarę jak fizycy zagłębiają się coraz bardziej w
10
materię, odkrywają, że im mniejsza jest jej „cząstka”, tym wy-
daje się szybciej wibrować. Nawet pozornie nieruchomy ka-
mień zmienia się nieustannie w sobie ze względu na tę wibra-
cję. Jej szybkość jest wyjątkowo gwałtowna.

Uczeni przyznają, że nie mają pojęcia, co utrzymuje fizycz-
ne Stworzenie w stanie nieustannego ruchu. Moc, przy pomocy
której Stworzenie jest bez przerwy zasilane i utrzymywane w
istnieniu, jest nauce nieznana. Mistycy mówią, że tą Mocą jest
Słowo, pierwsza wibracja Boga, która wyprojektowuje Stworze-
nie i utrzymuje jego istnienie.

W swym ruchu odśrodkowym, czyli „w dół”, jak się popular-
nie mówi, Słowo zużywa stosunkowo niewielką część energii na
tworzenie materii. W ten sposób powstają poszczególne światy
energetyczno-materialne począwszy od przyczynowego, po-
przez astralny i eteryczny, aż do fizycznego świata maksymal-
nie zagęszczonej materii. W powrotnym ruchu dośrodkowym,
czyli „w górę”, Słowo odzyskuje energię poprzez rafinację ma-
terii do stanu energetycznego. Inaczej mówiąc, energetyzowa-
nie i produkcja materii jest procesem twórczym, zaś zwijanie
materii do stanu energetycznego jest procesem niszczącym.
Oba te procesy przebiegają nieustannie w Naturze i oba są nie-
zbędne, aby wszechświat mógł istnieć.


Żywioły (tattvy)

Na Wschodzie jogini, mędrcy, zaawansowani kapłani i na-
uczyciele duchowi, w Europie alchemicy i okultyści, zaś w kul-
turach amerykańskich i plemionach syberyjskich szamani, od
niepamiętnych czasów twierdzą, że świat materialny składa się
z czterech żywiołów: ziemi, wody, ognia i powietrza. Po prostu
na podstawie obserwacji pogrupowano wszystkie składniki ma-
terialnej Natury według każdemu znanego wzoru ukazującego
poszczególne stany skupienia materii. Są to ciała stałe
(ziemia), ciekłe (woda) i gazowe (powietrze). Do tej popularnej
trójcy dodaje się stan plazmiczny (ogień), czyli stan spalania,
doprowadzający materię stałą i ciekłą do postaci gazowej i ete-
rycznej. Nauki mistyczne mówią o jeszcze jednym stanie sku-
pienia materii, który nazywają akaszą (akasha), ponieważ
11
zgodnie z prawem przyczyny i skutku oraz według mistycznej
reguły, że świat materialny jest odbiciem wyższych, metafi-
zycznych światów, stwierdzono, że materia, jaką znamy, nie
może brać się z niczego. Coś musi być tuż ponad światem fi-
zycznym, gdzie zarówno gęsta materia, jak energie, które wi-
dzimy w działaniu, mają swoje źródło.

Obserwacja świata eterycznego, do którego jogini mają do-
stęp przy pomocy różnych form yogi wykazała, że żywioły bio-
rą swój początek w eterycznej (energetycznej) części świata
fizycznego i na tamtym poziomie występują jako eteryczne
źródła (esencje) żywiołów fizycznych. Oddziaływanie różnych
aspektów czystej energii napływającej do tamtego poziomu z
wyższych regionów universum na podatomową energio-
materię, zagęszcza ją powodując powstawanie fizycznego bu-
dulca ciał materialnych zarówno u człowieka, jak i u wszystkich
niższych form zarówno ożywionych, jak nieożywionych.

Proces tego zagęszczania można sobie wyobrazić porównu-
jąc doprowadzanie jakiegoś gazu (np. tlenu) do stanu ciekłego,
czyli z postaci niewidzialnej i nienamacalnej do postaci, którą
można odbierać przy pomocy fizycznych organów zmysłowych.
Zagęszczanie polega na kondensacji atomów gazu, które w na-
turalnym stanie są znacznie oddalone od siebie, upychając je w
jakimś stosunkowo niewielkim, ograniczonym ścianami naczy-
niu coraz bardziej redukując przestrzenie międzycząsteczkowe.
W podobny sposób kondensuje się eteryczna energio-materia
wyższej frakcji żywiołów tworząc ich skondensowane odpo-
wiedniki. Zagęszczanie postępuje dalej już w świecie material-
nym, gdzie w sposób naturalny lub sztuczny gazy zamieniają
się w ciecze, zaś ciecze w ciała stałe pod wpływem warunków
atmosferycznych, w tym wilgotności, temperatury, ciśnienia,
obecności pewnych katalizatorów itp. Jest to zatem proces każ-
demu znany, z tym jednak, że większość ludzi nie zdaje sobie
sprawy z pierwszego etapu, jakim jest jego zapoczątkowanie w
świecie eterycznej energio-materii.

W dawnych czasach tajemnica powstawania żywiołów była
pilnie strzeżona, ponieważ na poziomie eterycznym cząstki po-
datomowe wszystkich pierwiastków są identyczne i umiejętnie
podnosząc jedne pierwiastki do stanu eterycznego, można je w
procesie ponownego zagęszczania zamienić na inne. Proces ten
12
zwany był transmutacją i niektórym alchemikom podobno uda-
wała się zamiana różnych metali w złoto. Współczesna fizyka
jądrowa poznała tę właściwość materii i to, co się udawało al-
chemikom przy pomocy silnej i odpowiednio skoncentrowanej
woli, robi na skalę przemysłową w reaktorach atomowych. Jed-
nakże nie tylko ta możliwość była powodem utrzymywania w
sekrecie praw rządzących żywiołami – znacznie ważniejsze było
chronienie przed profanami technologii manifestowania się ży-
cia na poziomie materialnym. Antyczna wiedza o żywiołach jest
– jak się przekonamy dalej – kluczem do zrozumienia większo-
ści zagadnień związanych z działaniem umysłu, psychiki i orga-
nizmu istot żywych. Jest kluczem, ale choć ten klucz jest w za-
sięgu ręki, akademicka, oficjalna nauka nie zamierza go użyć,
dlatego błądzi jak pijane dziecko we mgle.

[Kamil Kończak]

Ziemia

Przez żywioł ziemi należy rozumieć wszystkie ciężkie pier-
wiastki i związki chemiczne, które wchodzą w skład minerałów.
Wszystkim wiadomo, jakie funkcje spełnia ten żywioł w ze-
wnętrznym świecie, ponieważ wszędzie dookoła widzimy jego
twory w postaci samej planety oraz niezliczonych przedmiotów
na jej powierzchni. Niemal wszystko, co istnieje w kosmosie
ma większy lub mniejszy związek z „ziemią”
2
, ponieważ struk-
tura przedmiotów zbudowana jest z minerałów, czyli ciał sta-
łych. Góry, skały, świat roślinny, olbrzymia większość material-
nych wytworów ludzkiego umysłu oraz wszystkie istoty żywe
posiadają w sobie ten żywioł, bo jest on budulcem ich ciał ma-
terialnych. Również morza i oceany są olbrzymim magazynem
rozpuszczonych w wodzie pierwiastków i związków nieorganicz-
nych oraz organicznych należących do tej grupy.


2
Żywioł „ziemny” występuje w całej fizycznej części wszechświata, a nie tyl-
ko na Ziemi. Nazwa została nadana dawno temu i odzwierciedla wszystkie
ciała stałe kosmosu; podobnie „woda” i „powietrze” są nazwami nieco mylą-
cymi, bo w kosmosie płyny i gazy mogą występować w innych konfigura-
cjach pierwiastków, w niczym nie przypominając ziemskiej wody i powietrza.
Po prostu, nadając te nazwy posłużono się takimi analogiami, jakie były pod
ręką.
13
Żywioł ziemi odgrywa również olbrzymią rolę w życiu formy
ludzkiej. Podobnie jak u innych istot żywych pierwiastki zgru-
powane pod mianem „ziemia” zapewniają człowiekowi solidną
konstrukcję szkieletu kostnego wypełnionego mięśniami, ścię-
gnami, żyłami i tłuszczami. Cały organizm pełen jest związków
metalicznych i niemetalicznych, wapnia i potasu, magnezu i
żelaza, siarki i sodu, węgla i krzemu oraz białek, węglowodo-
rów, cukrów, tłuszczów itd. Niektóre z pierwiastków występują
w stanie wolnym, a inne w postaci związków nieorganicznych
(mineralnych) i organicznych, spełniając różnorakie role.

Ta struktura wypełniona jest płynami i powietrzem oraz
energią życiową, zwaną praną.


Woda

Żywioł ten to grupa zawierająca wszystkie ciała z natury
płynne. W jej skład nie wchodzą substancje stałe stopione w
wyniku podgrzewania, na takiej samej zasadzie jak lód i para
wodna bez względu na stan skupienia są tą samą wodą, dlate-
go do grupy „wody” zaliczamy nie tylko rzeki, jeziora i oceany,
ale również lód, śnieg, mgłę i obłoki na niebie. Do tej grupy
zalicza się za to wszystkie roztwory minerałów i związków or-
ganicznych, w tym krew i inne płyny organizmów żywych.

Woda jest niezmiernie ważnym czynnikiem w świecie mate-
rialnym. Ciała istot żyjących, w tym roślin, owadów, zwierząt
itp. składają się w większości z płynów, a ich tkanki zbudowane
z ciał stałych, wypełnione są wodą i roztworami wodnymi róż-
nych substancji. W sensie czysto fizycznym to właśnie „woda”
pod różnymi postaciami dostarcza organizmowi rozpuszczone-
go i przerobionego w odpowiedni sposób pożywienia niezbęd-
nego mu do życia i rozwoju.


Ogień

Ogień jest stanem, w którym materia podlega tymczaso-
wym lub trwałym przemianom zmieniającym jej właściwości
czasami na zupełnie przeciwne. Jest żywiołem uważanym we
14
wszystkich kulturach za najlepszy środek oczyszczający daną
substancję z domieszek i nieczystości. U wszystkich organi-
zmów żywych i oczywiście u człowieka, żywioł ogniowy jest od-
powiedzialny za właściwy rozkład pożywienia i płynów, wszyst-
kie czynności trawienne i dostarczenie tak przetworzonych pro-
duktów odżywczych do odpowiednich organów organizmu. Ży-
wioł ogniowy wraz ze stowarzyszoną z nim praną ogniową jest
odpowiedzialny za procesy mentalne, które wyrażają się z jed-
nej strony jako aktywność umysłu pod postacią myśli, pra-
gnień, emocji i popędów, a z drugiej jako aktywność formy
materialnej, czyli ich fizyczną realizację.

Spalając materię ogień doprowadza ją i podnosi do stanu
gazowego i eterycznego. Między innymi dlatego w różnych kul-
turach istnieje tradycja kremacji ciała po śmierci, co ma na ce-
lu jak najszybsze oddanie Naturze i rozproszenie jego składni-
ków. Kremacja jest jednym z czynników pozwalających duszy
spokojnie odejść poprzez przecięcie jej ewentualnego przywią-
zania do ciała.

Ogień jest ze wszech miar pożytecznym żywiołem między
innymi dlatego, że wyzwala energię cieplną, która spełnia wiele
ról w życiu człowieka. Jest jednak żywiołem niebezpiecznym i
często destrukcyjnym, bo obok ogrzewania mieszkań w chłod-
nym sezonie, pomocy przy przyrządzaniu potraw, topieniu, od-
lewaniu i kuciu metali oraz uszlachetnianiu ich i dostosowywa-
niu do różnorakich potrzeb, wywołuje niszczycielskie pożary
oraz uczestniczy w reakcjach termojądrowych.


Powietrze

Do grupy powietrznej zaliczają się wszystkie substancje ga-
zowe, lecz podobnie jak w przypadku ziemi i wody nie dotyczy
to ciał należących do innych grup doprowadzonych naturalnie
lub sztucznie do stanu gazowego. Jedynym wyjątkiem może tu
być para wodna, którą nauka zalicza do powietrza, ale z fizycz-
no-chemicznego punktu widzenia nie jest ona gazem, lecz bar-
dzo rozproszoną w powietrzu wodą.

15
Powietrze jest wszystko przenikającym żywiołem. Nawet w
minerałach istnieje w postaci tlenków i innych związków tleno-
wych, azotanów, wodorotlenków, węglanów i chloranów, nato-
miast cała organiczna część Natury jest nim wprost przesiąk-
nięta. Powietrze zajmuje najwięcej miejsca na Ziemi, ponieważ
nie tylko zawiera się w atmosferze i ciałach stałych, ale jest
głównym składnikiem wody i we wszystkim co woda rozpusz-
cza.

Żywioł powietrzny jest przedsionkiem części eterycznej
świata fizycznego. Żaden pierwiastek nie może wrócić do po-
staci eterycznej energio-materii, a następnie zamienić się w
energię, jeżeli najpierw nie przejdzie w stan gazowy. I odwrot-
nie – eteryczna energio-materia nie może zamanifestować się
w świecie materialnym, jeśli nie zagęści się najpierw do postaci
gazowej.


Akasza (eter)

Sam termin ma wiele znaczeń, np.: firmament, niebo, eter,
przestrzeń lub kosmos, ale z mistycznego punktu widzenia
oznacza on esencję substancji, z której stworzony został cały
materialny kosmos, i z której można potencjalnie utworzyć
wszystko co materialne. Jest najdelikatniejszą ze znanych na-
uce form materii, która przenika i wypełnia wszystko w kosmo-
sie. Akasha jest więc energetyczno-materialną bazą złożoną z
niewidzialnych i nienamacalnych cząstek podatomowych, które
stanowią podstawowy budulec wszystkiego, co jesteśmy w sta-
nie odebrać przy pomocy zmysłów. Innymi słowy, wszystko to,
co widzialne i namacalne w tym świecie, zbudowane jest z nie-
widzialnej i nienamacalnej energio-materii.

Stąd żywioł akashy jest źródłem pozostałych czterech ży-
wiołów – jest ich „matką”, jak to się określa w niektórych
wschodnich mitologiach – manifestując je z siebie na podo-
bieństwo baniek powietrza na powierzchni wody. W swej gę-
ściejszej formie akasha jest delikatną treścią wszystko przeni-
kającej próżni, czyli przestrzeni świata fizycznego, którą nawet
rzekomo całkowicie nieprzeniknione przedmioty są szczelnie
wypełnione. Jednakże w swej delikatniejszej formie i w połą-
16
czeniu z pozostałymi żywiołami, akasha tworzy ludzką poczy-
talność, pozwalając człowiekowi na pojmowanie wzajemnych
relacji pomiędzy różnymi rzeczami i na kojarzenie faktów, co
powoduje rozumienie całości spraw. Nadaje mu również tożsa-
mość, czyli ustawia go w jakimś miejscu w schemacie rzeczy
oraz umożliwia mu uświadamianie sobie czasu i przestrzeni.
Akasha tworzy w umyśle człowieka zdolność rozróżniania, po-
czucie tożsamości, czyli zdawanie sobie sprawy z przynależno-
ści do rodzaju ludzkiego, zdolność przewidywania, planowania,
inteligentnej percepcji itp.

Gęściejsza, bardziej materialna forma akashy, zwana dla
odróżnienia od jej delikatniejszej formy fizyczną, tworzy gę-
ściejsze, bardziej „solidne” manifestacje (wzorce) w postaci
pozostałych czterech żywiołów, które dalej biorą udział w two-
rzeniu wszystkich widzialnych i namacalnych form materii. Na-
tomiast wspomniana, delikatniejsza forma akashy, zwana sub-
telną, jest w człowieku wewnętrznym poczuciem tożsamości i
tworzy w jego umyśle takie cechy jak poczucie posiadania
(żywioł ziemi), prokreacja (żywioł wody), popęd, pociąg do
czegoś (żywioł ognia) i zdobywania, pozyskiwania (żywioł po-
wietrzny).

Akasha jest wiodącym żywiołem i posiada olbrzymie znacze-
nie w życiu jednostki. Człowiek jest tym dalej od wewnętrznej
równowagi i harmonii, im bardziej jego uwaga błąka się z dala
od centrum oczu, tzn. gdy w danym momencie nie żyje świa-
domie, lecz większą część swojej świadomości (uwagi) poświę-
ca wrażeniom zmysłowym, zatapia się we wspomnieniach prze-
szłości oraz snuje dalekosiężne plany lub martwi się przyszło-
ścią. Oznacza to, że jego żywioł akashy nie jest zdolny do zda-
wania sobie sprawy ze swojego prawdziwego położenia i posia-
da skrzywione poczucie tożsamości. Taka sytuacja prowadzi do
egotyzmu, czyli życia w iluzji scentralizowanej wokół własnego
„ja”, jak również w budowaniu się i wzmacnianiu typowo ludz-
kich namiętności (pasji, obsesji). Poczucie posiadania związane
z subtelnym żywiołem ziemnym zatrute egotyzmem staje się
chorobliwym przywiązaniem; samolubne nurzanie się w ucie-
chach zmysłowych (subtelny żywioł wodny) prowadzi do żądz i
pragnień rozmaitego rodzaju; popęd i chęć samozaspokojenia
(subtelny żywioł ogniowy) łatwo przeradzają się w gniew, gdy
17
zaczynają występować przeszkody i trudności w jego realizacji;
zaś naturalne dążenie, żeby coś mieć (subtelny żywioł po-
wietrzny) przy współudziale ego staje się chciwością, zachłan-
nością, zaborczością i zazdrością oraz przywiązaniem. Czyste
ego jest fałszywym poczuciem tożsamości i wyraża się jako
subiektywizm, pycha, duma, próżność, arogancja, wyniosłość i
hardość oraz egoizm rozmaitego rodzaju. W ten sposób brak
równowagi pomiędzy subtelnymi odpowiednikami fizycznych
żywiołów doprowadza do powstawania pięciu ludzkich niedo-
skonałości.

[Kamil Kończak]

W wielu pismach wschodnich termin akasha odnosi się rów-
nież do najwyższego i jednocześnie najdelikatniejszego stanu
energio-materii, czyli do tej substancji (zwanej prakriti), która
jest pierwszą frakcją po czystej energii zwanej Duchem. Frak-
cja ta znajduje się w najwyższym z trzech światów universum
– w świecie przyczynowym (lub mentalnym). To pierwsze okre-
ślenie wskazuje, że tam istnieją przyczyny tego wszystkiego,
co znajduje się w pozostałych światach poniżej, zaś termin
akasha ma tu dwa znaczenia. Jedno mówi, że tak samo jak na
granicy światów fizycznego i astralnego znajduje się sfera wy-
pełniona twórczą esencją wyższą od materii, a niższą od Du-
cha, ta sama esencja – choć w formie o wiele delikatniejszej –
znajduje się u szczytu universum. Ma tu również zastosowanie
drugie rozumienie terminu, ponieważ wierząc, że niczego już
dalej nie ma powyżej świata przyczynowego, jego „pułap”, czyli
firmament, utożsamiono również z akashą. Świat ten jest też
zwany mentalnym, ponieważ to właśnie w świecie przyczyno-
wym zachodzą wszystkie procesy dotyczące organizacji całego
universum (w tym wszystkich istot żyjących), wchodzące w
zakres działalności Uniwersalnego Umysłu, czyli Brahmana
utożsamianego przez religie wschodnie z Najwyższą Istotą, zaś
przez mistycyzm zwanego „księciem tego świata”, czyli Szata-
nem.

Akasha fizyczna jest również magazynem pamięci tego, co
znajduje się i wydarza w universum od momentu jego powsta-
nia, a bardziej dokładnie: „firmament” każdego poziomu Stwo-
rzenia posiada pamięciowy zapis tego, co jest i co wydarza się
w świecie bezpośrednio poniżej. Również ludzka chitta, czyli
pamięć długoterminowa oraz manas będący między innymi pa-mięcią krótkoterminową, korzystają z tej właściwości akashy,
jako podłoża, w którym „grawerowane” są impulsy i impresje.

Teozofia i niektórzy mistycy porównują akashę do odlewni-
czej formy, w której powstają fizyczne manifestacje bardziej
subtelnych wzorców tworzonych w świecie przyczynowym. Jest
to trafna metafora, bo faktycznie akasha jest czymś w rodzaju
tygla, w którym wszystko jest razem stapiane, aby następnie
przez jakiś czas istnieć w nowym, odmiennym kształcie i kiedy
przyjdzie czas fizycznej śmierci lub destrukcji, powrócić do te-
go samego tygla. W ten sposób nic w Naturze nie ginie – jak
mówi popularne porzekadło – lecz podlega nieustannemu recy-
klingowi.

Na koniec trzeba dodać, że z braku lepszej nazwy, wśród
średniowiecznych alchemików, okultystów, a w XIX w. również
teozofów, akashę nazwano „eterem”, zaś podatomową część
świata fizycznego „światem eterycznym” dla odróżnienia go od
widzialnego świata gęstej materii.

Akasha jest kluczem do zrozumienia metafizycznych, twór-
czych procesów. Jest przestrzenią (lub firmamentem), z które-
go pochodzą pozostałe cztery stany energio-materii. Współcze-
sna fizyka twierdzi, że to, co nazywamy ciałami stałymi, cie-
czami i gazami, jest w istocie całkowicie złożone z tzw. „pustej”
przestrzeni, w której z błyskawiczną prędkością poruszają się
wysoko zorganizowane cząstki podatomowe. Na przykład po-
wodem, że człowiek nie spada z pierwszego piętra na parter
przez podłogę, jest wzajemne przyciąganie i odpychanie (czyli
elektromagnetyzm) pomiędzy podatomowymi cząstkami. Jed-
nakże, jak się okazuje, ta rzekomo całkowicie pusta przestrzeń
wcale nie jest pusta, lecz jest oceanem super skondensowanej
energii, zaś poszczególne cząstki podatomowe są wirami,
punktami skupienia energii.

[Niemamnie]

Energia jest Informacją. Stąd wzięły się Kroniki Akaszy.

[Kamil Kończak]

Tak właśnie jest. Jednak energia i umysł to nie to samo co dusza.