mała ankieta o przyczynach

[po to cię mam]

W moim przypadku odpowiedzialność mnie przerosła (jak zacząłem mieć "odchyły" w pracy, ktoś rzucił tekst że my tu się mylimy na miliony, nie miałem takiego wesołego podejścia ), branie narkotyków to też nie jest objaw dojrzałości i odpowiedzialności. A spotkaliście się z pojęciem psychosomatyzacja lęku?

[Majałza]

W moim przypadku wiele faktów z życia mogę zaliczyć do przyczyn choroby.
Wrodzona nadwrażliwość na wszelkie bodźce i negatywne i pozytywne.
Od początku przeżywałam wszystko nadmiernie, jeśli byłam szczęśliwa, to aż do bólu,
kiedy się bałam, to aż do szaleństwa, a kiedy cierpiał ktoś inny- czułam fizycznie jego ból.

W mojej rodzinie: babcia popełniła samobójstwo.
Mama zachorowała na schizofrenię.
Siostra taty popełniła samobójstwo.
Ciotka mamy wycofała się z życia, "obraziła na rodzinę" i zmarła samotnie.

Od dziecka byłam świadkiem awantur moich dziadków, potem tata psychicznie znęcał się nad mamą,
w domu były ciągłe kłótnie, aż zapragnęłam, żeby rodzice się rozwiedli, tylko żeby mnie zabrano do domu dziecka,
bo nie wyobrażałam sobie zostać tylko z jednym rodzicem, żal mi było tego drugiego- kochałam ich.

Potem tak jakby straciłam siłę do życia, nie potrafiłam skończyć studiów, zdobyć zawodu,
bałam się ludzi, najmniejsza krytyka powodowała, że się poddawałam, uciekałam.
Nie mam jeszcze zdiagnozowanej schizofrenii, ale inne zaburzenia psychiczne.

[po to cię mam]

Jaki jest przepis na schiz?
Surowy tato z którym brak więzów (nieobecny ciałem i duchem, niepotrafiący lub niechcący nauczyć życia) przy tym nadopiekuńczy, i mama zachwycająca się wszystkimi dziećmi w okolicy tylko nie swoimi (nigdy nie mówi dziecku że je kocha), również nadopiekuńcza. Pewnie jakieś nieprawidłowości ontogenezy, możliwe że już w okresie ciąży (silny stres matki, mało jakiś hormonów).

[miś wesołek]

Jest to spore uproszczenie sprawy, ale kurcze no, coś w tym jest. Czy jeszcze ktoś mógłby się podpisać pod takim modelem? Znacie jakieś ciekawe książki, artykuły, źródła interentowe (najlepiej) opisujące model schizofrenogennej rodziny?

[po to cię mam]

Rodzina nie jest 100% winowajcą, musi być pewna wewnętrzna podatność. Surowy, wymagający i karzący ojciec powoduje u dziecka zalęknienie, a brak akceptacji, miłości i czułości matki mniejszą odporność psychiczną i poczucie niższości. Wtedy człowiek przy byle głupstwie (agresji rówieśników, naśmiewaniu, itp) czuje się gorszy.

[po to cię mam]

Poruszę jedną kwestię, kiedy mama lub tata mówią dziecku np. że jest złe (obarczanie winą) reakcją obronną dziecka jest odrzucenie miłości rodzica 'nie kocham cię' 'mam cię gdzieś' . Nastolatkowie w tym są dobrzy. Kto tego nie zrobił ma problem. Ja będąc dzieckiem nie potrafiłem tego, ze względu na lęk przed odrzuceniem.

[miś wesołek]

Surowy, wymagający i karzący ojciec powoduje u dziecka zalęknienie, a brak akceptacji, miłości i czułości matki mniejszą odporność psychiczną. Wtedy człowiek przy byle głupstwie (agresji rówieśników, naśmiewaniu, itp) czuje się gorszy.

Mój ojciec taki nie był nie jest, bynajmniej. Był i jest za to wycofany i czuję, że całe życie unikał bycia dla mnie wzorcem. Chciał żebym był inny... no i jestem.

[po to cię mam]

Mój ojciec taki nie był nie jest, bynajmniej. Był i jest za to wycofany i czuję, że całe życie unikał bycia dla mnie wzorcem. Chciał żebym był inny... no i jestem.

Niezbyt wyrazisty męski wzorzec? W twoim głosie zabrzmiała pretensja przegłosowany, tak jakby twój tato chciał abyś chorował, rodzice chcą dla dziecka najlepiej. Przyznajesz, że miałeś tak jak ja słabiutkie więzi z ojcem.
Wpływ ma również jakie książki czytasz, jakiej muzy słuchasz: The Bill, Behemot, Defekt Mózgu itp...

Nie brzmi to najlepiej: słucham debila

[miś wesołek]

Niezbyt wyrazisty męski wzorzec? W twoim głosie zabrzmiała pretensja przegłosowany, tak jakby twój tato chciał abyś chorował, rodzice chcą dla dziecka najlepiej.

Mój ojciec jest wyrazisty. Nie pretensja. A zresztą co miałbym zrobić? Zabić go? Zrobił tak, jak zrobił, bo wydaje mi się, za samym sobą niezbyt przepada. Najlepsze, że mój ojciec myśli o sobie, że nie jest wrażliwy (a przynajmniej tak się stara przedstawiać), a moje problemy, jeśli maja jakieś genetyczne podłoże, to ze strony rodziny matki, bo tam był przypadek, że jeden, jakiś zresztą daleki krewny, wylądował w psychiatryku...

[po to cię mam]

Myślę, że do choroby jest jeszcze potrzebne 'stawianie zarzutów i oskarżeń' przez rodziców. Czy ktoś nie miał ciągle stawianych zarzutów i zachorował? Prokurator kiedy wygłasza mowę końcową robi to lekko podniesionym głosem, aby pogrążyć oskarżonego.

[po to cię mam]

Tak mi jeszcze przyszło do głowy, że widziałem u siebie błędy i wady, nie dostrzegając zalet. Czułem się winny, nie w porządku, w swoich oczach widziałem się grzesznikiem, którego musi spotkać nieuchronna kara. Natomiast w czasie choroby zupełne poczucie bezkarności.

[Emocja]

zawsze bylam nadodpowiedzialna,wszyscy mogli na mnie liczyc,nie bylo problemu na ktory bym nie pomogla,zalatwialam prace roznym ludziom,pomagalam,a teraz jestem jak dupa sama sobie nie umiem pomoc,i tez za bardzo nie mam na kogo liczyc,zostaje ja i moje leki

[borski]

No i widać, że choroba to najlepszy sprawdzian dla naszych bliskich, którego niestety większość nie zdaje.

[halftoilet]

U mnie były to: stres związany z praca, szkodliwe używanie substancji psychoaktywnych oraz brak oparcia społecznego spowodowany słabymi umiejętnościami międzyludzkimi.

[Zagubiona we mgle]

.

[po to cię mam]

Do choroby może się przyczynić nieodpowiedni lek, jak miałem 17 lat miałem straszne zaflegmienie i wziąłem na to lek.

[po to cię mam]

Jestem przekonany na 100% że psychozie pomaga niedobór żelaza. No może nie w każdym przypadku, ale ile razy usłyszałeś: przymulony, anemik, masz anemiczne ruchy pod swoim adresem.

[lea]

.

[po to cię mam]

Powiedzmy, że doszedłem do tego twierdzenia a priori, popatrz sobie na zdjęcia na tym forum, wszyscy bledziutcy na twarzach. Masz niedobór żelaza lea i nie chorujesz na schizofrenię, nigdy nie byłaś w psychiatryku, tak? Może jesteś tym wyjątkiem o którym pisałem. Pozdrawiam.

[lea]

nie, wręcz odwrotnie, od dziecka mam niedobór żelaza, gdyż mój organizm go nie wchłania. W psychiatryku byłam raz, parę lat temu, wyszłam z niego z diagnozą f20 i od tego czasu jestem w remisji, nie zmienia to jednak faktu, że to co próbujesz udowodnić nie ma potwierdzenia naukowego, no chyba że ma i potrafisz wskazać źródło. To są tylko Twoje przypuszczenia. Czy przez to mam rozumieć, że Ty też masz niedobór żelaza? Znam wiele osób, które miały niedobór żelaza, jednak nigdy nie zachorowały na schizofrenię czy inne zaburzenie psychiczne. Taką hipotezę jak Twoja może postawić każdy, jednak aby w nią uwierzyć należy mieć potwierdzenie naukowe. To tak jakby stwierdzić, że nie jedzenie mięsa równa się natychmiastowej anemii, a co za tym idzie niedoborowi żelaza, a w konsekwencji schizofrenii, zapominając przy tym, że żelazo nie znajduje się tylko w mięsie, a bycie bladym, może wskazywać na np. na uczulenie na słońce, branie niektórych leków, przez które nie można się opalać, niechęć do opalania lub innych schorzeń, niekoniecznie anemii.

pozdrawiam.