praca

[arek77]

gdzie nie może schizofrenik pracować lub jakiego zawodu nie może wykonywać?wiem,,że nie za bardzo na kierowcę,chorych psychicznie nie przyjmuują do policji,słyszałem też że do zakonu czy kapłaństwa też nie,dostałem teraz list z WKU że mogę przyłączyć się do Sił Rezerwy wojska polskiego,ale oni chyba nie wiedzą że mam schizofrenię,cholerne choróbsko...tak bardzo dyskryminuje...

[moi]

Przesadzasz. W świetle przepisów prawnych nie ma żadnych ograniczeń, co do wykonywania jakiegoś zawodu - chyba, że przepisy wewnętrzne zw. z danym zawodem tego zabraniają. Np. policjanci są objęci specjalistyczną opieką psychologiczną i co pół roku są poddawani testom psychologicznym, które wykluczają lub potwierdzają ich przydatność do pracy w policji.

Nie słyszałam o tym, żeby choroba uniemożliwiała wykonywanie jakiegoś zawodu. Chyba, że -faktycznie- wpływ leków uniemożliwia np. prowadzenie pojazdów mechanicznych, wtedy trzeba pomyśleć albo o zmianie leku, albo o innym zawodzie. Ale nie ma przepisu, który zabraniałby choremu na schizofrenię wykonywania jakiegoś zawodu.

[lopta]

Schizofrenik nie może zostać księdzem ani pójść właśnie do zakonu. Nawet z głupią depresją czy nerwicą nie można wykonywać tych "zawodów".

[moi]

"Bycie" księdzem to kwestia powołania. To nie jest osobista decyzja. Jeśli ktoś udowodni, że ma powołanie do życia zakonnego, czy do kapłaństwa, to nie ma znaczenia, na co jest chory.

[Ryszard]

Wiozłem kiedys grzecznościowo zakonnicę przypadkowo spotkana na drodze. Jestem byłym schizofrenikiem (6 lat cieżko chorowałem) więc wiem z czym to sie je. Plotła takie głupoty np. że ma zapewnienie osobiste od Boga że nic jej sie stać nie może itp że przypomniała mi czasy schizofrenii, oczywiście nic jej nie mówiłem bo po co ?
jestem praktycznie pewien że faustyna kowalska była schizofreniczką w pierwszej fazie psychozy, zmarła nagle i młodo wiec nie zdazyła przejśc w kolejna fazę gdzie choroba ta widoczna jest gołym okiem.
... niewyluczone że Biblie napisal schizofrenik w transie itp.

Co do pracy, to chory doskonale wie czy może pracować, oczywiście w fazie ostrej nie ma o tym mowy. W remisji tak, i to trzeba maksymalnie wykorzystać. Mnie sie udało i wyszedłem ze schizy, to nie jest łatwe, trzeba walczyc bez żadnej gwarancji że sie uda, bo schza jest totalnie nieprzewidywalna.

Od 20 lat jestem zupełnie zdrowy, mam własna firmę, zatrudniam 9 osób, nikt z moich pracowników nie wie o mojej byłej chorobie, natomiast sasiedzi którzy oczywiście to pamietaja już wieki temu zapomnieli że kiedys chorowałem.

Cały czas biore śladową ilośc leku przepisana przez mojego lekarza i mysle, że to jest klucz do powrotu do świata normalnych. Mój lekarz twierdzi, że obecnie sa tendencje aby brac sladowe ilości leku do końca życia, mój przypadek potwierdza że WARTO !

To nie boli, tego sie nie czuje, śpi sie normalnie i ma sie zabezpieczenie że TO nie wróci.

Życzę wszystkim powrotu do zdrowia,
Ryszard

[______X]

.,.,

[Antonio Kontrabas]

Jest, transcendentalizm

[Ryszard]

... a faustyna Kowalska wodziała i rozmawiała z Bogiem, czy była schiofreniczką w pierwszej fazie choroby ?

Ciekawe co o tym myślicie...

[Antonio Kontrabas]

Kto wie, granica czasem moze byc cieniutka. Kim my jestesmy, zeby wypowiadac sie w kwestii podobnych rzeczy.

[moi]

Kto wie, granica czasem moze byc cieniutka. Kim my jestesmy, zeby wypowiadac sie w kwestii podobnych rzeczy.

Dokładnie, myślę podobnie. Kwestie związane z wiarą są poza rozumem i trudno je rozpatrywać w kategoriach racjonalizmu, czy ich sensowności. Przecież to czysta schizofrenia wierzyć, że można urodzić dziecko i pozostać dziewicą, albo że można umrzeć i zmartwychwstać!
Na tym właśnie polegają dogmaty religijne - albo się w nie wierzy, albo nie.
Co zaś do Twojego spotkania z zakonnicą, Ryszardzie, to radziłabym Ci więcej pokory w tworzeniu takich sadów ("plotła bzdury", itp. ) - być może miałeś do czynienia z osobą, która przeżyła niejedno mistyczne doświadczenie, ale nie potrafiła przetransponować go na język zwykłych odczuć? Na tym polega wielkość świętych ( w tym i Faustyny Kowalskiej), że o swoich doznaniach religijnych potrafią nam opowiedzieć w sposób zrozumiały, że faktycznie "pośredniczą" pomiędzy nami a Bogiem. Tak to przynajmniej wygląda z punktu widzenia osoby wierzącej. Bo oczywiście, dla racjonalisty, odrzucającego kwestie związane z wiarą, cała religia, wszystko to to jedynie stek bzdur i schizofrenia w swojej najczystszej postaci
Pytanie - jak weryfikować te przeżycia i odróżnić przeżycia osoby szalonej, chorej od tych, które towarzyszą osobie rozwiniętej duchowo, przeżywającej różne poziomy mistycznych wtajemniczeń? Myślę, że w Biblii bardzo ładnie to wytłumaczono: "Po owocach ich poznacie" - osoba chora nie jest w stanie sensownie pokierować swoim życiem, pomagać innym, opiekować się nimi, poświęcać dla innych, itd. Jest za bardzo pochłonięta swoimi przeżyciami i omamami. Myślę, że wiecie, o co chodzi, bo sami to przeżywaliście. Natomiast osoby rozwinięte duchowo, doświadczające mistycznych przeżyć doskonale sobie z tym radzą, potrafią oddzielić tę duchowość od codziennych zajęć, nie tracąc jednocześnie duchowego wglądu we wszystko, co robią. Potrafią też, kierowane religijno-moralnym imperatywem etycznym, całkowicie poświęcić się dla innych, opiekować się innymi, czyli wyzbyć się własnego egoizmu i potrzeb. I potrafią coś, co dla osoby chorej staje się niemożliwym do wykonania: potrafią przekroczyć indywidualizm własnych odczuć i skupianie się tylko na własnej osobie. Potrafią współodczuwać, natomiast osoba chora nie jest w stanie wyjść poza świat swoich własnych urojeń i omamów. W ten sposób przynajmniej opisuje się żywoty wszelkich świętych i osób znaczących we wszystkich religiach: życie Buddy, Jezusa, Mahometa, itd.

Tak to wygląda z punktu widzenia laika, oczywiście - ponieważ zarówno na dogmatach religijnych, jak i naturze prawdziwych mistycznych przeżyć zupełnie się nie znam

Pozdrawiam.m.

[______X]

.,.,

[boris]

Wiozłem kiedys grzecznościowo zakonnicę przypadkowo spotkana na drodze. Jestem byłym schizofrenikiem (6 lat cieżko chorowałem) więc wiem z czym to sie je. Plotła takie głupoty ...

natomiast sasiedzi którzy oczywiście to pamietaja już wieki temu zapomnieli że kiedys chorowałem.

Nie zawsze udaje się nam prawidłowo formułować myśli w logiczne zdania, może z tą zakonnicą było podobnie.

[moi]

Moi, myślisz, że Biblię napisał jeden człowiek? Myślisz, że mogłaby to być w dodatku osoba chora?

Już sam fakt, że Biblia została napisana w trzech językach: hebrajskim, greckim i aramejskim każe przypuszczać, że była dziełem wielu ludzi, spisywanym z przekazów ustnych na przestrzeni kilku wieków.

Każda społeczność co innego natomiast uznaje za kanon w ramach Biblii: istnieje kanon palestyński, aleksandryjski i hebrajski u Żydów, natomiast chrześcijanie opierają swój kanon pism biblijnych na Wulgacie, czyli przekładzie pism Starego Testamentu, dokonanego przez św. Hieronima w V wieku n.e. Oznacza to, że każda kultura, która uznaje autorytet Pisma św. inne księgi, wchodzące w skład pism biblijnych, uznaje za ważne. Czy to oznacza, że pozostałe nie mają znaczenia, albo, że napisał je ktoś szalony? Nie, po prostu to kwestia wiary danego narodu, czy uważa daną księgę, należącą do Biblii za natchnioną, czy też nie. Żydzi odrzucają całkowicie księgi związane z Nowym Testamentem, natomiast wśród chrześcijan dość długo trwały spory zw. z Apokalipsą wg św. Jana - została ona jednak uznana za tekst kanoniczny i w tej chwili nikt nie napisałby, że jest to dzieło szaleńca, choć pełno w tej księdze wizji i opisów rodem jak z psychozy. Ale słowo "apokalipsa" oznacza z greckiego "objawienie" i taki jest charakter tej księgi: ukazuje nam ona wiedzę tajemną, objawioną w wizji proroczej św. Janowi. Mamy tu pełno symboli, związanych z przeróżnymi stworzeniami i przedmiotami: smokiem i innymi potworami, trąbami, pieczęciami, grzmotami, gwiazdami, lwami, itd. Wizji tych nie odczytuje się dosłownie, ale właśnie poprzez owe symbole: niektóre wyjaśnia sam autor (św. Jan), inne zostały wyjaśnione we wcześniejszych księgach - w tzw. Starym Testamencie.

Uważam, że całość, czyli Biblia jest niezwykłym dziełem, pracą wielu pokoleń, świadectwem naszego religijnego i duchowego rozwoju. Nie uważam Biblii za pismo jedynie o charakterze religijnym, ale raczej takim, które trzeba zawsze rozpatrywać w szerszym- historycznym i kulturowym kontekście.

Pozdrawiam.m.

[aux03ster03]

"Bycie" księdzem to kwestia powołania. To nie jest osobista decyzja. Jeśli ktoś udowodni, że ma powołanie do życia zakonnego, czy do kapłaństwa, to nie ma znaczenia, na co jest chory.

o kurde moi dzieki ksiadz potwierdzil u mnie powolanie
w jednej ochronie nie moglem ale jako ksiadz zrobie kariere
no to czeka mnie matura ; wiem ze sobie na niej poradze no w koncu cos
do zakonu nauka trwa dwa lata i chyba rok czeka sie na przyjecie ;
tak znalem ksiedza ze schizofrenia.Trzeba patrzec gdzie mamy realne szanse.Niema jak widac powodu do zalamywania sie

[lawenda]

zgadzam się z Tobą moi.